Το "τρίκυκλο", λοιπόν, έγινε "αύρα". Κι εκείνη με τη σειρά της, "ζαρντινιέρα". Στο μεσοδιάστημα, προέκυψε και εμπλουτισμός της καθημερινής κουβέντας μας, με όρους όπως "αποστρακισμός" κλπ κλπ. Τώρα, "μας" προέκυψε και κάτι το οποίο πραγματικά ... έλειπε από το θλιβερό τοπίο: ο θρησκευτικός χρωματισμός της υπόθεσης. Και να οι ανταποκρίσεις από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία, και να τα "πρωτοσέλιδα" στο AlJazeera και το AlArabiya!
Στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά τί ζημιά μπορεί να κάνει ο κακός αστυνομικός. Πέρα από τα σύνορα, ωστόσο, δεν γνωρίζουν περί του (ενός, δύο, δεκαδύο?) κακού αστυνομικού. Αρχίζουν να μαθαίνουν ότι "οι Ελληνες δεν μετέχουν πλέον της ελληνικής παιδείας"...
Διότι είναι πια φανερό, σε όλους όσοι δεν κλείνουν μάτια κι αυτιά, όσοι δεν σφραγίζουν αισθήσεις και ψυχή: Δεν είναι ΜΟΝΟ ο όποιος ή οι κάποιοι κακοί αστυνομικοί που κάνουν τη ζημιά. Είναι στο σύνολό του το σύστημα. Κι επειδή πολλή κουβέντα έχει γίνει περί τη γενίκευση του όρου, που κατάντησε άλλοθι και μέσο διάχυσης ευθυνών, εξηγούμαι: Τη ζημιά την κάνουμε όλοι εμείς, άπαντες, με τη δράση ή την αδράνειά μας, με τις κραυγές ή τη σιωπή μας, με την παρουσία ή την απουσία μας, ως μικρά και μεγάλα γρανάζια της απρόσωπης μηχανής που θέλω ν' αποκαλώ σύστημα, προς εξοικονόμηση χώρου και χρόνου.
Δεν ξέρω αν έγινε ή όχι το περιστατικό που καταγγέλθηκε με το Κοράνι - κάτι το οποίο προκάλεσε την νέα έκρηξη στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτό που ξέρω είναι ότι οι μουσουλμάνοι που βρίσκονται στην πρωτεύουσα της χώρας μου δεν έχουν χώρο να προσευχηθούν. Οπως, αν δεν απατώμαι, δεν έχουν ούτε κι οι βουδιστές, ναι?
Αυτό που ξέρω είναι ότι για το άγριο αστυνομικό γκλομπ, δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε μουσουλμάνο και χριστιανό, Ελληνα και μετανάστη, συνταξιούχο και μαθητή...
Αυτό που ξέρω είναι ότι οι μετανάστες στη χώρα μου, όποια θρησκεία κι αν πιστεύουν, όποιο χρώμα κι αν έχει το δέρμα τους, δεν τυγχάνουν καλής ζωής. Δεν απολαμβάνουν της φιλοξενίας την οποία θα έπρεπε να συνεπάγεται τούτος ο τόπος. Οπως, επίσης, ξέρω και ότι οι Ελληνες, αυτοί που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στο περιθώριο της Ιστορίας, επίσης δεν τυγχάνουν αξιπροεπούς διαβίωσης σε τούτο τον τόπο. Τόπο βρώμικο, γιατί εμείς τον βρωμίζουμε. Τόπο άθλιο, γιατί εμείς τον καθιστούμε έτσι καθημερινά. Τόπο που περηφανεύεται ότι ζητεί να έρθουν πίσω τα κλεμένα μάρμαρα των προγόνων μας, αλλά και που την ίδια στιγμή στέλνει στην αιώνια εξορία τις καλύτερες στιγμές της διαδρομής μας μέσα στο Χρόνο. Κι αν κάποια του ... ξεφύγει, πάντα έχει φυλαγμένο λίγο κώνειο "για παν ενδεχόμενο"...
Αυτό που ξέρω, με άλλα λόγια, είναι ότι κάνουμε ο,τιδήποτε είναι δυνατόν για να δηλητηριάσουμε τις πληγές που οι ίδιοι ανοίγουμε στο λαβωμένο κορμί της συνείδησής μας. Πιο χαμηλά... Ακόμα πιο χαμηλά... Ολοι μαζί, να μην αφήσουμε κανένα να μείνει πίσω, και τίποτα όρθιο!
Υ.Γ. Να μην ξεχάσω να ψηφίσω για τις ... Ενώσεις "μου": την των Συντακτών και την των Ευρωπαίων.
5 σχόλια:
Ω γλυκύ μου Ινσάϊδερ
αρχαιολάγνο τέκνο
που βρίσκεται το Λάγος;
Αθλοφόροι μεσ΄ τις φόροι...
---------------------------
"Την των Συντακτών και την των Ευρωπαίων" Insider!
Και πως αλλοιώς; Με αυτούς που καταλύουν την έπαρση των Λυαίων, θαρρύνοντας στα γήπεδα τον Νέστορα...
-Άπαξ και βγει το κλομπ απο τη θήκη του Insider, "Ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην...".
-Δε σε παραξενεύει που ενώ οι "εκσυγχρονιστές" αυτού του κόσμου, ενώ πούλησαν ακόμα και τον αέρα που ανασαίνουμε, κρατήσανε ανέπαφο το δικαίωμα του κράτους να ασκεί προνομιακά βία; Όταν φτάνουμε στον σκληρό πυρήνα των πραγμάτων δε σηκώνουν χωρατά…
-Πιστεύω στην ατομική ευθύνη που περιγράφεις.
-Η κατάσταση δεν αφορά στην φιλοξενία του «άλλου» -και άλλωστε από τότε που οι Πάγκαλοι παραδώσανε στεγνά τον ικέτη Οτζαλάν πέθανε κάτι μέσα μας- είναι καθαρά ζήτημα δικαιωμάτων. Τα παιδιά του μετανάστη που μαθαίνουνε τσάτρα- πάτρα τα ελληνικά κολλυβογράμματα, όπως και τα δικά μας, έχουνε εγγεγραμμένα δικαιώματα…
-Και πόσοι πια περνάνε καλά σε τούτο το μπουρδέλο; Ένα παραπάνω οι ξένοι. Βγαίνει κανείς να τους υπερασπιστεί; Εξαιρέσεις… Όχι γιατί πάψαμε να είμαστε…πονόψυχοι- αυτό κρατάει μέχρι να στρίψουμε στη γωνία-αλλά επειδή πάψαμε να υπερασπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας. Και είναι τώρα κάτι γραφικοί τύποι κι απο τις δύο μεριές στο πλάνο που ξερνάνε τσιτάτα - θύματα μιας συμμετρικής αφέλειας-
και τρέχα βγάλε συμπέρασμα. (Δεν ξέρω αν θα δούμε τάγματα εφόδου όπως αυτά που οργανώνει ο Μπερλουσκόνι στη Β. Ιταλία θυμίζοντας τον Μουσολίνι. Μόνο οι ηλίθιοι καταφεύγουν στις προβλέψεις…)
-Μια κατασταλαγμένη μελαγχολία που αναδύεται από το γράψιμό σου, είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μιλάμε χωρίς περιττούς φανατισμούς και ακρότητες. Πρόσεξε όμως να δεις που…μου τη δίδεις! Στην καλύτερη καλντέρα του κόσμου, λένε για παράδειγμα, οι Σαντορινιοί, «αφέθηκε να βουλιάξει» ένα βαπόρι γεμάτο καύσιμα. Ε, με συγχωρείς, αλλά το ζήτημα δεν είναι ηθικό… ‘Έχεις καμιά άλλη πρόχειρη εξήγηση για το λόγο που είμαστε βρωμιάρηδες;
-Ο.Κ, Το τζαμί έπρεπε να γίνει απο χρόνια με δική μας πρωτοβουλία! Αλλά τι να λέμε τώρα που σε μια ακόμα περίπτωση έχεις να κάνεις με βραχυκυκλωμένους πολιτικάντες...
Φαίνεται πως κάποιοι στην Αθήνα, ζαλίζονται από τις πιέσεις των εμίρηδων της Σ. Αραβίας που θέλουν να το χρηματοδοτήσουν υπό τον όρο ότι θα παρέχει σκληρή ισλαμική εκπαίδευση. Αυτό δε θα τρόμαζε μια αυτάρκη χώρα που έχει ακόμα την δυνατότητα να αφομοιώνει, αλλά είμαστε εμείς, σου λέει τώρα, για τέτοια στο χάλι που ζούμε;
Τι τα θες, εκχωρήσαμε σε μικρούς ανθρώπους την διαχείριση της ζωής μας κι αυτοί αποφασίζουνε με γνώμονα μόνο την διαιώνιση του είδους τους...
Α!.. Ξέχασα να πω πως δεν είμαι ρατσιστής κι αν αγαπάς, βάλε τίτλο στην κριτική μου την αγαπημένη μου πενιά του Μ. Χιώτη «σαν βγαίνει ο Χάτζι στο τζαμί».
Θα ήμουν ... υποχρεωμένος εάν φίλε Γιώργο έβαζες ένα κόμμα στη σωστή του θέση. Εγραψες: "Άπαξ και βγει το κλομπ απο τη θήκη του Insider, "Ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην...". Θα έπρεπε μετά το "...βγει το κλομπ από τη θήκη του" να μπει "," - Διότι αλλιώςς, φαίνεται ότι το κλομπ είναι του Insider, και τέτοια σκοτεινά αντικείμενα του πόθου κάποιων, ουδεμία σχέση (μπορούν να) έχουν με τον υπογράφοντα. Θα μου πεις, "λεπτομέρειες". Αλλά, από τί άλλωστε είναι γεμάτη η ζωή μας; Τί είναι αυτό που τη χρωματίζει; Α) Οι Κάφροι, Β) Τα ηλιοβασιλέματα και, Γ) Οι λεπτομέρειες. Επειδή, λοιπόν, τους κάφρους δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε, ή τα ηλιοβασιλέματα να τα χρωματίσουμε, ας προσέξουμε, τουλάχιστον, λίγο τις λεπτομέρειες (Θεέ μου, τί λέω πρωί - πρωί - και δεν έχω ψηφίσει ακόμα...)
Μια που ο λόγος, πάντως, για τα ηλιοβασιλέματα, φυσικά και δεν είναι (μόνο) ηθικό το θέμα που βιώνει τέτοιον κίνδυνο "η καλύτερη καλντέρα του κόσμου". Και είναι να ... ευγνωμονούμε, εσύ κι εγώ, τον Πανάγαθο, που δεν μας συνέλαβαν μέχρι τώρα ως ποινικά υπευθύνους όχι μόνο για το ναυάγιο, αλλά και για το γεγονός ότι έχει περάσει τόσος καιρός και δεν έχει αντιμετωπιστεί το μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα. Διότι δεν βλέπω σε κάποιον να έχει καταλογιστεί η ευθύνη... Ενα ακόμα "έγκλημα", (έστω, κατόπιν ατυχήματος), χωρίς τιμωρία!...
Οσον αφορά την εξήγηση περί το "βρωμερό" της καθημερινότητας που μας περιβάλλει, επιφυλάσσομαι...
Υ.Γ. "Κατασταλαγμένη μελαγχολία αναδύεται από το γράψιμό μου"? Σ' ευχαριστώ!!! Είναι υπέροχο για νά 'ναι αληθινό...
Τους χαιρετισμούς μου στην των Συντακτών.
Δημοσίευση σχολίου