Το τηλεχειριστήριο, τη νύχτα της Πέμπτης και το πρωί σήμερα, πήρε φωτιά. Εβλεπα στα διάφορα στούντιο, να σχολιάζουν τους αρχηγούς, τα ΙΔΙΑ πρόσωπα που βλέπω συνεχώς από τον χώρο της δημοσιογραφίας να ασκούν κριτική ή να εκφράζουν άποψη για την τιμή της ντομάτας ή της πολιτικής, για τη δραστηριότητα της Χ Μονής ή το φακελάκι των γιατρών κ.ο.κ. Και ω του θαύματος: Ακουγα από τα χείλη τους, ακριβώς ό,τι ανέμενα ν' ακούσω ως κριτική. Τίποτε καινούριο συγκριτικά με όσα είπαν μετά από τον προηγούμενο ανασχηματισμό, τις προηγούμενες εκλογές, τις παλαιότερες εμφανίσεις των αρχηγών των κομμάτων.
Γιατί, λοιπόν, να επικρίνω κάποιους για κάτι, όταν αυτό το "κάτι" μοιάζει να μην μ' ενοχλεί σε κάποιους άλλους;
Αμ' το άλλο; Απαντες, οι κρίνοντες, δήλωναν σε όλους τους τόνους ότι οι όροι διεξαγωγής του ντιμπέιτ είναι αδιέξοδοι, "στεγνοί", απαράδεκτα επαναλαμβανόμενοι. Και είναι "ζωντανό", δηλαδή, το να καλούνται από τους ίδιους "κρίνοντες-οικοδεσπότες", συνεχώς οι ίδιοι "κρίνοντες-σχολιαστές-παντογνώστες", και να "συζητάνε" ανταλλάσσοντας διαρκώς, χειμώνα-καλοκαίρι, τα ίδια επιχειρήματα;
Στο τέλος - τέλος, και επειδή πολλά λέμε, ας κάνουμε και κάτι ... χρήσιμο: Ας πάρει ο καθένας μας από ένα πετσετάκι να μαζέψουμε τα αίματα που πλημμύρισαν το χώρο, μια και για ακόμα μία φορά ο όμορφος δημοσιογραφικός κόσμος επιδόθηκε εκ νέου σε καννιβαλισμούς - κυρίως μέσω των blogs.
4 σχόλια:
Φίλε Insider
Θα συμφωνήσω πράγματι μαζί σου, ότι για μια ακόμα φορά υπήρξαμε χθες βράδυ αποδέκτες αρκετά προβλέψιμων ερωτήσεων, απόλυτα προετοιμασμένων απαντήσεων και τώρα προκατασκευασμένων κριτικών...
Αλλά το ερώτημα είναι, θα μπορούσε να ήταν τα πράγματα διαφορετικά; και από ποιά πλευρά
Ειλικρινά δεν ξέρω αν ήταν όλες προβλέψιμες οι ερωτήσεις. Ορισμένες, θα έλεγα, με ... ξάφνιασαν ευχάριστα.
Ως προς το αν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Ας πω μία εκδοχή, φίλε -η j.ap: Ξεκινώντας από το τέλος, από την "επόμενη μέρα" δηλαδή, θα μπορούσαν οι δημοσιογραφικές εκπομπές, να φιλοξενήσουν νέα πρόσωπα από το χώρο της δημοσιογραφίας, και όχι τους ίδιους που βλέπουμε να (προσ)καλούνται για να σχολιάσουν -με το ίδιο ύφος και σχεδόν πάντα με την ίδια ορολογία- την εξάπλωση ενός νέου ιου, τις τιμές στη λαϊκή, τις δημοσκοπήσεις, τις ενδυματολογικές επιλογές των πολιτικών, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την κατάσταση στα εξωτερικά ιατρεία, την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και την εκλογή Ομπάμα... Μόνο στην ΕΣΗΕΑ, αν δεν κάνω λάθος, είναι περίπου 5000 τα μέλη. Γιατί βλέπουμε στα "παράθυρα" μονίμως δέκα, άντε 20 εξ αυτών;
Και κάτι ακόμα - σαν ... δεύτερο εκ του "τέλους": Με κάποιο τρόπο, όλοι μας θα πρέπει να αποδοκιμάσουμε δημοσίως τους "συναδέλφους" μας εκείνους οι οποίοι για τους δικούς του λόγους ο καθένας, σπεύδουν στην πρώτη ευκαιρία να χλευάσουν ή ακόμα και να υβρίσουν όποιους θεωρούν ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Η διαφωνία, η αντίθετη άποψη, η κριτική είναι απολύτως ευπρόσδεκτη, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από ανθρώπους που υποτίθεται ξέρουν το χώρο και το αντικείμενο. Ο διασυρμός, ωστόσο, είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ. Ηθικά και δεοντολογικά καταδικαστέος. Δες τα διάφορα σχόλια στα μπλογκς, ή σε ορισμένες στήλες εφημερίδων, τί λένε για άλλους δημοσιογράφους.
Αλλά, τώρα μάλλον μπαίνουμε σε μεγάλη συζήτηση, και υποθέτω ότι μπορεί να βαριέσαι... Αλλωστε, δεν ενδείκνυται και τούτος ο χώρος, τουλάχιστον επί του παρόντος.
Τους καλύτερους χαιρετισμούς μου.
Φίλτατε insider,
Η πρόσκληση – πρόκληση ευπρόσδεκτη… και απαντώντας από το τέλος προς την αρχή, θα έσπευδα να πως «καλός τόπος, ο κάθε αγαθών προθέσεων χώρος» αρκεί να μας το επιτρέπει βέβαια και ο «διαχειριστής».
Τώρα για το θέμα του δημοσιογραφικού διασυρμού , δεν ξέρω πως σου προέκυψε… εγώ πάντως όχι μόνο δεν το έθεσα αλλά ούτε καν το υπαινίχθηκα , αφού συμφωνώ ότι οι «έξι» δημοσιογράφοι χθες σε τρεις – τέσσερις ερωτήσεις τους αποδείχθηκαν πολύ καλύτεροι από αρκετούς άλλους που στο παρελθόν βρέθηκαν στις ανάλογες θέσεις. Η «ένσταση» μου αφορούσε την διαδικασία του ντιμπέιτ, που τελικά αποδεικνύεται σαν μια πολύ καλή και ωραία πρόσκληση «για πόκερ» αλλά « με σημαδεμένη τράπουλα». Μια «ξύλινη» διαδικασία που τελικά καταφέρνει να «σκιάσει» ακόμα και τον «ξύλινο» πολιτικό λόγο των πολιτικών μας…
Για τους δημόσιους «κριτές», μην ασχολείσαι, εγώ προσωπικά έχω αποφασίσει να ασχολούμαι μόνο με όσους βάζουν την υπογραφή τους ή όταν μιλούν επώνυμα, γιατί πιστεύω ότι μόνο έτσι έχει αξία το ζύγι…
Για τους 10 – 20 «παραθυράτους» εγώ τώρα έχω μόνο ένα να παρατηρήσω: Δεν φταίνε τα κανάλια και οι ιδιοκτήτες τους. Αυτούς κάθε βράδυ εμείς επιβραβεύουμε με το να τους βλέπουμε, αυτούς θα έχουμε… Εδώ ισχύει κατά απόλυτον τρόπο αυτό που έλεγε κάποτε ο θεατρώνης πως «όσο κόβουμε εισιτήρια, η παράσταση δεν αλλάζει»
Λοιπόν, συμφωνώ μαζί σου ότι ο διαχειριστής θα έχει τις ενστάσεις του... Για το ντιμπέιτ, μετά τις απαραίτητες "διευκρινίσεις" μάλλον συμφωνούμε.
Οσον αφορά τις "προσκλήσεις" των παραθυράτων, συγχώρα με, αλλά δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες. Είναι και οι (πιθανώς αυτολογοκρινόμενοι) υπεύθυνοι για το σχεδιασμό των εκπομπών και την επιλογή των προσκεκλημένων, που φέρουν μερίδιο ευθύνης. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι εν λόγω υπεύθυνοι είναι "δικοί", της των Συντακτών Ενώσεως μέλη. Δημοσιογράφοι της διπλανής πόρτας, δηλαδή...
Δημοσίευση σχολίου