Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Ανοιχτή επιστολή προς κ. Φ. Πετσάλνικο...

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή που το "θέλω" μπερδεύεται με το "έχω ανάγκη".
Και είναι αυτή η ίδια η ζωή, με τους τρελλούς ρυθμούς της συχνά, η οποία στήνει παγίδες στην καθαρή σκέψη που πρέπει να έχουμε, θολώνει αρκούντως το τοπίο, και δεν αφήνει αυτό τον διαχωρισμό να τον κάνουμε την κατάλληλη στιγμή.
Η συγκυρία στοιχειώνει την ταραγμένη ζωή μας, στέλνει ομίχλη στη θολωμένη σκέψη, καθιστά ακόμα δυσκολότερο τον διαχωρισμό του "θέλω" και του "έχω ανάγκη". Και ακόμα χειρότερα: Καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη συνεννόηση.
Σ' ένα τέτοιο τοπίο, λοιπόν, επιτρέψτε μου να απευθυνθώ προσωπικά και δημοσίως στον Προεδρο της Βουλής. Χωρίς να σκέφτομαι ότι τούτη η επιλογή μου μπορεί να φαντάζει "εκτός των ορίων", ή πως μπορεί να προκαλέσει τη δυσφορία όλων όσοι δεν συμφωνούν...
Η ταπεινότητά μου παίρνει το θάρρος να ζητήσει από τον κ. Πετσάλνικο όπως, το κομπιούτερ που προτίθεται να μου δώσει, στο πλαίσιο της στήριξης που παραδοσιακά παρέχει κατά περιόδους στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες η Βουλή, να το προσφέρει σε μία από τις Μη Κυβερνητικές Ογανώσεις που δραστηριοποιούνται για να στηρίξουν μικρά παιδιά. Στο μυαλό μου έρχονται, ως ενδεικτικά παραδείγματα, Το Χαμόγελο του Παιδιού, η Ελπίδα, τα Παιδικά Χωριά SOS. Ως υπολογιστής θα μπορούσε είτε να δοθεί σε ένα από τα παιδιά, κατόπιν επιλογής των υπευθύνων της Οργάνωσης στην οποία θα παραχωρηθεί, είτε να ενισχύσει σ' επίπεδο διοικητικό αυτή την (όποια) Οργάνωση. Εκτιμώ ότι "εκεί" έχουν Ανάγκη και την παραμικρή στήριξη - ενίσχυση. Δεν "θέλουν" απλώς ένα ακόμα κομπιούτερ...
Δηλώνω ότι δεν γνωρίζω αν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία. Επιθυμώ, ωστόσο, να πω ότι η πρότασή μου να αναζητηθεί μέσω των υπηρεσιών της Βουλής αυτή η διαδικασία, είναι ειλικρινής και ισχυρότατη. Και στο βαθμό που μου επιτρέπεται, θα συμβάλλω όπως και όσο μπορώ...
Γιώργος Μπουρδάρας

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ Γ. ΣΟΥΡΗ

Συνέχεια στον σαρκαστικό λόγο του Γεωργίου Σουρή... Ή θα έλεγα, περί... λαμογίων πραγματεία!!!!  Το ποίημά του "Ο κ. Πετσωματάς"


Ο κύριος Πετσωματάς, οπλαρχηγός ειρήνης,
στον τελευταίον πόλεμον χαλάσας τρεις καπότες,
φαγών ολίγα χρήματα της Εθνικής Αμύνης,
προ πάντων δε διακριθείς εις το σουφρώνειν κότες,
στους καφενέδες σκυθρωπός και μόνος επλανάτο,
και στα τραπέζια κάποτε ησύχως εκοιμάτο.

Και τότε ωνειρεύετο υπό πλατάνους δείπνα
με κότες δούλων αδελφών, με δάφνας και μυρσίνας,
αλλ΄ όταν εκ του ευτυχούς ληθάργου του εξύπνα,
μετά δακρύων έβλεπε πως είναι εις Αθήνας.
Και δίδων πέντε φάσκελα το έθνος κατηράτο,
και πάλιν εξεθύμωνε και πάλιν εκοιμάτο.

Εδίψα μάχας κι αίματα της εποχής εκείνης,
αλλά το έθνος δυστυχώς μετά μακρούς πολέμους
ετρύγα τους γλυκείς καρπούς της ποθητής ειρήνης,
μοιραίως πελαγοδρομούν στους τέσσαρας ανέμους.
Κι εκείνος εκινδύνευε της πείνας ν΄ αποθάνει,
κι εσκέπτετο νυχθημερόν τι διάβολο να κάνει.

Αλλ΄ ο Θεός, ο πώποτε πεινώντα μη αφίνων
ουδέ αυτά τα πετεινά, ως λέγουν, τ΄ ουρανού,
προ πάντων δε οιστρηλατών τους κλέπτας των Ελλήνων,
και του πτωχου Πετσωματά εφώτισε τον νου·
κι ως μόνην του ενέπνευσε παρήγορον ελπίδα
να βάλει κάλπην βουλευτού κι εκείνος στην πατρίδα.

Αυτό το πράγμα δύσκολον πολύ δεν του εφάνη…
εις την πατρίδα έχαιρεν υπόληψιν μεγάλην,
καθόσον ήτο γέννημα ενός αρχιτσοπάνη,
διακριθέντος άλλοτε στην Τουρκομάχον πάλην.
Αλλά κι αυτός ο ίδιος μετά τοσούτον χρόνον
συνέχισε τα τρόπαια των πατρικών αγώνων.

Λοιπόν;… της Κυβερνήσεως λαβών την συνδρομήν,
τα έξοδα της κάλπης του κι ολίγας παραινέσεις,
απήλθεν εις την πάτριον αναύλως προς τιμήν,
εις όλους υποσχόμενος διορισμούς και θέσεις.
Κι επέτυχεν;… επέτυχε και πρώτος παρ΄ ελπίδα,
και κάθε φίλος έβγαλε γι΄ αυτόν εφημερίδα.

Και από τότε δέχεται, χωρίς να δίδει, δώρα,
ελέγχει αδυσώπητος των υπουργών τας πράξεις,
φορεί και γάντια κάποτε και πάντοτε ως τώρα
εις της συμπολιτεύσεως ευρίσκεται τας τάξεις.
Και όταν πατριώτη του κανένα διορίζει,
το ήμισυ τουλάχιστον εκ του μισθού κερδίζει.

Ουδέ στο βήμα ομιλεί, αλλ΄ ούτ΄ ιδιαιτέρως,
και μόνον όταν πρόκειται γερόν να πέσει ξύλον,
τότε σηκώνετ΄ εν σπουδή κι ευθύς λαμβάνει μέρος,
διά τα δικαιώματα μαχόμενος των φίλων.
Εις πάσαν άλλην ήρεμον περίστασιν χαζεύει,
κι ηδυπαθώς τους ρώθωνας της μύτης του θωπεύει.

Κι εις τους χορούς του Παλατιού ως βουλευτής πηγαίνει,
αλλά τας συνηθείας του δεν λησμονεί τας πρώτας,
και πάντοτε του Παλατιού την σκάλαν κατεβαινει
μ΄ ολίγα κρύα λείψανα καλοψημένης κότας.
Τοιούτος αντιπρόσωπος πολύτιμος εφάνη
ο κύριος Πετσωματάς ο γόνος του τσοπάνη.-






Οι δυο πλευρές του νομίσματος...

Χμμμ... Είναι αλήθεια τελικά... Δεν έγιναν "μεγάλες ομάδες".
Είναι που μίκρυνε ο Παναθηναϊκός, εξαιτίας δικών του λαθών; Είναι που σουρουπώνει για τα καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, και που στην αποχώρησή του ο ήλιος κάνει τις σκιές τους να φαίνονται μεγάλες, δημιουργώντας τους επικίνδυνες για το μπόι τους ψευδαισθήσεις; Είναι και τα δύο;
Το σίγουρο είναι πως πέρα από το να κερδίζουν το Τριφύλλι στους μεταξύ τους αγώνες, πρέπει πολλά πολλά να κάνουν για να φθάσουν την Αξία του...
Καλές οι φαντασιώσεις. Ενίοτε και πιο γλυκές. Ομως, είναι η πραγματικότητα που έχει λάμψη! Και αυτό, μές στο μεθύσι-φούσκα που τους έχει κυριεύσει (δεν τους αδικώ, στερημένοι είναι!...) δεν τό 'χουν αντιληφθεί...
Οσο για την Τούμπα της 21/2; "Φιλότιμες" οι προσπάθειες των ασπρόμαυρων δικέφαλων να την μετατρέψουν σε Ριζούπολη. Θέλουν προσπάθεια ακόμα...

Υ.Γ. Επειδή, όμως, το πρόβλημα του πολύχρωμου, καπνογόνου κι εκρηκτικού χουλιγκανισμού έχει απλωθεί για τα καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έχοντας δυστυχώς μολύνει τους πάντες - είναι καιρός να μπει ένα δραστικό και οριστικό τέλος. Μπορεί κάποιοι να έχουν ξεχάσει, ή και να μην γνωρίζουν, πως κάποιοι φίλαθλοι έχουν ακρωτηριαστεί από χρήση τέτοιων τεχνητών εκφράσεων φανατισμού. Θα πρέπει να τους το θυμίσει ή να τους πληροφορήσει σχετικά. Η αρχή μπορεί να γίνει με άμεση διακοπή του αγώνα, μηδενισμό και αφαίρεση τριών βαθμών από την γηπεδούχο ομάδα (υποτροπή να σημάνει μεγαλύτερη τιμωρία).

ΠΑΟΚ

Δε γινήκαμε ξαφνικά μεγάλη Ομάδα. Όμως είμαστε επιτέλους Ομάδα!
Για όσους απο μας, η ζωή συνυφαίνεται με θρύλλους, ΠΑΟΚ, Αριστερά και Καζαντζίδης, είναι η Αγία Τριάδα. Για να πάψει η ζωή να΄ ναι βίζιτα...

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Καλά κερδίσαμε, ποιός γυρνάει πίσω...

Κανονικά, η θέση μας είναι στα σκοτάδια
και στις αόριστες γοητείες της νύχτας
Ίσως όμως απ΄ αυτήν την βλαπτική επιροή, γινήκαμε ΠΑΟΚ!
Εμείς, μαυροσκεπείς και ιδεώδεις
Ποτέ απο μόδα, μη κινούντες...
Τι να τον πεις τον φλώρο Αθηναίο,
μετά το 2-1 επί Τούμπας
Κι είναι μετά κι η κατασκότεινη εθνική οδός και το ταξίδι
Εκεί όπου στην επιστροφή, φαίνονται οι μάγκες
Αλί απο μας τους ξενητεμένους Μακεδόνες
Πως καταντήσαμε έτσι, εμείς οι άλλοτε Πολέμαρχοι;
Φτηνοί και καταφρονεμένοι
πληρώνουμε τώρα τα νοίκια σ΄ αυτούς που κατακτήσαμε

ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ Γ. ΣΟΥΡΗ.


*Η κεφαλίδα με τον τίτλο της ιστορικής εφημερίδας

        Η χώρα, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και της ενδογενούς παθογένειάς της, στις δομές της οικονομίας και της διοίκησης, περνάει δύσκολες ώρες. Οι πολίτες αγωνιούν, αφού καλούνται αυτοί να σηκώσουν το βάρος μιας συνολικής αποτυχίας του πολιτικού συστήματος. Και να πληρώσουν σκληρά, αυτοί που δεν οφείλουν. Αλλά τα φαινόμενα αυτά τα έχει ξαναζήσει η Ελλάς. Δυστυχώς τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα.



*Ο ποιητής Γεώργιος Σουρής

          Κάποτε λοιπόν ο Γεώργιος Σουρής, η καλύτερη σατιρική και σαρκαστική νεοελληνική πέννα, είχα γράψει στην έμμετρη εφημερίδα του, τον ΡΩΜΗΟ:


"Ελλάς, Πατρίς μεγάλη
ποιος ήμπορεί να ψάλη,
το τωρινό σου χάλι?
Πολλά τα ξαφνικά σου
κρώζουν για σε κοράκια
και τρων' τα σωθικά σου
λογής λογής σαράκια".


Αναλογισθείτε... Τι άλλαξε από τότε? Ίσως η δραχμούλα έγινε ευρώ, αλλά τα κοράκια συνέχισαν να τρώνε το είναι της Πατρίδας....
Δημοσίευση ανάρτησης
Π.Σ.Α.

Πες μας κάτι που δεν ξέρουμε

Χάσαμε εθνική κυριαρχία, μας είπε ο Γιωργάκης! Τώρα, ταιριάζει του Αλαβάνου το "καλώς τα πάιδιά". Άμα είμασταν μάγκες- που εμείς ο απλός κόσμός, είμαστε- έπρεπε να έχουμε τα F-16 στην Κύπρο...
Μετράει αυτή η αδύναμη και ανίκανη πολιτική ηγεσία με στατιστικούς όρους, εθνικά μεγέθη. Κι αυτοί οι Σημιτικοί δημοσιογράφοι, που βγάλανε τότε τα λεφτά τους, όταν εμείς χάναμε δουλειές, τώρα είναι σώφρονες...
Είναι τέτοια η κατάντια μας, που ούτε καν ο Καρατζαφέρης μπορεί να εκφράσει αυτήν τη παρακμή.
Τί να λέμε τώρα...

ΠΑΟΚ επειδή...

Ο ΠΑΟΚ είναι αισθητική επιλογή.
Μια ακμαία ιαχή σ΄ αυτό το κουρασμένο κράτος.
Μη μας τα ζαλίζετε. Χάνουμε, κερδίζουμε, ορφανοί στα σπίτια μας γυρνάμε
Μοναχοί κάτω απ΄ τα φώτα
Εκεί σας θέλω μάγκες μου
Τη λύπη μας εμείς τη κουμαντάρουμε

Τι να πεις βραδυάτικα...

Ας υποθέσουμε οτι παραιτούμαστε οικοιοθελώς όλοι μας απο τον 14ο μισθό! Κι ας πούμε οτι για κάποια χρόνια δε θα πληρωνόμαστε, παρά θα πέρνουμε μέρισμα για να βγεί ο τόπος απ΄ την σημερινή κρίση! Ξέρει κανείς τι γίνεται μετά; Ημπορεί κανείς, απο αυτόν τον ιπτάμενο Γιωργάκη που έχει εύκολες τις χειραψίες μέχρι τον βαρύθυμο Πάγκαλο που είναι φανερό πως τα΄ χει όλα γραμμένα στ' αρχίδια του, να μας ειπεί τι θα γίνει μετά; Ποιό είναι το σχέδιο; Που πηγαίνουμε; Για ποιά πράγματα να βοηθήσουμε εμείς οι ταπεινοί; Ποιός ο "νέος πατριωτισμός";
Τίποτε...Οι τύποι αυτοί δε μας νοιάζονται. Άλλες όχθες.
Ψοφίμια που δε σηκώνουν σοβαρή ανάλυση...
Οπότε καταλήγουμε πάλι στον Καρούζο "Θα περάσουν απο πάνω μας, όλοι οι τροχοί/ στο τέλος/ τα ίδια μας τα όνειρα/ θα μας σώσουν".
Υ.Γ Ποιά Αριστερά; θα αναρωτηθεί κανείς...Καμιά... Τουλάχιστον για μας...Μόνο Ο Καζαντζίδης!..

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Ως εδώ!

Το χειρότερο σε περιόδους μεγάλης, οξύτατης (οικονομικο-κοινωνικής) κρίσης, ή τέλος πάντων ένα από τα χειρότερα, είναι που μεγενθύνει στους κόλπους της κοινωνίας φαινόμενα εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης ή και καννιβαλιστικής συμπεριφοράς. Η αντίσταση σε τέτοια φαινόμενα, είναι υπόθεση υψηλότατης προσωπικής ευθύνης για τον καθένα μας.
Αλίμονο αν αφήσουμε τον ωχαδερφισμό ή την αβάσταχτη ελαφρότητα του "αυτοματισμού" να "σκοτώσει" όση από την ανθρωπιά και το στοιχείο της αλληλεγγύης μας έχει απομείνει.
Με αυτές τις σκέψεις "υποδέχτηκα" τη σημερινή (18/2/2010) ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων της Βουλής, που με οξύτατες έως και προσβλητικές εκφράσεις καταφέρονται εναντίον συναδέλφου - κοινοβουλευτικού συντάκτη που εργάζεται στο Αλτερ. Μια ανακοίνωση η οποία στρέφεται αδιακρίτως και εναντίον όλων όσοι εργάζονται κατά μέσο ώρο 10 και 12 ώρες ημερησίως, έχοντας μόνο έναν μισθό (δίχως επιδόματα και υπερωρίες) - και αυτόν από τον ιδιωτικό τομέα
Η επιθετικότητα και οι χαρακτηρισμοί, οι οποίοι εμπεριέχονται στην εν λόγω ανακοίνωση ("άνανδρη και άδικη επίθεση εναντίον των υπαλλήλων της Βουλής", "παραλήρημα προσβλητικών χαρακτηρισμών" κ.ά.) δείχνουν και είναι εντελώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. Στην καλύτερη περίπτωση, καταδεικνύουν έλλειψη της αίσθησης του μέτρου. Εχουν λεχθεί πολλά, και σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα. Αλλά...
Για λόγους που έχουν σχέση με την Αξιοπρέπεια, τον Αυτοσεβασμό, τη Λογική και την Ευαισθησία, θα ήταν σκόπιμο το ζήτημα να μείνει εδώ. Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα για τον καθένα μας, και δεν χρειάζεται να δημιουργούμε κι άλλα!
Υ.Γ. Μια, μόνο, επισήμανση: Μου μετέφεραν ότι αν "αδικήθηκαν" κάποιοι από την δημοσιότητα που έλαβε το όλο θέμα το τελευταίο διάστημα, αυτοί είναι οι στενογράφοι, καθώς όπως μου επισημάνθηκε, είναι οι μόνοι από τους υπαλλήλους στο Κοινοβούλιο που προσελήφθησαν με διαγωνισμό - και όχι στη βάση βαθμού συγγένειας ή φιλίας με το πολιτικό προσωπικό, που κατά καιρούς διαβαίνει την Πύλη του "Ναού της Δημοκρατίας".

Πως πέσαμε σ΄ αυτά τα χέρια;

Αναρωτιέμαι, την ώρα που το χείλος αυτού του αμέτοχου υπουργού Οικονομικών τρεμοπαίζει φλωράδικα, όταν κατηγορεί τους αντιπάλους του, αν συναισθάνεται κι ο ίδιος την γελοιότητα της εικόνας του στον καθρέφτη, ή θωρεί τον εαυτό του λιγότερο υπαίτιο και μάλλον κριτή για την δυσάρεστη τροπή των πραγμάτων...
Αναρωτιέμαι, αν αυτές οι αμίλητες και αυτοβαρυσήμαντες γλάστρες του υπουργικού συμβουλίου, είχανε ποτέ κάνα συγγενή τσαγγάρη...
Κι αν ποτέ μπορούσε να υποψιαστεί όλος αυτός ο ανυπόληπτος θίασος των μετρίων, πόσο έχει στραπατσάρει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που οι απλοί αθρώποι κρατούνε με νύχια και με δόντια στις μέρες μας...
Απ΄ όλα τα ελατώματά τους, η έλλειψη σεβασμού τους καθορίζει.
Θεομπαίχτες και υποταχτικοί των Τραπεζών. Αυτή είναι η πολιτική μας τάξη των "μεγάλων".
Καραμανλήδες και Παπανδρέοι και πάλι πίσω...
Βαρειά κι ένας Σημίτης στο ενδιάμεσο για να ημερέψει και η λιγουριά της Ακαδημίας...
Οι "εκσυγχρονιστές" του τόπου: απο τον Μητσοτάκη, μέχρι τον Παπαντωνίου.
Τι να περισσέψει...
Όθεν δεν έχουμε να ελπίζουμε κανένα χαΐρι απο αυτούς!
Αυτή δεν είναι η δική τους γη.
Πως να πονέσεις ένα μαγαζί που το αποκτάς κληρονομικώ δικαίω και το λεηλατείς;
Δεν είναι ο τόπος τους αυτός. Μιλάνε ουδέτερα. Κλέβουν τις υπεραξίες του, κι ο,τι καλό συμβαίνει μεσ΄ τη χώρα και το ξεπουλάνε μισοτιμής.
Μάς τρώει μετά, εμάς η ξενητειά, μέσα κι έξω.
Όποιος το ανέχεται αυτό, χαλάλι του.
Βαράνε όμως στ΄ αυτιά μας συνεχώς τα τύμπανα του "λυρισμού".
Μας οδηγούν οι χθεσινοί αγύρτες στα αυριανά "μελλοδράματα" και τα "διαζύγια των επωνύμων".
Ώστε κάποια στιγμή, να ξεχάσουμε οτι θα σωθούμε όλοι μαζί ή κανένας.

Υ.Γ: Α, και να΄ παιρνε επιτέλους φόρα, αυτή η θεοσεβής Αριστερά
Δε θα΄ ταν τόσο πένθιμες οι μέρες.

Υ.Γ1: Βεβαίως, κάποια στιγμή θα μαζέψουμε την απελπισία μας και θ΄ αντεπιτεθούμε, υπό τον όρο τότε, οτι τα αισθήματά μας, για να ανεμίσουν δεν θα χρειάζονται υποδεκανέα για να μας δίνει βήμα...

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Ας πούμε οτι με είδες και σε είδα...

Τι να λυπούνται άραγε οι Μακεδόνες
Όταν μονάχοι κατεβαίνουνε στο κέντρο
Κανείς δε μας συντρέχει στην ψυχή μας
μόνοι και παραστρατημένοι
και πάλε μόνοι
Αυτός ο πυρετός που μας βαράει
αίμα σε ξένο βλέμα.
Δεν έχουμε σπίτια εμείς
"Γυαλιά χρωματιστά"
είν΄ τα πικρά μας βάθη
Γυρνάμε στα σκοτάδια άσωτοι
Έχοντας φάει σούπες στου "Ασλανίδη" και στις
"24 Ώρες".
Να είχαμε, λέει, τώρα ένα αμάξι για Σαλονίκη και τι στον κόσμο...

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Μπορούμε να πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας

Κρίμα που αφήσαμε αλόγιστα να έρθει η ζωή μας μέχρι εδώ...
Πελατεία υποταγμένη στα κοματικά γραφεία. Φταίμε, όμως κι εμείς.
Ν΄ακούμε τώρα αυτόν τον αγέρωχο υπουργό Οικονομικών, να κάνει
ανακοινώσεις της νέας Βέρμαχτ.
Χωρίς μια συγγνώμη για τη σκοτεινιά που μας κεράσανε
Με βλέμα παγωμένο που μας παίρνει σβάρνα όλους
Χωρίς χαρά
Σαν να μας γνέφουν οι νύχτες
Αυτοί οι ανθρώποι δεν έχουνε καμιά καταγωγή
Ονειρεύονται έναν κίτρινο κόσμο
Φαιοί ανέμοι είναι οι αχώριστοι φίλοι τους
Φως φανάρι οτι βαθειά μας περιφρονούνε
Αλλά εμείς, έχουμε δαίμονες μέσα μας
Ένας θρόμβος στη φλέβα μας, μπορεί ν΄ αλλάξει αυτήν τη δίσεχτη εποχή
Κι ο θάνατος δευτερεύουσα υπόθεση
Βηματίζει ελεύθερος στο στέρνο των χαμένων και τους σκέπει.
Αν θα μας σώσει κάτι, Θα΄ ναι η αλληλεγγύη.
Μπορεί να πάρει λίγο καιρό. Αλλά θα μάθουμε ξανά να την συλλαβίζουμε
Η χυδαιότητα δεν είναι κατάσταση διαρκείας.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

"Πάλι σε ψάχνω σε παληές φωτογραφίες"

Είναι ένα τραγούδι του Ζαφείρη, μ΄ ένα ρεφραίν θανατηφόρο!
Μακάρι να είχα την τεχνολογική δυνατότητα να το μοιραστώ με όλον το ντουνιά.
Έστω...Όποιος το βρεί, ας το ακούσει.
Ανηφόριζα τις προάλλες την εθνική, σόλο. Έβαλα στα πρώτα διόδια τον δίσκο του "ΖαΜε" (Ζαφείρη Μελά, εννοείται) κι όταν έφτασα έξω απο το σπίτι της μάννας μου, έκαιγε!

"Α, και να ξανάκουγα στην πόρτα
τη ζωή μου να γυρίζει όπως πρώτα
τη φωνή σου να μου λέει, όπως τότε Σ΄Αγαπώ
ν΄ανασάνω μια στιγμή απ τον καϋμό"

Στο σιντάκι λέει οτι δημιουργοί, είναι οι Στ. Παζαρέντζης και Σ.Μαραγκουδάκη, χωρίς περισσότερα στοιχεία.
Γειασάν τους μάγκες!

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Με το συμπάθειο, αλλά, άντε Γαμηθείτε!

Το κλίμα στη χώρα, δε χωράει σοβαρές αναλύσεις...
Έχουμε να κάνουμε με γελοίους
Ανθυπομετριότητες σε όλα τα κόμματα, στα συνδικάτα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο τυραννικό Δημόσιο, στα μεγαλοστελέχη των ΜΜΕ, σε ό,τι εφάπτεται η πικρή ζωή μας και μας γεμίζει θυμό και απόγνωση.
Να εγερθεί λέει, ένας νέος πατριωτισμός, για να μη μας τυρανούνε οι Βρυξέλλες!
Ποιός να τον εμπνεύσει; Και σε ποιούς; Σε μας που χρόνια υπηρετήσαμε στον" Έβρο" κι είμαστε χρόνια ντυμένοι στο "χακί";
Οι άλλοι, έχουνε πιάσει τ΄ απόσκια και θαυμάζουνε το μακελειό.
Κι εμάς μας τρώει χρόνια τώρα, η αδιαφορία των αναλύσεων.
Μιλάνε οι χορτάτοι για τα πάθη μας, όπως παρατηρούν
παληά κουφάρια οι φυσιοδίφες.

Υ.Γ: Παραφράζοντας, λέω : "αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα/
θα καταργούσα την πουτάνα την Τράπεζα"

Υ.Γ1 : Όπως όλα τα ανθρώπινα πράγματα, έτσι κι αυτό που ζούμε τώρα: ανάγεται στη θέλησή μας. Είναι βέβαιο ότι μπορούμε ν΄ αλλάξουμε την εικόνα. Παίζεται αν θέλουμε αδέλφια...

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Οι Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας


*Το Προεδρικό Μέγαρο, επί της οδού Ηρώδου Αττικού

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


   Επανεξελέγη σήμερα Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010, για δεύτερη θητεία, στο ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Κάρολος Παπούλιας. Στην ψηφοφορία, που έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής, πήραν μέρος 298 βουλευτές. Υπέρ του κ. Παπούλια ψήφισαν 266 βουλευτές (του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ). "Παρών" ψήφισαν 32 βουλευτές (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ). 

Ο κ. Παπούλιας, είχε εκλεγεί πανηγυρικά στις 8 Φεβρουαρίου 2005, με αριθμό ψήφων- ρεκόρ.


   Με αφορμή την επανεκλογή του, επιχειρούμε μια αναδρομή στο θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και στα πρόσωπα που τίμησαν το ύπατο αξίωμα της χώρας από το 1974 έως σήμερα, είτε ως προσωρινοί είτε ως εκλεγμένοι για πλήρη θητεία. 






Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, εξελέγη για πρώτη φορά το 2005, με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μεγάλων κομμάτων, συγκεντρώνοντας 279 ψήφους επί συνόλου 296 ψηφισάντων, δηλαδή αριθμός ψήφων ρεκόρ. Η ψηφοφορία διεξήχθη στις 8 Φεβρουαρίου. Αμέσως μετά, η τότε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Άννα Ψαρούδα- Μπενάκη, επικεφαλής των μελών του διακομματικού προεδρείου επισκέφθηκε τον κ. Παπούλια στο γραφείο του και τον ενημέρωσε για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και την εκλογή του. Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ευχαρίστησε συγκινημένος.
Ας επιχειρήσουμε τώρα, ένα ταξίδι στην Ιστορία για να θυμηθούμε την εκλογή των προηγηθέντων Προέδρων Δημοκρατίας από το 1974 έως σήμερα.




Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος


Η χώρα, μετά την ανατροπή της επτάχρονης δικτατορίας, οδηγήθηκε σε ελεύθερες εκλογές για την εκλογή κυβέρνησης και σε δημοψήφισμα για την οριστική μορφή του Πολιτεύματος. Το Δημοψήφισμα διεξήχθη στις 8 Δεκεμβρίου 1974, άψογα και ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 69,2% τάχθηκε υπέρ της Αβασίλευτής Δημοκρατίας. Δέκα ημέρες αργότερα η Βουλή εξέλεξε ως πρώτο και προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον επίτιμο πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ, Μιχαήλ Στασινόπουλο. Υπερψηφίσθηκε από τους 220 βουλευτές, που διέθετε η Νέα Δημοκρατία.





Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος


Στις 18 Ιουνίου 1975 και ενώ είχε ολοκληρωθεί η ψήφιση του νέου Συντάγματος, που καθιέρωνε και επίσημα το Πολίτευμα της Δημοκρατίας, η Βουλή συνήλθε και εξέλεξε ως δεύτερο κατά σειρά Πρόεδρο Δημοκρατίας τον ακαδημαϊκό, πρώην υπουργό, βουλευτή Κωνσταντίνο Τσάτσο, ο οποίος έλαβε 210 ψήφους, από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.





Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής


Το 1980, όταν ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, χρειάσθηκε να γίνουν τρεις ψηφοφορίες, γιατί η Νέα Δημοκρατία διέθετε τότε στη Βουλή 175 έδρες. Στην πρώτη ψηφοφορία ο Καραμανλής συγκεντρώνει 179 ψήφους , στην δεύτερη ψηφοφορία 181 και τελικά εκλέγεται τρίτος κατά σειρά Πρόεδρος Δημοκρατίας από την τρίτη ψηφοφορία, με 183 ψήφους. Υπέρ του είχαν ψηφίσει οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και μια μερίδα βουλευτών από την ΕΔΗΚ και από την Εθνική Παράταξη. Οι 93 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν ψήφο, οι βουλευτές της Αριστεράς έδωσαν «λευκή ψήφο» ενώ οι υπόλοιποι βουλευτές της ΕΔΗΚ έγραψαν στα ψηφοδέλτια τα ονόματά τους ή ονόματα άλλων, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό στην εκλογή του Καραμανλή.





Ιωάννης Αλευράς και Χρήστος Σαρτζετάκης


Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 1985 ήταν ταραχώδης. Από δηλώσεις του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων στελεχών του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ, είχε σχηματισθεί η εντύπωση ότι θα ανανεωθεί η θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή για άλλη μια πενταετία. Τελικά όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του ανακοινώνει την απόφαση του για αναθεώρηση του Συντάγματος με στόχο την κατάργηση των λεγομένων υπερεξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας και προτείνει ως υποψήφιο ανώτατο άρχοντα τον αρεοπαγίτη Χρ. Σαρτζετάκη, γνωστό ανακριτή της υπόθεσης Λαμπράκη, το 1963 στη Θεσσαλονίκη.





Ο Καραμανλής, παραιτείται πρόωρα και για το υπόλοιπο της θητείας του, αναλαμβάνει κατά το Σύνταγμα ως προσωρινός τέταρτος κατά σειρά Πρόεδρος Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής Ιωάννης Αλευράς. Στην πρώτη ψηφοφορία ο κ. Σαρτζετάκης συγκεντρώνει 184 ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Στην κάλπη βρίσκονται και δύο λευκά ψηφοδέλτια, που γεννούν πολλά ερωτηματικό. Έτσι στη δεύτερη ψηφοφορία διανέμονται έγχρωμα ψηφοδέλτια για να διακρίνονται από τα λευκά. Ο υποψήφιος της πλειοψηφίας λαμβάνει 181 ψήφους, ενώ μέσω πανδαιμονίου από τις διαμαρτυρίες της Νέας Δημοκρατίας. Στην τρίτη ψηφοφορία παίρνει μέρος και ο Ιωάννης Αλευράς, που ασκεί χρέη προσωρινού Προέδρου. Η αντιπολίτευση αμφισβητεί έντονα τη διαδικασία Τελικά ο κ. Σαρτζετάκης εκλέγεται πέμπτος κατά σειρά Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ακολουθεί η αναθεώρηση του Συντάγματος, που οδηγεί στην κατάργηση των υπερεξουσιών του Προέδρου και στην κατάργηση της μυστικότητας της ψήφου εκλογής Προέδρου.


Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής


Την άνοιξη του 1990, με Οικουμενική κυβέρνηση υπό τον ακαδημαϊκό Ξενοφώντα Ζολώτα, η Βουλή αποτυγχάνει να εκλέξει στις τρεις ψηφοφορίες Πρόεδρο Δημοκρατίας και η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές. Τις εκλογές κερδίζει η Νέα Δημοκρατία υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με οριακή πλειοψηφία και προτείνει ως υποψήφιο ξανά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος στη δεύτερη ψηφοφορία εκλέγεται ως έκτος κατά σειρά Πρόεδρος Δημοκρατίας με 153 ψήφους.





Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος


Μετά τη λήξη και της δεύτερης θητείας του Καραμανλή, η Βουλή εξέλεξε νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1995. Τότε κυβερνητική πλειοψηφία ήταν το ΠΑΣΟΚ, που διέθετε στη Βουλή 170 έδρες, αδυνατώντας να εκλέξει Πρόεδρο. Η λύση προτάθηκε από το κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά. Να εκλέξουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης, που διέθεταν ένα σύνολο 181 ψήφων, έβδομο κατά σειρά Πρόεδρο, τον κ. Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα είχε διαλύσει το δικό του κόμμα τη Δημοκρατική Ανανέωση και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική. Ο κ. Στεφανόπουλος, εξελέγη Πρόεδρος στην τρίτη ψηφοφορία συγκεντρώνοντας και στις δύο προηγηθείσες ψηφοφορίες τον ίδιο αριθμό ψήφων δηλαδή 181.
Ο κ. Στεφανόπουλος επανεξελέγη όγδοος κατά σειρά Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στην επόμενη θητεία του, που άρχισε την άνοιξη του 2000.
Έτσι φθάνουμε στην ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας του κ. Κάρολου Παπούλια, ο οποίος είναι ως πρόσωπο, ο έβδομος κατά σειρά ανώτατος άρχων της χώρας, στην ένατη θητεία από τη Μεταπολίτευση του 1974.


Οι Πρόεδροι του Μεσοπολέμου


Ωστόσο στην Πολιτική Ιστορία της χώρας καταγράφονται από την εποχή του Μεσοπολέμου, δύο άλλες προσωπικότητες, που υπηρέτησαν τη χώρα ως Πρόεδροι Δημοκρατίας. Πρόκειται για τον ηρωικό ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και για τον Αλέξανδρο Ζαΐμη.





To 1923, απομακρύνθηκε από τη χώρα ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄ και ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης ανέλαβε καθήκοντα αντιβασιλέως. Όταν το Μάρτιο του 1924 καταργήθηκε η Βασιλεία, ο Κουντουριώτης ανέλαβε προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και διατηρήθηκε στο αξίωμα αυτό ως το Μάρτιο του 1926. Τότε ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, επέβαλε δικτατορία. Ο Κουντουριώτης διαφωνώντας παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην Ύδρα. Η βραχύβια δικτατορία του Πάγκαλου ανατράπηκε στις 26 Αυγούστου 1926. Ο Κουντουριώτης επανήλθε και ανέλαβε τα καθήκοντα του Προσωρινού Προέδρου. Τακτικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξελέγη το Μάιο του 1929, αλλά παραιτήθηκε για λόγους υγείας στις 10 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους.





Κατά το Σύνταγμα, κλήθηκε και τον αντικατέστησε ο πρόεδρος της Γερουσίας Αλέξανδρος Ζαΐμης. Στις 14 Δεκεμβρίου, Γερουσία και Βουλή εξέλεξαν Πρόεδρο Δημοκρατίας το Ζαΐμη με 257 ψήφους επί 327 ψηφισάντων.
Στις 19 Οκτωβρίου 1934 ο Αλέξανδρος Ζαΐμης εξελέγη για δεύτερη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 197 ψήφους επί 330 παρόντων γερουσιαστών και βουλευτών.
Στις 10 Οκτωβρίου 1935 εξερράγη νέο κίνημα στις τάξεις του Στρατού, που οδήγησε στην κατάργηση της Αβασίλευτης Δημοκρατίας και στο δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου 1935, με το οποίο επέστρεψε στην Ελλάδα ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄.
Καθήκοντα Προέδρου Δημοκρατίας, άσκησαν οι επικεφαλής δικτατορικών καθεστώτων, Θεόδωρος Πάγκαλος, Γεώργιος Παπαδόπουλος και Φαίδων Γκιζίκης. 
Ας δούμε όμως τι λέει το ισχύον Σύνταγμα.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκλεγεί από τη Βουλή, όποιος είναι Έλληνας πολίτης, πριν από πέντε έτη τουλάχιστον, έχει από πατέρα ή μητέρα ελληνική καταγωγή, είναι άνω των 40 ετών και έχει το δικαίωμα του εκλέγειν. Η θητεία του ορίζεται πενταετής και μπορεί να ανανεωθεί μόνο μία φορά. Δηλαδή κανείς δεν μπορεί να ασκήσει καθήκοντα Προέδρου πλέον των 10 ετών.
Υποψήφιο Πρόεδρο, μπορούν να υποδείξουν μόνο τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η ψηφοφορία στη Βουλή είναι φανερή και οι βουλευτές εκφωνούν μόνο το όνομα του υποψηφίου, χωρίς να αιτιολογούν την ψήφο τους.
Για να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας, απαιτούνται στην πρώτη ψηφοφορία 200 ψήφοι, όπως και στην δεύτερη. Αν πάλι δεν εκλεγεί κανένας, στην τρίτη ψηφοφορία απαιτούνται πλέον 180 ψήφοι. Αν δεν συγκεντρωθεί αυτός ο αριθμός των θετικών ψήφων, τότε διαλύεται η Βουλή, και η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές.
Μετά τη διεξαγωγή των εκλογών η Βουλή με τη νέα σύνθεσή της καλείται να εκλέξει Πρόεδρο. Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτούντα 180 ψήφοι, στη δεύτερη 151 ψήφοι και στην τρίτη εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όποιος συγκεντρώνει τη σχετική πλειοψηφία.

   Οι ευχές όλων Ελλήνων, συνοδεύουν τον επανεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια που θα ορκισθεί στις 12 Μαρτίου  και θα αναλάβει εκ νέου τα καθήκοντά του.


Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Π. Αθανασιάδη "Νεώτερη Ελληνική Ιστορία"