"Ζούμε το τέλος μιας εποχής" διακήρυξε χθες απο τη Βουλή, μιλώντας για τον Προϋπολογισμό του 2011 ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Το ξέραμε. Απο το διαλυτήριο που έχει βγάλει στη χώρα. Απο αυτό το "ΠΩΛΕΙΤΑΙ" που έχει αναρτήσει μαζί με τον ΓΑΠ φαρδειά πλατειά στην εξώπορτα. Απο το πουλημένο τους βλέμμα. Γεμάτο εκδούλευση και υποταγή. Μίλησε χθες στη Βουλή- εκεί που κάποτε αγόρευαν άνθρωποι με ηθικό κύρος, όπως ας πούμε ο Ηλίας Ηλιού-με αναίδεια. Σαν ένα ξεπλυμένο ρούχο...Σαν ένας που δεν νοιάζεται για τις συνέπειες των αποφάσεών του. Ένας ολότελα Ξένος. Υπαλληλάκος χωρίς αρμοδιότητες.
"Περνάμε κι εμείς δύσκολα...", δικαιολογήθηκε τις προάλλες η Ολλανδέζα γυναίκα του. Η φουκαριάρα...
Δεν την έχει βγάλει παραέξω...
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Να αρνηθούμε το χρέος!!!
Υφέρπει ένα αίτημα που είναι ακόμα στα σπάργανα.
Μια φωνή υπόκοφη για την ώρα που ψελλίζει την ανάγκη για Δικαιοσύνη, στη χώρα.
Θέλουμε πολιτικούς που να κατοικούνε στα λόγια τους!
Θέλουμε λύσεις!
Να μας πούνε ανοιχτά τι πρέπει να κάνουμε με το δυσβάστακτο χρέος.
ΔΕν χρειαζόμαστε υπηρέτες των ξένων ταμείων. Να μας βυθίζουνε στη μαύρη ανάγκη και να μας λένε οτι "αυτά ,είναι μονόδρομος"; Να μας ειπούνε όλοι, ποιά είναι η θέση τους γα το χρέος. Να μετρηθούμε πόσοι και ποιοί είμαστε, επιτέλους σε τούτον τον οίκο ανοχής, όπου δεν γουστάρουμε να πληρώνουμε ξένους τζερεμέδες!
Το δίλημμα είναι απλό: Θα συνεχίσουμε να προσκυνάμε τους τοκογλύφους μας, για θα πάρουμε την τύχη μας στα δικά μας χέρια;
Μια φωνή υπόκοφη για την ώρα που ψελλίζει την ανάγκη για Δικαιοσύνη, στη χώρα.
Θέλουμε πολιτικούς που να κατοικούνε στα λόγια τους!
Θέλουμε λύσεις!
Να μας πούνε ανοιχτά τι πρέπει να κάνουμε με το δυσβάστακτο χρέος.
ΔΕν χρειαζόμαστε υπηρέτες των ξένων ταμείων. Να μας βυθίζουνε στη μαύρη ανάγκη και να μας λένε οτι "αυτά ,είναι μονόδρομος"; Να μας ειπούνε όλοι, ποιά είναι η θέση τους γα το χρέος. Να μετρηθούμε πόσοι και ποιοί είμαστε, επιτέλους σε τούτον τον οίκο ανοχής, όπου δεν γουστάρουμε να πληρώνουμε ξένους τζερεμέδες!
Το δίλημμα είναι απλό: Θα συνεχίσουμε να προσκυνάμε τους τοκογλύφους μας, για θα πάρουμε την τύχη μας στα δικά μας χέρια;
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Αυτή η σάπια Δημοκρατία τους
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Χθες βράδυ ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να διαγράψει από τις τάξεις της πράσινης Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον βουλευτή Πρέβεζας του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Παπαχρήστο, επειδή ο τελευταίος, καταψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με το οποίο αλλάζουν δραματικά οι εργασιακές σχέσεις και κόβονται οριζόντια οι μισθοί στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Μόλις ο σεμνός βουλευτής είπε «όχι», ορμήσανε στην αίθουσα των δημοσιογράφων, από επαγγελματική υποχρέωση, τα «παιδιά του συνεργείου», ανακοινώνοντας το μαντάτο. «Ο Παπαχρήστος διαγράφεται». Έτσι ξερά, για τον άνθρωπο που στήριξε όσο λίγοι τον αχαμνό Γιωργάκη, όταν μέτραγε τους φίλους του, ο άφιλος…
«Ε, είμαστε ενήλικοι κι ο καθείς αναλαμβάνει τις ευθύνες του», ακολούθησαν τα σχόλια των επαγγελματιών. Κουκιά τρώει κανείς, κουκιά μολογάει…
Είχε προηγηθεί την προηγούμενη μέρα ένα…φαινομενικά ανελέητο σφυροκόπημα αρκετών βουλευτών του κυβερνητικού κόμματος που ζητούσαν εξηγήσεις για τις αιφνίδιες κυβερνητικές αποφάσεις, που όπως τουλάχιστον λέγανε στους δημοσιογράφους, «δεν τους αφήνουν μούτρα να πάνε στα καφενεία» της περιοχής τους. Όπως αποδείχθηκε, στις ψηφοφορίες που ακολούθησαν, αυτά τα «μούτρα» μια χαρά τα καταφέρανε και εγκρίνανε στο τέλος την κατεδάφιση όσων δικαιωμάτων κερδίσανε οι πρόγονοί μας με αγώνες πολυετείς. Το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο, χάρη στη δική τους ψήφο, έχει για την ώρα κατάφορα άδικα, ανατραπεί σε βάρος μας.
Μάταια ο φιλότιμος Παπαχρήστος, θύμιζε στο εντευκτήριο της Βουλής τον Καβάφη, («Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις…»),χωρίς καμιάν ελπίδα βέβαια, ότι θα βρεθούν κι άλλοι που θ΄ αντισταθούν στον εξευτελισμό και την γενική επίθεση της αναίδειας, όπου πρωτοστατούν τώρα οι δυνάμεις του Μνημονίου. Περισσότερο από αυτόν τον αγνό αγωνιστή (σ.σ: που, θυμίζω ότι αποχώρησε χωρίς θόρυβο από το ΚΚΕ το ΄89 διαφωνώντας για τη συμμαχία με τον Μητσοτάκη η οποία μας ντρόπιασε όλους μας, και φιλοξενήθηκε στα κάτεργα της Χούντας όταν αυτή η καρικατούρα που παριστάνει σήμερα τον πρωθυπουργό της χώρας ο ΓΑΠ …καθάριζε ντεμέκ παράθυρα στη Σουηδία…), φαίνεται πως μετράει για το απόκοσμο Μαξίμου και τις αμερικανικές του συνήθειες, η στήριξη της Ντόρας και του Κουβέλη.
«Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί την διαφορά ανόμοιων πραγμάτων και να την κατατάξει αναλόγως, εισηγείται ηλίθια μέτρα» είχε πει ο Παπαχρήστος στην κομματική συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας απέναντί του, τον πελιδνό υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να μιλά με μένος εναντίον των εργαζομένων, χωρίς καν αυτός ο μέγας αδαής να γνωρίζει, όπως αποδείχθηκε στον διάλογο που ακολούθησε τι ακριβώς σημαίνει το μοναδιαίο κόστος εργασίας, (σ.σ: ο εχθρός όλων των τραπεζιτών) που θέλει ντε και καλά να μειώσει.
Δύο στιγμές αξίζανε χθες στη Βουλή, περισσότερο από τις άλλες, αλλά χαλάλι το ξενύχτι. Την ώρα που η χαλκέντερη Σοφία Σακοράφα, που στον γαμημένο ναό της Δημοκρατίας τους δεν της έδωσαν το λόγο (σ.σ: τα μαγείρεψε έτσι δυστυχώς η συμμαχία Κουβέλη- Κουβέλου…) υπογράμμιζε αυστηρά πως δεν είναι δυνατόν να μιλάνε στη Βουλή ο Στρος-Καν με τον Όλι Ρεν και να φιμώνονται οι αυθεντικοί εκπρόσωποι των πολιτών, για να ακούγονται μόνο οι δοτοί Τσολάκογλου. Και την ώρα επίσης που ακούστηκε το δυνατό και καθαρό «Όχι» του Παπαχρήστου. Άκουγα μετά τον οριστικά τέως πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, από τον οποίον θα μπορούσε να έχει κανείς δημοκρατικές απαιτήσεις να ωρύεται. Ως συνήθως για τις λεπτομέρειες. Τίποτε επί της ουσίας για το πώς φέρανε την κάλπικη και διεφθαρμένη Δημοκρατία τους σ΄ αυτό το απερίγραπτο χάλι…
Χθες βράδυ ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να διαγράψει από τις τάξεις της πράσινης Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον βουλευτή Πρέβεζας του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Παπαχρήστο, επειδή ο τελευταίος, καταψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με το οποίο αλλάζουν δραματικά οι εργασιακές σχέσεις και κόβονται οριζόντια οι μισθοί στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Μόλις ο σεμνός βουλευτής είπε «όχι», ορμήσανε στην αίθουσα των δημοσιογράφων, από επαγγελματική υποχρέωση, τα «παιδιά του συνεργείου», ανακοινώνοντας το μαντάτο. «Ο Παπαχρήστος διαγράφεται». Έτσι ξερά, για τον άνθρωπο που στήριξε όσο λίγοι τον αχαμνό Γιωργάκη, όταν μέτραγε τους φίλους του, ο άφιλος…
«Ε, είμαστε ενήλικοι κι ο καθείς αναλαμβάνει τις ευθύνες του», ακολούθησαν τα σχόλια των επαγγελματιών. Κουκιά τρώει κανείς, κουκιά μολογάει…
Είχε προηγηθεί την προηγούμενη μέρα ένα…φαινομενικά ανελέητο σφυροκόπημα αρκετών βουλευτών του κυβερνητικού κόμματος που ζητούσαν εξηγήσεις για τις αιφνίδιες κυβερνητικές αποφάσεις, που όπως τουλάχιστον λέγανε στους δημοσιογράφους, «δεν τους αφήνουν μούτρα να πάνε στα καφενεία» της περιοχής τους. Όπως αποδείχθηκε, στις ψηφοφορίες που ακολούθησαν, αυτά τα «μούτρα» μια χαρά τα καταφέρανε και εγκρίνανε στο τέλος την κατεδάφιση όσων δικαιωμάτων κερδίσανε οι πρόγονοί μας με αγώνες πολυετείς. Το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο, χάρη στη δική τους ψήφο, έχει για την ώρα κατάφορα άδικα, ανατραπεί σε βάρος μας.
Μάταια ο φιλότιμος Παπαχρήστος, θύμιζε στο εντευκτήριο της Βουλής τον Καβάφη, («Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις…»),χωρίς καμιάν ελπίδα βέβαια, ότι θα βρεθούν κι άλλοι που θ΄ αντισταθούν στον εξευτελισμό και την γενική επίθεση της αναίδειας, όπου πρωτοστατούν τώρα οι δυνάμεις του Μνημονίου. Περισσότερο από αυτόν τον αγνό αγωνιστή (σ.σ: που, θυμίζω ότι αποχώρησε χωρίς θόρυβο από το ΚΚΕ το ΄89 διαφωνώντας για τη συμμαχία με τον Μητσοτάκη η οποία μας ντρόπιασε όλους μας, και φιλοξενήθηκε στα κάτεργα της Χούντας όταν αυτή η καρικατούρα που παριστάνει σήμερα τον πρωθυπουργό της χώρας ο ΓΑΠ …καθάριζε ντεμέκ παράθυρα στη Σουηδία…), φαίνεται πως μετράει για το απόκοσμο Μαξίμου και τις αμερικανικές του συνήθειες, η στήριξη της Ντόρας και του Κουβέλη.
«Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί την διαφορά ανόμοιων πραγμάτων και να την κατατάξει αναλόγως, εισηγείται ηλίθια μέτρα» είχε πει ο Παπαχρήστος στην κομματική συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας απέναντί του, τον πελιδνό υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να μιλά με μένος εναντίον των εργαζομένων, χωρίς καν αυτός ο μέγας αδαής να γνωρίζει, όπως αποδείχθηκε στον διάλογο που ακολούθησε τι ακριβώς σημαίνει το μοναδιαίο κόστος εργασίας, (σ.σ: ο εχθρός όλων των τραπεζιτών) που θέλει ντε και καλά να μειώσει.
Δύο στιγμές αξίζανε χθες στη Βουλή, περισσότερο από τις άλλες, αλλά χαλάλι το ξενύχτι. Την ώρα που η χαλκέντερη Σοφία Σακοράφα, που στον γαμημένο ναό της Δημοκρατίας τους δεν της έδωσαν το λόγο (σ.σ: τα μαγείρεψε έτσι δυστυχώς η συμμαχία Κουβέλη- Κουβέλου…) υπογράμμιζε αυστηρά πως δεν είναι δυνατόν να μιλάνε στη Βουλή ο Στρος-Καν με τον Όλι Ρεν και να φιμώνονται οι αυθεντικοί εκπρόσωποι των πολιτών, για να ακούγονται μόνο οι δοτοί Τσολάκογλου. Και την ώρα επίσης που ακούστηκε το δυνατό και καθαρό «Όχι» του Παπαχρήστου. Άκουγα μετά τον οριστικά τέως πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, από τον οποίον θα μπορούσε να έχει κανείς δημοκρατικές απαιτήσεις να ωρύεται. Ως συνήθως για τις λεπτομέρειες. Τίποτε επί της ουσίας για το πώς φέρανε την κάλπικη και διεφθαρμένη Δημοκρατία τους σ΄ αυτό το απερίγραπτο χάλι…
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Χαιρετισμός στα όπλα
Η αγυρτεία αυτής της δοτής εξουσίας πνίγει τη χώρα.
Στηρίζεται στον βάναυσο υπολογισμό που μετατρέπει τη ζωή σε μεμψίμοιρη ύπαρξη, προορισμένη για τη δυστυχία.
Και ποτίζεται από την στείρα κι εξαγορασμένη οξυδέρκεια των αμίλητων πνευματικών, που εθίζουν τους ανθρώπους στην ιδέα ότι ο βίος, είναι μοιραία, γεμάτος επίγεια και αναπόφευκτα πένθη, επειδή δήθεν, υπήρξαμε κάποτε όλοι συνυπεύθυνοι.
Πίσω από εύηχους ευφημισμούς, που βαφτίζουν την καθημερινή καταδίκη σαν αναγκαία θυσία, οι νέοι Τσολάκογλου, εξαρθρώνουν κάθε βεβαιότητα. Τι απόμεινε άραγε από την παληά αίγλη της εργασίας;
Μας γνέφει τώρα το κενό.
Αλλά, ένας ακανόνιστος θυμός στις μέρες μας, παίρνει βαθμιαία, σχήμα στα εργαστήρια της βίας που δουλεύουνε πια νύχτα- μέρα.
Αυτή η χώρα γίνεται θέατρο δυσφορίας.
Η αδρανής μάζα των πολλών, χαμένη στην εκδούλευση και το κακό γούστο,
κατάφερε, πάνω στον καταναλωτικό πυρετό της, να ποδοπατήσει τα ίδια της τα παιδιά.
Κοιτάζει τώρα λεηλατημένη κι αμέτοχη τους παρακμιακούς τσαρλατάνους που την εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο να μετατρέπουν τα χρόνια σε σφαγείο.
Αυτή η άχαρη και υποταγμένη στο ΔΝΤ εξουσία που απελευθερώνει την αηδία, τρέφεται από την αναιμία τους.
Δεν έχουμε τίποτε να προσδοκούμε από αυτούς!
Θα το βρούνε όμως από τους επιγόνους τους! Θα στήσουνε αυτά τα παιδιά με μια νέα έπαρση, τους καινούργιους δήμιους στα ερείπια της αγριότητας που κληρονομήσανε.
Θα έρθει καιρός που η χώρα θα μπει στην επιτήρηση της Δικαιοσύνης.
Έστω κι αν χρειαστεί να γίνουμε παρανάλωμα, οδηγημένοι, ανέκαθεν και για μια ακόμα φορά, από τον ευγενή παραλογισμό της ελπίδας.
Στηρίζεται στον βάναυσο υπολογισμό που μετατρέπει τη ζωή σε μεμψίμοιρη ύπαρξη, προορισμένη για τη δυστυχία.
Και ποτίζεται από την στείρα κι εξαγορασμένη οξυδέρκεια των αμίλητων πνευματικών, που εθίζουν τους ανθρώπους στην ιδέα ότι ο βίος, είναι μοιραία, γεμάτος επίγεια και αναπόφευκτα πένθη, επειδή δήθεν, υπήρξαμε κάποτε όλοι συνυπεύθυνοι.
Πίσω από εύηχους ευφημισμούς, που βαφτίζουν την καθημερινή καταδίκη σαν αναγκαία θυσία, οι νέοι Τσολάκογλου, εξαρθρώνουν κάθε βεβαιότητα. Τι απόμεινε άραγε από την παληά αίγλη της εργασίας;
Μας γνέφει τώρα το κενό.
Αλλά, ένας ακανόνιστος θυμός στις μέρες μας, παίρνει βαθμιαία, σχήμα στα εργαστήρια της βίας που δουλεύουνε πια νύχτα- μέρα.
Αυτή η χώρα γίνεται θέατρο δυσφορίας.
Η αδρανής μάζα των πολλών, χαμένη στην εκδούλευση και το κακό γούστο,
κατάφερε, πάνω στον καταναλωτικό πυρετό της, να ποδοπατήσει τα ίδια της τα παιδιά.
Κοιτάζει τώρα λεηλατημένη κι αμέτοχη τους παρακμιακούς τσαρλατάνους που την εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο να μετατρέπουν τα χρόνια σε σφαγείο.
Αυτή η άχαρη και υποταγμένη στο ΔΝΤ εξουσία που απελευθερώνει την αηδία, τρέφεται από την αναιμία τους.
Δεν έχουμε τίποτε να προσδοκούμε από αυτούς!
Θα το βρούνε όμως από τους επιγόνους τους! Θα στήσουνε αυτά τα παιδιά με μια νέα έπαρση, τους καινούργιους δήμιους στα ερείπια της αγριότητας που κληρονομήσανε.
Θα έρθει καιρός που η χώρα θα μπει στην επιτήρηση της Δικαιοσύνης.
Έστω κι αν χρειαστεί να γίνουμε παρανάλωμα, οδηγημένοι, ανέκαθεν και για μια ακόμα φορά, από τον ευγενή παραλογισμό της ελπίδας.
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Ωδή τέταρτη: ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ
"Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας άς έχωσι"
ΔΕΝ θέλει "τζακούζι" και "Σπα" η Ελευθερία.
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας άς έχωσι"
ΔΕΝ θέλει "τζακούζι" και "Σπα" η Ελευθερία.
Ιδού ευβλαβείς οι Έλληνες...
Να κοιτάς "με ψυχή πικραμένη" τους αφέντες της χώρας.
Να χειροκροτάνε μετά, οι ΠΑΣΟΚοι και οι βουλευτές της ΝΔ τον Επίτροπο Όλι Ρεν!
Για θάνατο. Πόνος στα πλευρά...
Δεν έχωμε να περιμένουμε ΤΙΠΟΤΕ απο το πολιτικό προσωπικό αυτής της αποικίας...
Να χειροκροτάνε μετά, οι ΠΑΣΟΚοι και οι βουλευτές της ΝΔ τον Επίτροπο Όλι Ρεν!
Για θάνατο. Πόνος στα πλευρά...
Δεν έχωμε να περιμένουμε ΤΙΠΟΤΕ απο το πολιτικό προσωπικό αυτής της αποικίας...
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Κάτω τα χέρια απο αυτή τη γενιά!!!
Η πρωτοφανής αγριότητα που επέδειξαν οι μπάτσοι στις τελευταίες κινητοποιήσεις των μαθητών, υποχρεώνουν νομίζω τους αποχαυνωμένους γονείς τους να σκεφτούν τι αξίζει περισσότερο: να σώσουν το γαμημένο τομάρι τους, ή να ενδιαφερθούν επιτέλους για τα βλαστάρια τους, προτού αυτά να πάρουν τον πικρό δρόμο της ξενητειάς…
Έτσι κι αλλοιώς με αυτήν την ανίκανη πολιτική τάξη στη χώρα, εμείς, το παιχνίδι, το έχωμε χάσει προ πολλού...
Ας δώσωμε λέω, στο φινάλε την εξουσία στα παιδιά μας που έχουνε τουλάχιστον φιλότιμο.
Γιατί, ο σημερινός υπουργός Δ. Τάξης Χ. Παπουτσής- αυτής της σεσημασμένης γενιάς του Πολυτεχνείου- που δεν παραιτήθηκε στο ναυάγιο του "Σάμινα", όταν ήταν υπουργός Ναυτιλίας, έχει αποδείξει, πως δεν έχει αρχές! Και γιατί για πολιτικούς εκπροσώπους σαν κι αυτόν και σαν την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου που τίποτε δεν εκφράζουν πια, προέχει να μη τσαλακώνουν την...¨άσπιλη¨ καριέρα τους.
Αλλα, τώρα, που ξεσπάει το μένος των νέων παιδιών, αυτών που τα καταδικάζουν χωρίς καμιάν απόδειξη, απέναντι σε αυτά τα οργισμένα παιδιά, τα παιδιά τα δικά μας που κατεβαίνουν από απόγνωση στους δρόμους, η τρέχουσα πολιτική πάλι κρύβεται, αφήνοντας στην διατεταγμένη δημοσιογραφία τα "συμπεράσματα" και την δημιουργία εντυπώσεων, για..."εξαρθρώσεις τρομοκρατών" και"γιάφκες" και άλλα ανέκδοτα...
Δεν θα παρασυρθούμε, όσοι απο μας,τουλάχιστον, σε τούτο το ξεφωνημένο παιχνιδάκι. Γνωστό, άλλωστε,απο παλήά.
Αυτή τη γεννιά όμως που κατεβαίνει τώρα στους δρόμους κουφάλες, δεν θα επιτρέψουμε να την ξεσκίσει κανείς! Ίσως γιατί και για μας τους φοβισμένους, είναι η τελευταία ευκαιρία μας, να πάρουμε το αίμα μας πίσω και να ρεφάρουμε!
Ένα ανίκανο κράτος, το υποταγμένο στο ΔΝΤ κράτος του Τσολάκογλου-Παπανδρέου, επιχειρεί να τονίσει μιαν εικόνα στιβαρότητας και να εξαντλήσει την αυστηρότητά του απέναντι σε αυτά τα παράτολμα φυντάνια.
Ένα έχω να πω. Θα πάρουμε τη θέση τους. Ή μάλλον θα πάρουμε τη θέση μας!
Και τότε, καργιόληδες, αλοίμονό σας!..
Έτσι κι αλλοιώς με αυτήν την ανίκανη πολιτική τάξη στη χώρα, εμείς, το παιχνίδι, το έχωμε χάσει προ πολλού...
Ας δώσωμε λέω, στο φινάλε την εξουσία στα παιδιά μας που έχουνε τουλάχιστον φιλότιμο.
Γιατί, ο σημερινός υπουργός Δ. Τάξης Χ. Παπουτσής- αυτής της σεσημασμένης γενιάς του Πολυτεχνείου- που δεν παραιτήθηκε στο ναυάγιο του "Σάμινα", όταν ήταν υπουργός Ναυτιλίας, έχει αποδείξει, πως δεν έχει αρχές! Και γιατί για πολιτικούς εκπροσώπους σαν κι αυτόν και σαν την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου που τίποτε δεν εκφράζουν πια, προέχει να μη τσαλακώνουν την...¨άσπιλη¨ καριέρα τους.
Αλλα, τώρα, που ξεσπάει το μένος των νέων παιδιών, αυτών που τα καταδικάζουν χωρίς καμιάν απόδειξη, απέναντι σε αυτά τα οργισμένα παιδιά, τα παιδιά τα δικά μας που κατεβαίνουν από απόγνωση στους δρόμους, η τρέχουσα πολιτική πάλι κρύβεται, αφήνοντας στην διατεταγμένη δημοσιογραφία τα "συμπεράσματα" και την δημιουργία εντυπώσεων, για..."εξαρθρώσεις τρομοκρατών" και"γιάφκες" και άλλα ανέκδοτα...
Δεν θα παρασυρθούμε, όσοι απο μας,τουλάχιστον, σε τούτο το ξεφωνημένο παιχνιδάκι. Γνωστό, άλλωστε,απο παλήά.
Αυτή τη γεννιά όμως που κατεβαίνει τώρα στους δρόμους κουφάλες, δεν θα επιτρέψουμε να την ξεσκίσει κανείς! Ίσως γιατί και για μας τους φοβισμένους, είναι η τελευταία ευκαιρία μας, να πάρουμε το αίμα μας πίσω και να ρεφάρουμε!
Ένα ανίκανο κράτος, το υποταγμένο στο ΔΝΤ κράτος του Τσολάκογλου-Παπανδρέου, επιχειρεί να τονίσει μιαν εικόνα στιβαρότητας και να εξαντλήσει την αυστηρότητά του απέναντι σε αυτά τα παράτολμα φυντάνια.
Ένα έχω να πω. Θα πάρουμε τη θέση τους. Ή μάλλον θα πάρουμε τη θέση μας!
Και τότε, καργιόληδες, αλοίμονό σας!..
Σκυλίσια ζωή...
Τι θα έχει απομείνει σε τούτη τη μαύρη τρύπα, όταν όλα περάσουν; Αν εξαιρέσεις τον σύμβουλο του ΓΑΠ, Δον Τομάζο Σιόπα που εκτελεί μισθωμένα συμβόλαια, κανείς δε μας λέει…
Αίφνης χθες, στην τελευταία μέρα συζήτησης του…κρατικού προϋπολογισμού στην Επιτροπή της Βουλής (σ.σ: μιλάμε γι΄ αυτό το κουρελόχαρτο που στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ παριστάνουν εδώ και χρόνια ότι είναι το σοβαρότερο νομοσχέδιο του κράτους…)εμφανίστηκε και η υπουργάρα μας ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Μια μόλις ημέρα αφότου από το ίδιο βήμα μίλησε ο Δομίνικος Στρος Καν, ο προϊστάμενός του, τι να΄ λεγε κι αυτός ο φουκαράς; Ήρθε και ψέλλισε κάτι άνοστα λόγια για την ανάγκη συναίνεσης και περί μονόδρομου κι έφυγε έχοντας εγκαταλείψει την παληά του έπαρση. Κουκιά τρώει, κουκιά μαρτυράει, ο δυστυχισμένος εθελόδουλος…
Ένας άκεφος καρπαζοεισπράκτορας και σαν δαρμένος σκύλος. Ένας άνθρωπος χωρίς πολιτική υπόσταση. Πώς να σταθείς με αξιοπρέπεια, έχοντάς την υποθηκευμένη στο αφεντικό;
Το ξέρει πια ότι τον έχουμε πάρει πρέφα.
Ετοιμάζει άραγε τις βαλίτσες του πριν τον σουτάρουν; Έχει φτάσει στα όρια των αντοχών του, μη χωρώντας άλλες ταπεινώσεις και προσβολές, στις οποίες όμως πρόθυμα ο ίδιος συνέργησε; Ή μήπως επιθυμεί τον οίκτο;
Κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά ενός πληγωμένου ανίκανου, που νόμιζε ότι για άλλα τον προόριζε η μοίρα…
Αίφνης χθες, στην τελευταία μέρα συζήτησης του…κρατικού προϋπολογισμού στην Επιτροπή της Βουλής (σ.σ: μιλάμε γι΄ αυτό το κουρελόχαρτο που στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ παριστάνουν εδώ και χρόνια ότι είναι το σοβαρότερο νομοσχέδιο του κράτους…)εμφανίστηκε και η υπουργάρα μας ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Μια μόλις ημέρα αφότου από το ίδιο βήμα μίλησε ο Δομίνικος Στρος Καν, ο προϊστάμενός του, τι να΄ λεγε κι αυτός ο φουκαράς; Ήρθε και ψέλλισε κάτι άνοστα λόγια για την ανάγκη συναίνεσης και περί μονόδρομου κι έφυγε έχοντας εγκαταλείψει την παληά του έπαρση. Κουκιά τρώει, κουκιά μαρτυράει, ο δυστυχισμένος εθελόδουλος…
Ένας άκεφος καρπαζοεισπράκτορας και σαν δαρμένος σκύλος. Ένας άνθρωπος χωρίς πολιτική υπόσταση. Πώς να σταθείς με αξιοπρέπεια, έχοντάς την υποθηκευμένη στο αφεντικό;
Το ξέρει πια ότι τον έχουμε πάρει πρέφα.
Ετοιμάζει άραγε τις βαλίτσες του πριν τον σουτάρουν; Έχει φτάσει στα όρια των αντοχών του, μη χωρώντας άλλες ταπεινώσεις και προσβολές, στις οποίες όμως πρόθυμα ο ίδιος συνέργησε; Ή μήπως επιθυμεί τον οίκτο;
Κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά ενός πληγωμένου ανίκανου, που νόμιζε ότι για άλλα τον προόριζε η μοίρα…
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Ούτε Καν Στρος...
Ακούγοντας χθες βράδυ στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής το πραγματικό αφεντικό της χώρας, Ντομινίκ Στρος Καν, δεν είχα καμία αμφιβολία για το ποιος υπαγόρευσε τα λόγια με τα οποία εκείνη την αποφράδα Πέμπτη της 6ης Μαΐου, ο Γ. Παπανδρέου επιχειρούσε να δικαιολογήσει την ατιμωτική παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ, όταν ψέλλιζε ότι «η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού» και πρόσθετε απολογητικά, ότι σύρθηκε πρόθυμα στην ολέθρια επιλογή, επειδή, λέει «δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις»…
Γνωρίζοντας ότι απέναντί του, έχει πολιτικούς βυθισμένους στην ανυποληψία που το χνώτο τους μυρίζει συνθηκολόγηση ο διευθυντής της Διεθνούς των σαράφηδων, άκαμπτος και ευθύς και δυστυχώς εξαιτίας της απουσίας ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αντίλογο, παρατήρησε «μιλήσατε για απώλεια θέσεων εργασίας, για μείωση των αποδοχών και των μισθών. Είναι γεγονός. Όλα αυτά αληθεύουν. Αυτά όμως μας γεννούν το ερώτημα: υπήρχαν εναλλακτικές; Ποιες θα ήταν αυτές αν δεν είχαμε προχωρήσει σε κάτι τέτοιο; Ήσασταν στο χείλος του γκρεμού»!
Και αποκαλύπτοντας τι ακριβώς φοβούνται τα κοράκια που εκπροσωπεί το ΔΝΤ, από τις ληστρικά υπερχρεωμένες χώρες, συνέχισε ακάθεκτος «είχατε φτάσει στο σημείο που δεν μπορούσατε να χρηματοδοτήσετε τον προϋπολογισμό σας! Και αυτή η αδυναμία σας σήμαινε ότι θα φτάνατε στο σημείο να παγώσετε τις πληρωμές. Φανταστείτε ποια θα ήταν η εικόνα αυτή για μια χώρα»!
Δηλαδή, τι παραπάνω θα γινόταν αν λέγαμε ότι αρνούμαστε το χρέος μας που το΄ χουμε διπλοτριπλοπληρώσει στους πιστωτές μας; Θα μας χαρακτήριζαν… ανάγωγους και παληοχαρακτήρες; Ή μήπως τώρα που η χώρα βγαίνει στο σφυρί με το πρόβλημα του χρέους ακόμα πιο οξύ, την κοινωνία σε διάλυση και την οικονομία στ΄ αποκαΐδια, έχουμε κατακτήσει τον διεθνή σεβασμό και δεν το ξέρουμε;
Κανείς από τους εθνοπατέρες που τον άκουγαν αποσβολωμένοι και έκθαμβοι, όπως αφελώς δήλωναν αργότερα κάποιοι… συνεπαρμένοι από την αμεσότητα και τον ρεαλισμό του, δεν αντιλήφθηκε την βαρειά προσβολή στα λόγια του που επιβεβαιώνουν την ομηρεία της χώρας από τον κατοχικό στρατό του ΔΝΤ, όταν είπε «χρειαζόσασταν απελπιστικά εξωτερική βοήθεια! Δεν φταίτε εσείς αν έπρεπε να φτάσετε σε αυτό το σημείο (σ.σ: να και οι θωπείες στα…μάγουλα). Βεβαίως, το ευρωπαϊκό σύστημα είναι περίπλοκο. (σ.σ: το πιάσατε το υπονοούμενο;). Θα ήταν όμως προτιμότερο να είχατε συνειδητοποιήσει αυτήν την κατάσταση νωρίτερα και να είχατε ζητήσει βοήθεια νωρίτερα. Όταν πια το Μάϊο ζητήσατε βοήθεια, ήσασταν στο χείλος του γκρεμού».
Αυτά για να μην υπάρχουν αμφιβολίες σε τίνων άρμα έδεσε τη χώρα ο ανεπαρκής και μοιραίος Γ. Παπανδρέου.
Ο ίδιος φυσικά έδειξε να απολαμβάνει το ρόλο του επικυρίαρχου, λέγοντας ακόμα και φτηνά αστειάκια, του τύπου «κι εγώ αν ήμουν Έλληνας θα ήμουν αυτήν την στιγμή στους δρόμους». Σάμπως κι ο ΓΑΠ αν ήταν Έλληνας στους δρόμους δεν θα βρισκόταν;
Έδειξε ωστόσο ασυγκίνητος, όταν η πρόεδρος της Επιτροπής Βάσω Παπανδρέου που αναγνώρισε «τον κυρίαρχο ρόλο του στην πορεία της Ελλάδας», τον κάλεσε έμμεσα να είναι πιο επιεικής, επισημαίνοντας «είναι η πρώτη φορά που μέσω Ελλάδας μπήκατε στην Ε.Ε. Μήπως όμως στο Πρόγραμμα χρειάζονται κάποιες τροποποιήσεις;».
Απτόητος ο ύπατος, ζήτησε ούτε λίγο, ούτε πολύ, να πέσει κι άλλο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, κοινώς ζήτησε «ευθυγράμμιση», και να επιταχυνθεί το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων (σ.σ: ε, καλά τώρα δεν χάλασε ο κόσμος, «αποδέσμευση και εκμετάλλευση του δυναμικού των επιχειρήσεων» το είπε) γιατί κατά την άποψη του Ντομένικου, το…παρακάναμε σε αυξήσεις τα τελευταία χρόνια και κάτι πρέπει να γίνει με την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Τουτέστιν, η ανταγωνιστικότητα, θα περάσει από το πτώμα της κοινωνίας, μέχρι οι εργαζόμενοι να γίνουμε «Κινέζοι» και να τη βγάζουμε με ένα πιάτο ρύζι την ημέρα!..
Βασικός στόχος του ΔΝΤ, σύμφωνα με όσα είπε κάτω από τις αράδες, είναι ο μόνιμος ελλιμενισμός του στην ελληνική επαρχία, ξεκαθαρίζοντας ότι «η στήριξή μας μπορεί να συμπεριλάβει και συμβουλές περί πολιτικών», διότι διαφορετικά, όπως σωστά πρόσθεσε, αφού τα λεφτά του προστατεύει και δεν κάνει ψυχικό στη μάννα του, «θα ήταν εντελώς άχρηστο να προσφέρει κανείς μόνο πόρους, χωρίς να αντιμετωπίζει και το πρόβλημα στη ρίζα του».
Όπως άφησε να φανεί όσο διακριτικά μπορούσε είναι αλήθεια, το ΔΝΤ έχει ήδη έτοιμο ένα δεύτερο δανειακό κοστούμι, αφού, όπως είπε, το σημερινό πρόγραμμα «έχει σχεδιαστεί με βάση μια συγκεκριμένη υπόθεση για τον ρυθμό ανάπτυξης στην Ελλάδα που συνδέεται με ένα άλλο υποθετικό σενάριο για την ανάπτυξη της Ευρωζώνης. Άρα αν τυχόν συμβεί κάτι κακό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο είτε μόνο στο πλαίσιο της ευρωζώνης, τότε οι συνέπειες θα είναι αισθητές και στην Ελλάδα και τότε η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα είναι αυτή που έχουμε προβλέψει με βάση το Πρόγραμμα».
"Τι (μπορούμε) να κάνουμε;"... Διερωτήθηκε αμέσως μετά σαν άλλος Λένιν. «Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί με το πακέτο των 110 δις ευρώ» είπε σπέρνοντας αμφιβολίες, για να σπεύσει να προσθέσει καθησυχαστικά και με φιλοσοφική διάθεση«η ανθρώπινη φύση θέτει κάποιους περιορισμούς. Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι οι βέλτιστες δυνατές προβλέψεις ούτως ώστε να εξασφαλίσουμε ότι υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται προκειμένου να προσαρμοστούμε, αν τυχόν υπάρξουν αλλαγές».
Τι χρεία έχουμε άλλων μαρτύρων; Το Ταμείο έχει προνοήσει για μας και φλέγεται από…έγνοια, την ώρα που ο Ντομινίκ, δεν έκρυβε την αποστροφή του για τους βραδυκίνητους και λίγο πολύ άτολμους, κατά τον ίδιο μηχανισμούς της ευρωζώνης, που «έχει ένα νόμισμα και πολλές πολιτικές».
Από την άλλη, βρέθηκαν κάμποσοι βουλευτές, όπως άλλωστε και ο ΓΑΠ με αυτόν τον θλιβερό «υπουργό» Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου που άκουσαν με ευχαρίστηση την διαβεβαίωση ότι, ναι, θα επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του χρέους, ξεχνώντας ανεπίτρεπτα ορισμένα βασικά πράγματα, όπως ας πούμε ότι η κίνηση αυτή, όχι μόνο επιβεβαιώνει εμπράκτως την αδυναμία αποπληρωμής του τρομακτικού χρέους, αλλά οδηγεί σε καταστάσεις που δεν θα είναι ανώδυνες. Όσοι αγνοούν ότι ο λογαριασμός αυτός πληρώνεται ακριβότερα και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, γεγονός που αυτόχρημα διαιωνίζει την κατοχή της χώρας, προσγειώθηκαν ακούγοντας τον Καν να δηλώνει απερίφραστα «μοιάζει να υπάρχει μια αντίφαση εδώ. Από τη μια να προσπαθούμε αποκατάσταση των δημοσιονομικών και από την άλλη να έχουμε αυξημένα επιτόκια; Όμως δεν είναι δυνατόν να δανείσεις ποσά χωρίς να υπάρχει επιτόκιο. Και σε σχέση με τα επιτόκια που θα είχατε καταβάλλει στην αγορά θεωρώ ότι τα επιτόκια του ΔΝΤ δεν είναι τόσο υψηλά». Συνέστησε μάλιστα με υπολογισμένη δόση απειλής, δείχνοντας τα απαγορευτικά spreads στην αγορά, που δεν λένε τα άτιμα να υποχωρήσουν, ότι «αυτή είναι μια διαφορά που θα πρέπει να την έχουμε υπόψιν μας»…Αλλά πότε ακριβώς; Όταν θα χρεοκοπήσουμε και επίσημα προφανώς…
Ο «κύριος γενικός», ακούγοντας την κριτική για τις αποτυχημένες μεθόδους του ΔΝΤ, το οποίο εφαρμόζει με συνέπεια την ίδια συνταγή για κάθε πρόβλημα, (άγρια λιτότητα σε όλες τις κλίσεις. Τι άλλο;)ξεκαθάρισε στις μετριότητες που είχε απέναντί του, ότι «το ΔΝΤ δεν είναι εμπορική τράπεζα για να χτυπάει πόρτες. Συνήθως το προσκαλούν», κοινώς τους είπε όσο κομψά του επιτρέπει η γαλατική καταγωγή του, ότι η γνώμη τους έχει ελάχιστη σημασία. Και μη νομίζετε τους είπε ότι «όσοι εργάζονται στο ΔΝΤ, δεν έχουν κοινωνικά αισθήματα. Βεβαίως και κατανοούμε πλήρως την κατάσταση. Αλλά ακριβώς λόγω της δυσκολίας του προβλήματος, είναι δύσκολο να το αποφύγετε».
Φαίνεται όμως πως αυτά που βλέπει να έρχονται με φόρα του προκαλούν ανησυχία. Πολύ περισσότερο που σκοπεύει να κερδίσει στις γαλλικές εκλογές τον Σαρκοζί και δεν θέλει να εμφανιστεί στα προεκλογικά μπαλκόνια με το πτώμα της Ελλάδας στα χέρια, μια εικόνα πολιτικά καταστροφική.
Η αναίμακτη αποδοχή του Προγράμματος ασφαλώς προϋποθέτει ευρύτερες πολιτικές αλλά και κοινωνικές συναινέσεις και ο Καν, χωρίς να τσιγκουνευτεί τους επαίνους για την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο, δεν παρέλειψε να διαπιστώσει «βεβαίως όλα εξαρτώνται από το λαό. Είναι προφανές ότι ο λαός είναι δυσαρεστημένος…». Το ΔΝΤ, όπως σημείωσε θεωρεί ότι είναι «πολύ σημαντική η πολιτική κατάσταση σε κάθε χώρα» και χωρίς χρονοτριβή υπογράμμισε ότι «η στήριξη του προγράμματος θα πρέπει να έχει την αποδοχή του κόσμου και στήριξη πολιτικά διευρυμένη. Όσο πιο διευρυμένη, τόσο το καλύτερο, διότι αυτό που μας απασχολεί δεν είναι ποιο κόμμα υποστηρίζει αυτή την στιγμή, ή υλοποιεί το πρόγραμμα».
Θα άξιζε πάντως τον κόπο να μάθουν οι νέοι της χώρας ποια είναι η γνώμη του ΔΝΤ στο ενδεχόμενο μιας νέας μαζικής μετανάστευσης, η οποία, όπως όλα δείχνουν έχει ήδη ξεκινήσει να μαγνητίζει τη σκέψη όλων και περισσότερων νέων ανθρώπων που κατεβαίνουν όλο και συχνότερα, από απόγνωση, στους δρόμους.
«Είναι αλήθεια αυτό-είπε-ο Στρος. Ανακύπτει σε πολλές χώρες όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πεσμένοι. Όταν αυξάνεται η ανεργία, ναι, φεύγει η νεολαία, φεύγουν οι επιστήμονες. Είναι σημαντικό να τους δώσετε κίνητρα ώστε όταν τελικά επιστρέψουν να έχουν αποκομίσει οφέλη. Δεν μιλάμε πια για ζημίες, γιατί οι άνθρωποι αυτοί θα αποκτήσουν εμπειρία αλλά και δεξιότητες που διαφορετικά δεν θα διέθεταν. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει παρόμοια βιώματα διότι πολλοί Έλληνες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και επέστρεψαν τελικώς».
Κατηφορίζοντας αργά το βράδυ από το έρημο κι απόκοσμο Κοινοβούλιο, μπαίνω στο μετρό του Συντάγματος και πέφτω πάνω σε ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι που προβάλλεται στον απέναντι τοίχο: εκατοντάδες κοράκια απογειώνονται κρώζοντας απειλητικά από τον ορίζοντα για να εγκλωβίσουν τους βιαστικούς επιβάτες σε μια ατμόσφαιρα ζόφου. Αίφνης βρίσκεσαι στο «Ψυχώ» του Χίτσκοκ. Τίνος μαλάκα ήταν αυτή η φαεινή ιδέα;.. σκέφτομαι απορημένος. Ακυρώνω βιαστικά το εισιτήριο στο μηχάνημα και κατεβαίνω με μαύρες σκέψεις τα σκαλοπάτια.
Γνωρίζοντας ότι απέναντί του, έχει πολιτικούς βυθισμένους στην ανυποληψία που το χνώτο τους μυρίζει συνθηκολόγηση ο διευθυντής της Διεθνούς των σαράφηδων, άκαμπτος και ευθύς και δυστυχώς εξαιτίας της απουσίας ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αντίλογο, παρατήρησε «μιλήσατε για απώλεια θέσεων εργασίας, για μείωση των αποδοχών και των μισθών. Είναι γεγονός. Όλα αυτά αληθεύουν. Αυτά όμως μας γεννούν το ερώτημα: υπήρχαν εναλλακτικές; Ποιες θα ήταν αυτές αν δεν είχαμε προχωρήσει σε κάτι τέτοιο; Ήσασταν στο χείλος του γκρεμού»!
Και αποκαλύπτοντας τι ακριβώς φοβούνται τα κοράκια που εκπροσωπεί το ΔΝΤ, από τις ληστρικά υπερχρεωμένες χώρες, συνέχισε ακάθεκτος «είχατε φτάσει στο σημείο που δεν μπορούσατε να χρηματοδοτήσετε τον προϋπολογισμό σας! Και αυτή η αδυναμία σας σήμαινε ότι θα φτάνατε στο σημείο να παγώσετε τις πληρωμές. Φανταστείτε ποια θα ήταν η εικόνα αυτή για μια χώρα»!
Δηλαδή, τι παραπάνω θα γινόταν αν λέγαμε ότι αρνούμαστε το χρέος μας που το΄ χουμε διπλοτριπλοπληρώσει στους πιστωτές μας; Θα μας χαρακτήριζαν… ανάγωγους και παληοχαρακτήρες; Ή μήπως τώρα που η χώρα βγαίνει στο σφυρί με το πρόβλημα του χρέους ακόμα πιο οξύ, την κοινωνία σε διάλυση και την οικονομία στ΄ αποκαΐδια, έχουμε κατακτήσει τον διεθνή σεβασμό και δεν το ξέρουμε;
Κανείς από τους εθνοπατέρες που τον άκουγαν αποσβολωμένοι και έκθαμβοι, όπως αφελώς δήλωναν αργότερα κάποιοι… συνεπαρμένοι από την αμεσότητα και τον ρεαλισμό του, δεν αντιλήφθηκε την βαρειά προσβολή στα λόγια του που επιβεβαιώνουν την ομηρεία της χώρας από τον κατοχικό στρατό του ΔΝΤ, όταν είπε «χρειαζόσασταν απελπιστικά εξωτερική βοήθεια! Δεν φταίτε εσείς αν έπρεπε να φτάσετε σε αυτό το σημείο (σ.σ: να και οι θωπείες στα…μάγουλα). Βεβαίως, το ευρωπαϊκό σύστημα είναι περίπλοκο. (σ.σ: το πιάσατε το υπονοούμενο;). Θα ήταν όμως προτιμότερο να είχατε συνειδητοποιήσει αυτήν την κατάσταση νωρίτερα και να είχατε ζητήσει βοήθεια νωρίτερα. Όταν πια το Μάϊο ζητήσατε βοήθεια, ήσασταν στο χείλος του γκρεμού».
Αυτά για να μην υπάρχουν αμφιβολίες σε τίνων άρμα έδεσε τη χώρα ο ανεπαρκής και μοιραίος Γ. Παπανδρέου.
Ο ίδιος φυσικά έδειξε να απολαμβάνει το ρόλο του επικυρίαρχου, λέγοντας ακόμα και φτηνά αστειάκια, του τύπου «κι εγώ αν ήμουν Έλληνας θα ήμουν αυτήν την στιγμή στους δρόμους». Σάμπως κι ο ΓΑΠ αν ήταν Έλληνας στους δρόμους δεν θα βρισκόταν;
Έδειξε ωστόσο ασυγκίνητος, όταν η πρόεδρος της Επιτροπής Βάσω Παπανδρέου που αναγνώρισε «τον κυρίαρχο ρόλο του στην πορεία της Ελλάδας», τον κάλεσε έμμεσα να είναι πιο επιεικής, επισημαίνοντας «είναι η πρώτη φορά που μέσω Ελλάδας μπήκατε στην Ε.Ε. Μήπως όμως στο Πρόγραμμα χρειάζονται κάποιες τροποποιήσεις;».
Απτόητος ο ύπατος, ζήτησε ούτε λίγο, ούτε πολύ, να πέσει κι άλλο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, κοινώς ζήτησε «ευθυγράμμιση», και να επιταχυνθεί το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων (σ.σ: ε, καλά τώρα δεν χάλασε ο κόσμος, «αποδέσμευση και εκμετάλλευση του δυναμικού των επιχειρήσεων» το είπε) γιατί κατά την άποψη του Ντομένικου, το…παρακάναμε σε αυξήσεις τα τελευταία χρόνια και κάτι πρέπει να γίνει με την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Τουτέστιν, η ανταγωνιστικότητα, θα περάσει από το πτώμα της κοινωνίας, μέχρι οι εργαζόμενοι να γίνουμε «Κινέζοι» και να τη βγάζουμε με ένα πιάτο ρύζι την ημέρα!..
Βασικός στόχος του ΔΝΤ, σύμφωνα με όσα είπε κάτω από τις αράδες, είναι ο μόνιμος ελλιμενισμός του στην ελληνική επαρχία, ξεκαθαρίζοντας ότι «η στήριξή μας μπορεί να συμπεριλάβει και συμβουλές περί πολιτικών», διότι διαφορετικά, όπως σωστά πρόσθεσε, αφού τα λεφτά του προστατεύει και δεν κάνει ψυχικό στη μάννα του, «θα ήταν εντελώς άχρηστο να προσφέρει κανείς μόνο πόρους, χωρίς να αντιμετωπίζει και το πρόβλημα στη ρίζα του».
Όπως άφησε να φανεί όσο διακριτικά μπορούσε είναι αλήθεια, το ΔΝΤ έχει ήδη έτοιμο ένα δεύτερο δανειακό κοστούμι, αφού, όπως είπε, το σημερινό πρόγραμμα «έχει σχεδιαστεί με βάση μια συγκεκριμένη υπόθεση για τον ρυθμό ανάπτυξης στην Ελλάδα που συνδέεται με ένα άλλο υποθετικό σενάριο για την ανάπτυξη της Ευρωζώνης. Άρα αν τυχόν συμβεί κάτι κακό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο είτε μόνο στο πλαίσιο της ευρωζώνης, τότε οι συνέπειες θα είναι αισθητές και στην Ελλάδα και τότε η κατάσταση στην Ελλάδα δεν θα είναι αυτή που έχουμε προβλέψει με βάση το Πρόγραμμα».
"Τι (μπορούμε) να κάνουμε;"... Διερωτήθηκε αμέσως μετά σαν άλλος Λένιν. «Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί με το πακέτο των 110 δις ευρώ» είπε σπέρνοντας αμφιβολίες, για να σπεύσει να προσθέσει καθησυχαστικά και με φιλοσοφική διάθεση«η ανθρώπινη φύση θέτει κάποιους περιορισμούς. Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι οι βέλτιστες δυνατές προβλέψεις ούτως ώστε να εξασφαλίσουμε ότι υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται προκειμένου να προσαρμοστούμε, αν τυχόν υπάρξουν αλλαγές».
Τι χρεία έχουμε άλλων μαρτύρων; Το Ταμείο έχει προνοήσει για μας και φλέγεται από…έγνοια, την ώρα που ο Ντομινίκ, δεν έκρυβε την αποστροφή του για τους βραδυκίνητους και λίγο πολύ άτολμους, κατά τον ίδιο μηχανισμούς της ευρωζώνης, που «έχει ένα νόμισμα και πολλές πολιτικές».
Από την άλλη, βρέθηκαν κάμποσοι βουλευτές, όπως άλλωστε και ο ΓΑΠ με αυτόν τον θλιβερό «υπουργό» Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου που άκουσαν με ευχαρίστηση την διαβεβαίωση ότι, ναι, θα επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του χρέους, ξεχνώντας ανεπίτρεπτα ορισμένα βασικά πράγματα, όπως ας πούμε ότι η κίνηση αυτή, όχι μόνο επιβεβαιώνει εμπράκτως την αδυναμία αποπληρωμής του τρομακτικού χρέους, αλλά οδηγεί σε καταστάσεις που δεν θα είναι ανώδυνες. Όσοι αγνοούν ότι ο λογαριασμός αυτός πληρώνεται ακριβότερα και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, γεγονός που αυτόχρημα διαιωνίζει την κατοχή της χώρας, προσγειώθηκαν ακούγοντας τον Καν να δηλώνει απερίφραστα «μοιάζει να υπάρχει μια αντίφαση εδώ. Από τη μια να προσπαθούμε αποκατάσταση των δημοσιονομικών και από την άλλη να έχουμε αυξημένα επιτόκια; Όμως δεν είναι δυνατόν να δανείσεις ποσά χωρίς να υπάρχει επιτόκιο. Και σε σχέση με τα επιτόκια που θα είχατε καταβάλλει στην αγορά θεωρώ ότι τα επιτόκια του ΔΝΤ δεν είναι τόσο υψηλά». Συνέστησε μάλιστα με υπολογισμένη δόση απειλής, δείχνοντας τα απαγορευτικά spreads στην αγορά, που δεν λένε τα άτιμα να υποχωρήσουν, ότι «αυτή είναι μια διαφορά που θα πρέπει να την έχουμε υπόψιν μας»…Αλλά πότε ακριβώς; Όταν θα χρεοκοπήσουμε και επίσημα προφανώς…
Ο «κύριος γενικός», ακούγοντας την κριτική για τις αποτυχημένες μεθόδους του ΔΝΤ, το οποίο εφαρμόζει με συνέπεια την ίδια συνταγή για κάθε πρόβλημα, (άγρια λιτότητα σε όλες τις κλίσεις. Τι άλλο;)ξεκαθάρισε στις μετριότητες που είχε απέναντί του, ότι «το ΔΝΤ δεν είναι εμπορική τράπεζα για να χτυπάει πόρτες. Συνήθως το προσκαλούν», κοινώς τους είπε όσο κομψά του επιτρέπει η γαλατική καταγωγή του, ότι η γνώμη τους έχει ελάχιστη σημασία. Και μη νομίζετε τους είπε ότι «όσοι εργάζονται στο ΔΝΤ, δεν έχουν κοινωνικά αισθήματα. Βεβαίως και κατανοούμε πλήρως την κατάσταση. Αλλά ακριβώς λόγω της δυσκολίας του προβλήματος, είναι δύσκολο να το αποφύγετε».
Φαίνεται όμως πως αυτά που βλέπει να έρχονται με φόρα του προκαλούν ανησυχία. Πολύ περισσότερο που σκοπεύει να κερδίσει στις γαλλικές εκλογές τον Σαρκοζί και δεν θέλει να εμφανιστεί στα προεκλογικά μπαλκόνια με το πτώμα της Ελλάδας στα χέρια, μια εικόνα πολιτικά καταστροφική.
Η αναίμακτη αποδοχή του Προγράμματος ασφαλώς προϋποθέτει ευρύτερες πολιτικές αλλά και κοινωνικές συναινέσεις και ο Καν, χωρίς να τσιγκουνευτεί τους επαίνους για την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο, δεν παρέλειψε να διαπιστώσει «βεβαίως όλα εξαρτώνται από το λαό. Είναι προφανές ότι ο λαός είναι δυσαρεστημένος…». Το ΔΝΤ, όπως σημείωσε θεωρεί ότι είναι «πολύ σημαντική η πολιτική κατάσταση σε κάθε χώρα» και χωρίς χρονοτριβή υπογράμμισε ότι «η στήριξη του προγράμματος θα πρέπει να έχει την αποδοχή του κόσμου και στήριξη πολιτικά διευρυμένη. Όσο πιο διευρυμένη, τόσο το καλύτερο, διότι αυτό που μας απασχολεί δεν είναι ποιο κόμμα υποστηρίζει αυτή την στιγμή, ή υλοποιεί το πρόγραμμα».
Θα άξιζε πάντως τον κόπο να μάθουν οι νέοι της χώρας ποια είναι η γνώμη του ΔΝΤ στο ενδεχόμενο μιας νέας μαζικής μετανάστευσης, η οποία, όπως όλα δείχνουν έχει ήδη ξεκινήσει να μαγνητίζει τη σκέψη όλων και περισσότερων νέων ανθρώπων που κατεβαίνουν όλο και συχνότερα, από απόγνωση, στους δρόμους.
«Είναι αλήθεια αυτό-είπε-ο Στρος. Ανακύπτει σε πολλές χώρες όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι πεσμένοι. Όταν αυξάνεται η ανεργία, ναι, φεύγει η νεολαία, φεύγουν οι επιστήμονες. Είναι σημαντικό να τους δώσετε κίνητρα ώστε όταν τελικά επιστρέψουν να έχουν αποκομίσει οφέλη. Δεν μιλάμε πια για ζημίες, γιατί οι άνθρωποι αυτοί θα αποκτήσουν εμπειρία αλλά και δεξιότητες που διαφορετικά δεν θα διέθεταν. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει παρόμοια βιώματα διότι πολλοί Έλληνες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και επέστρεψαν τελικώς».
Κατηφορίζοντας αργά το βράδυ από το έρημο κι απόκοσμο Κοινοβούλιο, μπαίνω στο μετρό του Συντάγματος και πέφτω πάνω σε ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι που προβάλλεται στον απέναντι τοίχο: εκατοντάδες κοράκια απογειώνονται κρώζοντας απειλητικά από τον ορίζοντα για να εγκλωβίσουν τους βιαστικούς επιβάτες σε μια ατμόσφαιρα ζόφου. Αίφνης βρίσκεσαι στο «Ψυχώ» του Χίτσκοκ. Τίνος μαλάκα ήταν αυτή η φαεινή ιδέα;.. σκέφτομαι απορημένος. Ακυρώνω βιαστικά το εισιτήριο στο μηχάνημα και κατεβαίνω με μαύρες σκέψεις τα σκαλοπάτια.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Περιμένοντας το τελευταίο τραμ στο Νέο Κόσμο
Αν εξαιρέσεις τα συνήθη νεοταξικά που είπε στη Βουλή χθες το βράδυ ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος, (σ.σ: πρέπει να τρέξουμε γρηγορότερα από το Μνημόνιο, με έμφαση στις αλλαγές στην αγορά εργασίας και στο εκπαιδευτικό σύστημα, είπε μεταξύ άλλων) η μοναδική ενδιαφέρουσα είδηση της ημέρας ήταν η ανακοίνωσή του, ότι από τις αρχές της χρονιάς ιδιωτικές καταθέσεις πάνω από 27 δις ευρώ, αποδημήσανε σαν τα πουλιά σε ξένες τράπεζες.
Τι έμεινε στον αέρα; Η διακριτική προτροπή του κεντρικού τραπεζίτη, (σ.σ: με δικά μας λόγια) «καταθέστε τα τουλάχιστον στην Κύπρο, αντί για την Ελβετία από όπου υπάρχουν μικρές πιθανότητες να επιστρέψουν πίσω ξανά…».
Γυρνώντας αργά το βράδυ σπίτι με το μετρό, έβλεπα τα ξαναμμένα πρόσωπα των πιτσιρικάδων που επέστρεφαν εξουθενωμένοι από τον ολοήμερο πόλεμο με τα ΜΑΤ, στο αστυνομοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας, όπου η κυβέρνηση επέβαλε πρωτοφανείς αστυνομικές απαγορεύσεις σε καιρό…δημοκρατίας.
Το βλέμμα τους σπίθιζε. Και είχε αθωότητα και ζέστα. Με τα σημάδια των χημικών απάνω τους και την ξεραμένη βαζελίνη κάτω απ΄ τα μάτια βάδιζαν ήσυχα σε παρέες, φωτεινοί και άδειοι, κάτοχοι αποκλειστικοί μιας εύθραυστης ωραιότητας που αν δεν την πλησιάσεις με φροντίδα, θα διαλυθεί.
«Ούτε το καλύτερο, ούτε και το χειρότερο» σκέφτηκα… «Απλά το μόνο που έχουμε»…
Τι έμεινε στον αέρα; Η διακριτική προτροπή του κεντρικού τραπεζίτη, (σ.σ: με δικά μας λόγια) «καταθέστε τα τουλάχιστον στην Κύπρο, αντί για την Ελβετία από όπου υπάρχουν μικρές πιθανότητες να επιστρέψουν πίσω ξανά…».
Γυρνώντας αργά το βράδυ σπίτι με το μετρό, έβλεπα τα ξαναμμένα πρόσωπα των πιτσιρικάδων που επέστρεφαν εξουθενωμένοι από τον ολοήμερο πόλεμο με τα ΜΑΤ, στο αστυνομοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας, όπου η κυβέρνηση επέβαλε πρωτοφανείς αστυνομικές απαγορεύσεις σε καιρό…δημοκρατίας.
Το βλέμμα τους σπίθιζε. Και είχε αθωότητα και ζέστα. Με τα σημάδια των χημικών απάνω τους και την ξεραμένη βαζελίνη κάτω απ΄ τα μάτια βάδιζαν ήσυχα σε παρέες, φωτεινοί και άδειοι, κάτοχοι αποκλειστικοί μιας εύθραυστης ωραιότητας που αν δεν την πλησιάσεις με φροντίδα, θα διαλυθεί.
«Ούτε το καλύτερο, ούτε και το χειρότερο» σκέφτηκα… «Απλά το μόνο που έχουμε»…
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Επιτέλους μπήκε το μαχαίρι στο κόκκαλο! (σ.σ: στο δικό μας και πάλι...)
Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, δεν υπήρξε. Κι ο,τι έμεινε απο αυτό, θα παραγραφεί.
Προβατάκια θα βόσκουν αμέριμνα στις κλιτύες τους Αγίου Όρους. Κρασί θα βγάζουνε όπως πάντα, οι αφοσιωμένοι μοναχοί απ΄τα εύφορα αμπέλια τους και ιχθύες άφθονους θα αλιεύουν οι υπομονετικοί ψαράδες. Ειρηνικά πράγματα. Πως αλλοιώς να τα πεις...
Στο μεταξύ ορισμένοι, πολιτικοί και αυλικοί, θ΄ αραδίζουνε υπεραξίες, άφοβοι πια, μες τη βεβαιότητά τους, οτι μια σκιά ήταν και πέρασε...
Ανάθεμα τη στιγμή! Χάλασα τόσες ώρες απ΄ τη ζωή μου ανάμεσα σε δυό Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής και μια Προανακριτική για ν΄ ακούσω τη σημερινή ετυμηγορία...
Φθηνό θεατράκι. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και συμπαρομαρτούντες όπως ο ΛΑ.Ο.Σ, την ώρα της κορύφωσης μας λένε πως εδώ ήταν το τέλος. Συναίνεση, χωρίς λύτρωση απο το δράμα, χωρίς ανακούφιση.
Άϊντε και στη Siemens λαμόγια!...
Γυρνώ στο σπίτι στις τέσσερις το πρωϊ απ΄ την ψηφοφορία και βλέπω τα παιδάκια μου ξέσκεπα και πάω και τους τυλίγω ξανά με τις κουβέρτες, το Χρυσανθάκι μου και τον Ηλία. Και μα το Θεό που πιστεύω, είναι ο,τι πιο τίμιο νοιώθω πως έκανα σε τούτη την ξεφτυλλισμένη και βρώμικη μέρα...
Προβατάκια θα βόσκουν αμέριμνα στις κλιτύες τους Αγίου Όρους. Κρασί θα βγάζουνε όπως πάντα, οι αφοσιωμένοι μοναχοί απ΄τα εύφορα αμπέλια τους και ιχθύες άφθονους θα αλιεύουν οι υπομονετικοί ψαράδες. Ειρηνικά πράγματα. Πως αλλοιώς να τα πεις...
Στο μεταξύ ορισμένοι, πολιτικοί και αυλικοί, θ΄ αραδίζουνε υπεραξίες, άφοβοι πια, μες τη βεβαιότητά τους, οτι μια σκιά ήταν και πέρασε...
Ανάθεμα τη στιγμή! Χάλασα τόσες ώρες απ΄ τη ζωή μου ανάμεσα σε δυό Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής και μια Προανακριτική για ν΄ ακούσω τη σημερινή ετυμηγορία...
Φθηνό θεατράκι. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και συμπαρομαρτούντες όπως ο ΛΑ.Ο.Σ, την ώρα της κορύφωσης μας λένε πως εδώ ήταν το τέλος. Συναίνεση, χωρίς λύτρωση απο το δράμα, χωρίς ανακούφιση.
Άϊντε και στη Siemens λαμόγια!...
Γυρνώ στο σπίτι στις τέσσερις το πρωϊ απ΄ την ψηφοφορία και βλέπω τα παιδάκια μου ξέσκεπα και πάω και τους τυλίγω ξανά με τις κουβέρτες, το Χρυσανθάκι μου και τον Ηλία. Και μα το Θεό που πιστεύω, είναι ο,τι πιο τίμιο νοιώθω πως έκανα σε τούτη την ξεφτυλλισμένη και βρώμικη μέρα...
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Επτά στους δέκα Αθηναίους αρνήθηκαν ψήφο. Ο Γ. Καμίνης δήμαρχος με 15,8%. Χωρίς ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής οι εκλογές.
Κι όμως, αποκτήσαμε δήμαρχο Αθηναίων με 15,8%. Κι όμως, 7 στους 10 Αθηναίους ψηφοφόρους αρνήθηκαν ψήφο σε οποιονδήποτε συνδυασμό.
Την προηγούμενη εβδομάδα επισημάναμε την πρωτοφανή αποχή σε δήμους και περιφέρειες, η οποία, σε συνδυασμό με τα άκυρα και τα λευκά έφτασε στο 45% πανελλαδικά. Αυτή την Κυριακή, το 58,70% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, στο επίπεδο των περιφερειών, απείχαν (53,24% των εγγεγραμμένων), ή ψήφισαν λευκό/άκυρο (11,67% των ψηφισάντων).
Ειδικά στο δήμο Αθηναίων, οι αρνούμενοι να ψηφίσουν θετικά, από το 60,42%* των εγγεγραμμένων την πρώτη Κυριακή, εκτοξεύθηκαν στο 69,58%** τη δεύτερη Κυριακή.
Πέραν λοιπόν από το εμφανές, ότι δηλαδή η πλειοψηφία των πολιτών είτε δεν συμμετείχε στις εκλογές είτε «καταψήφισε» τους πάντες, τίθεται διπλό θέμα «νομιμοποίησης» των όσων εξελέγησαν. Αφενός επειδή εξελέγησαν από τη μειοψηφία του εκλογικού σώματος, αφετέρου επειδή τα ποσοστά τους επί του συνόλου των ψηφοφόρων είναι εξαιρετικά χαμηλά.
Για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα του δήμου Αθηναίων, ο Γ. Καμίνης έλαβε το 51,94% των εγκύρων ψηφοδελτίων, αλλά μόλις το 15,8% των Αθηναίων ψηφοφόρων. Κι αυτό στο δεύτερο γύρο. Διότι την πρώτη Κυριακή (7/11/2010) είχε λάβει το 28,28% των εγκύρων ψηφοδελτίων και ακόμα μικρότερο ποσοστό επί του εκλογικού σώματος, δηλαδή το 11,19%!!.
Εξελέγη λοιπόν δήμαρχος Αθηναίων έχοντας την αρχική έγκριση του 11,19% των ψηφοφόρων και την τελική έγκριση του 15,8%!!
Ο καθείς μπορεί να ερμηνεύσει τους λόγους για τα υψηλότατα ποσοστά αποχής ή άκυρου/λευκού. Αναφύεται ωστόσο ζήτημα «εγκυρότητας» των αποτελεσμάτων και πιο συγκεκριμένα, ζήτημα αναζήτησης εκείνου του ποσοστού συμμετοχής που θα «νομιμοποιεί» τα εκλογικά αποτελέσματα..
*αποχή: 56,96% επί εγγεγραμμένων, άκυρο/λευκό: 8,04% επί ψηφισάντων
**αποχή 65,78% επί εγγεγραμμένων, άκυρο/λευκό: 11,11% επί ψηφισάντων
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Καμενονικητέϊκα- Αλληλούλια
"Μου αρέσουν οι γυναίκες και τα τριαντάφυλλα" είπε απαράμιλλα ο Μάρκος, δίνοντας το μέτρο του αυτοκαθορισμού. Δεν θα προδώσω αυτό το ύψος. Την προσεχή Κυριακή, ο,τι καιρό και να΄ χει, λέω να πάω για να τα πιω στην παραλία. Ένας ή και μόνος, δε με χαλάει.
¨Καμίνης ή Νικήτας"; χέστηκα. ΔΕΝ διαλέγω ανάμεσα σε δυό Υστερίες. Ας φροντίζαμε νωρίτερα όλοι μας να μην βρεθούμε ποτέ μπροστά σε τούτο το γελοίο δίλημμα...
¨Καμίνης ή Νικήτας"; χέστηκα. ΔΕΝ διαλέγω ανάμεσα σε δυό Υστερίες. Ας φροντίζαμε νωρίτερα όλοι μας να μην βρεθούμε ποτέ μπροστά σε τούτο το γελοίο δίλημμα...
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Αθήνα, ξέρεις τι θα πει πουλάκι μου Αθήνα;
Απόπατος απέραντος εν μέσω αποπάτων.
Τραμπουκαριό, μαχαίρωμα, χοροί ω παίδες, πείνα
Και άσμα καθημερινών γαϊδουρινών ασμάτων
Νοθείας και καλπουζανιάς η πρώτη επιστήμη
Λημέρι κάθε κλεφτουριάς των ψοφιμιών ψοφίμι.
Τα έγραφε πριν από 100 και πλέον χρόνια ο Γεώργιος Σουρής. Άλλαξε τίποτα από τότε? Εεεε!!! Ναι!!! Έχουμε μετρό και και Μουσείο Ακροπόλεως... Αλλά επί της ουσίας?
Καλό βόλι την Κυριακή, μπας και αλλαξει τίποτα.....
Απόπατος απέραντος εν μέσω αποπάτων.
Τραμπουκαριό, μαχαίρωμα, χοροί ω παίδες, πείνα
Και άσμα καθημερινών γαϊδουρινών ασμάτων
Νοθείας και καλπουζανιάς η πρώτη επιστήμη
Λημέρι κάθε κλεφτουριάς των ψοφιμιών ψοφίμι.
Τα έγραφε πριν από 100 και πλέον χρόνια ο Γεώργιος Σουρής. Άλλαξε τίποτα από τότε? Εεεε!!! Ναι!!! Έχουμε μετρό και και Μουσείο Ακροπόλεως... Αλλά επί της ουσίας?
Καλό βόλι την Κυριακή, μπας και αλλαξει τίποτα.....
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Δήμαρχος με 14%
Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι τελευταίες εκλογές έδωσαν δικαίωμα σε όλους να πανηγυρίσουν. Η κυβέρνηση διότι έπεσαν τα σπρεντ (δι' ολίγον), η αξιωματική αντιπολίτευση διότι μείωσε τη διαφορά, το ΚΚΕ διότι η Λαϊκή Συσπείρωση απέκτησε ισχυρότερη φωνή, η Μπακογιάννη διότι οι «δικοί της» στην Κρήτη υποσκέλισαν τους νεοδημοκράτες υποψήφιους και πάει λέγοντας. Στο μεταξύ, η αποχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με τη διαφορά ότι ο καθένας της δίνει τα χαρακτηριστικά που τον εξυπηρετούν.
Η αλήθεια είναι ότι η αποχή σε πανελλαδικό επίπεδο έφτασε το 39% των εγγεγραμμένων, ενώ τα άκυρα/λευκά στο 9,09% των ψηφισάντων (5,54% των εγγεγραμμένων). Συνολικά, δηλαδή, το 44,55% των ψηφοφόρων αρνήθηκαν ψήφο σε οποιοδήποτε συνδυασμό.
Χειρότερα ήταν τα πράγματα στην Αθήνα.
Μόλις το 43% των δημοτών προσήλθαν στις κάλπες (57% αποχή) και από αυτούς, το 8% έριξε λευκό/άκυρο (3,44% των εγγεγραμμένων). Δηλαδή, το 60,45% των ψηφοφόρων στο δήμο Αθηναίων γύρισαν την πλάτη σε όλες τις παρατάξεις!
Η εικόνα γίνεται περισσότερο ζοφερή για τους επίδοξους δημάρχους.. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, που έλαβε το 34,96% των εγκύρων ψηφοδελτίων, πήρε στην πραγματικότητα μόλις το 13,83% των Αθηναίων δημοτών. Το ίδιο και ο Γιώργος Καμίνης. Έλαβε το 28,41 των εγκύρων και μόνο το 11,24% των εγγεγραμμένων. Το ίδιο και ο κ. Σοφιανός (13,70% εγκύρων, 5,42% εγγεγραμμένων). Το ίδιο ο κ. Αμυράς (7,36% - 2,91%), η κα Πορτάλιου κοκ.
Κοντολογίς, σε λίγες ημέρες θα έχουμε δήμαρχο ο οποίος θα βασίζεται στη θετική αποδοχή ελαχίστων Αθηναίων, καθώς και πολίτες, που είτε αποποιούνται του δικαιώματός τους να εκλέγουν τους «άρχοντές» τους, είτε διαμαρτύρονται για την πολιτική περιθωριοποίησή τους, είτε αγνοούν το πολιτικό μέγεθος της στάσης τους..
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Ποτέ να μη φοβάσαι στην αρχή μιας μεγάλης ημέρας
Αυτός ο αξιολύπητος γυρολόγος που λαχανιάζει μέσα στο κενό και μας ζητά να πνιγούμε στα ρηχά νερά της συνενοχής, δεν μας αξίζει.
Αυτή η εξαρθρωμένη ζωή που κάνουμε δεν είναι ο κλήρος μας.
Η ζωή είναι ο τόπος των προσδοκιών μας. Ο,τι αποσπούμε από την αδιαφορία και τον άδοξο θάνατο.
Εμείς πηγαίνουμε στο σφαγείο των εκλογών, μ΄ ένα λουλούδι στο πέτο.
Γιατί μπορούμε αρμοδίως να παίζουμε με τ΄ άστρα. Και να κάνουμε με αναίδεια κατάμουτρα αστείες γκριμάτσες σε τούτη την απρόσωπη μάσκα του ζόφου. Ας φυλάξουμε καλά κι αυτή τη φορά μέσα μας τον εύφλεκτο παραλογισμό της ελπίδας.
Αντιστεκόμαστε στη χυδαιότητα των Τραπεζών και τους θλιβερούς απολογητές τους που υπεξαιρούν τη ζωή μας.
Χάρη στις ήττες μας μπορούμε να ξαναγίνουμε μάγκες και να την κερδίσουμε πίσω!
Καλό βόλι αδέλφια!!!
Αυτή η εξαρθρωμένη ζωή που κάνουμε δεν είναι ο κλήρος μας.
Η ζωή είναι ο τόπος των προσδοκιών μας. Ο,τι αποσπούμε από την αδιαφορία και τον άδοξο θάνατο.
Εμείς πηγαίνουμε στο σφαγείο των εκλογών, μ΄ ένα λουλούδι στο πέτο.
Γιατί μπορούμε αρμοδίως να παίζουμε με τ΄ άστρα. Και να κάνουμε με αναίδεια κατάμουτρα αστείες γκριμάτσες σε τούτη την απρόσωπη μάσκα του ζόφου. Ας φυλάξουμε καλά κι αυτή τη φορά μέσα μας τον εύφλεκτο παραλογισμό της ελπίδας.
Αντιστεκόμαστε στη χυδαιότητα των Τραπεζών και τους θλιβερούς απολογητές τους που υπεξαιρούν τη ζωή μας.
Χάρη στις ήττες μας μπορούμε να ξαναγίνουμε μάγκες και να την κερδίσουμε πίσω!
Καλό βόλι αδέλφια!!!
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Δεν είναι ο,τι καλύτερο αυτή η ΕΣΗΕΑ, αλλά είναι το μόνο που έχουμε
Πρόταση για το απεργιακό πλαίσιο διεκδικήσεων της ΕΣΗΕΑ
1. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί την υπογραφή, επειγόντως, ικανοποιητικών ΣΣΕ σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις. Δεν θα ανεχθεί άλλο την τακτική της κωλυσιεργίας των εργοδοτών, δεν θα επιτρέψει να περάσει το σχέδιο της πλήρους εργασιακής και μισθολογικής απορρύθμισης. Καλεί την κυβέρνηση να απορρίψει κάθε σκέψη και σχεδιασμό για νομοθετική υποβάθμιση της ισχύος των ΣΣΕ.
2. Η ΕΣΗΕΑ απαιτεί το «πάγωμα» των απολύσεων που απειλούν να εκτοξεύσουν την ανεργία στον κλάδο σε πρωτοφανή επίπεδα. Η δέσμευση των εργοδοτών για μηδενικές απολύσεις θα αποτελέσει κεντρικό ζήτημα των διαπραγματεύσεων για τη ΣΣΕ. Η ΕΣΗΕΑ καλεί και πάλι την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να συνδέσει την κρατική διαφήμιση (αλλά και τις άλλες ειδικές «ρυθμίσεις» για τον Τύπο) με τη ρήτρα απασχόλησης (με όλα τα δικαιώματα που συνδέονται με αυτήν) αλλά και τη δέσμευση για μηδενικές απολύσεις.
3. Η ΕΣΗΕΑ δηλώνει ότι δεν θα αποδεχθεί –μετά τις απώλειες στο 2010– καμιά υποβάθμιση του εισοδήματος των εργαζομένων στην ενημέρωση. Διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς κατ’ ελάχιστον και μεσοσταθμικά στο ύψος του πληθωρισμού. Η αύξηση αυτή μπορεί να κατανεμηθεί με τρόπο που να ενισχύει περισσότερο τους χαμηλόμισθους.
4. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί την κατάργηση της ελαστικής απασχόλησης. Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλους.
5. Η ΕΣΗΕΑ –μαζί με τα άλλα σωματεία στην ενημέρωση– διεκδικεί ρύθμιση της δημοσιογραφικής εργασίας στο Διαδίκτυο, με ασφάλιση στα αντίστοιχα Ταμεία εργαζομένων στον Τύπο και αμοιβές αντίστοιχες των οικείων ΣΣΕ με ΕΙΗΕΑ, ΕΙΙΡΑ, ΕΙΤΗΣΕΕ καθώς και διασφάλιση των αναγκαίων πόρων (υποχρέωση καταβολής αγγελιοσήμου και εργοδοτικής εισφοράς).
6. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί μέτρα στήριξης των ανέργων, αύξηση του επιδόματος και του χρόνου επιδότησης. Διασφάλιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλο το διάστημα της ανεργίας με διασφάλιση των αναγκαίων πόρων από το κράτος και τους εργοδότες. Μέτρα αλληλεγγύης –όπως το πάγωμα των στεγαστικών δανείων, η μείωση τιμολογίων ΔΕΚΟ, η επιδότηση ενοικίου, η δωρεάν κάρτα για τις συγκοινωνίες κ.λπ.– που η Κυβέρνηση οφείλει να θεσμοθετήσει αμέσως για τους ανέργους.
7. Σχετικά με το ζήτημα της πολυαπασχόλησης που θέτουν οι εργοδοτικές οργανώσεις, η ΕΣΗΕΑ επαναλαμβάνει ότι το ζήτημα αυτό καλύπτεται από τις ρυθμίσεις των ΣΣΕ και τον Κώδικα Δεοντολογίας. Καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να κηρύσσει τα νόμιμα σε ότι αφορά την πολυαπασχόληση στο Δημόσιο και τις αργομισθίες.
8. Η ΕΣΗΕΑ δεν θα αποδεχθεί την υποβάθμιση, την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο των δημοτικών ραδιοφωνικών σταθμών. Δεν θα δεχθεί την υποβάθμιση της απασχόλησης στην ΕΡΤ και το καθεστώς ομηρίας των συμβασιούχων. Θα διεκδικήσει την αποκατάσταση των απωλειών στο εισόδημα των εργαζομένων στα δημόσια ΜΜΕ, θεωρώντας τα ως πυλώνα για το δικαίωμα στην αντικειμενική ενημέρωση.
************
Πρόκειται για ένα πλαίσιο διεκδικήσεων απέναντι στις εργοδοτικές οργανώσεις και την κυβέρνηση.
Τα αιτήματα αυτά, αφού συζητηθούν στις συνελεύσεις των μελών της Ένωσης, θα διεκδικηθούν με το πρόγραμμα μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων που ήδη έχει αποφασίσει το Δ.Σ., σε συνεργασία με τη Διασωματειακή Επιτροπή αλλά και τις Ενώσεις Συντακτών πανελλαδικά, υπό την αιγίδα της ΠΟΕΣΥ.
Αθήνα, 3 Νοεμβρίου 2010
1. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί την υπογραφή, επειγόντως, ικανοποιητικών ΣΣΕ σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις. Δεν θα ανεχθεί άλλο την τακτική της κωλυσιεργίας των εργοδοτών, δεν θα επιτρέψει να περάσει το σχέδιο της πλήρους εργασιακής και μισθολογικής απορρύθμισης. Καλεί την κυβέρνηση να απορρίψει κάθε σκέψη και σχεδιασμό για νομοθετική υποβάθμιση της ισχύος των ΣΣΕ.
2. Η ΕΣΗΕΑ απαιτεί το «πάγωμα» των απολύσεων που απειλούν να εκτοξεύσουν την ανεργία στον κλάδο σε πρωτοφανή επίπεδα. Η δέσμευση των εργοδοτών για μηδενικές απολύσεις θα αποτελέσει κεντρικό ζήτημα των διαπραγματεύσεων για τη ΣΣΕ. Η ΕΣΗΕΑ καλεί και πάλι την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να συνδέσει την κρατική διαφήμιση (αλλά και τις άλλες ειδικές «ρυθμίσεις» για τον Τύπο) με τη ρήτρα απασχόλησης (με όλα τα δικαιώματα που συνδέονται με αυτήν) αλλά και τη δέσμευση για μηδενικές απολύσεις.
3. Η ΕΣΗΕΑ δηλώνει ότι δεν θα αποδεχθεί –μετά τις απώλειες στο 2010– καμιά υποβάθμιση του εισοδήματος των εργαζομένων στην ενημέρωση. Διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς κατ’ ελάχιστον και μεσοσταθμικά στο ύψος του πληθωρισμού. Η αύξηση αυτή μπορεί να κατανεμηθεί με τρόπο που να ενισχύει περισσότερο τους χαμηλόμισθους.
4. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί την κατάργηση της ελαστικής απασχόλησης. Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλους.
5. Η ΕΣΗΕΑ –μαζί με τα άλλα σωματεία στην ενημέρωση– διεκδικεί ρύθμιση της δημοσιογραφικής εργασίας στο Διαδίκτυο, με ασφάλιση στα αντίστοιχα Ταμεία εργαζομένων στον Τύπο και αμοιβές αντίστοιχες των οικείων ΣΣΕ με ΕΙΗΕΑ, ΕΙΙΡΑ, ΕΙΤΗΣΕΕ καθώς και διασφάλιση των αναγκαίων πόρων (υποχρέωση καταβολής αγγελιοσήμου και εργοδοτικής εισφοράς).
6. Η ΕΣΗΕΑ διεκδικεί μέτρα στήριξης των ανέργων, αύξηση του επιδόματος και του χρόνου επιδότησης. Διασφάλιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλο το διάστημα της ανεργίας με διασφάλιση των αναγκαίων πόρων από το κράτος και τους εργοδότες. Μέτρα αλληλεγγύης –όπως το πάγωμα των στεγαστικών δανείων, η μείωση τιμολογίων ΔΕΚΟ, η επιδότηση ενοικίου, η δωρεάν κάρτα για τις συγκοινωνίες κ.λπ.– που η Κυβέρνηση οφείλει να θεσμοθετήσει αμέσως για τους ανέργους.
7. Σχετικά με το ζήτημα της πολυαπασχόλησης που θέτουν οι εργοδοτικές οργανώσεις, η ΕΣΗΕΑ επαναλαμβάνει ότι το ζήτημα αυτό καλύπτεται από τις ρυθμίσεις των ΣΣΕ και τον Κώδικα Δεοντολογίας. Καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να κηρύσσει τα νόμιμα σε ότι αφορά την πολυαπασχόληση στο Δημόσιο και τις αργομισθίες.
8. Η ΕΣΗΕΑ δεν θα αποδεχθεί την υποβάθμιση, την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο των δημοτικών ραδιοφωνικών σταθμών. Δεν θα δεχθεί την υποβάθμιση της απασχόλησης στην ΕΡΤ και το καθεστώς ομηρίας των συμβασιούχων. Θα διεκδικήσει την αποκατάσταση των απωλειών στο εισόδημα των εργαζομένων στα δημόσια ΜΜΕ, θεωρώντας τα ως πυλώνα για το δικαίωμα στην αντικειμενική ενημέρωση.
************
Πρόκειται για ένα πλαίσιο διεκδικήσεων απέναντι στις εργοδοτικές οργανώσεις και την κυβέρνηση.
Τα αιτήματα αυτά, αφού συζητηθούν στις συνελεύσεις των μελών της Ένωσης, θα διεκδικηθούν με το πρόγραμμα μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων που ήδη έχει αποφασίσει το Δ.Σ., σε συνεργασία με τη Διασωματειακή Επιτροπή αλλά και τις Ενώσεις Συντακτών πανελλαδικά, υπό την αιγίδα της ΠΟΕΣΥ.
Αθήνα, 3 Νοεμβρίου 2010
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Γι΄άλλη μια φορά χαμένοι
Θα κάναμε πανηγύρι αν κατέβαινε ενωμένη η Αριστερά στην Αθήνα, προβάλλοντας ένα δυναμικό πρόσωπο σαν την Σοφία Σακοράφα. Αυτήν την συνεπή και δημοκρατική γυναίκα που ποτέ δεν ξεστράτισε απο τις αρχές της.
Αλλά, τι τα θες... Γίνηκε η εκλογική διαδικασία, (και πάλι) στεγνή καταμέτρηση κατακερματισμένων δυνάμεων. Σκορποχώρι...
Κι έχεις τώρα και κάτι ασυνάρτητα πρώην μοντέλα σαν μια Ρίκα Βαγιάννη, να εξηγούν υστερικά οτι θα ψηφίσουν τον Γ. Δημαρά, θεωρώντας τον, ανίκανο για συνομολογήσεις.
Τι να πεις. Με όσα ξέρουν μιλάνε οι ανθρώποι...
Αλλά, τι τα θες... Γίνηκε η εκλογική διαδικασία, (και πάλι) στεγνή καταμέτρηση κατακερματισμένων δυνάμεων. Σκορποχώρι...
Κι έχεις τώρα και κάτι ασυνάρτητα πρώην μοντέλα σαν μια Ρίκα Βαγιάννη, να εξηγούν υστερικά οτι θα ψηφίσουν τον Γ. Δημαρά, θεωρώντας τον, ανίκανο για συνομολογήσεις.
Τι να πεις. Με όσα ξέρουν μιλάνε οι ανθρώποι...
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Να γιατί γυρνώ μεσ΄την Αθήνα
Προτιμώ τους σκληρούς ανθρώπους του υποκόσμου στις παρτίδες τους. Έχουνε μπέσα, σηκώνουνε τον σταυρό τους μόνοι και κυρίως δεν πουλάνε τους φίλους τους, στην ανάκριση. Προσπαθεί να κάνει το ίδιο τώρα ο φυγόδικος Χριστοφοράκος απο την νομική ασφάλεια της Γερμανίας. Και εκ του ασφαλούς.
Δεν ξέρει-λέει- τη Ντόρα, σφυράει αδιάφορα για τον Τσουκάτο και δεν έχει δώσει ποτέ λεφτά στη ΝΔ.
Στην πρώτη περίπτωση αναλαμβάνουν τα Ποινικά δικαστήρια και συνήθως απονέμουν Δικαιοσύνη.
Στην δεύτερη περίπτωση, το εγκλημα βαφτίζεται πολιτικό και τρέχα γύρευε...
(Αλλά, γιατί τις έχωμε τις Εξεταστικές Επιτροπές;)
Δεν ξέρει-λέει- τη Ντόρα, σφυράει αδιάφορα για τον Τσουκάτο και δεν έχει δώσει ποτέ λεφτά στη ΝΔ.
Στην πρώτη περίπτωση αναλαμβάνουν τα Ποινικά δικαστήρια και συνήθως απονέμουν Δικαιοσύνη.
Στην δεύτερη περίπτωση, το εγκλημα βαφτίζεται πολιτικό και τρέχα γύρευε...
(Αλλά, γιατί τις έχωμε τις Εξεταστικές Επιτροπές;)
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Στο τέλος αυτής της άγιας ημέρας...
«Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, προσβάλλουν από της 05:30 ώρας της σήμερον, τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους»!
Στεκόμουν πάντοτε ακίνητος μπροστά σε τούτο το απλό κτητικό "ημέτεραι". Ήταν και το συγκρατημένο ρίγος του εκφωνητή που με τόση περηφάνεια φώτιζε το παρακατιανό και άφωνο "μ" και τα υπόλοιπα σύμφωνα. Αι "ημέτεραι δυνάμεις"… «του πατρίου εδάφους». Με έκαναν να βλέπω μπροστά μου την εικόνα. Ήταν εκεί, οι πολύ δικοί μας, δηλαδή, οι παραστάτες αρχάγγελοι και οι ταπεινοί άγιοί μας, εκείνοι που ήσαν εκεί για μας, ανθ΄ ημών, ρε παιδί μου.
Αυτοί που τους έτυχε να είναι εκεί την ώρα που έπρεπε, οι λιγοστοί που σήκωσαν την Πατρίδα στους ώμους. Μέχρι την στιγμή που τους σύντρεξε όλο το Έθνος και ζήσαμε στην αιθρία, έστω για λίγο, αλλά όσο χρειαζόταν για να θυμόμαστε ακόμα, την διάφανη ωραιότητα του θανάτου, μέσα στην οικειοθελή θυσία και την παρηγορητική αλληλεγγύη. Άϊντε και του χρόνου λέφτεροι!..
Στεκόμουν πάντοτε ακίνητος μπροστά σε τούτο το απλό κτητικό "ημέτεραι". Ήταν και το συγκρατημένο ρίγος του εκφωνητή που με τόση περηφάνεια φώτιζε το παρακατιανό και άφωνο "μ" και τα υπόλοιπα σύμφωνα. Αι "ημέτεραι δυνάμεις"… «του πατρίου εδάφους». Με έκαναν να βλέπω μπροστά μου την εικόνα. Ήταν εκεί, οι πολύ δικοί μας, δηλαδή, οι παραστάτες αρχάγγελοι και οι ταπεινοί άγιοί μας, εκείνοι που ήσαν εκεί για μας, ανθ΄ ημών, ρε παιδί μου.
Αυτοί που τους έτυχε να είναι εκεί την ώρα που έπρεπε, οι λιγοστοί που σήκωσαν την Πατρίδα στους ώμους. Μέχρι την στιγμή που τους σύντρεξε όλο το Έθνος και ζήσαμε στην αιθρία, έστω για λίγο, αλλά όσο χρειαζόταν για να θυμόμαστε ακόμα, την διάφανη ωραιότητα του θανάτου, μέσα στην οικειοθελή θυσία και την παρηγορητική αλληλεγγύη. Άϊντε και του χρόνου λέφτεροι!..
"Στου βούρκου μέσα τα νερά/Ποιά γλώσσα μου μιλάνε/Αυτοί που μου ζητάνε/ Να χαμηλώσω τα φτερά..."
Οι εκλογές είναι γενικώς μια καλή και ωφέλιμη διαδικασία, αρκεί το αποτέλεσμά τους να μην ενοχλεί τον κύριο Παύλο Τσίμα και την συντεταγμένη πινακοθήκη του «μεγάλου δικτύου».
Αρκεί να είναι αποστειρωμένες, εύκολα χειραγωγήσιμες και κυρίως να δίνουν την δυνατότητα στον Γ. Πρετεντέρη και την ομάδα του Mega να κάνει τζερτζελέ παρέα με τον εκλογικό αναλυτή Ηλία Νικολακόπουλο, σχολιάζοντας τα «Έξιτ Πολ», στην μακρόσυρτη τελετουργία της βαθειάς εκλογικής (μας)νύχτας. Είναι καλές οι εκλογές, μα τις χίλιες αρκούδες, αρκεί να μην έχουν πολιτικό αίτημα. Να μην είναι λέει…«πολιτικοποιημένες»!..
Να΄ ναι με μηδέν λιπαρά. Άσφαιρες…Όπως το ψεύτικο πιστόλι του Γιωργάκη στα τραπέζι.
Να μην υφέρπει ούτε ως υποψία η ακανόνιστη οργή του κόσμου. Να επικυρώνουν αενάως την υποδούλωσή μας.
Αλλά γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τις απαγορεύουν αυτός ο αχαμνός GAP και η ανεπαρκής του παρέα; Γιατί άραγε τρέμει στο ενδεχόμενο ότι ετοιμαζόμαστε να του(ς) τρίψουμε το Μνημόνιο στη μούρη; Από πού κι ως που είναι αδιέξοδη επιλογή οι υποψήφιοι όλων των άλλων κομμάτων πλην των εκλεκτών του ραγδαία φθαρμένου ΠΑΣΟΚ;
Ποια γλώσσα μιλάνε, όλοι αυτοί; Μας κλέβουνε τη ζωή και μας εκβιάζουν κι από πάνω; Από πού αντλούν τόσο θράσος;
Α, ναι βέβαια…Τόσα χρόνια το μάθαμε το μάθημα! Στην Δημοκρατία (τους) δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν το παρακάνει στο ασύδοτο κλέψιμο ο ένας, να δίνουμε στον άλλον την ευκαιρία να ρεφάρει. Για τούτο γέμισε ο τόπος ευυπόληπτες μετριότητες έως κοινά καθάρματα που μιλάνε ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ στα ΜΜΕ μην λέγοντας απολύτως τίποτε. Κοροϊδεύουν την κοινωνία, αγνοώντας ναρκισσιστικά μές το θολωμένο από έπαρση κι αδιαφορία μυαλό τους, ότι το καζάνι βράζει…
Στην Δημοκρατία, όμως υπάρχουν συμφέροντα. Κι όσο πιο άτεχνα και δουλικά ο Γιωργάκης υπερασπίζεται τα συμφέροντα των προστατών του, άλλο τόσο επίμονα, έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε εμείς τα δικά μας. Δεν είναι απαραίτητο αυτά να εφάπτονται, θέλω να πω…
Υ.Γ: Χάρηκα σαδιστικά με την διαβαλκανική συνέντευξη της πρωθυπουργάρας! Έτσι για να δείτε, έλεγα από μέσα μου, τι τραβάμε εμείς οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που ακούμε χρόνια τώρα, αυτόν τον ασυνάρτητο άνθρωπο που είναι προσηλωμένος μόνο στον εαυτό του και γυρίζει όπως τα αλογάκια του λούνα πάρκ, μετέωρος ανάμεσα σε ουρανό και γη …(σ.σ: δεν φταίει αυτός ο φουκαράς, τόσος είναι, αλλά για την Margaret φαίνεται πως αυτό αρκεί…Μόνο που πρέπει να΄ χουμε το νου μας. Μετά από τον πρωτότοκό της, η Magi θέλει να δει στο ίδιο αξίωμα την θυγατέρα του Μαργαρίτα, αφού όπως πιστεύει «είναι καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα και μια γυναίκα πρωθυπουργό»! Δεν μας φταίει το κορίτσι, τουλάχιστον ακόμα. Αλλά, ειλικρινά, να λείπει το βύσσινο. Κάποτε αυτού του είδους η δια βίου μάθηση πρέπει να τελειώνει, ακόμα και σε πολιτικά υπανάπτυκτα καθεστώτα όπως το δικό μας).
Αρκεί να είναι αποστειρωμένες, εύκολα χειραγωγήσιμες και κυρίως να δίνουν την δυνατότητα στον Γ. Πρετεντέρη και την ομάδα του Mega να κάνει τζερτζελέ παρέα με τον εκλογικό αναλυτή Ηλία Νικολακόπουλο, σχολιάζοντας τα «Έξιτ Πολ», στην μακρόσυρτη τελετουργία της βαθειάς εκλογικής (μας)νύχτας. Είναι καλές οι εκλογές, μα τις χίλιες αρκούδες, αρκεί να μην έχουν πολιτικό αίτημα. Να μην είναι λέει…«πολιτικοποιημένες»!..
Να΄ ναι με μηδέν λιπαρά. Άσφαιρες…Όπως το ψεύτικο πιστόλι του Γιωργάκη στα τραπέζι.
Να μην υφέρπει ούτε ως υποψία η ακανόνιστη οργή του κόσμου. Να επικυρώνουν αενάως την υποδούλωσή μας.
Αλλά γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τις απαγορεύουν αυτός ο αχαμνός GAP και η ανεπαρκής του παρέα; Γιατί άραγε τρέμει στο ενδεχόμενο ότι ετοιμαζόμαστε να του(ς) τρίψουμε το Μνημόνιο στη μούρη; Από πού κι ως που είναι αδιέξοδη επιλογή οι υποψήφιοι όλων των άλλων κομμάτων πλην των εκλεκτών του ραγδαία φθαρμένου ΠΑΣΟΚ;
Ποια γλώσσα μιλάνε, όλοι αυτοί; Μας κλέβουνε τη ζωή και μας εκβιάζουν κι από πάνω; Από πού αντλούν τόσο θράσος;
Α, ναι βέβαια…Τόσα χρόνια το μάθαμε το μάθημα! Στην Δημοκρατία (τους) δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν το παρακάνει στο ασύδοτο κλέψιμο ο ένας, να δίνουμε στον άλλον την ευκαιρία να ρεφάρει. Για τούτο γέμισε ο τόπος ευυπόληπτες μετριότητες έως κοινά καθάρματα που μιλάνε ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ στα ΜΜΕ μην λέγοντας απολύτως τίποτε. Κοροϊδεύουν την κοινωνία, αγνοώντας ναρκισσιστικά μές το θολωμένο από έπαρση κι αδιαφορία μυαλό τους, ότι το καζάνι βράζει…
Στην Δημοκρατία, όμως υπάρχουν συμφέροντα. Κι όσο πιο άτεχνα και δουλικά ο Γιωργάκης υπερασπίζεται τα συμφέροντα των προστατών του, άλλο τόσο επίμονα, έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε εμείς τα δικά μας. Δεν είναι απαραίτητο αυτά να εφάπτονται, θέλω να πω…
Υ.Γ: Χάρηκα σαδιστικά με την διαβαλκανική συνέντευξη της πρωθυπουργάρας! Έτσι για να δείτε, έλεγα από μέσα μου, τι τραβάμε εμείς οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που ακούμε χρόνια τώρα, αυτόν τον ασυνάρτητο άνθρωπο που είναι προσηλωμένος μόνο στον εαυτό του και γυρίζει όπως τα αλογάκια του λούνα πάρκ, μετέωρος ανάμεσα σε ουρανό και γη …(σ.σ: δεν φταίει αυτός ο φουκαράς, τόσος είναι, αλλά για την Margaret φαίνεται πως αυτό αρκεί…Μόνο που πρέπει να΄ χουμε το νου μας. Μετά από τον πρωτότοκό της, η Magi θέλει να δει στο ίδιο αξίωμα την θυγατέρα του Μαργαρίτα, αφού όπως πιστεύει «είναι καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα και μια γυναίκα πρωθυπουργό»! Δεν μας φταίει το κορίτσι, τουλάχιστον ακόμα. Αλλά, ειλικρινά, να λείπει το βύσσινο. Κάποτε αυτού του είδους η δια βίου μάθηση πρέπει να τελειώνει, ακόμα και σε πολιτικά υπανάπτυκτα καθεστώτα όπως το δικό μας).
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
"Τέλεια Ξένοι" ή Που να βρεις την Εθνική Περίμετρο για να κάνεις άμυνα...
Γιατί άραγε αυτοί οι ορκισμένοι πολιτικοί μεταρρυθμιστές που μας περιτριγυρίζουν έχουν αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσουν το ίδιο το κράτος;
Η απάντηση είναι απλή: επειδή έχουν πάψει προ καιρού, να το χρειάζονται οι εργοδότες τους.
Είναι αλήθεια, ότι κύλησε κάμποσος αιώνας από τότε που μπορούσε κανείς να υπολογίζει στον ρυθμιστικό του ρόλο, έστω και σαν μεροληπτικού εγγυητή μιας κοινωνικής σταθερότητας, που άφηνε ωστόσο, τα περιθώρια για πολιτικές αλλαγές και επέτρεπε να λυγίσει η κοινωνική ακαμψία.
Τώρα όμως που το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο έχει ανατραπεί δραματικά, φαίνεται πως έχασε κάθε χρησιμότητα ακόμα κι αυτή η απρόσωπη κρατική διαμεσολάβηση, όταν οι περισσότεροι από εμάς, σκύβουμε ταπεινωτικά το κεφάλι στα γκισέ των Τραπεζών και τα φιρμάνια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, χωρίς να έχουμε κανέναν με το μέρος μας.
Έχουν φροντίσει γι΄ αυτό και με το αζημίωτο οι πρόθυμοι πολιτικοί μας εκπρόσωποι που πρόλαβαν να νομοθετήσουν, με την επίκληση της παγκοσμιοποίησης-ποιος ξεχνά τον ωχρό Σημίτη που αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του;-όλες τις επιθυμίες των εντολοδόχων τους.
Τα τελευταία χρόνια, όλα τα δημόσια αγαθά μπήκαν στη ρουλέτα των ιδιωτικοποιήσεων αφού, ο,τι εξασφάλιζε στις χαμηλότερες οικονομικά τάξεις μια αξιοπρεπή πρόσβαση, από την Εκπαίδευση και την Κοινωνική Ασφάλιση μέχρι την Δημόσια Υγεία, την οκτάωρη εργασία και τις Συγκοινωνίες, έπρεπε να λοιδορηθούν σαν νοσηρά κατάλοιπα ενός παρελθόντος που αποτελούσε συντηρητικό ανάχωμα για ένα μέλλον διαρκούς ευημερίας.
Στο μεταξύ τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, με την αφανή χορηγία της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς-που λειτούργησε με ελαφρότητα σαν πλυντήριο της πελατειακής πολιτικής τους- είχαν προλάβει να βουλιάξουν ακμαίες δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλώντας χωρίς ενδοιασμό την στρατηγική δυνατότητα της χώρας να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα.
Είναι τάχα καλύτερα τώρα που η Ολυμπιακή είναι σε ιδιωτικά χέρια;
Ή μήπως κανένας από μας νοιώθει καλά το στομάχι του ακούγοντας τον πρόεδρο της «Ντόϊτσε Τέλεκομ» να ανακοινώνει υπερήφανα στην Γενική Συνέλευση των μετόχων ότι «αγοράσαμε φτηνά μια μεγάλη επιχείρηση σε μια περιφερειακή χώρα», όταν αναφερόταν στον ΟΤΕ, αυτόν για τον οποίον ο απερίγραπτος Γιωργάκης κατά το ¨λεφτά υπάρχουν¨ υποσχόταν ότι θα τον έβαζε ξανά σε ¨δημόσιο έλεγχο¨;
Υποθέτω βάσιμα πως το τελευταίο μονοπώλιο που δεν πρόκειται να βγάλει στο σφυρί αυτός ο ξένος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας, είναι το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Διαφορετικά, όπως υπολογίζω, δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπεί σε τούτην την αποικία…
Οι προϊστάμενοί του, αναγνωρίζουν πια φόρα-παρτίδα, ότι η κατάντια μας τους συμφέρει για να μας πουλάνε σωρηδόν τα προϊόντα τους και να μας βυθίζουνε σε βαθύτερη εξάρτηση. Κι αυτός ο αχαμνός χαμογελά και παίρνει βραβεία απ΄ τα χέρια τους, σαν να μην τον αφορά αυτή η βαρειά Κατοχή! Σαν να αναφέρεται σε τρίτους.
Αν δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη νέα υποδούλωση, το πρόβλημα είναι δικό μας.
Γιατί αυτήν τη φορά, δεν κατηφορίζουν στην έρημη Αθήνα οι γερμανικές ερπύστριες αλλά η εσωτερική ερημία της Μέρκελ και τα επιθετικά προϊόντα της βαρειάς γερμανικής βιομηχανίας. Αυτός ο εισβολέας, είναι πιο ύπουλος .
Κι από τον τρόπο που τώρα θα τον πολεμήσουμε-μιας και οι γονείς μας, μ΄όσα είχαν, έπραξαν το χρέος τους- θα εξαρτηθεί το πώς θα παρελαύνουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Οι αντιστοιχίες άλλωστε μας ξαναφέρνουν μπροστά στους εφιάλτες της ιστορίας, καθόσον και τότε «πρωθυπουργό» Τσολάκογλου είχαμε…
Η απάντηση είναι απλή: επειδή έχουν πάψει προ καιρού, να το χρειάζονται οι εργοδότες τους.
Είναι αλήθεια, ότι κύλησε κάμποσος αιώνας από τότε που μπορούσε κανείς να υπολογίζει στον ρυθμιστικό του ρόλο, έστω και σαν μεροληπτικού εγγυητή μιας κοινωνικής σταθερότητας, που άφηνε ωστόσο, τα περιθώρια για πολιτικές αλλαγές και επέτρεπε να λυγίσει η κοινωνική ακαμψία.
Τώρα όμως που το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο έχει ανατραπεί δραματικά, φαίνεται πως έχασε κάθε χρησιμότητα ακόμα κι αυτή η απρόσωπη κρατική διαμεσολάβηση, όταν οι περισσότεροι από εμάς, σκύβουμε ταπεινωτικά το κεφάλι στα γκισέ των Τραπεζών και τα φιρμάνια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, χωρίς να έχουμε κανέναν με το μέρος μας.
Έχουν φροντίσει γι΄ αυτό και με το αζημίωτο οι πρόθυμοι πολιτικοί μας εκπρόσωποι που πρόλαβαν να νομοθετήσουν, με την επίκληση της παγκοσμιοποίησης-ποιος ξεχνά τον ωχρό Σημίτη που αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του;-όλες τις επιθυμίες των εντολοδόχων τους.
Τα τελευταία χρόνια, όλα τα δημόσια αγαθά μπήκαν στη ρουλέτα των ιδιωτικοποιήσεων αφού, ο,τι εξασφάλιζε στις χαμηλότερες οικονομικά τάξεις μια αξιοπρεπή πρόσβαση, από την Εκπαίδευση και την Κοινωνική Ασφάλιση μέχρι την Δημόσια Υγεία, την οκτάωρη εργασία και τις Συγκοινωνίες, έπρεπε να λοιδορηθούν σαν νοσηρά κατάλοιπα ενός παρελθόντος που αποτελούσε συντηρητικό ανάχωμα για ένα μέλλον διαρκούς ευημερίας.
Στο μεταξύ τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, με την αφανή χορηγία της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς-που λειτούργησε με ελαφρότητα σαν πλυντήριο της πελατειακής πολιτικής τους- είχαν προλάβει να βουλιάξουν ακμαίες δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλώντας χωρίς ενδοιασμό την στρατηγική δυνατότητα της χώρας να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα.
Είναι τάχα καλύτερα τώρα που η Ολυμπιακή είναι σε ιδιωτικά χέρια;
Ή μήπως κανένας από μας νοιώθει καλά το στομάχι του ακούγοντας τον πρόεδρο της «Ντόϊτσε Τέλεκομ» να ανακοινώνει υπερήφανα στην Γενική Συνέλευση των μετόχων ότι «αγοράσαμε φτηνά μια μεγάλη επιχείρηση σε μια περιφερειακή χώρα», όταν αναφερόταν στον ΟΤΕ, αυτόν για τον οποίον ο απερίγραπτος Γιωργάκης κατά το ¨λεφτά υπάρχουν¨ υποσχόταν ότι θα τον έβαζε ξανά σε ¨δημόσιο έλεγχο¨;
Υποθέτω βάσιμα πως το τελευταίο μονοπώλιο που δεν πρόκειται να βγάλει στο σφυρί αυτός ο ξένος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας, είναι το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Διαφορετικά, όπως υπολογίζω, δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπεί σε τούτην την αποικία…
Οι προϊστάμενοί του, αναγνωρίζουν πια φόρα-παρτίδα, ότι η κατάντια μας τους συμφέρει για να μας πουλάνε σωρηδόν τα προϊόντα τους και να μας βυθίζουνε σε βαθύτερη εξάρτηση. Κι αυτός ο αχαμνός χαμογελά και παίρνει βραβεία απ΄ τα χέρια τους, σαν να μην τον αφορά αυτή η βαρειά Κατοχή! Σαν να αναφέρεται σε τρίτους.
Αν δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη νέα υποδούλωση, το πρόβλημα είναι δικό μας.
Γιατί αυτήν τη φορά, δεν κατηφορίζουν στην έρημη Αθήνα οι γερμανικές ερπύστριες αλλά η εσωτερική ερημία της Μέρκελ και τα επιθετικά προϊόντα της βαρειάς γερμανικής βιομηχανίας. Αυτός ο εισβολέας, είναι πιο ύπουλος .
Κι από τον τρόπο που τώρα θα τον πολεμήσουμε-μιας και οι γονείς μας, μ΄όσα είχαν, έπραξαν το χρέος τους- θα εξαρτηθεί το πώς θα παρελαύνουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Οι αντιστοιχίες άλλωστε μας ξαναφέρνουν μπροστά στους εφιάλτες της ιστορίας, καθόσον και τότε «πρωθυπουργό» Τσολάκογλου είχαμε…
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Το ξέρω πως βρίζω/ αλλά η αηδία είναι καλός σύμβουλος...
Μου κάνουν εντύπωση ορισμένοι "Νέστορες" της πολιτικής στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, οι οποίοι τώρα στην πολιτική αποδρομή τους, μετά και το νέο Πόρισμα για το Βατοπέδι, ανακάλυψαν την νοσηρή κομματική επιρροή που επισκιάζει την αξία αυτού του ξεθωριασμένου αστικού Συντάγματος...Μου θυμίζουν, με το συμπάθειο, τον αρβανίτη παπού μου που αφού τσακίστηκε στα βράχια πολλών γυναικών, με συμβούλευε στα γεράματά του με συστολή, "ν΄αγαπάς τη γυναίκα σου, γιατί μονάχα αυτή θα σε συντρέξει στο τέλος..."
Το Κοινοβούλιο όμως, δεν είναι ο οίκος μιας θεσμικής ευγηρίας. Είναι απαράδεκτο να ακούμε στωϊκά όσους μας λένε με αμφισβητίσιμο τώρα πια ηθικό και πολιτικό κύρος και χωρίς να υπολογίζουν στην πλήξη μας και μια βαθμιαία οργή, πως, κατά τον καταστατικό χάρτη της χώρας, ο βουλευτής "έχει απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου". Χαίρω πολύ!..
Και γιατί δεν το΄ χε τόσα χρόνια; Δεν θα επεκταθώ σε κακεντρεχή σχόλια, για κάποιους στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που μετέτρεψαν τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες σε θλιβερούς στρατιωτικούς λόχους ασυνείδητων μετριοτήτων που ψήφισαν σταδιακά την σημερινή υποδούλωση.
Κι αφήνω στην άκρη την επονείδιστη επικουρία μέρους της Αριστεράς, που επέτρεψε να γιγαντωθεί η σημερινή ασυδοσία για να΄ χει ένα εξασφαλισμένο μερίδιο στην κλάψα πως δεν την παίζουνε...
Αλλά πάει πολύ, ενόσω όλα αυτά τα χρόνια κρατούσαν με αυτον τον γελοίο νόμο περί ευθύνης υπουργών την αφεντιά τους στο απυρόβλητο, δίνοντας δουλειές και παίρνοντας μίζες, τώρα να παριστάνουνε τους κριτές και να κάνουν πως δεν ξέρουνε ειδικά οι ΠΑΣΟΚοι και οι ΝεοΔημοκράτες, το πως βγήκε αυτό το ξεφτυλισμένο πόρισμα για το Βατοπέδι...
Το Κοινοβούλιο όμως, δεν είναι ο οίκος μιας θεσμικής ευγηρίας. Είναι απαράδεκτο να ακούμε στωϊκά όσους μας λένε με αμφισβητίσιμο τώρα πια ηθικό και πολιτικό κύρος και χωρίς να υπολογίζουν στην πλήξη μας και μια βαθμιαία οργή, πως, κατά τον καταστατικό χάρτη της χώρας, ο βουλευτής "έχει απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου". Χαίρω πολύ!..
Και γιατί δεν το΄ χε τόσα χρόνια; Δεν θα επεκταθώ σε κακεντρεχή σχόλια, για κάποιους στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που μετέτρεψαν τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες σε θλιβερούς στρατιωτικούς λόχους ασυνείδητων μετριοτήτων που ψήφισαν σταδιακά την σημερινή υποδούλωση.
Κι αφήνω στην άκρη την επονείδιστη επικουρία μέρους της Αριστεράς, που επέτρεψε να γιγαντωθεί η σημερινή ασυδοσία για να΄ χει ένα εξασφαλισμένο μερίδιο στην κλάψα πως δεν την παίζουνε...
Αλλά πάει πολύ, ενόσω όλα αυτά τα χρόνια κρατούσαν με αυτον τον γελοίο νόμο περί ευθύνης υπουργών την αφεντιά τους στο απυρόβλητο, δίνοντας δουλειές και παίρνοντας μίζες, τώρα να παριστάνουνε τους κριτές και να κάνουν πως δεν ξέρουνε ειδικά οι ΠΑΣΟΚοι και οι ΝεοΔημοκράτες, το πως βγήκε αυτό το ξεφτυλισμένο πόρισμα για το Βατοπέδι...
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Ιστορίες στην πρωϊνή ομίχλη
Δεν είχε ακόμα χαράξει, όταν ξαφνικά το κουδούνι ράγισε την απόκοσμη σιγή του σπιτιού της Γλυφάδας.
Στο ημίφως της κουζίνας, ο Επίτιμος ετοίμαζε ανέκφραστος το περίφημο πρωϊνό του, το προσωπικό του ελιξίριο, όπως συνηθίζει να λέει η κυρία Μαρίκα, το οποίο οδηγεί με ακρίβεια μετά από ένα τέταρτο, αυτόν, τον κραταιό «καμπινεδάρχη των Χανίων», στον φυσικό του χώρο…
Πάνω στην ώρα που ανακάτευε ένα μεγάλο κουτάλι παχύ μέλι μέσα στο ποτήρι με το χλιαρό νερό κι ετοίμαζε το κριθαρένιο παξιμάδι του κόβοντας κρητική γραβιέρα, τον συνέφερε ο διαπεραστικός ήχος. Γύρισε ενστικτωδώς στο ρολόϊ: 6 και 5. Ένα σύγκρυο προσωρινά τον διαπέρασε. Πάντα, από ΄κείνον τον μακρυνό Ιούλιο, αυτός ο συνδυασμός του έφερνε μια δυσθυμία…
«Ποιος διάολος μας θυμήθηκε τέτοιαν ώρα;» αναρωτήθηκε ανακτώντας ακαριαία την φημισμένη ψυχραιμία του και σκουντούφλησε απρόθυμα μέχρι την εξώθυρα.
Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας… Από τότε που η καλή του θυγατέρα απέτυχε να πάρει το αναθεματισμένο κόμμα, σκέφτηκε μελαγχολικά, το λάδι που τους φέρνανε δεν ήταν πια τόσο καλής ποιότητας…
Απέναντί του στεκόταν ένας καλοντυμένος «κούριερ» κρατώντας μια ανθοδέσμη κι ένα κουτί ακριβά σοκολατάκια στα χέρια.
Κάτι θα είχε ως φαίνεται στο πρόσωπό του εκείνη την ώρα κι ο νεαρός οπισθοχώρησε έντρομος. «Είναι από τον κύριο Σαμαρά!» πρόλαβε να ψελλίσει φτάνοντας με γρήγορα βήματα στον αυλόγυρο. Εκεί κοντοστάθηκε και παίρνοντας θάρρος από την απόσταση του ξανάπε λίγο πριν χαθεί ανοίγοντας το γκάζι στους ήσυχους δρόμους του προαστίου: «Σας ευχαριστεί, λέει, για το δώρο που του κάνατε και σας εύχεται να μιλάτε συχνότερα εις βάρος του! Καληνύχτα σας…».
Δεν ήμουν εκεί να ξέρω, αλλά απάνω από το σπίτι, εκείνη την ώρα, κάποιοι ορκίζονται ότι είδαν να ανακατεύει γελώντας σαρδόνια την τράπουλα, το φάντασμα του Οιδίποδα…
Στο ημίφως της κουζίνας, ο Επίτιμος ετοίμαζε ανέκφραστος το περίφημο πρωϊνό του, το προσωπικό του ελιξίριο, όπως συνηθίζει να λέει η κυρία Μαρίκα, το οποίο οδηγεί με ακρίβεια μετά από ένα τέταρτο, αυτόν, τον κραταιό «καμπινεδάρχη των Χανίων», στον φυσικό του χώρο…
Πάνω στην ώρα που ανακάτευε ένα μεγάλο κουτάλι παχύ μέλι μέσα στο ποτήρι με το χλιαρό νερό κι ετοίμαζε το κριθαρένιο παξιμάδι του κόβοντας κρητική γραβιέρα, τον συνέφερε ο διαπεραστικός ήχος. Γύρισε ενστικτωδώς στο ρολόϊ: 6 και 5. Ένα σύγκρυο προσωρινά τον διαπέρασε. Πάντα, από ΄κείνον τον μακρυνό Ιούλιο, αυτός ο συνδυασμός του έφερνε μια δυσθυμία…
«Ποιος διάολος μας θυμήθηκε τέτοιαν ώρα;» αναρωτήθηκε ανακτώντας ακαριαία την φημισμένη ψυχραιμία του και σκουντούφλησε απρόθυμα μέχρι την εξώθυρα.
Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας… Από τότε που η καλή του θυγατέρα απέτυχε να πάρει το αναθεματισμένο κόμμα, σκέφτηκε μελαγχολικά, το λάδι που τους φέρνανε δεν ήταν πια τόσο καλής ποιότητας…
Απέναντί του στεκόταν ένας καλοντυμένος «κούριερ» κρατώντας μια ανθοδέσμη κι ένα κουτί ακριβά σοκολατάκια στα χέρια.
Κάτι θα είχε ως φαίνεται στο πρόσωπό του εκείνη την ώρα κι ο νεαρός οπισθοχώρησε έντρομος. «Είναι από τον κύριο Σαμαρά!» πρόλαβε να ψελλίσει φτάνοντας με γρήγορα βήματα στον αυλόγυρο. Εκεί κοντοστάθηκε και παίρνοντας θάρρος από την απόσταση του ξανάπε λίγο πριν χαθεί ανοίγοντας το γκάζι στους ήσυχους δρόμους του προαστίου: «Σας ευχαριστεί, λέει, για το δώρο που του κάνατε και σας εύχεται να μιλάτε συχνότερα εις βάρος του! Καληνύχτα σας…».
Δεν ήμουν εκεί να ξέρω, αλλά απάνω από το σπίτι, εκείνη την ώρα, κάποιοι ορκίζονται ότι είδαν να ανακατεύει γελώντας σαρδόνια την τράπουλα, το φάντασμα του Οιδίποδα…
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Όταν σερβίρουν "Μπόμπες"...
Άμα στραβογαμήσει ένας Εσκιμώος και βγαίνοντας από το τσαρδί του αποφανθεί ότι 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι μαλάκες, εδώ θα γίνει πανικός. Δεν είμεθα ψύχραιμοι, θέλω να πω… και, ενώ θα΄ πρεπε, δεν τα βλέπουμε τα πράγματα λοξά… Βγήκε ένας υπάλληλος των Τραπεζών και είπε κάτι που…του είπε ένας Έλληνας πρωθυπουργός, λέει, για τη χώρα μας, ότι ντεμέκ κυβερνάει διεφθαρμένους! Ποιος φιλέλλην το είπε αυτό ; Δεν έχει καμιά σημασία…
Σάμπως δεν έχει πάρει αμπάριζα τον πλανήτη ο αχαμνός Γιωργάκης διαφημίζοντας την κατάντια του (και μας) ο έρημος; (σ.σ: μικρά παιδιά τα παιδάκια μου, και μου λένε, «δεν υπάρχει χειρότερο μπαμπά από το να΄ χεις ψυχή καταδότη»…). Τι ψάχνουμε;
Όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που ξέρουμε, όπως π.χ ο ασυγχώρητα υπερτιμημένος Σημίτης, ή ο αδίστακτος Μητσοτάκης, με εξαίρεση τον Κωστάκη Καραμανλή ο οποίος τουλάχιστον, δεν το έχει κάνει δημόσια, ελεεινολογούσαν τη χώρα. Πάνε και την πουλάνε φέτες όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου κι αυτός ο πολιτικός λούστρος ο Παπακωνσταντίνου και απολογούνται στα ξένα αφεντικά τους, ζητώντας νομιμοποίηση απο αυτούς. Ξένοι σε όλα!
Στο μεταξύ εμείς χάνουμε…
Απλά πράγματα: Έχωμε βαρειά διεφθαρμένους πολιτικούς στα δύο μεγαλύτερα κόμματα- που εμείς τους ψηφίζουμε εδώ που τα λέμε…- και φτάνουνε σε τέτοιο σημείο κυνισμού ώστε να λένε μετά ότι όλοι μαζί τα φάγαμε! Θα΄ χωμε κι ενοχές από πάνω;
Δεν μπορεί καρντάσια! Κάτι όρθιο θα υπάρχει ακόμα μέσα μας…
Υ.Γ: Δυό απλά υστερόγραφα, με την διευκρίνιση προς τον Θ. Πάγκαλο, ότι ΔΕΝ παραδώσαμε ΟΛΟΙ μαζί τον Οτζαλάν…
1. Ο Θ. Τσουκάτος, δεν κατέθεσε στο δικό μας ταμείο τα μαύρα λεφτά του φυγόδικου Χριστοφοράκου και τη μίζα της Siemens
2. Ο μακαρίτης ο Βαρθολομαίος, ταμίας της ΝΔ, δυστυχώς για ορισμένους, δεν πήρε όλα τα μυστικά του στον τάφο…
Τι θέλω να πω; Ότι δεν μπορούνε αυτά τα χαλασμένα καθάρματα να μας βάλουνε στη γωνία διοχετεύοντας διαβρωτικά την δική τους παληοκαιρισμένη εκδοχή.! Ώστε εμείς, να γεμίσωμε ενοχές για να αποδεχθούμε πως κυβερνάνε μια «διεφθαρμένη χώρα»!..Να λέμε κι ευχαριστώ για 700 «καθαρά» στην καλύτερη περίπτωση που άφησε πίσω του από το υπουργείο Εργασίας, ο Σωκράτης Κόκκαλης, ωπ συγνώμη, ο Ανδρέας Λοβέρδος ,η υπουργάρα μας ήθελα να πω;..Η βαρειά οικονομική ύφεση όπου μαες βύθισε χωρίς ελπίδα εξόδου για την ώρα ο Γιωργάκης, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ηθικής έκπτωσης.
Διεφθαρμένη είναι η εξουσία τους και το σύστημά τους γιατί αυτό είναι το σύστημά τους. Και αυτό δεν παίρνει γιατρειά και μερεμέτια. Ή το χαλάς ή σε αφανίζουν αυτοί οι προσκυνημένοι κολαούζοι των τραπεζών...
Σάμπως δεν έχει πάρει αμπάριζα τον πλανήτη ο αχαμνός Γιωργάκης διαφημίζοντας την κατάντια του (και μας) ο έρημος; (σ.σ: μικρά παιδιά τα παιδάκια μου, και μου λένε, «δεν υπάρχει χειρότερο μπαμπά από το να΄ χεις ψυχή καταδότη»…). Τι ψάχνουμε;
Όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που ξέρουμε, όπως π.χ ο ασυγχώρητα υπερτιμημένος Σημίτης, ή ο αδίστακτος Μητσοτάκης, με εξαίρεση τον Κωστάκη Καραμανλή ο οποίος τουλάχιστον, δεν το έχει κάνει δημόσια, ελεεινολογούσαν τη χώρα. Πάνε και την πουλάνε φέτες όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου κι αυτός ο πολιτικός λούστρος ο Παπακωνσταντίνου και απολογούνται στα ξένα αφεντικά τους, ζητώντας νομιμοποίηση απο αυτούς. Ξένοι σε όλα!
Στο μεταξύ εμείς χάνουμε…
Απλά πράγματα: Έχωμε βαρειά διεφθαρμένους πολιτικούς στα δύο μεγαλύτερα κόμματα- που εμείς τους ψηφίζουμε εδώ που τα λέμε…- και φτάνουνε σε τέτοιο σημείο κυνισμού ώστε να λένε μετά ότι όλοι μαζί τα φάγαμε! Θα΄ χωμε κι ενοχές από πάνω;
Δεν μπορεί καρντάσια! Κάτι όρθιο θα υπάρχει ακόμα μέσα μας…
Υ.Γ: Δυό απλά υστερόγραφα, με την διευκρίνιση προς τον Θ. Πάγκαλο, ότι ΔΕΝ παραδώσαμε ΟΛΟΙ μαζί τον Οτζαλάν…
1. Ο Θ. Τσουκάτος, δεν κατέθεσε στο δικό μας ταμείο τα μαύρα λεφτά του φυγόδικου Χριστοφοράκου και τη μίζα της Siemens
2. Ο μακαρίτης ο Βαρθολομαίος, ταμίας της ΝΔ, δυστυχώς για ορισμένους, δεν πήρε όλα τα μυστικά του στον τάφο…
Τι θέλω να πω; Ότι δεν μπορούνε αυτά τα χαλασμένα καθάρματα να μας βάλουνε στη γωνία διοχετεύοντας διαβρωτικά την δική τους παληοκαιρισμένη εκδοχή.! Ώστε εμείς, να γεμίσωμε ενοχές για να αποδεχθούμε πως κυβερνάνε μια «διεφθαρμένη χώρα»!..Να λέμε κι ευχαριστώ για 700 «καθαρά» στην καλύτερη περίπτωση που άφησε πίσω του από το υπουργείο Εργασίας, ο Σωκράτης Κόκκαλης, ωπ συγνώμη, ο Ανδρέας Λοβέρδος ,η υπουργάρα μας ήθελα να πω;..Η βαρειά οικονομική ύφεση όπου μαες βύθισε χωρίς ελπίδα εξόδου για την ώρα ο Γιωργάκης, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ηθικής έκπτωσης.
Διεφθαρμένη είναι η εξουσία τους και το σύστημά τους γιατί αυτό είναι το σύστημά τους. Και αυτό δεν παίρνει γιατρειά και μερεμέτια. Ή το χαλάς ή σε αφανίζουν αυτοί οι προσκυνημένοι κολαούζοι των τραπεζών...
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Το ΕΑΜ (μόνον αυτό) μας έσωσε απ΄ την πείνα...Τώρα τι (Θα)κάνουμε;
"Τους ενοχλεί που το ΚΚΕ δεν μπορούνε να το΄ χουνε στο χέρι", είπε χθες στην Ικαρία η Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Υπερβολές... Άμα κάνει δυό βήματα παρά πέρα, θα δει πως τους έχουνε στο τσεπάκι... (Θα πάρετε μπρος για θα σας σμπρώξωμε σύντροφοι;..)
Να Γίνει η πουτάνα!
Να γίνει η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία! Να΄ χει τον Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ τον καρατέκα για πρόεδρο. Να κληθούν ο Σημίτης κι ο Γιάννος, να΄ ρθούν ο Χριστοδουλάκης με τα φιλαράκια του και να ΄ρθει κι ο γίγας Στουρνάρας κι όλη η παλοπαρέα της "δημιουργικής στατιστικής", να μας μιλήσουνε για την μαγειρική τους. Άμα θέλει να΄ρθει κι ο Γιωργάκης που και τότε ταξίδευε, nema problema. Να γίνει αδελφέ μια συζήτηση της προκοπής στη χώρα... Πως μπήκαμε στην ΟΝΕ; Χάρη μας κάνανε; Παραβλέψανε! Αλλά κρίνοντας απο το εμπορικό ισοζύγιο δεν τους βγήκε και σε κακό τους Γερμανούς. Να τα βάλουμε κάτω. Να δούμε οτι πια ,δεν βγαίνει. Να συνομολογήσουμε οτι δεν έχωμε ούτε Γεωργία πια, ούτε Κτηνοτροφία, εμείς που τρεφόμασταν απο αυτά. Και να πάρωμε μιαν απόφαση να ζήσωμε! Σε τέτοια Εξεταστική λέμε ΝΑΙ!!!
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Του εξήγησε κανείς τι σημαίνει τέθριππο;
Ένα φάντασμα πλανιόταν σήμερα το πρωί πάνω απο την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, την ώρα που μιλούσε ο "υαλοκαθαριστής της Σουηδίας"... Το φάντασμα του Τσολάκογλου!
Υ.Γ: Δεν αντέχω να μην το πω. Αλήθεια πόσο παράταιρη ακούγεται η λέξη "Πατρίδα" στα χείλη των προσκυνημένων!..
Υ.Γ: Δεν αντέχω να μην το πω. Αλήθεια πόσο παράταιρη ακούγεται η λέξη "Πατρίδα" στα χείλη των προσκυνημένων!..
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Γύρω- γύρω όλοι/ στη μέση βιτριόλι
"Στο αρχείο και η υπόθεση της Κούνεβας Πρόεδρε;" ρωτώ τις προάλλες μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
"Μεταξύ μας- μου λέει- δικοί μας είναι οι περισσότεροι που βγάλανε άδειες καθαρισμού τα τελευταία χρόνια"...
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που ξαναπήγε στο Δημόσιας Τάξης δήλωσε οτι "είναι ζήτημα τιμής για την ¨ΕΛ.ΑΣ¨ " να βρεί τους δράστες.
Δεν τους βρήκαν μέχρι τώρα. Κι απέσυραν και τη φρουρά της άσημης καθαρίστριας.
"Δεν βαριέσαι", σου λέει "πάει πολύ η Δημοκρατία μας να εξαρτάται απο την τύχη μιας Βουλγάρας"...Ε, κι ο Χρυσοχοΐδης τώρα απειλεί απο άλλο πόστο, οτι θα πατάξει τα καρτέλ στην αγορά. Γιατί όχι; Λεφτά υπάρχουνε! Στις τσέπες τους...
"Μεταξύ μας- μου λέει- δικοί μας είναι οι περισσότεροι που βγάλανε άδειες καθαρισμού τα τελευταία χρόνια"...
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που ξαναπήγε στο Δημόσιας Τάξης δήλωσε οτι "είναι ζήτημα τιμής για την ¨ΕΛ.ΑΣ¨ " να βρεί τους δράστες.
Δεν τους βρήκαν μέχρι τώρα. Κι απέσυραν και τη φρουρά της άσημης καθαρίστριας.
"Δεν βαριέσαι", σου λέει "πάει πολύ η Δημοκρατία μας να εξαρτάται απο την τύχη μιας Βουλγάρας"...Ε, κι ο Χρυσοχοΐδης τώρα απειλεί απο άλλο πόστο, οτι θα πατάξει τα καρτέλ στην αγορά. Γιατί όχι; Λεφτά υπάρχουνε! Στις τσέπες τους...
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Άϊντε στην πατρίδα σας!
Έχει ελικοδρόμιο στου Μαξίμου; Και πως θα φύγει άραγε;(σ.σ: όποιος τον προλάβει!) Θα πάρει μαζί του κι αυτήν την άχαρη μάνα του ; Τ΄ αδέλφια του τι θα τα τα κάνει άραγε, τους πρίγκηπες, την ώρα της μεγάλης οργής; Καϋμένε Αθανασάκη... Έσβυσες τον κομπιούτερ του Ανδρέα για να χορεύουν σέϊκ τα κωλόπαιδα...
Σώσον Κύριε...
Χωρίς την πανηγυρική διάθεση αλλοτινών καιρών, όπου περίσσευε η αυταρέσκεια στα έδρανα της εθνικής αντιπροσωπείας, ανοίγουν αύριο το πρωί με τον καθιερωμένο αγιασμό οι εργασίες της Β΄ Συνόδου της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου.
«Αυτή τη φορά, το απολυτίκιο ¨Σώσον Κύριε τον λαόν Σου¨ που θα ψάλλει η Ιερά Σύνοδος, μάλλον θα είναι ο,τι πιο επίκαιρο θα έχει ακουστεί εδώ και καιρό μέσα στην αίθουσα», λέει πικρά παλαίμαχος κοινοβουλευτικός, θέλοντας να επισημάνει ότι εδώ και μήνες η άσκηση της πολιτικής, έχει εγκαταλειφθεί αμαχητί στις δυνάμεις του Μνημονίου.
Οι επιλογές στην Οικονομία, υπαγορευμένες ουσιαστικά από τους δανειστές της χώρας, διχάζουν τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, αρκετά από τα οποία, όπως οι Β. Βενιζέλος, Δ. Ρέππας και Χ. Καστανίδης, υποστηρίζουν, ότι εκτός από τα σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα, χρειάζεται να ξεφύγουμε από την αναπτυξιακή αφασία.
Ανάλογες, αλλά πιο εκδηλωτικές είναι αυτές οι σκέψεις στην πράσινη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπου ο πρόσφατος «ανασχηματισμός του μεταμεσονυχτίου», άπλωσε πυκνή δυσαρέσκεια οδηγώντας πολλούς βουλευτές, είτε σε μοναχική πορεία, είτε σε εκρήξεις οργής που επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα τελευταία.
Οι βολές εναντίον του Μνημονίου, ακούγονται τώρα από τα κυβερνητικά έδρανα και προστίθενται στην σκληρή κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πλην όμως, όπως παρατηρούν στην πολιτική αγορά, λίγοι παραδέχονται δημόσια ότι παρά τις αιματηρές προσπάθειες η χώρα αδυνατεί να κερδίσει την πολυπόθητη εμπιστοσύνη των αγορών και ακόμα λιγότεροι, είναι όσοι παραβλέπουν έντεχνα αλλά με προφανή σκοπιμότητα να προτείνουν τρόπους απαλλαγής από τη θηλιά του δημόσιου χρέους.
Οι συζητήσεις στη Βουλή, όπως αναγνωρίζουν βουλευτές και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τείνουν βαθμιαία να ξεθωριάσουν πολιτικά, από την στιγμή που έχει διαμορφωθεί μια ευρεία πλειοψηφία από εκείνους που πιστεύουν ότι τα μέτρα είναι αναγκαία και ανησυχούν περισσότερο για τον τρόπο που ο Τύπος και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσιάζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στις κωμικές δηλώσεις «Πόθεν Έσχες», παρά για την δραματική υποβάθμιση της ζωής πολλών ανθρώπων και την άδικη αναδιανομή εισοδημάτων.
Όσοι παρακολουθούν τον δημόσιο διάλογο, διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι τους υποστηρικτές του Μνημονίου, δεν φαίνεται να απασχολεί το ερώτημα «με ποιες δαπάνες συνδέονται τα νέα επαχθή δάνεια που συνάπτει η χώρα».
Διότι, ακόμα και οι πρωτοετείς στα Οικονομικά, γνωρίζουν, ότι είναι ασυγχώρητη η σύναψη νέων δανείων με δυσμενέστερους όρους για την εξυπηρέτηση προηγούμενων υποχρεώσεων, οι οποίες στην περίπτωσή μας, έχουν τις περισσότερες φορές, ληστρικό χαρακτήρα.
«Στους διαδρόμους της Βουλής, λίγες είναι οι φωνές, που συμφωνούν με αυτό που δείχνει η ιστορική εμπειρία-υπογραμμίζει κραταιός τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ-ότι δηλαδή, καμία χώρα με υπέρογκα δανειακά βάρη δεν κατόρθωσε να τα ξεπληρώσει στο ακέραιο.
Η απελευθέρωση από τον βραχνά συνετελέσθη πάντοτε μετά από πτώχευση. Όχι πάντα φανερή και ομολογημένη. Αλλά σίγουρα μετά από πτώχευση».
Όσοι βουλευτές έχουν ρωτήσει τελευταία τον ασθμαίνοντα υπουργό Οικονομικών τι γίνεται με το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων εισπράττουν μια εύγλωττη σιωπή που τους οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ψαλλιδίζονται διαρκώς κονδύλια πράγμα που επιβεβαιώνει ουσιαστικά στάση πληρωμών.
Ακόμα και ο αναπτυξιακός νόμος που θα ήταν ένα από τα πέντε πρώτα νομοσχέδια που θα ψήφιζε στη Βουλή η κυβέρνηση Παπανδρέου, αραχνιάζει στα συρτάρια, υποθηκευμένος όπως αναγνώρισε δημόσια ο υφυπουργός Π. Ρήγας στις υποχρεώσεις του παρελθόντος και στάσιμος, ελλείψει πόρων.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι λίγοι που καταλαβαίνουν τι γίνεται αλλά αποφεύγουν να μιλάνε δημόσια, βλέποντας ότι η επίσημη γραμμή που εκπορεύεται από το Μαξίμου είναι η με κάθε τρόπο και κόστος συνέχιση της σημερινής πορείας, είναι απλό: πρέπει, όπως τονίζουν, «να φτάσουμε στο επίπεδο της ικανότητας πληρωμής της Ελληνικής Οικονομίας και των εισοδημάτων της, όπερ δεν θα αναχαιτίζει κάθε αναπτυξιακή της ικμάδα και δεν θα μας στείλει όλους μια και καλή στις ουρές των δημόσιων συσσιτίων…».
Αυτό φυσικά, λένε οι ίδιοι, προϋποθέτει ότι θα απαντηθεί το κρίσιμο ερώτημα για το τι ακριβώς θα γίνει με το δημόσιο χρέος.
Και εδώ, κατά κοινή παραδοχή, αρχίζουν τα δύσκολα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ακολουθώντας όπως του καταλογίζουν και εντός του ΠΑΣΟΚ μια προσωπική ατζέντα δηλώνει στους ξένους συνομιλητές του –όχι πάντα στυλοβάτες της επιχειρηματικής ηθικής- ότι η χώρα μετέτρεψε την κρίση σε ευκαιρία και τους καλεί ένθερμα να βάλλουν τα λεφτά τους στην φθηνή Ελλάδα.
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Α. Σαμαράς, που δεν αποκλείεται να ανακοινώσει ακόμα και την σωτήρια αλχημιστική μέθοδο της μετατροπής του λίθου σε χρυσό, υπόσχεται μηδενισμό του ελλείμματος ως το τέλος του 2011… «στις 12 το βράδυ ακριβώς!», όπως σχολιάζει προφανώς βιτριολικά στέλεχος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας!
Ο ΛΑ.Ο.Σ που ψήφισε το Μνημόνιο, συνεχίζει να πατά και στην βάρκα της κριτικής, όποτε η συγκυρία βολεύει, ενώ στα αριστερά του κοινοβουλευτικού φάσματος, περισσεύει ο αντιμνημονιακός οίστρος, αλλά η ανυδρία δείχνει τα δόντια της όταν έρχεται η ώρα για προτάσεις διαχείρισης του χρέους.
Η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να προσφέρει μερικά ακόμα επεισόδια αδιάφορου δικομματικού ανταγωνισμού. Ωστόσο, είναι σίγουρο, ότι δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά στις παραπάνω ερωτήσεις.
«Αυτή τη φορά, το απολυτίκιο ¨Σώσον Κύριε τον λαόν Σου¨ που θα ψάλλει η Ιερά Σύνοδος, μάλλον θα είναι ο,τι πιο επίκαιρο θα έχει ακουστεί εδώ και καιρό μέσα στην αίθουσα», λέει πικρά παλαίμαχος κοινοβουλευτικός, θέλοντας να επισημάνει ότι εδώ και μήνες η άσκηση της πολιτικής, έχει εγκαταλειφθεί αμαχητί στις δυνάμεις του Μνημονίου.
Οι επιλογές στην Οικονομία, υπαγορευμένες ουσιαστικά από τους δανειστές της χώρας, διχάζουν τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, αρκετά από τα οποία, όπως οι Β. Βενιζέλος, Δ. Ρέππας και Χ. Καστανίδης, υποστηρίζουν, ότι εκτός από τα σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα, χρειάζεται να ξεφύγουμε από την αναπτυξιακή αφασία.
Ανάλογες, αλλά πιο εκδηλωτικές είναι αυτές οι σκέψεις στην πράσινη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπου ο πρόσφατος «ανασχηματισμός του μεταμεσονυχτίου», άπλωσε πυκνή δυσαρέσκεια οδηγώντας πολλούς βουλευτές, είτε σε μοναχική πορεία, είτε σε εκρήξεις οργής που επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα τελευταία.
Οι βολές εναντίον του Μνημονίου, ακούγονται τώρα από τα κυβερνητικά έδρανα και προστίθενται στην σκληρή κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πλην όμως, όπως παρατηρούν στην πολιτική αγορά, λίγοι παραδέχονται δημόσια ότι παρά τις αιματηρές προσπάθειες η χώρα αδυνατεί να κερδίσει την πολυπόθητη εμπιστοσύνη των αγορών και ακόμα λιγότεροι, είναι όσοι παραβλέπουν έντεχνα αλλά με προφανή σκοπιμότητα να προτείνουν τρόπους απαλλαγής από τη θηλιά του δημόσιου χρέους.
Οι συζητήσεις στη Βουλή, όπως αναγνωρίζουν βουλευτές και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τείνουν βαθμιαία να ξεθωριάσουν πολιτικά, από την στιγμή που έχει διαμορφωθεί μια ευρεία πλειοψηφία από εκείνους που πιστεύουν ότι τα μέτρα είναι αναγκαία και ανησυχούν περισσότερο για τον τρόπο που ο Τύπος και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσιάζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στις κωμικές δηλώσεις «Πόθεν Έσχες», παρά για την δραματική υποβάθμιση της ζωής πολλών ανθρώπων και την άδικη αναδιανομή εισοδημάτων.
Όσοι παρακολουθούν τον δημόσιο διάλογο, διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι τους υποστηρικτές του Μνημονίου, δεν φαίνεται να απασχολεί το ερώτημα «με ποιες δαπάνες συνδέονται τα νέα επαχθή δάνεια που συνάπτει η χώρα».
Διότι, ακόμα και οι πρωτοετείς στα Οικονομικά, γνωρίζουν, ότι είναι ασυγχώρητη η σύναψη νέων δανείων με δυσμενέστερους όρους για την εξυπηρέτηση προηγούμενων υποχρεώσεων, οι οποίες στην περίπτωσή μας, έχουν τις περισσότερες φορές, ληστρικό χαρακτήρα.
«Στους διαδρόμους της Βουλής, λίγες είναι οι φωνές, που συμφωνούν με αυτό που δείχνει η ιστορική εμπειρία-υπογραμμίζει κραταιός τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ-ότι δηλαδή, καμία χώρα με υπέρογκα δανειακά βάρη δεν κατόρθωσε να τα ξεπληρώσει στο ακέραιο.
Η απελευθέρωση από τον βραχνά συνετελέσθη πάντοτε μετά από πτώχευση. Όχι πάντα φανερή και ομολογημένη. Αλλά σίγουρα μετά από πτώχευση».
Όσοι βουλευτές έχουν ρωτήσει τελευταία τον ασθμαίνοντα υπουργό Οικονομικών τι γίνεται με το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων εισπράττουν μια εύγλωττη σιωπή που τους οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ψαλλιδίζονται διαρκώς κονδύλια πράγμα που επιβεβαιώνει ουσιαστικά στάση πληρωμών.
Ακόμα και ο αναπτυξιακός νόμος που θα ήταν ένα από τα πέντε πρώτα νομοσχέδια που θα ψήφιζε στη Βουλή η κυβέρνηση Παπανδρέου, αραχνιάζει στα συρτάρια, υποθηκευμένος όπως αναγνώρισε δημόσια ο υφυπουργός Π. Ρήγας στις υποχρεώσεις του παρελθόντος και στάσιμος, ελλείψει πόρων.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι λίγοι που καταλαβαίνουν τι γίνεται αλλά αποφεύγουν να μιλάνε δημόσια, βλέποντας ότι η επίσημη γραμμή που εκπορεύεται από το Μαξίμου είναι η με κάθε τρόπο και κόστος συνέχιση της σημερινής πορείας, είναι απλό: πρέπει, όπως τονίζουν, «να φτάσουμε στο επίπεδο της ικανότητας πληρωμής της Ελληνικής Οικονομίας και των εισοδημάτων της, όπερ δεν θα αναχαιτίζει κάθε αναπτυξιακή της ικμάδα και δεν θα μας στείλει όλους μια και καλή στις ουρές των δημόσιων συσσιτίων…».
Αυτό φυσικά, λένε οι ίδιοι, προϋποθέτει ότι θα απαντηθεί το κρίσιμο ερώτημα για το τι ακριβώς θα γίνει με το δημόσιο χρέος.
Και εδώ, κατά κοινή παραδοχή, αρχίζουν τα δύσκολα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ακολουθώντας όπως του καταλογίζουν και εντός του ΠΑΣΟΚ μια προσωπική ατζέντα δηλώνει στους ξένους συνομιλητές του –όχι πάντα στυλοβάτες της επιχειρηματικής ηθικής- ότι η χώρα μετέτρεψε την κρίση σε ευκαιρία και τους καλεί ένθερμα να βάλλουν τα λεφτά τους στην φθηνή Ελλάδα.
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Α. Σαμαράς, που δεν αποκλείεται να ανακοινώσει ακόμα και την σωτήρια αλχημιστική μέθοδο της μετατροπής του λίθου σε χρυσό, υπόσχεται μηδενισμό του ελλείμματος ως το τέλος του 2011… «στις 12 το βράδυ ακριβώς!», όπως σχολιάζει προφανώς βιτριολικά στέλεχος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας!
Ο ΛΑ.Ο.Σ που ψήφισε το Μνημόνιο, συνεχίζει να πατά και στην βάρκα της κριτικής, όποτε η συγκυρία βολεύει, ενώ στα αριστερά του κοινοβουλευτικού φάσματος, περισσεύει ο αντιμνημονιακός οίστρος, αλλά η ανυδρία δείχνει τα δόντια της όταν έρχεται η ώρα για προτάσεις διαχείρισης του χρέους.
Η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να προσφέρει μερικά ακόμα επεισόδια αδιάφορου δικομματικού ανταγωνισμού. Ωστόσο, είναι σίγουρο, ότι δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά στις παραπάνω ερωτήσεις.
ΑΠΟΡΙΑ ΙΙ
Αύριο το πρωΐ, ξανανοίγουν οι εργασίες της Β΄ Συνόδου της Βουλής. Υπάρχει λόγος; Υπάρχει ασφαλώς, αλλά, οι πολιτικοί στα δύο μεγαλύτερα κόμματα και στον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ, όπου, παρεμπιμπτόντως,περισσεύει ο αστράτευτος πατριωτισμός ορισμένων...-
δεν έχουνε τα κότσια να αντιμετωπίσουνε όσα υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας.
Οι πολίτες καταλαβαίνουν το θέατρο που παίζεται.
Ο αδιάφορος δικομματικός ανταγωνισμός, με τις θεατρικές τσόντες του Καρατζαφέρη και τις ρηχές απόπειρες της θυγατέρας του Μητσοτάκη, δεν συνιστούν ανανέωση του πολιτικού σκηνικού.
Αλί μας που ο Περισσός, βυθισμένος σε παλαιές βεβαιότητες-και μιλώ με μεγάλη επιείκεια και αγάπη...-μας έχει χεσμένους (έτσι ακριβώς!) ένα μεγάλο κόσμο που τρώμε τη μπόρα μονάχοι μας, κι αλί κι απο ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που είμαστε συντρόφοι και τα πίνωμε μαζί και δεν πρόκειται ποτές να βρεθούμε μεταξύ μας...
Όμως επείγει να φτιάξωμε αλληλεγγύη όλοι μας τώρα και στενούς δεσμούς μεταξύ μας!
Γιατί πολύ απλά ήρθε ο καιρός και μας παίρνει η μπάλλα όλους. Η δύναμή μας είναι να είμαστε ενωμένοι. Με έγνοια για τον διπλανό και με αξιοπρέπεια στις αρχές μας.
Γιατί είμαστε στο ίδιο μπάρκο. Και,για θα σωθούμε όλοι μαζί, ή κανένας.
δεν έχουνε τα κότσια να αντιμετωπίσουνε όσα υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας.
Οι πολίτες καταλαβαίνουν το θέατρο που παίζεται.
Ο αδιάφορος δικομματικός ανταγωνισμός, με τις θεατρικές τσόντες του Καρατζαφέρη και τις ρηχές απόπειρες της θυγατέρας του Μητσοτάκη, δεν συνιστούν ανανέωση του πολιτικού σκηνικού.
Αλί μας που ο Περισσός, βυθισμένος σε παλαιές βεβαιότητες-και μιλώ με μεγάλη επιείκεια και αγάπη...-μας έχει χεσμένους (έτσι ακριβώς!) ένα μεγάλο κόσμο που τρώμε τη μπόρα μονάχοι μας, κι αλί κι απο ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που είμαστε συντρόφοι και τα πίνωμε μαζί και δεν πρόκειται ποτές να βρεθούμε μεταξύ μας...
Όμως επείγει να φτιάξωμε αλληλεγγύη όλοι μας τώρα και στενούς δεσμούς μεταξύ μας!
Γιατί πολύ απλά ήρθε ο καιρός και μας παίρνει η μπάλλα όλους. Η δύναμή μας είναι να είμαστε ενωμένοι. Με έγνοια για τον διπλανό και με αξιοπρέπεια στις αρχές μας.
Γιατί είμαστε στο ίδιο μπάρκο. Και,για θα σωθούμε όλοι μαζί, ή κανένας.
ΑΠΟΡΙΑ
Πως καταντήσαμε έτσι εμείς; Να΄ χωμε πρωθυπουργό έναν ατζέντη;
Να γυρνάει χαμογελώντας τυπικά και να παζαρεύει στους ξένους τη μοίρα μας;
Είμαστε βαρειά ανάπηροι για να΄ χωμε πέσει στη χρεία αυτών των ανίκανων ανθρώπων...
Να γυρνάει χαμογελώντας τυπικά και να παζαρεύει στους ξένους τη μοίρα μας;
Είμαστε βαρειά ανάπηροι για να΄ χωμε πέσει στη χρεία αυτών των ανίκανων ανθρώπων...
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Εκσφενδονίζοντας Πύλες στους επισκέπτες της Βουλής!
Χρειάστηκε περισσότερο από ενάμισυ μήνας για να αποφασίσουν οι υπεύθυνοι στο Κοινοβούλιο να γράψουν και στην αγγλική γλώσσα την προειδοποίηση προς όλους όσοι έχουν βηματοδότη, ή προς τις εγκύους ότι η διέλευσή τους από τις μαγνητικές πύλες ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων, που έχουν τοποθετηθεί στις εισόδους, είναι πιθανό να τους προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Το κείμενο, ωστόσο, όχι μόνο περέμεινε γραμμένο σε μικρό χαρτί μεγέθους Α4, αναρτημένο προχείρως σε κάποιες πόρτες με αποτέλεσμα ελάχιστοι να το προσέχουν.
Αλλά και το «μεταφρασμένο» κείμενο μόνο έκπληξη (στην καλύτερη περίπτωση) και πάμπολλα ερωτηματικά, αναφορικά με τα ... συστήματα ασφαλείας που υπάρχουν στην ελληνική Βουλή, μπορεί να προκαλέσει. Και τούτο διότι ο αγγλομαθής που θα το διαβάσει, θα πληροφορηθεί όχι το ορθόν ότι, δηλαδή, ο έλεγχος γίνεται μέσω μαγνητικών πυλών που έχουν ακτίνες Χ ("through X-ray Gates").
Αλλά ότι ο έλεγχος γίνεται ... με ρίψη πυλών αγνώστου χρέωσης (κατά μία εκδοχή και πονηρής χρέωσης) στον επισκέπτη! Για του λόγου το αληθές;
... «Cheking is performed throw X-rate gates», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010
Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ 1890- 2010
*Η έκδοση
Ο Μιχάλης Πατέλης, είναι ένας πολύ σπουδαίος συλλέκτης της ελληνικής περιφέρειας. Οι συλλογές του διακρίνονται για τον πλούτο και τη σπανιότητα των εκθεμάτων τους.
Το μεγάλο προσόν όμως του Μιχάλη Πατέλη είναι ότι με τις πολυάριθμες εκθέσεις του αλλά και τις σημαντικές εκδόσεις του, καθιστά τον πλούτο των εκθεμάτων του, κοινό κτήμα, όλων των συνελλήνων. Τα αντικείμενα των συλλογών του, δεν είναι κλειδωμένα σε ντουλάπια και συρτάρια. Εκτίθενται συχνά και συγκεντρώνουν το θαυμασμό του κόσμου, αλλά και πλουτίζουν συνάμα τις γνώσεις μας για το παρελθόν.
Το ευτύχημα είναι ότι ο σπουδαίος αυτός συλλέκτη βρήκε συνεχιστή της προσπάθειά του, την κόρη του Ολυμπία, πτυχιούχο του Παιδαγωγικού Τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και κάτοχο δύο μεταπτυχιακών τίτλων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου.
Καρπός αυτής της συνεργασίας πατέρα και κόρης, είναι το τελευταίο επίτευγμά τους «Ο Τύπος του Έβρου, 1890- 2010». Η έκδοση έγινε με τη βοήθεια της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης- Έβρου και προσωπικά του Προέδρου της κ. Γεωργίου Μηνόπουλου.
Ο Μιχάλης και ο Ολυμπία Πατέλη κατέγραψαν εφημερίδες και περιοδικά, που κυκλοφόρησαν στο νομό Έβρου, ακόμα και εφημερίδες και περιοδικά που δεν εντοπίσθηκαν φύλλα τους αλλά γνωρίζουμε την ύπαρξή τους από έμμεσες αναφορές σε τρίτες πηγές. Κατέγραψαν ονόματα εκδοτών και δημοσιογράφων που εργάσθηκαν στον Έβρο και παρουσιάζουν φύλλα εντύπων ανά τόπο έκδοσης. Στην έκδοση αυτή των 250 και πλέον σελίδων υπάρχει σπάνιο και ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό.
*Μια από τις εσωτερικές σελίδες του βιβλίου
Παραθέτουν επίσης ένα μικρό ιστορικό για το φαινόμενο της κυκλοφορίας των εφημερίδων, από τότε που ο Γουτεμβέργιος εφηύρε την τυπογραφία.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι το έργο των δύο συγγραφέων υπήρξε επίπονο, γιατί ο νομός Έβρου, ήταν υπό Οθωμανική κατοχή, με όλα τα συνεπακόλουθα, αλλά δύο φορές και υπό βουλγαρική κατοχή (κατά τα έτη 1913-1918 και 1941-1944) γεγονός που συνεπάγεται διώξεις για τον Τύπο και καταστροφή των εφημερίδων. Πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε τις διάφορες πολιτικές ανακατατάξεις με τις δυσμενείς συνθήκες δημοκρατίας και την αστάθεια, τον εμφύλιο πόλεμο (1946- 1949) τη δικτατορία του Μεταξά (1936-1941) και τη δικτατορία των συνταγματαρχών (1967 -1974) για να αντιληφθούμε το πόσο σπάνιο μπορεί να είναι αυτό το υλικό και να εκτιμήσουμε τον άθλο του Μιχάλη και της Ολυμπίας Πατέλη. Κοντά στους πολιτικούς λόγους για τη σπανιότητα του υλικού, πρέπει να αναφέρουμε και τους άλλους πολλούς λόγους, που οδηγούσαν το εφήμερο υλικό του Τύπου σε άμεση καταστροφή, κάτι που αναφέρουν στα προλογικά σημειώματά τους οι συγγραφείς: «Οι ψαράδες και οι παντοπώλες και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες τη χρησιμοποιούσαν αντί της χαρτοσακούλας. Η εφημερίδα ήταν και είναι πολύ καλό προσάναμμα αλλά και πηγή θέρμανσης ενίοτε. Μια άλλη χρήση, που οι παλαιότεροι θα θυμούνται, ήταν η εφημερίδα κομμένη σε τετράγωνα κομμάτια, κρεμασμένη στην τουαλέτα να χρησιμοποιείται αντί του χαρτιού υγείας (που και αυτό δεν υπήρχε). Να συνυπολογίσουμε και τον παράγοντα χαρτί. Οι εφημερίδες συνήθως τυπώνονταν (και τυπώνονται) σε χαρτί ευτελούς αξίας, με αποτέλεσμα η διάρκεια ζωής τους να είναι σχετικά μικρή».
*Ο συλλέκτης Μιχάλης Πατέλης, με καταγωγή από το Σουφλί
Το τελευταίο εκδοτικό επίτευγμα του Μιχάλη και Ολυμπίας Πατέλη, αποτελεί μια εξαίρετη πηγή για την μελέτη της ιστορίας του Έβρου. Αξίζει πολλά αυτή η έκδοση.
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Το Τέλος της διαφθοράς...
Ψηφίστηκε στη Βουλή, ο νόμος που επιβάλλει ονομαστικά κουπόνια, με ΑΦΜ και αριθμό δελτίου ταυτότητας στην χρηματοδότηση των κομμάτων.
Απο τα θέρετρα της Γερμανίας, ο φυγόδικος Μιχάλης Χριστοφοράκος, γνέφει ειρωνικά στο δικομματικό πολιτικό σύστημα της χώρας υπενθυμίζοντας οτι αν είναι να λαδωθείς, δεν χρειάζεσαι διάτρητες φορολογικές αποδείξεις.
"Σαράντα σβέρκοι βοδινοί/ με λιγδωμένες μπούκλες..." που έγραψε ο Κ. Βάρναλης. Που να φτάσει ως εκεί να μπει το μαχαίρι. Θα σκοντάψει στις δίπλες του λίπους...
Απο τα θέρετρα της Γερμανίας, ο φυγόδικος Μιχάλης Χριστοφοράκος, γνέφει ειρωνικά στο δικομματικό πολιτικό σύστημα της χώρας υπενθυμίζοντας οτι αν είναι να λαδωθείς, δεν χρειάζεσαι διάτρητες φορολογικές αποδείξεις.
"Σαράντα σβέρκοι βοδινοί/ με λιγδωμένες μπούκλες..." που έγραψε ο Κ. Βάρναλης. Που να φτάσει ως εκεί να μπει το μαχαίρι. Θα σκοντάψει στις δίπλες του λίπους...
Γιατί να μιλήσει ο Καραμανλής;
Θα γούσταρα πολύ να μιλήσει ο Γιωργάκης Παπανδρέου! Αυτός ο αχαμνός πρωθυπουργός της χώρας.
Αυτός ο ξεκούτης ανεπάγγελτος που τον έφεραν πρωθυπουργό οι περιστάσεις. Επειδή τον λένε Παπανδρέου. Αυτός ο θλιβερός, που κατέχει τη θέση του από ένα καθυστερημένο κληρονομικό δίκαιο, μας λέει ότι τα δικά μας παιδιά θα πρέπει να μάθουνε ν΄ αλλάζουνε πολλά επαγγέλματα στη ζωή τους. Η διαβόητη «δια βίου μάθηση» που υποστηρίζουν όλοι αυτοί οι βολεμένοι για τα δικά μας παιδιά…
Ενώ τα δικά τους παιδάκια, θα΄ χουνε στέρεο επάγγελμα…
Θα γούσταρα πολύ να μιλήσει αυτός ο παλιομοδίτικης κοπής πολιτικάντης-μην ξεχνάμε ότι είναι από τους πιο παληούς βουλευτές- και να μας ειπεί για ποιον λόγο μας αράδιασε τόσα χοντρά ψέματα κι ότι λεφτά υπάρχουνε, πριν από τις εκλογές. Γιατί δεν κόβει τώρα τις λιμουζίνες των υπουργών του; Γιατί δεν κόβει το πάρτι στην Υγεία; Γιατί δεν μένει ο ίδιος στο νοίκι;
Γιατί δεν κόβει την σπατάλη όπου την βλέπει: Γιατί αυτός πηγαίνει στον Αρμενιστή της Ικαρίας, όπου οι περισσότεροι από μας δεν έχουνε πάει κι ούτε και θα πάνε ποτέ; Ποιος πλήρωσε τη θέα αυτού του αθεράπευτου ευήθη στο Αιγαίο; Και τι είδους σοσιαλισμός είναι αυτός;
Για ποιόν λόγο τα δικά μου προικισμένα παιδιά, δηλώνουν απ΄ την εφηβεία τους ότι θα φύγουν από αυτό το μπουρδέλο;
Γιατί μας είπε ψέμματα; Γιατί πήγε και «έδωσε» τη χώρα στο ΔΝΤ; Γιατί, όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος- ο Προβόπουλος, αλλά χες΄ τ΄ ονομά του…- τον ενημέρωσε για το πραγματικό έλλειμμα, πήγε και το φούσκωσε κι άλλο; Πότε αποφάσισε να μας ρίξει στη αρένα του ΔΝΤ; Πως θα βγούμε από κει; Και πόσοι θα΄ μαστε όταν μετρηθούμε ξανά;
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, ο κόσμος τιμώρησε σκληρά τη ΝΔ και τον ανίκανο ανηψιό Κώστα Καραμανλή.
Όποιος θέλει να τον ακούσει, να πάει να τον βρει εκεί που συχνάζει.
Άνθρωποι σαν κι εμένα όμως, θέλουν πολύ περισσότερο ν΄ ακούσουν τι έχει να μας πει αυτός ο αχαμνός ο Γιωργάκης που- όσοι από μας πέσαμε χωρίς να φταίμε στα χέρια του και- τυραννιόμαστε πληρώνοντας για λογαριασμό αλλωνών όλες τις πουτάνες σε τούτο το ατέλειωτο μπουρδέλο- θεωρούμε σημαντικότερο!…
Αυτός ο ξεκούτης ανεπάγγελτος που τον έφεραν πρωθυπουργό οι περιστάσεις. Επειδή τον λένε Παπανδρέου. Αυτός ο θλιβερός, που κατέχει τη θέση του από ένα καθυστερημένο κληρονομικό δίκαιο, μας λέει ότι τα δικά μας παιδιά θα πρέπει να μάθουνε ν΄ αλλάζουνε πολλά επαγγέλματα στη ζωή τους. Η διαβόητη «δια βίου μάθηση» που υποστηρίζουν όλοι αυτοί οι βολεμένοι για τα δικά μας παιδιά…
Ενώ τα δικά τους παιδάκια, θα΄ χουνε στέρεο επάγγελμα…
Θα γούσταρα πολύ να μιλήσει αυτός ο παλιομοδίτικης κοπής πολιτικάντης-μην ξεχνάμε ότι είναι από τους πιο παληούς βουλευτές- και να μας ειπεί για ποιον λόγο μας αράδιασε τόσα χοντρά ψέματα κι ότι λεφτά υπάρχουνε, πριν από τις εκλογές. Γιατί δεν κόβει τώρα τις λιμουζίνες των υπουργών του; Γιατί δεν κόβει το πάρτι στην Υγεία; Γιατί δεν μένει ο ίδιος στο νοίκι;
Γιατί δεν κόβει την σπατάλη όπου την βλέπει: Γιατί αυτός πηγαίνει στον Αρμενιστή της Ικαρίας, όπου οι περισσότεροι από μας δεν έχουνε πάει κι ούτε και θα πάνε ποτέ; Ποιος πλήρωσε τη θέα αυτού του αθεράπευτου ευήθη στο Αιγαίο; Και τι είδους σοσιαλισμός είναι αυτός;
Για ποιόν λόγο τα δικά μου προικισμένα παιδιά, δηλώνουν απ΄ την εφηβεία τους ότι θα φύγουν από αυτό το μπουρδέλο;
Γιατί μας είπε ψέμματα; Γιατί πήγε και «έδωσε» τη χώρα στο ΔΝΤ; Γιατί, όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος- ο Προβόπουλος, αλλά χες΄ τ΄ ονομά του…- τον ενημέρωσε για το πραγματικό έλλειμμα, πήγε και το φούσκωσε κι άλλο; Πότε αποφάσισε να μας ρίξει στη αρένα του ΔΝΤ; Πως θα βγούμε από κει; Και πόσοι θα΄ μαστε όταν μετρηθούμε ξανά;
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, ο κόσμος τιμώρησε σκληρά τη ΝΔ και τον ανίκανο ανηψιό Κώστα Καραμανλή.
Όποιος θέλει να τον ακούσει, να πάει να τον βρει εκεί που συχνάζει.
Άνθρωποι σαν κι εμένα όμως, θέλουν πολύ περισσότερο ν΄ ακούσουν τι έχει να μας πει αυτός ο αχαμνός ο Γιωργάκης που- όσοι από μας πέσαμε χωρίς να φταίμε στα χέρια του και- τυραννιόμαστε πληρώνοντας για λογαριασμό αλλωνών όλες τις πουτάνες σε τούτο το ατέλειωτο μπουρδέλο- θεωρούμε σημαντικότερο!…
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Όταν η δολοφονία βαφτίζεται "εργατικό ατύχημα"...
Διάβασα με κάποιο ενδιαφέρον που φυλλορροούσε διαρκώς την προκήρυξη της «Σέχτας» για την δολοφονία του Σ. Γκιόλια.
Κι ανάθεμά με, δεν βρήκα ούτε ένα καθαρό πολιτικό αίτημα που να εξηγεί πειστικά- αν μπορεί να εξηγηθεί πειστικά μια δολοφονία- γιατί έπρεπε να χτυπηθεί από τα «πιστόλια» της ένας τόσο "δευτερεύων" στόχος. Αφύλακτη διάβαση οτι έχει ένα γιό δυό χρονώ κι έκαν ακόμα στην κοιλιά της μάνας του, με την φτηνή δήλωση "δεν χτυπάμε αμάχους". Και πως θα μεγαλώσουνε τα ορφανά του ρε κόπανοι;
Στ΄ αρχίδια τους! Αυτή είνα η ρητορική τους. Αναίδεια συμβολαίου...Τον τιμώρησαν γιατί ήταν πολύ κοντά τους;
Δυό σελίδες, πάντως, εφημερίδας που διάβασα στα «ΝΕΑ» γεμάτες αδιαφορία και περιφρόνηση για τον κοσμάκη που την βγάζει δύσκολα στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, δεν με έπεισαν οτι είχαν ιδεολογικά κίνητρα.
Κουβέντες της πλάκας και ασταθείς γελοιότητες.
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ για μας, για όσους από μας βρίσκονται στον κουβά και στα αζήτητα του συστήματος. Άρα δικαιούμαι να συμπεράνω ότι οι τύποι λύνουν προσωπικούς λογαριασμούς…
Μια αράδα, κι αυτή να προδίδει θεμελιώδη αμάθεια κι ασχετοσύνη για την δεινή κρίση- σε σημείο που…να νοσταλγείς τις αναλύσεις της «17Ν»!»- απειλές ξεκάρφωτες, ζόφος, ανώνυμο ζοριλίκι κι ένα τσογλανίστικο ύφος ότι είμαστε μάγκες και γαμούμε -"ράβουμε" ντεμέκ- όποιον γουστάρουμε... Αμορφοσιά που ζητάει φτιασίδια χωρίς το θάρρος να βγει στο ξέφωτο!
Στη γειτονιά μου στην Καλλιθέα Καστοριάς, όπου βγαίνουνε οι μάγκες, αυτούς, όσα μπράτσα κι αν είχαν, ούτε που θα τους φτύναμε!..
Βεβαίως και δεν χρειαζόμαστε αυτούς τους τύπους για να οργανωθούμε συλλογικά στις γειτονιές μας και στους χώρους δουλειάς. Ούτε θα τους χρειαστούμε για να κατέβουμε σε μεγάλες πορείες για να διεκδικήσουμε ο,τι μας αφαιρεί αυτή η αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική. Αλήθεια, πως και αυτοί οι «επαναστάτες», που φαίνεται πως το μοναδικό αίτημά τους είναι μια… γενική και αόριστη κάθοδος στις παραλίες, δεν στέκονται σε μια ανελέητη κριτική αυτού του απάνθρωπου συστήματος που μειώνει τις συντάξεις των φτωχών, κατεβάζει τους μισθούς στην αγορά εργασίας και φροντίζει μοναχά για τα κέρδη των Τραπεζών;
Και γιατί ονοματίζουν συγκεκριμένους στόχους, δείχνοντας ότι προς αυτούς θέλουν να στείλουν μηνύματα;
Κι ας πούμε πως τους καθαρίζουνε τους Κοντομηνάδες και Σια! Θα έχουνε μετά λυθεί τα προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας; Για θα έχουμε βυθιστεί όλοι μας στην Επικράτεια του φόβου , τώρα που προέχει να βγούμε στους δρόμους και να ζητήσουμε να πάρουμε πίσω την κλεμένη ζωή μας;
Υ.Γ Χρόνια πολλά, γράφω στο παληό "Ποντίκι" για την άθλια κατάσταση στις φυλακές. Ξέρω πια πως με την δημοσιογραφία δεν αλλάζει ο κόσμος. Όμως ο κόσμος δεν αλλάζει με σφαίρες...
Υ.Γ: Αυτούς άραγε τους ξέρει ο Χρυσοχοΐδης και η Πρεσβεία (σ.σ: Μια είνα Η Πρεσβεία!) και θα τους σκάσουν ή θα σκάσει καμιά μπόμπα στα χέρια τους όπως συνέβη με τον Ξηρό, ή θα γίνουν στο μεταξύ κι άλλες ενέργειες;..
Κι ανάθεμά με, δεν βρήκα ούτε ένα καθαρό πολιτικό αίτημα που να εξηγεί πειστικά- αν μπορεί να εξηγηθεί πειστικά μια δολοφονία- γιατί έπρεπε να χτυπηθεί από τα «πιστόλια» της ένας τόσο "δευτερεύων" στόχος. Αφύλακτη διάβαση οτι έχει ένα γιό δυό χρονώ κι έκαν ακόμα στην κοιλιά της μάνας του, με την φτηνή δήλωση "δεν χτυπάμε αμάχους". Και πως θα μεγαλώσουνε τα ορφανά του ρε κόπανοι;
Στ΄ αρχίδια τους! Αυτή είνα η ρητορική τους. Αναίδεια συμβολαίου...Τον τιμώρησαν γιατί ήταν πολύ κοντά τους;
Δυό σελίδες, πάντως, εφημερίδας που διάβασα στα «ΝΕΑ» γεμάτες αδιαφορία και περιφρόνηση για τον κοσμάκη που την βγάζει δύσκολα στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, δεν με έπεισαν οτι είχαν ιδεολογικά κίνητρα.
Κουβέντες της πλάκας και ασταθείς γελοιότητες.
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ για μας, για όσους από μας βρίσκονται στον κουβά και στα αζήτητα του συστήματος. Άρα δικαιούμαι να συμπεράνω ότι οι τύποι λύνουν προσωπικούς λογαριασμούς…
Μια αράδα, κι αυτή να προδίδει θεμελιώδη αμάθεια κι ασχετοσύνη για την δεινή κρίση- σε σημείο που…να νοσταλγείς τις αναλύσεις της «17Ν»!»- απειλές ξεκάρφωτες, ζόφος, ανώνυμο ζοριλίκι κι ένα τσογλανίστικο ύφος ότι είμαστε μάγκες και γαμούμε -"ράβουμε" ντεμέκ- όποιον γουστάρουμε... Αμορφοσιά που ζητάει φτιασίδια χωρίς το θάρρος να βγει στο ξέφωτο!
Στη γειτονιά μου στην Καλλιθέα Καστοριάς, όπου βγαίνουνε οι μάγκες, αυτούς, όσα μπράτσα κι αν είχαν, ούτε που θα τους φτύναμε!..
Βεβαίως και δεν χρειαζόμαστε αυτούς τους τύπους για να οργανωθούμε συλλογικά στις γειτονιές μας και στους χώρους δουλειάς. Ούτε θα τους χρειαστούμε για να κατέβουμε σε μεγάλες πορείες για να διεκδικήσουμε ο,τι μας αφαιρεί αυτή η αδιέξοδη και αντιλαϊκή πολιτική. Αλήθεια, πως και αυτοί οι «επαναστάτες», που φαίνεται πως το μοναδικό αίτημά τους είναι μια… γενική και αόριστη κάθοδος στις παραλίες, δεν στέκονται σε μια ανελέητη κριτική αυτού του απάνθρωπου συστήματος που μειώνει τις συντάξεις των φτωχών, κατεβάζει τους μισθούς στην αγορά εργασίας και φροντίζει μοναχά για τα κέρδη των Τραπεζών;
Και γιατί ονοματίζουν συγκεκριμένους στόχους, δείχνοντας ότι προς αυτούς θέλουν να στείλουν μηνύματα;
Κι ας πούμε πως τους καθαρίζουνε τους Κοντομηνάδες και Σια! Θα έχουνε μετά λυθεί τα προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας; Για θα έχουμε βυθιστεί όλοι μας στην Επικράτεια του φόβου , τώρα που προέχει να βγούμε στους δρόμους και να ζητήσουμε να πάρουμε πίσω την κλεμένη ζωή μας;
Υ.Γ Χρόνια πολλά, γράφω στο παληό "Ποντίκι" για την άθλια κατάσταση στις φυλακές. Ξέρω πια πως με την δημοσιογραφία δεν αλλάζει ο κόσμος. Όμως ο κόσμος δεν αλλάζει με σφαίρες...
Υ.Γ: Αυτούς άραγε τους ξέρει ο Χρυσοχοΐδης και η Πρεσβεία (σ.σ: Μια είνα Η Πρεσβεία!) και θα τους σκάσουν ή θα σκάσει καμιά μπόμπα στα χέρια τους όπως συνέβη με τον Ξηρό, ή θα γίνουν στο μεταξύ κι άλλες ενέργειες;..
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Ίσως φταίει που το 114 έγινε τώρα...120
Τι είναι άραγε το Σύνταγμα; Μια συμφωνημένη ανακωχή, μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Το περισσότερο που μπορούμε να πάρουμε, το λιγότερο που μπορούνε να μας δώσουν κι εκεί κλείνει μέχρι νεοτέρας η ιστορία...
Παρασκευή απόγευμα, με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες φευγάτους και τις εφημερίδες να πηγαίνουν στα τυπογραφεία, κατατέθηκε η τροπολογία που απαγορεύει τις αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα πάνω απο το όριο της Τρόϊκας, έστω κι αν είναι συμφωνημένες απο την εργοδοσία και τους εργαζομένους. Λεπτομέρεια: Ο νέος Κανονισμός της Βουλής που εισηγήθηκε ο πρόεδρός της, Φ. Πετσάλνικος, απαγορεύει ρητά την κατάθεση κυβερνητικών τροπολογιών μετά τις 2 το μεσημέρι. Φαίνεται όμως, πως τα χαμπέρια δεν φτάσαν ακόμα στο Εθνικό Τυπογραφείο...
Δεν θα προσωποποιήσω το πρόβλημα στον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο, όσο κι αν είναι θλιβερή περίπτωση εθελόδουλου, αλλά εδώ μιλάμε για μια θηριώδη πολιτική επιλογή.
Κι ούτε θα θυμίσω οτι άλλη μια βρωμοδουλειά γίνεται κατακαλόκαιρο, σε θερινό τμήμα. Υπάρχουν, όμως, ιστορικά περιπτώσεις στυγνών δικτατοριών που έχουν αφήσει άθικτες τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Εδώ ούτε καν υπάρχει αυτός ο φόβος!.. Αφού οι ραγιάδες μαλώνουν για ένα μπιτόνι βενζίνης στα πρατήρια, τι να πεις...
Παρόλα αυτά, απορώ με την απάθεια των κυβερνητικών βουλευτών (τώρα του ΠΑΣΟΚ...). Ένας απο όλους αυτούς, άραγε, δεν μπορεί να παραιτηθεί απο αηδία για ό,τι συμβαίνει; Προκειμένου να περιφέρουν στα ραδιόφωνα και τις δημοσιογραφικές παρέες ένα γελοίο μελόδραμα, πως τάχα "υποφέρουν με όσα γίνονται", γιατί δεν παίρνουν την "μεγάλη απόφαση"; Ας παραιτηθεί ένας απ΄ αυτούς, για χάρη του επιλαχόντα, άμα όπως διατείνονται στο καφενείο, δε θέλουν να βάλουν τον τόπο σε εκλογικές περιπέτειες...
Τι έχει να περιμένει το Έθνος απο αυτούς τους φτηνούς υποκριτές;
Έχουμε καλύτερους να βάλουμε στη θέση τους...
Παρασκευή απόγευμα, με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες φευγάτους και τις εφημερίδες να πηγαίνουν στα τυπογραφεία, κατατέθηκε η τροπολογία που απαγορεύει τις αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα πάνω απο το όριο της Τρόϊκας, έστω κι αν είναι συμφωνημένες απο την εργοδοσία και τους εργαζομένους. Λεπτομέρεια: Ο νέος Κανονισμός της Βουλής που εισηγήθηκε ο πρόεδρός της, Φ. Πετσάλνικος, απαγορεύει ρητά την κατάθεση κυβερνητικών τροπολογιών μετά τις 2 το μεσημέρι. Φαίνεται όμως, πως τα χαμπέρια δεν φτάσαν ακόμα στο Εθνικό Τυπογραφείο...
Δεν θα προσωποποιήσω το πρόβλημα στον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο, όσο κι αν είναι θλιβερή περίπτωση εθελόδουλου, αλλά εδώ μιλάμε για μια θηριώδη πολιτική επιλογή.
Κι ούτε θα θυμίσω οτι άλλη μια βρωμοδουλειά γίνεται κατακαλόκαιρο, σε θερινό τμήμα. Υπάρχουν, όμως, ιστορικά περιπτώσεις στυγνών δικτατοριών που έχουν αφήσει άθικτες τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Εδώ ούτε καν υπάρχει αυτός ο φόβος!.. Αφού οι ραγιάδες μαλώνουν για ένα μπιτόνι βενζίνης στα πρατήρια, τι να πεις...
Παρόλα αυτά, απορώ με την απάθεια των κυβερνητικών βουλευτών (τώρα του ΠΑΣΟΚ...). Ένας απο όλους αυτούς, άραγε, δεν μπορεί να παραιτηθεί απο αηδία για ό,τι συμβαίνει; Προκειμένου να περιφέρουν στα ραδιόφωνα και τις δημοσιογραφικές παρέες ένα γελοίο μελόδραμα, πως τάχα "υποφέρουν με όσα γίνονται", γιατί δεν παίρνουν την "μεγάλη απόφαση"; Ας παραιτηθεί ένας απ΄ αυτούς, για χάρη του επιλαχόντα, άμα όπως διατείνονται στο καφενείο, δε θέλουν να βάλουν τον τόπο σε εκλογικές περιπέτειες...
Τι έχει να περιμένει το Έθνος απο αυτούς τους φτηνούς υποκριτές;
Έχουμε καλύτερους να βάλουμε στη θέση τους...
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
Απο τα λίγα που καταλαβαίνω...
Φαίνεται πως η χορηγία του Σάλλα σε ομάδες δημοσιογράφων στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής έπιασε τόπο. Διαφορετικά δεν εξηγείται τώρα, τόση «αφωνία» που μια τράπεζα όπως η Πειραιώς με αρκετά "ανοιχτά θέματα" και οπωσδήποτε, όπως λένε οι αναλυτές, σε υποδεέστερη θέση, από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ζητά τώρα να... το αγοράσει με λεφτά που έχει πάρει από τα πακέτα σωτηρίας, δικά μας, δηλαδή, - την ώρα που από μας κόβονται μισθοί και συντάξεις, εννοείται!...- και με δάνεια από το ίδιο το Τ.Τ!!!. (
σ.σ: καλά η «προβληματική", πλην όμως καθόλου του πεταματού, ΑΤΕ είναι το ξεκάρφωμα για τους αδαείς…)
«Τέτοιος…επενδυτής γίνομαι κι εγώ» έλεγαν χθες στο κυλικείο, ΠΑΣΟΚοι, σερβιτόροι, δημοσιογράφοι, τρίτοι βουλευτές και άλλα άγρια θηρία…
Ε, και; Κι όμως... Η κυβέρνηση παρελπίδα, δηλώνει ότι το σκέφτεται…
Και η Νουδούλα σφυράει σαν επαρχιώτισσα κόρη που της πιάνουνε τον κώλο και κάνει πως δεν τρέχει τίποτε!.. Σάμπως δικά της είναι τα λεφτά;..
Αυτή είναι η φάση αδέλφια: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τρώνε από το ίδιο πιάτο και μαλώνουνε μετά για τη γεύση…
«Γιάντα να γενεί μάγκας ο Σάλλας με τον δικό μας κόπο;». Κανείς δεν το εξηγεί, με δεδομένο ότι αυτού του είδους την επιχειρηματικότητα, παληότερα, οι πατεράδες μας, δεν την ξεχώριζαν από τον μαυραγοριτισμό και την ονομάτιζαν κάπως αλλοιώς…
Απλά συμβαίνει τώρα, να είναι η εποχή της αναίδειας. Κι άμα δεν ξεσηκωθούμε, αυτές οι λύσεις θα φαντάζουνε σε λίγο στα έκθαμβα ματάκια μας "σωτήριες"!
Κι ας τις χρυσοπλερώνουμε με το μαύρο αίμα μας!..
Στην ουσία, όπως εκτιμώ, η πρόταση του Σάλλα, υποδηλώνει πλήρη αδυναμία του , οπότε ή οφείλει να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ή αναγκαστικά πρέπει να χτυπήσει την πόρτα του «Ταμείου χρηματοοικονομικής Στήριξης» που συστάθηκε στο πλαίσιο του Μνημονίου για αναξιοπαθούντες Τραπεζίτες. Ωστόσο, όπως λέγανε εκεί στη Βουλή, ξέρει πως σε τούτη την περίπτωση, θα χάσει τη μπάλα και θα τον κάνουνε κλητήρα για τούτο και, ο άνθρωπος που «θήτευσε κοντά στον Ανδρέα», όπως έγραψε χθες κάποιος αγιογράφος του, ζητάει σωτηρία από το Δημόσιο!
Ε, αν είναι έτσι, ας δώσει τις μετοχές του στο Ταμιευτήριο που για μας είναι στήριγμα. Γιατί αυτός ο «αποτυχημένος» πρέπει να συνεχίσει να παριστάνει τον τραπεζίτη με τα δικά μας χρήματα; Το ερώτημα, λέω, των πολλών!..
Υπόψιν:
1:Η Αγροτική, έχει στο χαρτοφυλάκιό της υποθηκευμένο σε γη, τον ιδρώτα των γονιών μας(σ. σ: το real estate, τουτέστιν, με τους «δικούς τους» όρους, αυτού του τόπου)
2: Και στο Τ. Τ είναι η αποταμίευση των ελπίδων μας.
Γιατί αδέλφια, θα πρέπει αυτά να τα ξεπουλήσουμε στον κάθε Σάλλα και σε όσους κρύβονται πίσω από αυτόν;
σ.σ: καλά η «προβληματική", πλην όμως καθόλου του πεταματού, ΑΤΕ είναι το ξεκάρφωμα για τους αδαείς…)
«Τέτοιος…επενδυτής γίνομαι κι εγώ» έλεγαν χθες στο κυλικείο, ΠΑΣΟΚοι, σερβιτόροι, δημοσιογράφοι, τρίτοι βουλευτές και άλλα άγρια θηρία…
Ε, και; Κι όμως... Η κυβέρνηση παρελπίδα, δηλώνει ότι το σκέφτεται…
Και η Νουδούλα σφυράει σαν επαρχιώτισσα κόρη που της πιάνουνε τον κώλο και κάνει πως δεν τρέχει τίποτε!.. Σάμπως δικά της είναι τα λεφτά;..
Αυτή είναι η φάση αδέλφια: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τρώνε από το ίδιο πιάτο και μαλώνουνε μετά για τη γεύση…
«Γιάντα να γενεί μάγκας ο Σάλλας με τον δικό μας κόπο;». Κανείς δεν το εξηγεί, με δεδομένο ότι αυτού του είδους την επιχειρηματικότητα, παληότερα, οι πατεράδες μας, δεν την ξεχώριζαν από τον μαυραγοριτισμό και την ονομάτιζαν κάπως αλλοιώς…
Απλά συμβαίνει τώρα, να είναι η εποχή της αναίδειας. Κι άμα δεν ξεσηκωθούμε, αυτές οι λύσεις θα φαντάζουνε σε λίγο στα έκθαμβα ματάκια μας "σωτήριες"!
Κι ας τις χρυσοπλερώνουμε με το μαύρο αίμα μας!..
Στην ουσία, όπως εκτιμώ, η πρόταση του Σάλλα, υποδηλώνει πλήρη αδυναμία του , οπότε ή οφείλει να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ή αναγκαστικά πρέπει να χτυπήσει την πόρτα του «Ταμείου χρηματοοικονομικής Στήριξης» που συστάθηκε στο πλαίσιο του Μνημονίου για αναξιοπαθούντες Τραπεζίτες. Ωστόσο, όπως λέγανε εκεί στη Βουλή, ξέρει πως σε τούτη την περίπτωση, θα χάσει τη μπάλα και θα τον κάνουνε κλητήρα για τούτο και, ο άνθρωπος που «θήτευσε κοντά στον Ανδρέα», όπως έγραψε χθες κάποιος αγιογράφος του, ζητάει σωτηρία από το Δημόσιο!
Ε, αν είναι έτσι, ας δώσει τις μετοχές του στο Ταμιευτήριο που για μας είναι στήριγμα. Γιατί αυτός ο «αποτυχημένος» πρέπει να συνεχίσει να παριστάνει τον τραπεζίτη με τα δικά μας χρήματα; Το ερώτημα, λέω, των πολλών!..
Υπόψιν:
1:Η Αγροτική, έχει στο χαρτοφυλάκιό της υποθηκευμένο σε γη, τον ιδρώτα των γονιών μας(σ. σ: το real estate, τουτέστιν, με τους «δικούς τους» όρους, αυτού του τόπου)
2: Και στο Τ. Τ είναι η αποταμίευση των ελπίδων μας.
Γιατί αδέλφια, θα πρέπει αυτά να τα ξεπουλήσουμε στον κάθε Σάλλα και σε όσους κρύβονται πίσω από αυτόν;
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Ας χαρούμε αυτόν τον τελικό!!!
Τι ωραία γιορτινή στιγμή!. Τι ανάταση δίνουν οι μεγάλες συλλογικές εμπειρίες!
Χρόνια τώρα, ένας πολιτικός δεν κατάφερε να στάξει λίγη χαρά στην στεγνή ψυχή μας, όσο αυτοί οι αθλητές στους αγωνιστικούς χώρους.
Ό,τι με κόπο κατακτήσαμε, τα ξανάδωσαν πίσω στους Τραπεζίτες, μοιραίοι εκπρόσωποι της πολιτκής εξουσίας που έχουν υιοθετήσει την εκδοχή οτι η προστασία των εργαζομένων συνιστά κοινωνική τροχοπέδη. Κοστίζει λιγότερο στις επιχειρήσεις, αντί να τους προσλαμβάνουν να τους στέλνουν στο Κοινοβούλιο, μέσω της εκλογικής διαδικασίας.
Μία απο αυτούς, η Ντόρα Μπακογιάννη, ετοιμάζεται αύριο να ανακοινώσει την ίδρυση Ομίλου Προβληματισμού, που θα αποτελέσει κατά τα ειωθότα, την μήτρα του κόμματός της. θα πίστευα τις προθέσεις της να μας σώσει, όσο κι αν πολιτικά διαφωνώ μαζί της. Αν δεν είχε ξεχάσει να πληρώσει τα τιμολόγια της Siemens
Χρόνια τώρα, ένας πολιτικός δεν κατάφερε να στάξει λίγη χαρά στην στεγνή ψυχή μας, όσο αυτοί οι αθλητές στους αγωνιστικούς χώρους.
Ό,τι με κόπο κατακτήσαμε, τα ξανάδωσαν πίσω στους Τραπεζίτες, μοιραίοι εκπρόσωποι της πολιτκής εξουσίας που έχουν υιοθετήσει την εκδοχή οτι η προστασία των εργαζομένων συνιστά κοινωνική τροχοπέδη. Κοστίζει λιγότερο στις επιχειρήσεις, αντί να τους προσλαμβάνουν να τους στέλνουν στο Κοινοβούλιο, μέσω της εκλογικής διαδικασίας.
Μία απο αυτούς, η Ντόρα Μπακογιάννη, ετοιμάζεται αύριο να ανακοινώσει την ίδρυση Ομίλου Προβληματισμού, που θα αποτελέσει κατά τα ειωθότα, την μήτρα του κόμματός της. θα πίστευα τις προθέσεις της να μας σώσει, όσο κι αν πολιτικά διαφωνώ μαζί της. Αν δεν είχε ξεχάσει να πληρώσει τα τιμολόγια της Siemens
Τίποτε δεν χάθηκε/ Όλα αρχίζουν τώρα!
Είναι ένας μαγκίτης μαύρος σαξοφωνίστας ονόματι Cannonball Adderley που κάθομαι και τον ακούω εδώ και ώρα.
Το παίξιμό του σε ένα κομμάτι που λέγεται «τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα», είναι σαν ξυράφι που γλυστράει πάνω σε βελούδινο ύφασμα.
Σαν να διασχίζει την απόκοσμη σιωπή, ένα σκοτεινό πλεούμενο που φέρνει καλά νέα.
Καμιά αντιστοιχία, σκέφτομαι, με ο, τι ζούμε…..
Όποιος ήθελε να μελαγχολήσει την περασμένη Πέμπτη δεν είχε παρά να πάρει θέση στα θεωρεία της Βουλής. Να δει τους βουλευτές του… «Σοσιαλιστικού Κινήματος» της χώρας να ψηφίζουν για να κοπούν οι συντάξεις των φτωχών.
Κανένας από αυτούς δεν έχει πια δημοκρατική νομιμοποίηση. Εκλεγήκανε μ΄ ένα προεκλογικό πρόγραμμα που υποσχόταν κοινωνική δικαιοσύνη και αναδιανομή του πλούτου.
Και ψηφίζουνε θεατρικά κατηφείς, άδικα μέτρα, που μας στέλνουν όλους στο περιθώριο και τη βαρειά ανάγκη.
Θα τους το ξεπληρώσουμε αυτό στην κάλπη, αλλά αυτό νομίζω πως είναι το λιγότερο…
Μονάχα η Σοφία Σακοράφα από αυτούς, στάθηκε στο ύψος των καιρών.
«Αν δεν μπορείς να είσαι σοσιαλιστής μέσα σε αυτήν την δεινή κρίση- τους είπε με βαθειά γνώση αυτή η επίμονη και ανθεκτική Θεσσαλή που τίμησε τον κόπο των γονιών της- τότε δεν μπορείς να είσαι ποτέ!».
Βυθίζοντας στις ενοχές τους τέως συντρόφους της παρατήρησε ήρεμα «κυρίες και κύριοι βουλευτές, από δω, από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, που νομίζω ότι λίγοι
έχουμε καταλάβει ότι στη συνείδηση του μέσου Έλληνα αυτό που αποκαλούμε ναό της Δημοκρατίας είναι ναός της διαπλοκής, της ρεμούλας και της συναλλαγής, εκφράζω την αγωνία μου. Που νομίζουμε ότι θα πάει όλη αυτή η συσσωρευμένη βία που υφίστανται οι πολίτες; Που νομίζουμε ότι θα εκτονωθεί ο τεράστιος θυμός που γεννά αυτή η αδικία; Που θα χυθεί όλη αυτή η οργή που παράγει η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η παρακμή, η αλαζονεία και το ψέμα; Σε άλλες χώρες αυτές οι στιγμές αποκάλυψης ζέσταναν το αυγό του φιδιού. Η μαμή της ιστορίας, ας είναι αυτήν τη φορά η κοινή πολιτική δράση όσων αντιστεκόμαστε, όλων όσοι υποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο κι ένα άλλο όραμα για τους πολίτες».
Είδα με τα μάτια μου υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να της σφίγγουν θερμά το χέρι, δίνοντας να καταλάβει με το βλέμμα και τα αμήχανα λόγια τους πως έκανε, ο,τι δεν τόλμησαν αυτοί. Νομίζω πως η Σακοράφα είναι η μοναδική από όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Γιατί τιμά, τις προεκλογικές δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στους πολίτες. Και σε όσους λένε ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί, εγώ, λέω, πως το ερώτημα δεν την αφορά. Γιατί αυτοί που πρέπει να παραιτηθούνε είναι οι υπόλοιποι ΠΑΣΟΚοι βουλευτές που φέρονται αυτήν την ώρα χωρίς ευθύνη, έχοντας έγνοια μόνο για την πάρτη τους και την αβέβαιη εκλογική τους επιβίωση.
Εν κατακλείδει και για να μην αδικώ και τον αθυρόστομο εαυτό μου, το θέμα τίθεται ως εξής: αν η απάντηση του ΠΑΣΟΚ στην κρίση που ζούμε, βρίσκεται στα Δεξιά, τότε να πάνε να γαμηθούνε !!! Αλλά στα ακριβά διαμερίσματά τους, αυτή τη φορά. Μακρυά από μας! Να μην τους βλέπουνε τα μάτια μας και θαμπώνουν…
Το παίξιμό του σε ένα κομμάτι που λέγεται «τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα», είναι σαν ξυράφι που γλυστράει πάνω σε βελούδινο ύφασμα.
Σαν να διασχίζει την απόκοσμη σιωπή, ένα σκοτεινό πλεούμενο που φέρνει καλά νέα.
Καμιά αντιστοιχία, σκέφτομαι, με ο, τι ζούμε…..
Όποιος ήθελε να μελαγχολήσει την περασμένη Πέμπτη δεν είχε παρά να πάρει θέση στα θεωρεία της Βουλής. Να δει τους βουλευτές του… «Σοσιαλιστικού Κινήματος» της χώρας να ψηφίζουν για να κοπούν οι συντάξεις των φτωχών.
Κανένας από αυτούς δεν έχει πια δημοκρατική νομιμοποίηση. Εκλεγήκανε μ΄ ένα προεκλογικό πρόγραμμα που υποσχόταν κοινωνική δικαιοσύνη και αναδιανομή του πλούτου.
Και ψηφίζουνε θεατρικά κατηφείς, άδικα μέτρα, που μας στέλνουν όλους στο περιθώριο και τη βαρειά ανάγκη.
Θα τους το ξεπληρώσουμε αυτό στην κάλπη, αλλά αυτό νομίζω πως είναι το λιγότερο…
Μονάχα η Σοφία Σακοράφα από αυτούς, στάθηκε στο ύψος των καιρών.
«Αν δεν μπορείς να είσαι σοσιαλιστής μέσα σε αυτήν την δεινή κρίση- τους είπε με βαθειά γνώση αυτή η επίμονη και ανθεκτική Θεσσαλή που τίμησε τον κόπο των γονιών της- τότε δεν μπορείς να είσαι ποτέ!».
Βυθίζοντας στις ενοχές τους τέως συντρόφους της παρατήρησε ήρεμα «κυρίες και κύριοι βουλευτές, από δω, από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, που νομίζω ότι λίγοι
έχουμε καταλάβει ότι στη συνείδηση του μέσου Έλληνα αυτό που αποκαλούμε ναό της Δημοκρατίας είναι ναός της διαπλοκής, της ρεμούλας και της συναλλαγής, εκφράζω την αγωνία μου. Που νομίζουμε ότι θα πάει όλη αυτή η συσσωρευμένη βία που υφίστανται οι πολίτες; Που νομίζουμε ότι θα εκτονωθεί ο τεράστιος θυμός που γεννά αυτή η αδικία; Που θα χυθεί όλη αυτή η οργή που παράγει η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η παρακμή, η αλαζονεία και το ψέμα; Σε άλλες χώρες αυτές οι στιγμές αποκάλυψης ζέσταναν το αυγό του φιδιού. Η μαμή της ιστορίας, ας είναι αυτήν τη φορά η κοινή πολιτική δράση όσων αντιστεκόμαστε, όλων όσοι υποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο κι ένα άλλο όραμα για τους πολίτες».
Είδα με τα μάτια μου υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να της σφίγγουν θερμά το χέρι, δίνοντας να καταλάβει με το βλέμμα και τα αμήχανα λόγια τους πως έκανε, ο,τι δεν τόλμησαν αυτοί. Νομίζω πως η Σακοράφα είναι η μοναδική από όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Γιατί τιμά, τις προεκλογικές δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στους πολίτες. Και σε όσους λένε ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί, εγώ, λέω, πως το ερώτημα δεν την αφορά. Γιατί αυτοί που πρέπει να παραιτηθούνε είναι οι υπόλοιποι ΠΑΣΟΚοι βουλευτές που φέρονται αυτήν την ώρα χωρίς ευθύνη, έχοντας έγνοια μόνο για την πάρτη τους και την αβέβαιη εκλογική τους επιβίωση.
Εν κατακλείδει και για να μην αδικώ και τον αθυρόστομο εαυτό μου, το θέμα τίθεται ως εξής: αν η απάντηση του ΠΑΣΟΚ στην κρίση που ζούμε, βρίσκεται στα Δεξιά, τότε να πάνε να γαμηθούνε !!! Αλλά στα ακριβά διαμερίσματά τους, αυτή τη φορά. Μακρυά από μας! Να μην τους βλέπουνε τα μάτια μας και θαμπώνουν…
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
Εν αναμονή...
Χρόνια τώρα στη Βουλή, περίμενα την δημοσίευση των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών- τα γνωστά "Πόθεν Έσχες"- σαν το ακραίο όριο των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, ενόψει του θέρους.
Και τις περίμενα κάθε τέτοια εποχή με ενιαύσια πλήξη, ώστε να τελειώνω και μ΄ αυτές τις πουτάνες, και να πάρω μετά τα παιδάκια μου και να εξαφανιστώ στις καλοκαιρινές διακοπές, για λίγες έστω μέρες.
Όσο κι αν άναβα κι εγώ, όπως όλοι, το καντήλι της συνήθειας, τώρα το πράγμα αλλάζει!..
Να μην δεις με άλλο μάτι, τι δηλώνει για παράδειγμα, ο θλιβερός Λοβέρδος; Και αυτή η πολιτική μαριονέτα ο Παπακωνσταντίνου; Αλλά και ο ψευτόμαγκας Πάγκαλος που κίνησε να παριστάνει τον αμπελουργό, έχοντας διορισμένη κόρη στη Βουλή, ο...καταγγέλλων;
(σ.σ: δεν της έκανε κι έφυγε! δικαιολογήθηκε ο θρασσύς...λες και τα παιδιά του κόσμου με περισσότερα προσόντα έχουν την ίδια πολυτέλέια...).
Κι απ΄ την άλλη; Ο οίκος των Παπανδρέου,πως πορεύεται άραγε; Και η κυρά- Διαμαντοπούλου που υπόσχεται οτι τα παιδάκια μας θα είνα δια βίου αγράμματα;
Αυτήν τη φορά, μάγκες, το δηλώνω, έχω για πρώτη φορά μεγαλύτερη όρεξη.
Κι έχω και ΄μοβόρα κίνητρα!
Ίσως επειδή ο θυμός μέσα μου, ζητά δημιουργική διέξοδο. Και γιατί θέλω να εκθέσω λίγο πιο άκομψα, όσους, στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ ψηφίζουν αυτά τα απάνθρωπα μέτρα! Το ίδιο έκανα και πριν, αλλά δεν έπιανε τόπο. Τώρα λέω είναι ευκαιρία.
Και ξέρω το παραμύθι...Ελάχιστοι απο απο αυτούς της λεγόμενης πρώτης γραμμής πολιτικούς δεν δικαιολογήσαν ποτέ και τίποτε απ΄ όσα απέκτησαν και κατέχουν.
Όλα νόμιμα και ηθικά.
Και, χιλιάδες κακογραμμένες σελίδες, όπου οι περισσότεροι στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, κρύβουν επιμελώς το πως γινήκανε μάγκες απ΄ την πολιτική, πλην όμως χωρίς καμία σοβαρή εξήγηση. Που δουλεύανε αλήθεια όλοι αυτοί τόσα χρόνια;
Αυτήν τη φορά, λέω να παραθέσω με εξαντλητικήν επιμέλεια το βιός και το πλούσιο έχει, του καθενός τους. Να μας πούν πως τα βγάλανε.
Κι ύστερα, αν έχουν τα μούτρα, ας πάνε αυτοί να εξηγήσουνε σε ανθρώπους σαν κι εμάς για ποιόν λόγο πρέπει εμείς τώρα να χωθούμε δυό μέτρα κάτω απ΄τη γη και να πεθάνουμε άκεφοι, επειδή αυτές οι χαμούρες διάλεξαν για μας και τα παιδιά μας, οτι στην κιβωτό που φτιάξανε έχει χώρο μόνο για το κέρδος.
Και τις περίμενα κάθε τέτοια εποχή με ενιαύσια πλήξη, ώστε να τελειώνω και μ΄ αυτές τις πουτάνες, και να πάρω μετά τα παιδάκια μου και να εξαφανιστώ στις καλοκαιρινές διακοπές, για λίγες έστω μέρες.
Όσο κι αν άναβα κι εγώ, όπως όλοι, το καντήλι της συνήθειας, τώρα το πράγμα αλλάζει!..
Να μην δεις με άλλο μάτι, τι δηλώνει για παράδειγμα, ο θλιβερός Λοβέρδος; Και αυτή η πολιτική μαριονέτα ο Παπακωνσταντίνου; Αλλά και ο ψευτόμαγκας Πάγκαλος που κίνησε να παριστάνει τον αμπελουργό, έχοντας διορισμένη κόρη στη Βουλή, ο...καταγγέλλων;
(σ.σ: δεν της έκανε κι έφυγε! δικαιολογήθηκε ο θρασσύς...λες και τα παιδιά του κόσμου με περισσότερα προσόντα έχουν την ίδια πολυτέλέια...).
Κι απ΄ την άλλη; Ο οίκος των Παπανδρέου,πως πορεύεται άραγε; Και η κυρά- Διαμαντοπούλου που υπόσχεται οτι τα παιδάκια μας θα είνα δια βίου αγράμματα;
Αυτήν τη φορά, μάγκες, το δηλώνω, έχω για πρώτη φορά μεγαλύτερη όρεξη.
Κι έχω και ΄μοβόρα κίνητρα!
Ίσως επειδή ο θυμός μέσα μου, ζητά δημιουργική διέξοδο. Και γιατί θέλω να εκθέσω λίγο πιο άκομψα, όσους, στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ ψηφίζουν αυτά τα απάνθρωπα μέτρα! Το ίδιο έκανα και πριν, αλλά δεν έπιανε τόπο. Τώρα λέω είναι ευκαιρία.
Και ξέρω το παραμύθι...Ελάχιστοι απο απο αυτούς της λεγόμενης πρώτης γραμμής πολιτικούς δεν δικαιολογήσαν ποτέ και τίποτε απ΄ όσα απέκτησαν και κατέχουν.
Όλα νόμιμα και ηθικά.
Και, χιλιάδες κακογραμμένες σελίδες, όπου οι περισσότεροι στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, κρύβουν επιμελώς το πως γινήκανε μάγκες απ΄ την πολιτική, πλην όμως χωρίς καμία σοβαρή εξήγηση. Που δουλεύανε αλήθεια όλοι αυτοί τόσα χρόνια;
Αυτήν τη φορά, λέω να παραθέσω με εξαντλητικήν επιμέλεια το βιός και το πλούσιο έχει, του καθενός τους. Να μας πούν πως τα βγάλανε.
Κι ύστερα, αν έχουν τα μούτρα, ας πάνε αυτοί να εξηγήσουνε σε ανθρώπους σαν κι εμάς για ποιόν λόγο πρέπει εμείς τώρα να χωθούμε δυό μέτρα κάτω απ΄τη γη και να πεθάνουμε άκεφοι, επειδή αυτές οι χαμούρες διάλεξαν για μας και τα παιδιά μας, οτι στην κιβωτό που φτιάξανε έχει χώρο μόνο για το κέρδος.
Ο Πρόεδρος, ρε καθίκια! Ο Πρόεδρος...
Μπουκάρησε ασθμαίνοντας, κατά το φυσικό του χθες βράδυ, στη μέσα αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών ο κυρ- Πάνος Σόμπολος, ο πρόεδρος της Ενώσεως κι έψαχνε ντεμέκ θορυβημένος και κραδαίνοντας κάτι παληόχαρτα στα χέρια, να βρει που ακριβώς μας έριξε η κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό, υποσχόμενος οτι αυτό δεν θα τους περάσει. Στα 48 μου χρόνια, μα τω Θεώ, δεν έχουν ξαναδεί τα μάτια μου τόσο γελοίο θέαμα. "Το΄ χασες το έργο Πρόεδρε! Αυτά που κρατείς ήσαντε στο προσχέδιο του Ασφαλιστικού..." του είπε κοροϊδευτικά κάποιος. Έφυγε απ΄ την αίθουσα, σαν να μην μπήκε ποτέ.
Και λίγο πριν όταν τον ρώτησε ένας, γιατί έστερξε και φύγαν απο την ασφαλιστική κάλυψη τα παιδιά των ηλεκτρονικών εκδόσεων των εφημερίδων, απάντησε κακόμοιρα "ξέρεις πόσες μαχαιριές έχω φάει;".
Αλοίμονο...Εμείς δεν ξεύρωμε Πρόεδρε; Για τούτο, θαρρώ, σε λένε στην πιάτσα Ντίλιγκερ!.. Και μάλλον σε αδικούν...
Και λίγο πριν όταν τον ρώτησε ένας, γιατί έστερξε και φύγαν απο την ασφαλιστική κάλυψη τα παιδιά των ηλεκτρονικών εκδόσεων των εφημερίδων, απάντησε κακόμοιρα "ξέρεις πόσες μαχαιριές έχω φάει;".
Αλοίμονο...Εμείς δεν ξεύρωμε Πρόεδρε; Για τούτο, θαρρώ, σε λένε στην πιάτσα Ντίλιγκερ!.. Και μάλλον σε αδικούν...
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Κάπου ένα εκατομμύριο λιγότερα..
Νομίζω ότι δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Η νέα ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας (www.minedu.gov.gr) υλοποιήθηκε από στελέχη του, σε διάστημα τριών μηνών, με χρήση ανοιχτού λογισμικού και συνολική δαπάνη του δημοσίου 150 ευρώ. Αντιστοίχως, η νέα ιστοσελίδα της Βουλής (www.hellenicparliament.gr) υλοποιήθηκε μέσα σε τρία χρόνια και κόστισε 1.059.516,27 ευρώ (80% κοινοτικοί - 20% εθνικοί πόροι).
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Τι άλλο θα πληρώσουμε..
ή «Ήρθε η ώρα να (ξανα)πληρώσουμε..
Τα είπανε Αίολο, Αριάδνη, Άτλαντα. Έτσι ονόμασε, αρχές 2000, η τότε κυβέρνηση Σημίτη τα ..σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μείωναν το έλλειμμα μέσω της «τιτλοποιήσης μελλοντικών εσόδων». Δισεκατομμύρια ευρώ μπήκαν στα κρατικά ταμεία, μέσω της προείσπραξης εσόδων από τέλη αεροδρομίων, τυχερά παιχνίδια, κοινοτικές χρηματοδοτήσεις κλπ. Με μια μικρή λεπτομέρεια. Ο μέλλοντας χρόνος της επιστροφής των χρημάτων έγινε ενεστώς…
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν το 2002 (πηγή) οι τέσσερις τιτλοποιήσεις μελλοντικών εσόδων στις οποίες προχώρησε η Ελλάδα αφορούν:
* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων της χρηματοπιστωτικής εταιρείας SPV Hellenic Securitisation ύψους 445 εκατ. ευρώ για το 2008 και 295 εκατ. ευρώ για το 2011.
* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από το Λόττο και συγκεκριμένα την εταιρεία Αριάδνη ΑΕ ύψους 650 εκατ. ευρώ για το 2013.
* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από το Γ΄Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (εταιρεία Ατλας) ύψους 1 δισ. ευρώ για το 2005 και 1 δισ. ευρώ για το 2007.
* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από τέλη αεροδρομίου και ειδικότερα την εταιρεία Αίολος ΑΕ ύψους 355 εκατ. ευρώ για το 2019.
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Ένα βιβλίο για τον Γιάννη Ε. Διακογιάννη..
Ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός μας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου "Πού τελειώνει το ταξίδι σου;" γραμμένο για τον αείμνηστο δημοσιογράφο, κοινωνικό αγωνιστή και εξαίρετο άνθρωπο
ΓΙΑΝΝΗ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ.
Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010 και ώρα 8 μ.μ.
στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, (Ακαδημίας 20)।
Χαιρετισμό θα απευθύνει ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Πάνος Σόμπολος
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ Βουλευτής Αθηνών
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ Βουλευτής Αθηνών
ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Βουλευτής Αργολίδος
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΑΚΟΣ Βουλευτής Λάρισας
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός ΜΕΛΙΝΑ ΜΠΟΤΕΛΛΗ
Συντονίζει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΔΕΡΑΤΟΣ
Το βιβλίο είναι των εκδόσεων "ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)