Αποδιοπομπαίοι ... Βάρβαροι!

Φιλαράκια, οργή βλέπω... Πολλή οργή και στενοχωριέμαι.

Διότι, τελικά τί έκανε ο Καραμανλής; Κάτι, μήπως, που δεν προβλέπεται από άρθρα, διατάξεις, κανονισμούς; Ορθή - ορθότατη η παρατήρηση ότι εξαιτίας (και) της καθημερινής πρακτικής "δεν συνειδητοποιούμε τους κανόνες". Κανόνας, λοιπόν, υπάρχει. Και αυτού του κανόνα χρήση έκανε ο πρωθυπουργός. Κάποιος, κάποτε τον έφτιαξε αυτό τον κανόνα. Και το έκανε για συγκεκριμένο σκοπό. Ιδού, λοιπόν, ήγγικεν η ώρα. Οπως θα έρθει "η ώρα" και για άλλα, στα οποία επίσης δεν έχουμε δώσει την πράπουσα σημασία...

Οπως, από την άλλη, υπάρχουν κανόνες οι οποίοι διέπουν τη λειτουργία και των βουλευτών. Ολων των κομμάτων. Για τα όσα και όποια στραβά, ας μην στοχοποιούμε μόνο τους αρχηγούς. Η βεντάλια της κριτικής μας, ας αγκαλιάσει και τους "από κάτω", τους πέριξ, τους απέναντι. Η βεντάλια της κριτικής μας, ας αγγίξει και τις αφεντιές μας, που ουκ ολίγες φορές αναπαυόμαστε στους κάθε λογής κανόνες. Μέρος του παιχνιδιού άπαντες είμαστε.

Βολευόμαστε όταν οι "κανονισμοί" πάνε με τα νερά μας, και τους καταγγέλουμε όταν νοιώθουμε να μας "χαλάνε" τον τακτοποιημένο μας κόσμο.

Το μόνο, συνεπώς, που θα έπρεπε εν προκειμένω να μας αιφνιδιάσει, δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι αιφνιδιαστήκαμε!

Δεν ισχυρίζομαι -προς Θεού!- να μην μας ενοχλούν τα κακώς κείμενα. Λέω ότι πρέπει να μας ενοχλούν ΟΛΑ τα κακώς κείμενα. Να θυμόμαστε, επί παραδείγματι, όχι μόνο ότι "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν". Αλλά και ότι οι ηγέτες έχουν μηχανισμούς (στελέχη και βουλευτές) που τους ανέχονται, τους αναδεικνύουν ή τους (υπο)στηρίζουν - συμμέτοχους ή συνένοχους για ό,τι στραβό.

Η αλα καρτ στοχοποίηση, μπορεί να εξυπηρετεί πρόσκαιρες ανάγκες, αλλά σε βάθος χρόνου μάλλον αποπροσανατολίζει και, ίσως, περισσότερο κακό κάνει.

Μικρό παράδειγμα, μακράν της πολιτικής συγκυρίας; Δείτε τί κάναμε τους τελευταίους μήνες στον γλυκόπικρο μικρόκοσμό μας: Κίνημα ολόκληρο δημιουργήθηκε υπέρ της απαγόρευσης του καπνίσματος στις δύο αίθουσες των Κοινοβουλευτικών Συντακτών. Προσωπικές σχέσεις απειλήθηκαν, τσακωμοί έγιναν, κουρνιαχτός σηκώθηκε. Λέγαμε τότε μερικοί: το κάπνισμα, ιδιαίτερα καθώς ορισμένοι ενοχλούνται, είναι ένα πρόβλημα. Αλλά δεν είναι ΤΟ πρόβλημα. Διότι, λύση μεν βρέθηκε, και οι "βάρβαροι" στην εν λόγω περίπτωση, μπήκαν στη θέση τους....

Πού είναι, ωστόσο, το πάθος μας για αγώνα και διεκδίκηση, για "επιβολή" καλύτερων συνθηκών στην άκαπνη πια καθημερινότητά μας; Βολευτήκαμε με την απαγόρευση της κακιάς συνήθειας. Και ξεχάσαμε ότι είμαστε στοιβαγμένοι σε έναν υπέροχο - αν αφορά λίγους - χώρο, που έχει γίνει άθλιος και απάνθρωπος, διότι είμαστε σχεδόν ο ένας απάνω στον άλλο. Πού είναι, λοιπόν, οι υπέρμαχοι της υγιεινής ατμόσφαιρας; Γιατί δεν εγείρουν θέμα κινδύνων για την προστασία μας από ιώσεις, άσχημες μυρωδιές, ελλιπή εξαερισμό, προβληματικό σύστημα θέρμανσης το χειμώνα και δροσιάς το καλοκαίρι;

Ναι, είναι μεγάλη η αλήθεια που ελέχθη: "Η καθημερινή πρακτική μας κάνει να μην συνειδητοποιούμε τους κανόνες". Μας αποξενώνει. Μας αποπροσανατολίζει.

Μας παρασύρει σε επιλογή "κακώς κειμένων" που "πρέπει" ν' αντιμετωπίσουμε, και στο τέλος - τέλος, μας ρίχνει στην επικίνδυνη για το σήμερα και το αύριο δίνη της ... επιλογής (επιμέρους, ή προσωποποιημένων) στόχων.

Φιλαράκια; Ας ... αξιοποιήσουμε την ευκαιρία. Ας ξαναδούμε τα πράγματα. Ας εντοπίσουμε και αντιμετωπίσουμε όλους τους "βαρβάρους". Και ας φροντίσουμε να μην μας ... αιφνιδιάσουν ξανά στο μέλλον.