Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Θύματα μιας βαρειάς αφέλειας

Κάθε φορά που αδειάζει μια θέση στην αίθουσα υποχωρεί ο Πολιτισμός. Επελαύνει μετά η βλακεία όσων νομίζουν ότι ζούνε στις κορυφές της ιστορίας. Έρχεται ακολούθως η έλλειψη λεπτότητας και το κακό γούστο.
Για τούτο σε αυτές τις περιπτώσεις υπολήπτομαι τους γελωτοποιούς...

Υ.Γ: Γιατί δε με θες κυρά μου...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Βλοσυρός Θεός

¨Εγώ για το χατήρι σου
τρεις βάρδιες είχα βάλλει
Τον Ήλιο είχα στα βουνά
και τον Αητό στους κάμπους
Και το Βορηά το δροσερό
τον είχα στα καράβια

Μα ο Ήλιος εβασίλεψε
Κι ο Αητός αποκοιμήθη
Και το Βορηά το δροσερό
Τον πήραν τα καράβια.
Κι έτσι του δόθηκε καιρός
του Χάρου και σε πήρε".




Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Για τον αναπάντεχα Σύντροφο Γιώργο Μπουρδάρα!

Καθόταν στις λαϊκές κερκίδες, εκεί όπου πουλάνε τα φθηνά εισιτήρια εκείνος ο ταπεινός οπαδός της αγγλικής ομάδας, όταν ο Σύλλογος που πήρε (ξανά) φέτος το αγγλικό πρωτάθλημα, φυλλορροούσε.
Καθώς η ομάδα κατρακυλούσε ραγδαία στην παρακμή, μακριά από ένα μέλλον γεμάτο ελπίδες, ο κόσμος εγκατέλειπε το γήπεδο προτιμώντας να τα πίνει στα γειτονικά μπαρ.
Εκείνος όμως, στήριζε υπομονετικά την αγάπη του. Πιστός σε αυτό το αίσθημα διαρκείας και την Κυριακάτικη παραφορά, δίχως ανταπόκριση.
Ώσπου την ομάδα αγόρασε ο Ρώσος ολιγάρχης Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, στις περιοχές όπου αποκαλύπτεται το θαύμα.
Μας κάνει άξεστους κι αιμοβόρους η ημερήσια σποδός. Σαν να κουβαλάμε μόνο το θάνατο.
Όμως ο τύπος αυτός, αφαίρεσε από την ύπαρξή του τη δυσμένεια και το ψεύδος της δυστυχίας.
Εκείνο που τον γλίτωσε από τη συντριβή, δεν ήταν η πίστη. Ήταν η αφαίρεση…Κι έτσι, βλέποντας την αναιδή επέλαση του πλούτου, πήγε κι έγραψε σ΄ένα ταπεινό χαρτόνι "Ήμουν Τσέλσι πριν από σας...".!

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Ολα καλά! :-)

Αρχικά αναρωτιέσαι: Τί είναι πιο ενοχλητικό; Που επιλέγουν, αντιμετωπίζοντάς σε περίπου ως επικίνδυνο, να κόψουν με το μαχαίρι την ενημέρωση, ή που αποφασίζουν, θεωρώντας σε σχεδόν σαν εχθρό, να σε πολεμήσουν - χρησιμοποιώντας, μάλιστα, βέλη-δηλητήριο; Ευτυχώς που γρήγορα βρίσκεις την απάντηση: Το πιο ενοχλητικό είναι να τους δίνεις περισσότερη σημασία απ' όση τους αξίζει...

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Δυστυχώς...Ούτε μέχρι τ΄ αρχίδια του (Παληού) ΠΑΣΟΚ

Βγαίνουνε μετά το Κυβερνητικό Συμβούλιο. Η συγκυβέρνηση "Αριστεράς"- Καμμένου. Και κάθεται ένα απ΄ τα πουλέν, με βήμα σταυρωμένο ιταλικό, σαν νάρκισσος και παίζει αυτάρεσκα με το Facebook, την ώρα που έξη δημοσιογράφοι ένα γύρω τον αρωτούν για ειδήσεις. "Είχαν ανάγκη να το νοιώσουν αυτό" σκέφτομαι κι απομακρύνομαι μ΄ αυτό που λέμε πάντα περιφρονητικά εμείς οι Αρβανίτες "Άϊντε, ρε,  κατακαΰμμένε γκόλιω"...

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Το τετράφυλλο δάκρυ

Είναι εκεί γύρω στο 24:35 στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη το 1977 όταν βγαίνει μια ακατανόητη σήμερα φωνή- Μπιθικώτσης αν λέει κάτι- και άδει "που να βρω την ψυχή μου...". Ε, στο Ρουβά αδελφές μου...

Ο διορίζων του... διορίζων;

Αν δεν πρόκειται για χοντρή φάρσα, γράφεται ότι ο Διονύσης Τσακνής αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου στην ΕΡΤ και ο Λάμπης Ταγματάρχης θέση διευθύνοντος συμβούλου. (σ.σ: το΄ γραψα επίτηδες στη Γενική, ακούγοντας χθες στην ώρα του πρωθυπουργού τον Αλέξιο Τσίπρα, όπως τον προσφωνούσε συστηματικά, ο προεδρεύων, να λέει ¨τον ερωτών¨!..) Των ερωτών τα θαύματα, γαμώ την αγραμματοσύνη σας γαμώ!Πως ν΄ αλλάξεις ρε καϋμμένε τον κόσμο, άμα δεν ξέρεις την ορθογραφία του;
 Ελπίζω, πάντως,  κάποιοι να κάνουν πλάκα...

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Οι Μπούρδες της Ζωής



«Πώς να ζήσουν με τιμή/ στη ζωή τα φτωχαδάκια»

Ακούω αυτό το τραγούδι του αυτοδίδακτου Γιώργου Μουφλουζέλη και σκέφτομαι ότι για να καταλάβει κανείς εμάς τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τη βαρειά μας μοίρα, θα πρέπει τουλάχιστον να είναι νεκρός. Δεν είναι δικιά μου αυτή η κουβέντα για να μην παρεξηγηθώ. Τη δανείστηκα από τον Εγγονόπουλο καθώς μίλαγε για τον ταπεινό ζωγράφο Θεόφιλο και τους Ακαδημαϊκούς. Προφανώς τα μεγέθη διαφέρουν…

 Όμως, επειδή κάποιοι γράψανε για το πρόσφατο ταξίδι της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Ιταλία, υπήρξε θέμα.
Στο ΕΡΤ- open διάβασα ένα χυδαίο άρθρο- για να μην πω «πούστικο» και τρέχουμε τώρα στους μαστόρους…-στο οποίο, αφού η εξαιρετική λαϊκή εφημερίδα Espresso και το καλό ειδησεογραφικό «σάιτ» The Toc, δηλαδή, επί της ουσίας, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι που εργάζονται εκεί, χαρακτηρίζονται οι Sun της ελληνικής δημοσιογραφίας, προσφέρεται και το κυρίως πιάτο, εν είδει απορίας.

Ιδού τι γράφει στο πόνημα, ένας ( ή μία, γιατί όχι;) ανώνυμος τύπος από αυτούς προφανώς που βγάζουνε τώρα το μεροκάματό τους στην αυλή του ΣΥΡΙΖΑ και, απέναντι σε μας, που σε ό,τι γράφουμε υπάρχει από κάτω αιματηρά τ΄ όνομά μας. (Υπογράφει δε,  ο γελοίος, ( ή η γελοία…)σαν Απόστολος Παύλος…)

«Άραγε είναι τυχαίο ότι ο Γιώργος Μπουρδάρας, που εργάζεται στην Καθημερινή, εμφανίζεται μπροστάρης όταν πρόκειται για υποθέσεις τύπου Εσπρέσο; Ή μήπως ενοχλεί η στάση της Κωνσταντοπούλου την οικογένεια Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα να θολώνει την κρίση του Μπουρδάρα εξαιτίας της φιλίας του με την οικογένεια; Κακοήθειες...»

Απόστολος Παύλος»

Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: Με τον Γιώργο Μπουρδάρα δεν ημπορώ να υποστηρίξω ότι είμαστε φίλοι. Για μένα η ιδέα της απόγνωσης γεννήθηκε όταν έχασε πρώτη φορά ο ΠΑΟΚ κι αυτός ο καριόλης είναι βάζελος. Όμως γουστάρω τις εμμονές του. Αν ο «Απόστολος Παύλος» που ξέρουμε δα ποια είναι, θέλει αμάχη, εμείς δεν έχωμε πρόβλημα. Απλώς το κακό με μας, είναι ότι βαράμε απάνω απ΄ τη μέση… Το χτύπημα ήταν ύπουλο. Όθεν υποστηρίζω τον Μπουρδάρα απέναντι σε αυτήν τη χυδαία επίθεση! Επειδή είμαι ανάποδος και κάθαρμα όπως αυτός.