Ανοιχτή επιστολή προς κ. Φ. Πετσάλνικο...

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή που το "θέλω" μπερδεύεται με το "έχω ανάγκη".
Και είναι αυτή η ίδια η ζωή, με τους τρελλούς ρυθμούς της συχνά, η οποία στήνει παγίδες στην καθαρή σκέψη που πρέπει να έχουμε, θολώνει αρκούντως το τοπίο, και δεν αφήνει αυτό τον διαχωρισμό να τον κάνουμε την κατάλληλη στιγμή.
Η συγκυρία στοιχειώνει την ταραγμένη ζωή μας, στέλνει ομίχλη στη θολωμένη σκέψη, καθιστά ακόμα δυσκολότερο τον διαχωρισμό του "θέλω" και του "έχω ανάγκη". Και ακόμα χειρότερα: Καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη συνεννόηση.
Σ' ένα τέτοιο τοπίο, λοιπόν, επιτρέψτε μου να απευθυνθώ προσωπικά και δημοσίως στον Προεδρο της Βουλής. Χωρίς να σκέφτομαι ότι τούτη η επιλογή μου μπορεί να φαντάζει "εκτός των ορίων", ή πως μπορεί να προκαλέσει τη δυσφορία όλων όσοι δεν συμφωνούν...
Η ταπεινότητά μου παίρνει το θάρρος να ζητήσει από τον κ. Πετσάλνικο όπως, το κομπιούτερ που προτίθεται να μου δώσει, στο πλαίσιο της στήριξης που παραδοσιακά παρέχει κατά περιόδους στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες η Βουλή, να το προσφέρει σε μία από τις Μη Κυβερνητικές Ογανώσεις που δραστηριοποιούνται για να στηρίξουν μικρά παιδιά. Στο μυαλό μου έρχονται, ως ενδεικτικά παραδείγματα, Το Χαμόγελο του Παιδιού, η Ελπίδα, τα Παιδικά Χωριά SOS. Ως υπολογιστής θα μπορούσε είτε να δοθεί σε ένα από τα παιδιά, κατόπιν επιλογής των υπευθύνων της Οργάνωσης στην οποία θα παραχωρηθεί, είτε να ενισχύσει σ' επίπεδο διοικητικό αυτή την (όποια) Οργάνωση. Εκτιμώ ότι "εκεί" έχουν Ανάγκη και την παραμικρή στήριξη - ενίσχυση. Δεν "θέλουν" απλώς ένα ακόμα κομπιούτερ...
Δηλώνω ότι δεν γνωρίζω αν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία. Επιθυμώ, ωστόσο, να πω ότι η πρότασή μου να αναζητηθεί μέσω των υπηρεσιών της Βουλής αυτή η διαδικασία, είναι ειλικρινής και ισχυρότατη. Και στο βαθμό που μου επιτρέπεται, θα συμβάλλω όπως και όσο μπορώ...
Γιώργος Μπουρδάρας