Τη μέρα που χάθηκε ο Άϊρτον

Έχουν περάσει 25 χρόνια από εκείνο το μοιραίο απόγευμα της Πρωτομαγιάς του 1994, όταν το μονοθέσιο του Άϊρτον Σένα κυλούσε δαιμονισμένα στα χέρια του οδηγού του στις υγρές ευθείες της πίστας στην Ίμολα. Πάνω απ΄ τον ουρανό του Σαν Μαρίνο υπήρχε από νωρίς ένα βαρομετρικό χαμηλό που προχωρούσε προς τα δυτικά και δεν έδειχνε καμία τάση να αποφύγει τη διάχυτη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Η βροχή δεν άργησε να έρθει, πέφτοντας με δύναμη πάνω στους θεατές.

Ο αγώνας ήταν στον 7ο γύρο και ο Σένα που σχεδόν πετούσε στις ευθείες με 300 χλμ την ώρα, κατέβασε ταχύτητα μπαίνοντας με 217 χλμ στην κλειστή στροφή Ταμπουρέλο. Εκεί, σ΄ αυτήν την καταραμένη στροφή, συνέβη τότε το ανήκουστο!..

Ξαφνικά, το μονοθέσιο αυτού του «Νάρκισσου Θεού» έδειξε για μια στιγμή να παλινδρομεί και να μετεωρίζεται ανάμεσα στις μολυβιές γραμμές ταχύτητας που διέσχιζαν οριζόντια τη βιασύνη του τοπίου και αμέσως μετά, σαν τα πράγματα να είχαν προδιαγραφεί από κάποιο αόρατο χέρι, έπεσε με όλη του τη φόρα και τσακίστηκε πάνω στονάκαμπτο τοίχο.

Ποτέ άλλοτε η σιγή δεν είχε τόσην εκκωφαντική ένταση. Εκατομμύρια παγωμένα μάτια πάνω στον πλανήτη παρακολουθούσαν με σπαρακτική αγωνία τις φοβερές εικόνες, με την τρελή προσδοκία να δούνε τον πιλότο να βγαίνει σώος από τα συντρίμμια. Ο Σένα όμως ήταν αμετάκλητα νεκρός, βυθίζοντας όσους τον λάτρευαν σε ένα δριμύ και απαρηγόρητο άλγος που διαρκεί 25 χρόνια τώρα. Ο κόσμος της μαγικής Formula 1 δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, έχασε τη γοητευτική αλητεία των οδηγών που κέρδιζαν τα έπαθλα χάρη στην παράτολμη ευφυΐα τους και όχι από το πόσο καλός είναι ο ηλεκτρονικός προγραμματισμός και η τεχνοκρατική καθοδήγηση που ασκείται τώρα από τα απόμακρα «πιτς».

Κανένας άλλος δεν ήταν και δεν έγινε όπως αυτός, ένας τόσοταλαντούχος και ασυνήθιστος άνθρωπος που πέταξε μακριά από τις κοινές συμβάσεις μέσω μιας απαράμιλλης τεχνικής που άγγιζε τα όρια της μεταφυσικής εμπειρίας.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, Μάϊο πάλι, του 1988, έσπρωχνε ένα μονοθέσιο της Μακλάρεν στα όρια του. Ήταν μόνο οι κατατακτήριες δοκιμές πριν από τον επίσημο αγώνα, αλλά ο Σένα ήταν αποφασισμένος να ξεχωρίσει. Ο μεγάλος του αντίπαλος ο Γάλλος Αλέν Προστ,διατηρούσε τον καλύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όμως ο Σένα οδηγούσε σαν να όργωναν τα σπλάχνα του χίλιοι δαίμονες.

Ξανά και ξανά έκανε το γύρω της πίστας, μέχρι που σταμάτησε να βλέπει την άσφαλτο και τα διαχωριστικά: «Δεν οδηγούσα συνειδητά, αλλά από ένστικτο. Ήμουν σε μιαν άλλη διάσταση. Είχα ξεπεράσει τα όρια και μπορούσα να πάω ακόμα πιο μακριά. Γνώριζα ότι ήμουν σε άλλη ατμόσφαιρα, πέρα από τη συνείδηση» είπε μετά. Στο μεταξύ είχε καταφέρει να ολοκληρώσει τη διαδρομή πιο γρήγορα από τον Προστ, με διαφορά 1,4 δευτερολέπτου...

Το δυστύχημα στην Ίμολα

Στο ράλι της Ίμολα, όλα τα σημάδια και οι οιωνοί ήταν αρνητικοί από κάθε άποψη προτού ανάψουν τα πράσινα φώτα της εκκίνησης. Μόλις την προηγούμενη μέρα, στα δοκιμαστικά, ο Ρολάντ Ρατζενμπέργκερ,σε ένα φοβερό δυστύχημα που έκανε τους οδηγούς να παγώσουν, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στην πίστα.

Ο Αυστριακός έχασε τον έλεγχο και έριξε το μονοθέσιο της Simtekστις προστατευτικές μπάρες. Σαν να μην έφθανε αυτό, ο Ρούμπενς Μπαρικέλο τραυματίστηκε σοβαρά στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής και νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο.

Λίγο πριν την εκκίνηση εκείνης της σκοτεινής ημέρας, άρχισε μια καταρρακτώδης βροχή που οδήγησε τον αγώνα σε καθυστέρηση. Μόλις δόθηκε το σήμα της εκκίνησης ο Λαμί με τον Λέτοσυγκρούστηκαν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πέντε θεατές από τα λάστιχα που εκτοξεύτηκαν στις κατάμεστες εξέδρες.

Κι έπειτα από λίγο, στον έβδομο γύρο, ήρθε το μοιραίο. Ο Άϊρτον Ντα Σίλβα Σένα είχε ανοίξει τόσο πρόωρα τα φτερά του και υψωνόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον αθάνατο μύθο! Στο μελαγχολικό του βλέμμα, ήταν πάντα γραμμένο το σημάδι του πικρού αποχαιρετισμού. Θαρρείς και το γνώριζε ότι θα γινόταν κάπως έτσι…

«Αν ποτέ έχω κάποιο ατύχημα που τελικά θα μου στοιχίσει τη ζωή μου, θα ήθελα να γίνει μια και έξω. Δεν θα ήθελα να περάσω ούτε στιγμή σε αναπηρικό καρότσι. Ούτε θέλω να καταλήξω σε κάποιο νοσοκομείο, υποφέροντας από κάποια τραύματα. Αν είναι να ζήσω,θέλω να ζήσω έντονα μια ζωή πλήρη», είχε πει μερικούς μήνες νωρίτερα. Ο Θεός στον οποίον πίστευε βαθειά και τον οποίον, όπως είχε δηλώσει κάποτε, τον είχε δει μπροστά του στην πίστα, εισάκουσε ευσπλαχνικά την προσευχή του.

Αυτό το καλό παιδί του Σάο Πάολο που συνόδευσαν συντετριμμένοι 3 εκ. Βραζιλιάνοι στην τελευταία του κατοικία στα 34 του μόλις χρόνια, για δέκα ολάκερες σεζόν οδήγησε στη μεγάλη κατηγορία, φθάνοντας να αναδειχθεί τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Συμμετείχε σε συνολικά 161 Grand Prix, πήρε 65 pole positions, είχε 41 νίκες στο ενεργητικό του, ενώ μάζεψε 610 βαθμούς στη σύντομη όσο και μεγάλη διαδρομή του από τις πίστες.

Από την πένθιμη Πρωτομαγιά του 1994, η μέρα για τους λάτρεις τηςFormula γιορτάζεται στη σκιά του χαμού του μοναχικού, αλλά ποτέ μόνου, Άϊρτον. Σήμερα το απόγευμα ο κόσμος που θα βρεθεί στην πίστα θα κοιτάξει πάλι προς τη μοιραία στροφή, όπου θα έχουν εναποτεθεί λίγα λουλούδια. Θα είναι ίσως τα μόνα που θα θυμίζουν εκείνο το τραγικό απόγευμα. Μετά τον θάνατο του Σένα οι διοργανωτές αποφάσισαν να γκρεμίσουν τον τοίχο πάνω στον οποίο προσέκρουσε η Williams Renault του Βραζιλιάνου, ενώ έχουν χαράξει έτσι την πίστα ώστε πριν από την «Ταμπουρέλο» οι οδηγοί να αναγκάζονται να ελαττώσουν ταχύτητα…