Ρε, ούτε ένας!
Τόσα λόγια, τόσα λεφτά πεταμένα, τόσο χαρτί ξοδέψανε οι υποψήφιοι δήμαρχοι του Λεκανοπεδίου. Κι ούτε μια κουβέντα για τους άστεγους. Να παρουσιάσουν αδερφέ ένα υποτυπώδες πρόγραμμα που να λέει ότι στα χιλιάδες ακατοίκητα σπίτια θα μπούνε συνεργεία να τα καλλωπίσουνε να στεγάσουν ανθρώπους μέσα. Να προτείνουν προγράμματα για τους αποσυνάγωγους αυτούς.
Αυτούς που δεν τους χαρίζει η ζωή,δηλαδή η δημόσια μέριμνα, δεύτερο βλέμμα.
Δεν είναι "πονοψυχιάρικα" όλα αυτά. Για Πολιτική μιλάμε διάολε!
Όποιος δεν βλέπει αυτές τις Ψυχές- Σκιές που ξέβρασε στις γωνίες των δρόμων ο δριμύς αέρας του νεοφιλελευθερισμού που φυσάει άγρια στις μέρες μας, δεν βλέπει Τίποτε!
Ο απλός κόσμος όπως μπορεί και δύναται συντρέχει. Γνωρίζω παραδείγματα. Θα περιοριστώ να πω μόνο ότι ο φιλότιμος και καλός γιος ενός καρδιακού φίλου που τελείωσε Μαθηματικό ξυπνάει απ΄ τ΄αχάραγα στον Χολαργό και τρέχει σε κοινωνικά φροντιστήρια στο Περιστέρι! Δεν είμαστε για πέταμα θέλω να πω. Εκδηλώθηκε αυθόρμητα στα χρόνια της δεινής κρίσης ένα κίνημα αλληλεγγύης που υπερέβη τα αμήχανα και βολεμένα κομματικά ρετιρέ. Ορισμένα κόμματα της (δικής μας) Αριστεράς κάτι πήγαν να καταλάβουν. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν ένιωσαν... Πολιτική κάνεις επειδή φλέγεσαι για τον Άλλον. Όχι απο κομματικό καθήκον, ιδιοτέλεια, ή επειδή θες να δώσεις ένα νόημα στην άδεια σου ζωή.
Λίγη έμπνευση χρειάζεται. Και να που θα σταθεί, ένα νέο ΕΑΜ, το οποίο, όπως και τότε, σε κείνη την Κατοχή, μας αφορά Όλους!