Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Υπάρχουν και άλλες απόψεις!

Συνέντευξη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κ. Λαπαβίτσα, στην δημοσιογράφο Παναγιώτα Μπίτσικα. Δημοσιεύτηκε χθες στο "Βήμα της Κυριακής".
--------------------------------------------------------------------

Την ώρα που εντός και εκτός Ελλάδας φουντώνουν πλέον η συζήτηση και τα σενάρια περί διάσπασης της ευρωζώνης, προκάλεσε αίσθηση µια 90σέλιδη µελέτη µε τίτλο «Breaking Up? A route out of Eurozone Crisis» («Ρήξη; Η διέξοδος από την κρίση της ευρωζώνης») που πραγµατοποιήθηκε στο ερευνητικό κέντρο Research on Money and Finance (RMF) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου.

Επικεφαλής της ερευνητικής οµάδας είναι ο καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου κ. Κ. Λαπαβίτσας.

Οικονοµολόγος, από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο κ. Λαπαβίτσας µιλά στο «Βήµα» µε αφορµή τη µελέτη αυτή και προτάσσει ως διέξοδο την αθέτηση πληρωµών προς τους δανειστές και την έξοδο από το ευρώ µε πρωτοβουλία της χώρας µας.

Γιατί, όπως λέτε, η έξοδος από το ευρώ και η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη δεν είναι καταστροφή αλλά λύση;

«Απολύτως καταστροφική είναι η τρέχουσα πολιτική. Το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί σηµαντικά και το 2012, οδηγώντας σε σωρευτική απώλεια ίσως και 17% από το 2008. Θα ακολουθήσει χαµηλή ανάπτυξη για πολλά χρόνια. Η Ελλάδα θα βρεθεί µε µόνιµη υψηλή ανεργία, τη νεολαία να µεταναστεύει, χωρίς δυναµικούς κλάδους παραγωγής και µε τεράστιο χρέος.

Η αθέτηση πληρωµών µε λογιστικό έλεγχο και επιβολή όρων στους δανειστές µπορεί να απαλλάξει τη χώρα από τον βραχνά του χρέους. Βεβαίως θα έχει κόστος, αλλά µικρότερο από την καταστροφή που φέρνει η τρέχουσα πολιτική. Η έξοδος από το ευρώ θα µας βγάλει από την παγίδα της ΟΝΕ, θα τονώσει την εγχώρια παραγωγή και τις εξαγωγές, θα επιτρέψει την ανάκτηση ελέγχου στα εργαλεία οικονοµικής πολιτικής. Βραχυπρόθεσµα θα είναι οικονοµικό σοκ, αλλά προσφέρει την προοπτική ταχείας ανάκαµψης».

Επιμένετε ότι αυτά πρέπει να γίνουν με πρωτοβουλία της χώρας.

Γιατί; «Ολοι αναγνωρίζουν πια ότι η ΟΝΕ κλυδωνίζεται συθέµελα. Αλλά είναι λογικό σφάλµα να περιµένουµε το τέλος του ευρώ για να φύγουµε µαζί µε άλλους. Το πλήθος δεν παρέχει καµία προστασία. Οποιος φύγει συντεταγµένα και µε κινητοποίηση ευρέων κοινωνικών δυνάµεων θα έχει πλεονέκτηµα χρόνου για να ανατάξει την οικονοµία του. Στις νέες συνθήκες που θα προκύψουν στην Ευρώπη η Ελλάδα θα επαναδιαπραγµατευτεί τις σχέσεις της σε άλλη βάση».

Πώς φαντάζεστε ότι θα είναι εκείνη η ημέρα – Παρασκευή, όπως προτείνετε – που θα ανακοινωθεί η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα;

«Θα πρέπει αµέσως να τεθούν οι τράπεζες υπό δηµόσια ιδιοκτησία µε εγγύηση των καταθέσεων. Παράλληλα θα ανασταλούν οι δραστηριότητές τους για µερικές ηµέρες. Οταν θα ξανανοίξουν, θα έχουν ήδη µετατρέψει καταθέσεις αλλά και δάνεια που υπόκεινται στην ελληνική νοµοθεσία από ευρώ σε νέα δραχµή. Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξουν οι λογιστικές διαδικασίες, να προγραµµατιστούν τα ΑΤΜ και να εκτυπωθεί επαρκές νέο νόµισµα. Στην πράξη θα έχουµε παράλληλη κυκλοφορία ευρώ και νέας δραχµής για ένα διάστηµα. Αν το κράτος δείξει αποφασιστικότητα, συλλέγει φόρους και κάνει πληρωµές στη νέα δραχµή, το ευρώ θα εξαλειφθεί σύντοµα από την κυκλοφορία».

Μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες πώς θα πληρώνονται; «Το πρωτογενές έλλειµµα το 2012 θα είναι σχετικά περιορισµένο. Το έλλειµµα µπορεί να καλυφθεί για ένα σύντοµο διάστηµα µέσω νοµισµατικής πολιτικής, πληρώνοντας έτσι µισθούς και συντάξεις. Μεσοπρόθεσµα θα πρέπει να γίνει ανάταξη του φορολογικού συστήµατος και να υπάρξει ανάπτυξη. Αυτή είναι η πραγµατική εγγύηση για την κανονική πληρωµή µισθών και συντάξεων και όχι ο δανεισµός».

Τι θα γίνει με την επάρκεια αγαθών – καύσιμα, φάρμακα κ.ά.;

«Τους πρώτους µήνες θα υπάρξουν προβλήµατα στο πετρέλαιο, στα φάρµακα και στα τρόφιµα. Η παραγωγή ενέργειας µπορεί να καλυφθεί από εγχώριες πηγές. Για τα άλλα αγαθά θα χρειαστεί να γίνουν διµερείς συµφωνίες µε χώρες παραγωγούς. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν διοικητικά µέτρα προσαρµογής της κατανάλωσης για να στηριχτούν τα λαϊκά στρώµατα. Η κατάσταση θα βελτιωθεί σύντοµα καθώς θα τονώνεται η εγχώρια παραγωγή και θα µειώνεται το εξωτερικό έλλειµµα».

Η έξοδος από την ευρωζώνη συνεπάγεται και έξοδο από την ΕΕ;

«Πρόκειται για ιδεολογική τροµοκρατία. Στην κρίση που βρίσκεται η ΕΕ δύσκολα θα θελήσει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου επιδιώκοντας την αποβολή χώρας. Από την άλλη, η αναζωογόνηση της ελληνικής οικονοµίας θα απαιτήσει επιβολή ελέγχων στις κεφαλαιακές ροές και εκτεταµένη δηµόσια παρέµβαση στην παραγωγή. Θα υπάρξει ευθεία σύγκρουση µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Εναπόκειται στον ελληνικό λαό να αποφασίσει αν θα αποχωρήσει και από την ΕΕ. Βέβαια η αθέτηση πληρωµών και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα λειτουργήσουν ως καταλύτης ριζικών αλλαγών στην ΕΕ».

Στην ενδοχώρα της παρακμής

Μαθημένοι να εξαργυρώνουν στο προσωπικό τους ταμείο τη γόνιμη βλακεία του πλήθους, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας, δυσκολεύονται τώρα, να επινοήσουν έναν εγερτήριο μύθο που θα γοητεύσει και θα συναρπάσει εκ νέου, την πόλη. Έτσι κι αλλοιώς είναι μάταιο να περιμένεις εθνικό σχέδιο από ανθρώπους που τα ρούχα τους, καπνίζουν συναλλαγή.
Μοιραία, επιστρατεύουνε τώρα τη γλώσσα των δανειστών. Η στερνή καταφυγή του δούλου, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω του, είναι να ενδυθεί το ετερόφωτο κύρος των προστατών του… Άκου πως αγορεύει στο κενό ο Β. Βενιζέλος, πως τρέχει η γλώσσα του πριν από το μυαλό του δίνοντας την παραμικρή του ικμάδα για να πλουτίσει την προσωπική του βιογραφία, με ξένα επιχειρήματα και θα διακρίνεις επί της κεφαλής του, το μηδέν που γίνεται φωτοστέφανο. Στα χείλη του, οι λέξεις «πατρίδα», «κοινωνία»,"μέλλον", «δικαιώματα», «νέα γενιά», «προσδοκίες», κυλιούνται στη λάσπη-κομματιάζονται σφαδάζοντας σαν απο αντιαθλητικό "τάκλιν", κάτω από τις αγοραίες ερπύστριες της πολιτικής που του υποδεικνύουν να εφαρμόζει και η οποία δεν μας περιλαμβάνει στις προτεραιότητές της.
Το κακό είναι ότι, χάρη στους εγχώριους και ξένους υποστηρικτές τους, πάνε να τη βγάλουνε καθαρή και χωρίς ατομικές συνέπειες. «Το 2011 η χώρα θα ξαναβγεί στις αγορές» δήλωνε για παράδειγμα, πριν από λίγους μόλις μήνες με αθεράπευτη αναίδεια ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Ποιος το θυμάται; Τώρα μας γνέφει ειρωνικά από το πόστο του υπουργού Περιβάλλοντος επιβεβαιώνοντας ότι η φλυαρία της «πράσινης ανάπτυξης», ήταν μια αφόρητη ασυναρτησία, με κρυφούς, αδιακήρυκτους στόχους. Το μόνο που έχουν στο κεφάλι τους κάτι τέτοιοι κυνικοί, είναι με ποιον τρόπο θα ξεφορτωθούνε την… ενοχλητική πρασινάδα για να ρίξουνε λίγο τσιμέντο ακόμα σε αυτήν την ληστρική «αξιοποίηση» του τόπου.
Ολάκερη, σχεδόν, η πινακοθήκη αυτών των γιαχνί σοφών που βρισκόταν στις κυβερνήσεις του μανιώδους υγιεινιστή ΓΑΠ και διακρίθηκε για την ανικανότητα και την ανεπάρκειά της, περιλαμβάνεται σήμερα στο σχήμα Παπαδήμου και εγγράφει υποθήκες, με κραυγαλέες τις περιπτώσεις των αυτοβαρυσήμαντων, Λοβέρδου και Χρυσοχοΐδη για την «επόμενη μέρα». Τι να καρτεράς από αυτό το ανυπόληπτο τσούρμο; Αδρανή υλικά. « Κινούνται σαν τα ηλιοτρόπια μόνο, γύρω από τα συμφέροντα που χρηματοδοτούνε τις προεκλογικές τους εκστρατείες» λένε με αηδία για δαύτους, όσοι τους ξέρουν.
Αλλά και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Συγκέντρωσαν διακαώς υπογραφές, προκειμένου να αποτραπεί μια πολιτική λύση στην πρωθυπουργία, έστω, στο μουντό πρόσωπο του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου. Και απειλούσανε με θράσσος τον ΓΑΠ ότι θα του παράσχουν εμπιστοσύνη υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει τα βρεμένα του και θα κάνει στην μπάντα. Δεν φάνηκε ωστόσο να ενοχλεί και τόσο την αβρή… σοσιαλιστική τους ιδιοσυγκρασία, ότι χάρη στις ψήφους τους, φέρανε σε κυβερνητικά πόστα την χουντική και ακραία Δεξιά του Καρατζαφέρη και μάλιστα σε μια κυβέρνηση χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, που μας τη φορέσανε κανονικά οι ξένοι και εγχώριοι τοποτηρητές. Ωραία αντανακλαστικά… (Τιμητική εξαίρεση, θα πεις, ο σεμνός και επαρκής Χρήστος Κατσούρας από την Θεσπρωτία, αλλά, πάει μπροστά η ιστορία με εξαιρέσεις;). Γκρεμίσανε καθ΄ υπόδειξη μια κυβέρνηση στην οποία οι ίδιοι είχαν μόλις δώσει ψήφο εμπιστοσύνης για να φέρουνε τον Λουκά Παπαδήμο, έναν άνθρωπο που μιλάει την αποστειρωμένη γλώσσα των τραπεζιτών, η οποία ωστόσο δεν είναι διόλου πολιτικά ουδέτερη, ούτε και ιδεολογικά αποχρωματισμένη. Αφήνει πλήθος θύματα στο διάβα της και πάντα κατά σύστημα, από τις ίδιες οικονομικές και κοινωνικές τάξεις.
Όλα έγιναν στη μεθόριο του Συντάγματος. Αντί να παραιτηθεί ο Παπανδρέου-για να μην πούμε, να παραπεμφθεί σε δίκη- του προσφέρανε πριγκιπικές ευκολίες, ώστε να σουλατσάρει τώρα στην Ευρώπη και, αντί να απολογείται, να παρασταίνει τον παράγοντα!.. Η αλλοφροσύνη κάποιων δικών του, φτάνει μάλιστα σε σημείο που να λένε ότι πρέπει να του δοθεί και η ευκαιρία να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές, «για να υπερασπιστεί το έργο του». Ποιο έργο; Ότι μας οδήγησε μεθοδευμένα, στα χέρια των τοκογλύφων!..
Οι χιλιαστές του Μνημονιακού μονόδρομου έκαναν ο,τι μπορούσαν αυτές τις γκρίζες ημέρες για να εξορίσουν από τη δημόσια σφαίρα την είδηση που έδειξε πως πορεύονται τα κράτη που διαθέτουν πολιτική ηγεσία με εθνικούς στόχους και στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Την Πέμπτη που μας πέρασε, μέσα σε μια ζοφερή και απειλητική ατμόσφαιρα όπου η κρίση μεταφερόταν στην μικρή περιοχή της Ευρωζώνης και οι παγκόσμιες οικονομίες κλυδωνίζονταν, ο… οίκος (ανοχής) Standard & Poor’s αναβάθμιζε την προοπτική για την πιστοληπτική αξιολόγηση της Ισλανδικής οικονομίας, από «αρνητική» σε «σταθερή», επισημαίνοντας πως η οικονομία του μικρού νησιού, επιστρέφει σε πορεία ανάκαμψης, ύστερα από την βαρειά οικονομική κρίση του 2008 και την κατάρρευση των τραπεζών της. Μόλις 350.000 ψυχές οι εύψυχοι Ισλανδοί αλλά, δίδαξαν ότι εκτός από την σωτηρία των δόλιων τραπεζιτών, υπάρχει και το συμφέρον των πολιτών… Παραφράζοντας τον Ν. Εγγονόπουλο, θα λέγαμε ότι για να το καταλάβουν αυτό οι ημέτεροι φωστήρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι νεκροί…

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η υπεροχή της βλακείας...

"Δεν είμαι πολιτικός", ήταν το πρώτο που ξεκαθάρισε ο δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδημος.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι μπορούμε να αποδεχθούμε την αγριότητα των αγορών και την έκδηλη πολιτική παρακμή;
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που νοιάζεται πρωτίστως για "την σταθερότητα των τιμών", δε θα χαλάσει δα και τη ζαχαρένια του, οτι στο όνομα της "δημοσιονομικής προσαρμογής", δεν έχει να φάει ο άλλος στο Αιγάλεω...
Μιλάω για την αφεντιά μου που πάντα δούλευα σκληρά και δεν ξέφυγα ποτέ απο τις γραμμές μου- είχα, και διατηρώ ακόμα λίγες, τις ευκαιρίες μου να βολευτώ- και τώρα μέσα σε αυτόν τον συμφυρμό, βλέπω πολλούς ανθρώπους που εξωθούνται στο περιθώριο, και που δεν ξέρουν τι να κάνουν με την αξιοπρέπειά τους.
Μπαίνω με αυτές τις μαύρες σκέψεις σήμερα το πρωΐ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Βουλή των...Ελλήνων να πληρώσω λογαριασμούς. Και μπουκάρει φουριόζο ένα πολιτογραφημένο "Καραμανλικό" παρτάλι, "γαλάζιος" βουλευτής, κατά σύμπτωση, απο αυτούς που παραγοντίζουνε αισχρά, με τις πλάτες των "γυάλινων" (σ.σ: τηλεοπτικών, εννοώ) αφεντικών τους κι αρωτάει, "ήρθαν τ΄ αυτοκίνητα;". (σ.σ1: σε συνθήκες βαρειάς κρίσης, η Βουλή, ανανεώνει τα Ι.Χ των βουλευτών! 1.400 κυβικά εκατοστά για όσους εκλέγονται στην Αθήνα-καμιά 90αριά περίπου- και 1.600 κι απάνω για τους επαρχιώτες!)
Τον παρακολουθούσα απο περιέργεια έπειτα, στη διαδικασία γα την ψήφο εμπιστοσύνης στον Παπαδήμο. Είπε "Ναι" σηκώνοντας με αυταρέσκεια το χέρι κι αποχώρησε γρήγορα απο την αίθουσα...
Προσπάθησα να το εκλογικεύσω. Τι να σου κάνει ο θυμός σκέφτηκα, μπροστά στην αφοπλιστική βλακεία των όρνιων που τον έστειλαν μέχρις εδώ...
Αλλά, είναι και η επίσημη ρητορεία. Αφήνουν την ακροδεξιά των Καρατζαφεραίων να λέει τα αυτονόητα κι αυτοί αρκούνται στα παληομοδίτικα ότι δήθεν η Δημοκρατία, έχει έξοδα...

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Τρικυμία στη Συγγρού

Πως μπορεί να σαλτάρει ο αγνός γαλάζιος οπαδός με όσα συμβαίνουν στο κόμμα του; Έναν γρήγορο τρόπο, έδειξε χθες ο πρόεδρός του Αντώνης Σαμαράς, όταν μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, είπε "Κάποιοι αναρωτιούνται τι θα ψηφίσουμε απο δω κι εμπρός. Απαντώ: Δεν θα ψηφίσουμε νέα μέτρα! Αυτό άλλωστε το έχει πει και η Τρόϊκα, το έχει πει ρητά και η προηγούμενη κυβέρνηση, το επανέλαβε χθες και η νέα: οτι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα ούτε για το τέλος του ΄11, ούτε για το 2012! Και πάντως εμείς νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε...Ο Προϋπολογισμός του 2012, έχει ουσιαστικά ψηφιστεί με το Μεσοπρόθεσμο και το Πολυνομοσχέδιο. Εμείς διαφωνήσαμε με πολλά απο τα μέτρα που περιέχει. Τώρα είναι διαδικαστικό θέμα η επαναψήφισή του. Εμείς, όπως το έχουμε πολλές φορές πει ως τώρα, αυτά που η χώρα έχει δεσμευτεί δεν τα αμφισβητούμε. Όσα πρέπει, θα προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όταν μας δοθεί η ευκαιρία.Δεν θα εμπλακούμε σε διαδικαστικές λεπτομέρειες. Το βασικό είναι τώρα να ξεμπλοκάρει η 6η δόση και να προχωρήσει η νεά δανειακή σύμβαση. Όσα έχουν ήδη ψηφιστεί δεν θα τα αμφισβητήσουμε. Και νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε. Κι όταν μπορέσουμε θα αλλάξουμε ο,τι χρειάζεται να αλλάξει".
Σκληρό πράγμα επί 19 μήνες να ρίχνεις ξύλα στο αντιμνημονιακό τζάκι και να΄ ρχεται ένα πρωί που, νοιώθεις πόσο πικρή είναι η ζωή, όλο με τις στάχτες...

Μέρες των ¨49¨

Έχουνε γραφτεί τα πάντα γι΄ αυτόν τον Παπαδήμο. Γι΄αυτήν την πρωθυπουργάρα ορόσημο.
Του ζητάνε πολλά. Ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει που γεννήθηκε. Τι ρέστα να του γυρέψεις;
Στις προτεραιότητές του υπερέχει μια διηνεκής επιθετικότητα κατά του κόσμου της εργασίας. Έκδηλα μονότονος, δεν ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις.
Ένας δειλός έστω ανώτερος, τραπεζικός υπάλληλος- απο αλλού παίρνει το κουράγιο του-υποχρεωμένος να δείχνει ευγενής, την ώρα της πιο μεγάλης χυδαιότητας. Σκέψου, δηλαδή, πόσο πιο ανεπαρκείς, είναι αυτοί οι πολιτικοί μας αστέρες, που του δώσανε τα πρωτεία...
Χαϊβάνια που τους ψηφίζατε, σκέφτομαι...Απρεπείς και γελοίοι... Αυτή είναι η μαγιά του δικομματισμού, στην έρημη χώρα.
Να μην ελπίζετε σε τίποτε, λέω της θυγατέρας και του γιόκα μου, απο δαύτους. Δέστε μόνο, με πόση περιφρόνηση μιλάνε οι ξένοι εργάτες, σκοτεινοί και στερημένοι, στις γειτονιές γι΄ αυτούς.
Προσκυνημένοι και ξεφτίλες. Ζούνε χωρίς αναμνήσεις. Γεμίζουνε μετά τα νεκροταφεία με την ανωνυμία τους. Κατάντια.
Δεν έχουνε καν το κουράγιο να σκοτώσουν τους ομοίους τους.
Αρχίζει μια εποχή, μεγάλης παρακμής. Θα σωθούμε- αν σωθούμε...-επειδή θα βρεθεί μια καινούργια γεννιά που δεν θα υποκύψει στη γοητεία της αυτοκαταστροφής και αυτοδικαίως, θα καταγαμεί όσους αποτολμούν στο εξής αφορολόγητοι, τη διαδρομή Αράχωβα- Μύκονος.
Υ.Γ: Το θέμα ποτέ δεν είναι προσωπικό. Αλλά και που είναι πολιτικό βγαίνει τίποτε; Πηγαίνουμε απο το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο...

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΕΡΕΣΧΕΛΟΥΝ... ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!


 *Το δημοσίευμα του 1834

         Τις μέρες αυτές η χώρα μας βιώνει μια κατάσταση παράλυσης της διοίκησης του κράτους. Ας κάνουμε μια βουτιά στην Ιστορία και ας πάμε στο 1834...
          Τότε η εφημερίδα "Αθηνά" είχε γράψει και το αναδημοσίευσε στις 15 Νοεμβρίου 1834 η "Εθνική Εφημερίδα" ένα σχόλιο, άκρως επίκαιρο και στις μέρες μας... Νοέμβρης ήταν και τότε. Και η παραλυσία στον κρατικό μηχανισμό ήταν εμφανής. Όπως και τώρα, που κοιλοπονάνε τα κόμματα για να γεννήσουν μια καινούργια κυβέρνηση περιορισμένων δυνατότήτων. Ιδού το εύστοχο σχόλιο:
          "Το υπουργικόν συμβούλιον εις παραλυσίαν. Ο καθείς των υπουργών φέρει εις συνεισφοράν την ιδίαν του αμάθειαν ή την ιδίαν του σιωπήν. Ερεσχελούν, χασμουριούνται, ξενυστάζουν με κανέν δροσιστικόν ή πνευματώδες ποτόν και επανέρχονται εις τας οικίας αυτών έχοντες την συνείδησίν των καθαράν, ότι έσωσαν την πατρίδα".
*Η λεξικογραφική τεκμηρίωση

              Ο καθένα μας μπορεί να κάνει τις αναγωγές του στα καθ' ημάς, στη σημερινή πραγματικότητα. Και για να μην απορείτε, η λέξη "ερεσχελούν" σημαίνει "λένε ανοησίες"!!! Η λέξη είναι Ομηρική. Παράγεται από τις λέξεις έρις και χαλώ...

Π. Αθ.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Εκλογές τώρα!

Παρακολουθώντας ασθμαίνοντας κανείς όσα συμβαίνουν με ραγδαίο ρυθμό τις τελευταίες ημέρες, θα νόμιζε ότι ολόκληρη η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε μια σκηνή από άψυχες μαριονέτες τα νήματα των οποίων βρίσκονται σε ξένα χέρια.
Όμως μια τέτοια διαπίστωση προσφέρει αδικαιολόγητο άλλοθι στην ελληνική πολιτική τάξη.
Είναι αλήθεια ότι μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας συντελείται ένα πραξικόπημα εις βάρος της χώρας και του λαού της, με όρους φθηνού θεάματος.
Από την στιγμή που ο ανεκδιήγητος Γ. Α. Παπανδρέου εγκλώβισε τη χώρα στη μεθόδευση ενός δημοψηφίσματος που όχι μόνο ανακλήθηκε με την ουρά στα σκέλια, αλλά, στην πορεία εκτελωνίστηκε σαν ωμός εκβιασμός από το διευθυντήριο, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως νομική βάση, όλοι αντιλήφθηκαν ότι το θέμα της συμμετοχής μας στο ευρώ, τέθηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε να κλείσει οριστικά και παραδειγματικά και φυσικά με τους χειρότερους δυνατούς όρους για την πατρίδα μας.
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αν. Σαμαράς που ακολούθησε εδώ και 19 μήνες μια αντιμνημονιακή ρητορική, αναδιπλώθηκε θεαματικά και ολέθρια για τον ίδιο και όσους τον πίστεψαν. Αφότου, αποδέχθηκε το δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ» και την επαίσχυντη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, είναι υποχρεωμένος να ζευτεί τώρα υπάκουα, όπως απαιτούν απέξω, στο κάρο της υποτέλειας και να πιει το πικρό ποτήρι της συνευθύνης μέχρι τον πάτο. Οι θυμωμένες αντιδράσεις που εκδηλώνονται στο γαλάζιο στρατόπεδο, επιβεβαιώνουν στον κατηφή Σαμαρά, την στυφή προσδοκία ότι θα βαδίσει σε έναν δρόμο που έχουν χαράξει άλλοι κι ότι θα αναγκαστεί να αποχαιρετίσει άδοξα την «Αλεξάνδρεια» της πρωθυπουργίας, ξαναβάζοντας το καλό του κοστούμι οριστικά στη ναφθαλίνη.
Στην πολιτική, όπως άλλωστε συμβαίνει στη ζωή, όπως στρώνει κανείς έτσι κοιμάται, λέει η ευθύβολη λαϊκή κρίση.
Προς γενική κατάπληξη, όμως, στο ίδιο εκβιαστικό δίλημμα, βυθίστηκαν αύτανδρες και ανήμπορες και οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι οποίες αντί να κινητοποιήσουν τους πολίτες γι αυτό το πραξικόπημα που δεν έγινε με όπλα, αλλά είχε το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα-την αναίμακτη κατάλυση της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας- άφησαν το λαό ξυλάρμενο, να παρακολουθεί αμέτοχος τη νέα βαρειά υποδούλωση της χώρας.
Χάρη στις ασφυκτικές διεθνείς πιέσεις που σιγοντάρισαν με τις δικές τους, μικρές αλλά, υπολογίσιμες δυνάμεις και οι εγχώριοι κλεπταποδόχοι του μόχθου μας-δείτε ποιοι πράσινοι βουλευτές βγήκαν απέναντι στον ΓΑΠ αξιώνοντας επιτακτικά, απο το θράσσος των πατρώνων τους ορμώμενοι, την παραίτησή του και θα καταλάβετε…- η Ελλάδα απειλείται να έχει για απροσδιόριστο, μεν, αλλά, με βεβαιότητα επαρκή χρόνο, μια κυβέρνηση υπαγορευμένη από τους Τραπεζίτες και τα κάθε λογής συμφέροντα που θέλουν να διαγουμιστεί εκδικητικά αυτός ο ευλογημένος τόπος και να γίνουμε από αφεντικά, (στο βαθμό που είμασταν, τέλος πάντων, αλλά, κρατώντας έστω χωρίς όφελος τους ιδιοκτησιακούς τίτλους) ανεπιθύμητοι φιλοξενούμενοι και παρίες-Δούλοι...
Είναι βέβαιο ότι το πολιτικό σκηνικό δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά το ίδιο, δεδομένου ότι οι μνημονιακές δυνάμεις που βρίσκονταν οριζόντια στο υπόστρωμα όλων των αστικών κομμάτων από το ΛΑ.Ο.Σ μέχρι την Κεντροαριστερά, βγήκανε πλέον στο ξέφωτο και επιδεικνύουν την παληομοδίτικη πραμάτεια τους.
Άλλωστε, οι διαφορές τους είναι ανεπαίσθητες, αφού, ανέκαθεν το πολιτικό κατεστημένο στήριζε την εξουσία του στην ζηλότυπη περιφρούρηση και διανομή των κρατικών πόρων.
Όμως στο μεταξύ, οι καρπαζιές από την Εσπερία πέφτουν σύννεφο, καθώς η μία ιταμή αξίωση, διαδέχεται την άλλη, μέχρις ότου καμφθεί και η τελευταία αντίσταση στην ξεπεσμένη πολιτική τάξη και συρθούν όλοι μαζί στην τυφλή εκτέλεση των εντολών της τρόϊκας, χωρίς αστερίσκους και ενστάσεις. Θα στέρξουν;
Διότι με τη φόρα που έχει πάρει ο Όλι Ρεν και το σκυλολόι τους θα μας στέλνουν σε λίγο ατομικά ειδοποιητήρια κατ΄ οίκον.
Όπως είχε πει προ καιρού άλλωστε ένας από τους βλοσυρούς εκπροσώπους των «δανειστών», «η ελληνική πολιτική τάξη οφείλει να αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν είναι μόνο υποχρεωτική, πρέπει να είναι και αρεστή»!..
Το είπε με άλλα λόγια ο Σόϊμπλε, όταν παρατήρησε γελώντας σαδιστικά «Άδικο αυτό για τους Έλληνες αλλά, έτσι πρέπει να γίνει» κι όποιος αμφιβάλλει, ας ρωτήσει τον Σαμαρά, που νόμισε απερίσκεπτα, ότι μπορεί να παίζει εν ου παικτοίς…
Προς το παρόν, στο μικροκομματικό παιχνίδι, όπου οι εγχώριοι αστέρες διαπρέπουν μην έχοντας δυνατότητες για τα ψηλότερα, ο Παπανδρέου και οι δικοί του, αισθάνονται, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο στο χάλι που μας φέρανε, ότι έσωσαν…αξιοπρεπώς την παρτίδα, πετυχαίνοντας προηγουμένως να βάλλουν στο λασπωμένο γήπεδο την αξιωματική αντιπολίτευση. Για να μην μείνει μάλιστα καμία αμφιβολία για το "ποιόν" της νέας κυβέρνησης, ο ίδιος ο ΓΑΠ -που φρόντισε χαιρέκακα να θυμίσει στις στελεχάρες του, πως όταν εκείνοι ήσαν μεγαλο-υπουργοί και τα βαλιτσάκια πηγαινοέρχονταν, τότε, δεν έθεταν θέμα παραίτησης (σ.σ: έχουν οι ΠΑΣΟΚοι ράμματα πολλά γαι τις εκατέρωθεν γούνες...)- προειδοποίησε για τον κίνδυνο να εμφανιστεί μια κυβέρνηση ανδρεικέλων που θα κινείται σαν ηλιοτρόπιο, γύρω από τα συμφέροντα.
Για τον ίδιο λόγο, στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Κυριακής, ανέφερε εμφατικά, ότι τον πολέμησαν λυσσαλέα ΜΜΕ, πετρελαιάδες, εργολάβοι, προμηθευτές και ιδίως τα τραπεζικά συμφέροντα, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε πως οι αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, θα γίνουν με κοινές μετοχές οι κάτοχοι των οποίων θα έχουν αναφαίρετο δικαίωμα λόγου και ψήφου και όχι με προνομιούχες, ώστε να συντηρηθεί ανέπαφο το σημερινό ιδιοκτησιακό άβατο, όπου ο λαός χρηματοδοτεί την ίδια του την λεηλασία απο τους "επιφανείς" μετόχους.
Και μερίμνησε ακόμα να αφήσει και μια ηχηρή αιχμή, συνιστώντας «να δει η νέα κυβέρνηση» και το θέμα των υπεράκτιων τραπεζικών εταιρειών, τις οποίες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, θέλει να αφήσει εκτός ελεγκτικού πεδίου της Black Rock που ξεσκονίζει τώρα τα κιτάπια τους.
Γιατί δεν τα έπραττε όλα αυτά όταν ήταν πανίσχυρος και αδιαμφισβήτητος; Και γιατί, αυτός ο καταλληλότερος ποδηλάτης, προτίμησε να κάνει τους εκπροσώπους των συμφερόντων που αδρά περιέγραψε προνομιακούς συνομιλητές του και συνδαιτυμόνες;
Επ΄ αυτών, ο ΓΑΠ που φαίνεται πως ανακάλυψε την διαπλοκή στην πτώση του και αφού νωρίτερα με την κυβέρνησή του, της είχαν στρώσει το κόκκινο χαλί για να περάσει θριαμβικά από τη βασιλική θύρα, οφείλει πειστικές απαντήσεις!
Φεύγοντας από μια βραχύβια πρωθυπουργική θητεία, στην οποία ο επίγονος του Τσολάκογλου πρόλαβε να φέρει σε πέρας την αποστολή του με πειραματόζωο την ίδια τη χώρα του-αν υπήρξε ποτέ χώρα του- το μόνο για το οποίο νοιάστηκε, ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του «να τηρηθούν οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει» με την Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου.
Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε προεκλογικά απέναντι στο λαό, ήταν αγιοβασιλιάτικες και δεν υπολογίζονται…
Το δυστύχημα, μιλώντας γενικότερα, είναι ότι αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι της εξουσίας δεν μπορούν να δούνε ο,τιδήποτε πέρα από την ανάγκη να υπερασπιστούν το ευρώ.
Υπερβαίνοντας μάλιστα κάθε όριο νομισματικής και δημοσιονομικής Ορθοδοξίας οι πολιτικές ηγεσίες, έχουν αναγάγει την υπεράσπιση αυτού του υβριδικού νομίσματος, σε πατριωτικό καθήκον.
Η περιορισμένη αντίληψή τους για τον ρόλο που πρέπει να παίξουν η πολιτική και το κράτος σε μια περίοδο κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού, δεν αφήνει περιθώρια να αισιοδοξούμε ότι εν μέσω δεινής κρίσης, έχουν κατανοήσει πως τα καθήκοντα έχουν αλλάξει.
Από την ανικανότητά τους ωστόσο, να ελέγξουν τις κοινωνικές συγκρούσεις που έρχονται πλησίστιες, οδηγούν μοιραία στην κατάρρευση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Άνθρωποι δίχως σέβας

Αυτό το σάπιο καθεστώς που ανέβηκε σήμερα το βράδυ στο βήμα και στάθηκε χαριεντιζόμενο στα έδρανα, στην αίθουσα της Γερουσίας του Κοινοβουλίου, τραγουδούσε απεγνωσμένο την διάλυσή του.
Παπανδρέου και Βενιζέλος, ξεράσανε διαδοχικά ωκεανούς εκατέρωθεν χολής, ψεύδους και κοινοτοπίας, που θα ήταν τίτλος τιμής για μας να πνιγούμε μαρτυρικά σε τούτα τ΄απόνερα.
Για όσους τυχόν, είχανε ψευδαισθήσεις, σημείωσα πως η πρώτη φορά που χειροκροτήθηκε η πρωθυπουργάρα μας, απο τους..."εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού", ήταν όταν είπε με το σταθερά ξέπνοο ύφος του "Εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, ποτέ δεν είχαμε κάτι να κρύψουμε, διότι εμείς θέλουμε το καλό της Ελλάδας, το καλό για την ανάπτυξη, το καλό του τόπου, τίποτε άλλο". (σ.σ:Μπαίνω στον πειρασμό μόνο αυτό να σχολιάσω: πες μας ρε μεγάλε τι γινήκανε τα λεφτά του Τσουκάτου;)
Άκουσα και των δυονών τις ομιλίες. Ο ένας (ο Γ.Αν. Παπανδρέου) μεταφράζει σαν φιλέληνας την άβυσσο της ξένης του πατρίδας. Κι ο άλλος, γίνεται χυδαία απρεπής, προσπαθώντας να προλάβει την απόρριψη όσων έχουν την υπομονή να τον ακούνε. Στ΄ αρχίδια τους πως τη βγάζει ο κόσμος.
Είναι βέβαια, τραγικά διασκεδαστικό, οτι αυτοί οι πολιτικάντες σαλτιμπάγκοι, παίζουνε τα ρέστα τους, μπροστά σε ένα κάτωχρο και πένθιμο κομματικό ακροατήριο που έχει προ καιρού ξεφορτωθεί την εντιμότητά του στο βεστιάριο κι απορεί, ύστερα, που τρώει χλαπάτσα στις δημόσιές του εμφανίσεις... Στ΄ αρχίδια των κι αυτωνών. (Φτάσαμε στην κατάντια η Ελβετία να μας πιέζει για να μας δώσει στοιχεία για τους Έλληνες καταθετες, κι εμείς να λέμε ηρωϊκά Όχι...)
"Αυτή είναι μια ύψιστη πράξη δημοκρατίας!" δικαιολόγησε την απόφασή του για...Δημοψήφισμα ο Παπανδρέου, προσθέτοντας με προβλέψιμο στόμφο (σ.σ: ποιος αθεράπευτος μαλάκας αλήθεια του γράφει τους λόγους;) "Είναι μια ύψιστη στιγμή πατριωτισμού για τον πολίτη να αποφασίσει. Λοιπόν, ας δώσουμε το λόγο στο λαό. Να αποφασίσουμε, όχι για τα πρόσωπα ή για τα κόμματα, αλλά κατευθείαν για την τύχη και την πορεία της χώρας". Συνομιλητής της ίδιας πυρετικής μοναξιάς ο Βενιζέλος, δεν άντεξε να μην εξομολογηθεί κατόπιν, αυτό που τον κάνει ανείπωτα να υποφέρει(σ.σ: με δικά μου, πλην διόλου ανακριβή λόγια) : στο επόμενο τρίμηνο θα τ΄ αλάξουμε όλα ακόμα και τα πρόσωπα"!
Ζήσαμε, θέλω να πω, μια ερωτική στιγμή. Απλώς δεν την πήραμε χαμπάρι...