Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006

Πικρή Γιορτή

Μέρες προϋπολογισμού πέρυσι τέτοιο καιρό, γυρνώντας στο σπίτι απο την μακρόσυρτη συνεδρίαση έγραψα αυτούς τους στίχους για το σκληρό μας επάγγελμα. Που να΄ ξερα οτι ένα χρόνο μετά θα ήταν τόσο επίκαιροι...

Πόσες γλώσσες άραγε,
πρέπει να ξέρει κανείς
για να μιλά τη σιωπή;
Γράφουμε
με τα θερμόμετρα για οδηγό
κάθε νύχτα
Κι ο χρόνος μας ορίζεται στυφά
-λειψός μισθός στην απαλάμη
Πολλοί από μας γίναν κλεπταποδόχοι
συχνά σε κάτι πιο ευτελές
μεταποιούμε την αλήθεια
Ίσως για να εξαφανιστούνε οι ενδείξεις
οτι υπήρξαμε κάποτε αθώοι
«Θα πληρώσεις με την ψυχή σου
αλλοιώς δεν θα΄ χεις έλεος!»
Προστάζει τώρα η μαύρη αίγα
που τρέφεται απ΄ το αίμα μας
Γιορτάζουμε κι εμείς πικρά,
μαζί με τον καιρό,
Το Ωραίο, άλλοτε, Σώμα μας
που κρέμεται κάθε αυγή
στον πρωραίο ιστό των περιπτέρων…

Αθήνα 19.12.05

Γιώργος Χατζηδημητρίου

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2006

ιστολόγια για τον Γιάννη

Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης πρόλαβε να γράψει στο ιστολόγιό του ότι «la lucha continua». Αλήθεια, είναι. Συνεχίζεται..



2 Ιανουαρίου 2007

Πολιτικό Καφενείο: Ο Μέγας Ανατολικός
«Πέθανε ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης»
http://politikokafeneio-com.anatolikos.net/Forum/viewtopic.php?p=58997&sid=d39694e91d95ac678a692b1cd4d03fea


1 Ιανουαρίου 2007

«Όσο υπάρχουν άνθρωποι»
http://kountouris.blogspot.com/2007/01/blog-post.html


20 Δεκεμβρίου 2006

Τα μούτρα του George Le Nonce
«there are things that are important beyond all this fiddle»
http://nonc.wordpress.com/2006/12/20/marianne-moore-poetry/

Tribes
«Γιάννης Ε. Διακογιάννης, αυλαία»
http://tribes.wordpress.com/2006/12/20/%ce%93%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%95-%ce%94%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%85%ce%bb%ce%b1%ce%af%ce%b1/

Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
«Σιωπή»
http://theamapati.wordpress.com/2006/12/20/201206/

19 Δεκεμβρίου 2006

ΝΑΥΤΙΛΟΣ - ακτοπλοϊκά και άλλα
«Καλό ταξίδι Γιάννη»
http://naftilos.i-blog.gr/?p=45

ΜΑΤΙΝΑ
«η απώλεια του Γιάννη»
http://matina-matina.blogspot.com/2006/12/blog-post.html

Γυφτάκι
«Συνεχίζεται;»
http://giftaki.blogspot.com/2006/12/blog-post_19.html

MariosP
«La lucha continua»
http://mariosp.wordpress.com/2006/12/19/la-lucha-continua/

Modern Way
«Να κι ο Στάθης…»
http://www.modernway.net/2006/12/19/6/

18 Δεκεμβρίου 2006

Mirandolina
«Η διαθήκη του»
http://locandiera.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

Theoulini
«Πολιτική κηδεία στο Β’»
http://theoulini.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

Vrima e celesit - Η κλειδαρότρυπα
«Λίγο ακόμα να σηκωθούμε»
http://agonek.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html#links

Καπέλα στα Φώτα
«Λίγο ακόμα να σηκωθούμε..»
http://click-a.blogspot.com/2006/12/blog-post_116646249143626460.html

MariosP
«Η διαθήκη του»
http://mariosp.wordpress.com/2006/12/18/diako/

Kouniakis
«Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις»
http://kouniakis.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

17 Δεκεμβρίου 2006

Advocatus Diavoli
«Αποχαιρετώντας τον Γιάννη»
http://advocdiab.blogspot.com/2006/12/blog-post_17.html

MEDIAblog.gr
«'Έφυγε' ο Γιάννης Διακογιάννης»
http://www.mediablog.gr/?p=140#comments

Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
«Γιάννης Διακογιάννης»
http://www.socialforum-media.gr/forum/viewtopic.php?t=3487

PRESS-GR
«Ο θάνατος του Γιάννη Διακογιάννη»
http://press-gr.blogspot.com/2006/12/blog-post_17.html

Τα Λέμε
«Πέθανε ο Γιάννης Διακογιάννης»
http://taleme.spaces.live.com/Blog/cns%21364A5DCF3BC18C7%21129.entry

16 Δεκεμβρίου 2006

Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
«Γιάννης Διακογιάννης»
http://theamapati.wordpress.com/2006/12/16/161206b/

Οι Αδιάβροχοι
«Γιάννης Διακογιάννης: Ένας καλός λιγότερος»
http://adiavroxoi.blogspot.com/2006/12/blog-post_16.html

ράδιο στάμπα
«Αντίο Γιάννη»
http://radiostampa.blogspot.com/2006/12/7.html

..ενδιαφέρθηκαν για τον Γιάννη πολλοί, ανώνυμοι και μη

panic room, A.F.Marx, sto_kranio, o_istros, ellinida, allmylifelila, agitprop, suigenerisav, Natalia, vasiliki, the_return, angelito, roidis, isisveiled, enteka, raresteak, laconditionhumaine, greekgaylolita, witch of daffodils,

Καπετάνισσα, kira, Krotkaya, Eleni63, kerasia, Χαρυβδιςς, ange-ta, Αλεξης Μπαρζος, αντι-, mapsara, advocatus diaboli, ATHENA, πρκλς, Vromios, bebelac, aster-oid, northaura, Μαύρο πρόβατο, Sourtoukw, Hungry For Life, μπερεκέτης, fuzzyburlesque, laughing_sheep, αερας, Μαύρος Γάτος, Juanita La Quejica, melomenos, gpapagian, Λούκι, shades in the dark, Marianna, manosantonaros, Χρήστος Φασούλας, Dimis, giftaki, philos, GREEK MEDIA, o kairos, sibilla, myrovolos, chumba, Speculoos, Χρήστος Μόρφος, global, N.Ago, argyrenia, An-Lu, journalist, συνάδελφος, ΠΔ, XM, alex z, Simos, ΗΧΟΛΗΠΤΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ, tsontάs

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Η διαθήκη μου

Επιθυμώ να ταφώ με τρόπο απλό, όπως έζησα. Δεν θέλω επικήδειους. Μονάχα λίγα λουλούδια θα «ζήταγα» από τους συμμαθητές του Δημοτικού, που μαζί μεγαλώσαμε τρείς - τρεις στα θρανία.

Κανένα περιουσιακό στοιχείο δεν επεδίωξα και δεν απόκτησα ποτέ. Και δεν έχω να αφήσω τίποτα σε κανέναν. Οι αγώνες μου - που έδωσα μαζί με τόσους άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες - φοιτητικοί, πολιτικοί, συνδικαλιστικοί, καλλιτεχνικοί, πολιτιστικοί, αντιπολεμικοί, αισθητικοί και δημοσιογραφικοί αποτελούν μία παρακαταθήκη. Αυτή όμως υπάρχει και στα τρία βιβλία μου - και το τέταρτο το υπό .. .έκδοση- που δεν έτυχαν πάντως(με ευθύνη μου) μιας σωστής επιμέλειας.

Όσο για το βιβλίο του πατέρα θα ήθελα από τις πωλήσεις να περισσέψουν κάποια χρήματα για να προβληθεί ο αντιαποικιοκρατικός, αντιιμπεριαλιστικός, λαϊκός, πατριωτικός και σοσιαλιστικός αγώνας του ΕΜΠΑ(Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης) στα Δωδεκάνησα.

Θάθελα πολύ οι συγγενείς, οι φίλοι και οι σύντροφοι που τόσο με αγάπησαν και τους αγάπησα να αγαπούν από εδώ και πέρα ακόμη περισσότερο τη μητέρα και τον αδελφό μου, αλλά και τις δύο κυρίες που βοηθούν στο πατρικό σπίτι, την κυρία Κική και την Ευγενία.

Θα επιθυμούσα, τέλος, το πιάνο μου να δοθεί στο Δημοτικό Ωδείο της Σύμης. Κάποια βιβλία που θα επέλεγε ο αδελφός μου θα ήθελα να πήγαιναν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Και για το αρχείο, τα υπόλοιπα βιβλία, τη «μουσική βιβλιοθήκη», τα όμορφα λιγοστά λουλούδια μου να αποφασίσει ο αδελφός μου Δημήτρης, συμβουλευόμενος τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους για το πού θα μπορούσε - όσα δεν θα κρατούσε - να προσφέρει.

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Σας χαιρετώ

Γιάννης Ε. Διακογιάννης, 23.3.2006

Υ.Γ.: Αυτό το κείμενο που δίδεται σε ορισμένους φίλους και συγγενείς δεν θα ήθελα να γίνει γνωστό πριν επέλθει ο θάνατος.

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2006

Η τελευταία παρέμβαση του Γιάννη.

Σημειώσεις του Γιάννη Ε. Διακογιάννη για την εκδήλωση της ΕΣΗΕΑ Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2006

Σε σύσκεψη μεγάλου καναλιού ο διευθυντής σύνταξης ζήτησε από τους παριστάμενους να μην θιγεί προσωπικά ο Τζωρτζ Μπους.

Ίσως το περιστατικό να μην είχε την αξία του, εάν δεν συνοδευόταν με την παρότρυνση του ίδιου διευθυντή να αποχωρήσουν οι ανταποκριτές της ελληνικής εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ και των τηλεοπτικών σταθμών από τη Βαγδάτη την άνοιξη του 2003.

Τότε ήταν που αφόρητες πιέσεις εκδηλώθηκαν προς τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Έλληνες δημοσιογράφους να αποχωρήσουν από τη φλεγόμενη ιρακινή πρωτεύουσα για λόγους «ασφαλείας» τους.

Αλλά η ιστορία επαναλήφθηκε πολλές φορές. Την άνοιξη του 2001 στο Βελιγράδι έγινε προσπάθεια επηρεασμού των Ελλήνων δημοσιογράφων, ώστε να αποχωρήσουν από τη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα.

Σύμβουλοι τότε της ελληνικής κυβέρνησης, όπως αποκάλυψαν και πρόσφατα η τηλεοπτική εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, ήρθαν σε συνεννόηση με την αμερικανική κυβέρνηση και εξαγόρασαν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Βελιγραδίου και διείσδυσαν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις με στόχο-έτσι είπαν- την επαναφορά της δημοκρατίας.

Ο υπουργός εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας Γιοβάνοβιτς στο περιθώριο της συνέντευξης που μου παραχώρησε τον Απρίλη του 1999 μου είπε: «Πρέσβης επί τιμή, απεσταλμένος της Ελληνική κυβέρνησης διείσδυσε σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, ανέπτυξε οικονομικές σχέσεις με αυτές και προχώρησε στον επηρεασμό ορισμένων εξ αυτών με στόχο την ανατροπή του Μιλόσεβιτς».

Την εποχή του '99 υπήρξε ένα όργιο διαβουλεύσεων, διεισδύσεων και εξαγορών π.χ. γύρω από τα σοβαρότερα κανάλια της Γιουγκοσλαβίας. Συνοδεύτηκε αυτή η εκστρατεία από το βομβαρδισμό των κεραιών της κρατικής τηλεόρασης της Γιουγκοσλαβίας έως τον τελικό βομβαρδισμό του κρατικού κτιρίου της ραδιοτηλεόρασης του Βελιγραδίου, όπου δολοφονήθηκαν συνάδελφοι μας. Το «αστείο της υπόθεσης» είναι ότι ειδοποιήθηκαν εγκαίρως οι συνεργάτες του CNN και εκκένωσαν εγκαίρως τον όροφο όπου φιλοξενούνταν.

Λίγες μέρες αργότερα ακόμη και η ... ενοχλητική κινεζική πρεσβεία δέχθηκε τα πυρά των νατοϊκών βομβαρδιστικών.

Η ιστορία είναι γνωστή...Μετά την φυλάκιση του Οτσαλάν το 1999 και την ανατροπή ορισμένων συσχετισμών στη Μέση Ανατολή, φυλακίστηκε ο Μιλόσεβιτς, ο οποίος οδηγήθηκε κι αυτός στην «αυτοκτονία».


Λίγο αργότερα το φθινόπωρο του 2001 παίχθηκε το μεγάλο παιχνίδι του Αφγανιστάν. Η αποσιώπηση ή η αντίστοιχα μεγάλη προβολή γεγονότων έδωσε και πήρε. Για παράδειγμα, ο δυτικός τύπος παρουσίασε να φλέγεται η αμερικανική πρεσβεία στην Καμπούλ! Το μόνο που είχε συμβεί ήταν να πάρει φωτιά το γκαράζ.

Όταν βρέθηκα στην Καμπούλ στα τέλη του Δεκεμβρίου του 2001 και ρώτησα τον Υπεύθυνο Τύπου της πρεσβείας για τον εμπρησμό, εκείνος γέλασε και μου είπε ότι επρόκειτο για απλή πυρκαγιά σε τμήμα της πρεσβείας. Κι όμως, το γεγονός εκείνο κάλυψε δισέλιδο των δυτικών εφημερίδων ...

Τα τελευταία χρόνια όπως καταγράφει και ο σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Νίκος Γρυλλάκης σε βιβλίο των εκδόσεων Λιβάνη, η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο εξελίξεων στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή που την οδήγησαν στην αλλαγή της εξωτερικής της πολιτικής. Δε θα είχε τόση ιστορική αξία η αναφορά του κυρίου Γρυλλάκη, αν δεν ήταν τόσο κοντά στον πρώην πρωθυπουργό. Γιατί χειρίστηκε πολύ λεπτές υποθέσεις και δούλεψε με πολύ σοβαρότητα για την αλλαγή των καθεστώτων στα Βαλκάνια.

Ανάλογες ήταν και οι δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν κυρίως στο χώρο των ΜΜΕ παραδείγματος χάριν με το «Ίδρυμα Σόρος», όταν επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί ένα κλίμα στα μίντια κατά των λεγόμενων «συντηρητικών» καθεστώτων των Βαλκανίων.

Ουσιαστικά και με τη σύμπραξη της Ελλάδας, επί κυβερνήσεων 1989-2004 επιχειρήθηκε η αλλοίωση των καθεστώτων των Βαλκανίων σε πιο συντηρητική κατεύθυνση.

Την περίοδο 2004-2007 η Ελλάδα πλησίασε περισσότερο την αμερικανική πολιτική, παρά την «αντίσταση Μολυβιάτη». Δηλαδή πλησίασε την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε θέματα αγοράς αεροπλάνων και οπλικών συστημάτων-δεν είναι τυχαία η «κόντρα» με τα ρωσικά όπλα-.

Επίσης ενισχύθηκε η περαιτέρω σύνδεση με την οικογένεια Μητσοτάκη η οποία παραδοσιακά διατηρεί σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα και η σχέση με τμήμα του εκδοτικού κατεστημένου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον τελευταίο καιρό παρά το ότι η οικογένεια Μητσοτάκη διατηρεί παραδοσιακούς δεσμούς με τις ΗΠΑ δέχθηκε και αυτή αφόρητες πιέσεις για να ισορροπήσει πιο πολύ στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Για αυτό και έτυχε δημοσιογραφικών επιθέσεων που την στρίμωχναν σε αυτή τη μέγγενη ...

Τελικώς, η εξωτερική πολιτική της χώρας μέσα σε ένα κυκεώνα αλλαγών στα Βαλκάνια, μεγάλων ανακατατάξεων στις χώρες της Μέσης Ανατολής και στις χώρες του Μαγκρέμπ, φέρεται εγκλωβισμένη. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η Κύπρος δείχνουν καταδικασμένες σε αυτή την πορεία. Όλο και περισσότερο θα στενεύουν τα περιθώρια για εθνικές λύσεις. Και η Ελλάδα όλο και περισσότερο δεν θα ανήκει στους Έλληνες.

Είναι φανερό ότι η κατάσταση στην περιοχή είναι αποπνιχτική. Και επομένως δεν μπορεί κανείς να ελπίζει παρά στο συντονισμένο αγώνα των λαών για ανεξαρτησία και πρόοδο.


Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης ετοίμασε την παραπάνω παρέμβαση για την εκδήλωση της "Συσπείρωσης Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος", με θέμα <<"Επικοινωνία εναντίον Κοινωνίας>> που διοργανώθηκε στην ΕΣΗΕΑ την Παρασκευή, 15 Δεκεμβρίου 2006. Το κείμενο διάβασε ο ξάδερφός του Λεωνίδας.

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006

Γιάννη μου

Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης πέθανε.
Το ύστατο χαίρε στο Β' Νεκροταφείο Αθηνών (Ριζούπολης) τη Δευτέρα στις 3 μμ. (εγγύτεροι σταθμοί ΗΣΑΠ: "Άνω Πατήσια" και "Περισσός")


Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1957 στην Αθήνα. Τέλειωσε το Β’ Γυμνάσιο στην οδό Αχαρνών το 1974 και πέτυχε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας.

Από τα φοιτητικά του χρόνια αναδείχθηκε σε δραστήριο στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπεύθυνος Νεολαίας και Τύπου του κόμματος στη Αχαΐα, ενώ το 1976 εκλέχτηκε γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Πάτρας.

Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία το 1980, ως φοιτητής, συνεργαζόμενος με την εφημερίδα «Το Βήμα». Από το Νοέμβριο του 1981 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1987 ήταν υπεύθυνος του γραφείου της εφημερίδας «Τα Νέα» για τη Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Στη συνέχεια, επιστρέφοντας στην Αθήνα πέρασε διαδοχικά από το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ των «Νέων».

Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), στο πλαίσιο της οποίας αγωνίστηκε μαχητικά για την αξιοπρέπεια και τη διαφάνεια στο δημοσιογραφικό επάγγελμα.

Με εφόδια τη διαρκή ανησυχία του, την αγωνιστικότητα και το πάθος για έναν κόσμο ανεξάρτητο, ελεύθερο και κοινωνικά δίκαιο περιπλανήθηκε σε σχεδόν 100 χώρες από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, τη Βόρειο, Κεντρική και τη Λατινική Αμερική.

Κάλυψε για «Τα Νέα», με υψηλό αίσθημα δημοσιογραφικής ευθύνης και με κίνδυνο, συχνά, της ζωής του, τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και βρέθηκε σε ριψοκίνδυνες δημοσιογραφικές αποστολές σε ταραγμένες περιοχές του πλανήτη.

Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, που μετέφεραν στον έξω κόσμο μια καθαρή και σταθερά προοδευτική ματιά, δέχθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου.

Παθιασμένος με τη δημοσιογραφία, την υπηρέτησε με απαράμιλλη εντιμότητα, συνέπεια και ήθος. Ανυπότακτος και χωρίς εκπτώσεις στην τήρηση των αρχών της δημοσιογραφικής δεοντολογίας δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με κάθε μορφής εξουσία.

Πολίτης του κόσμου και συνάμα ανιδιοτελής πατριώτης, συμπαραστεκόταν έμπρακτα στα όπου γης απελευθερωτικά κινήματα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον αγώνα για μια ελεύθερη Κύπρο, την οποία όνειρό του ήταν να δει χωρίς στρατό κατοχής.

Στάθηκε πάντα στο πλευρό των ταπεινών και καταφρονημένων αυτού του κόσμου. Υπέρμαχος των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, έδινε πάντα το παρόν σε κάθε μορφής πρωτοβουλία για την προστασία των ανθρώπινων αξιών και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής. Έφθασε μάλιστα μέχρι το βήμα της έδρας του ΟΗΕ όπου, ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του διεθνούς Οργανισμού.

Συγγραφέας τριών βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθετε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του «Στα Σύνορα της Φωτιάς», ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με σημαντικές συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του θρυλικού επαναστάτη Τσε. Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της Παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το νεοπαγές επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.

Ακολούθησε το 1987 το «Μετά τον Τσε και τον Αλλιέντε», βιβλίο στο οποίο αφηγείται μια ακόμη περιπλάνησή του, αυτή τη φορά στη Λατινική Αμερική, όπου αναζήτησε την κοινή μοίρα που συνδέει τις χώρες αυτές με την μαρτυρική Κύπρο και την Ελλάδα, εξαιτίας των διαρκών παρεμβάσεων των ΗΠΑ.

Το 1992, με δικά του έξοδα, εκδίδει το βιβλίο «Δυο Φεγγάρια στην Αμερική», στο οποίο καταθέτει τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι 35 ημερών, στη διάρκεια του οποίου διέσχισε απ’ άκρη σ’ άκρη τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καταγράφοντας με τον δικό του αυθεντικό τρόπο το σύγχρονο προφίλ της Βόρειας Αμερικής.

Χρέος τιμής για τον ίδιο ήταν και η επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου «Οι ανυπότακτοι της Σύμης», που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους αφανείς ήρωες του πατριωτικού αγώνα για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από την Ιταλική κατοχή και την Αγγλική επικυριαρχία.

Άνθρωπος με βαθειά πολιτιστική καλλιέργεια -εξαίρετος πιανίστας ο ίδιος, μολονότι αυτοδίδακτος- πρωταγωνίστησε στην καθιέρωση δύο κορυφαίων πολιτιστικών θεσμών στην ελληνική περιφέρεια: Διαδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στο ξεκίνημα του Φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του Φεστιβάλ στο ακριτικό νησί της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του, στο οποίο κατάφερε να ενώσει το καλλιτεχνικό όραμα σπουδαίων ανθρώπων απ΄ όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετείχαν αφιλοκερδώς.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

Εξωστρέφεια ζητά από το ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου

"..στη Γαλλία και στην Ελλάδα, και σε πολλές άλλες χώρες, οι σοσιαλιστές έχουν εμπλακεί σε εσωτερικές συζητήσεις για κομματικές μεταρρυθμίσεις και νέα μοντέλα διακυβέρνησης. Τώρα είναι καιρός να ανοιχτούμε στην κοινωνία και να ξαναβάλουμε τους πολίτες στην καρδιά του σοσιαλιστικού οράματος, ώστε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας από κοινού".

"But in France and Greece, and many other countries, socialists have been locked in internal discussions on party reforms and new governance models. Now it is time we opened up to the public and put people back at the heart of the socialist vision, so that we can shape our future together."

από το νέο άρθρο του Γ. Παπανδρέου στο αγγλόφωνο ιστολόγιο που διατηρεί ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.


νέα άρθρα του Γ. Α. Παπανδρέου για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης και για το Λίβανο. (21/12/2006)

Πανελλήνιο "Σοσιαλδημοκρατικό" Κίνημα

Από τη συζήτηση στην ολομέλεια για το φορολογικό νομοσχέδιο και τον ΟΤΕ (13/12/2006)

Άννα Διαμαντοπούλου (βουλευτής Επικρατείας, υπεύθυνη προγράμματος ΠΑΣΟΚ)

«Σήμερα μας δίνεται η δυνατότητα να αποδείξουμε ότι στη Βουλή υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα με σαφέστατες διαφορές. Υπάρχει ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των καιρών και τα μεταφράζει σε σύγχρονες πολιτικές και υπάρχει και ένα παλαιονεοφιλελεύθερο κόμμα, που είναι η Νέα Δημοκρατία και η οποία φέρνει συνταγές οι οποίες υλοποιήθηκαν και εφαρμόστηκαν μία δεκαετία ή μία εικοσαετία πριν σε άλλες χώρες».

Γιώργος Φλωρίδης (βουλευτής Κιλκίς, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΠΑΣΟΚ)

«σ’ αυτό το επιχείρημα που ακούμε κατά κόρον «ξέρετε, εσείς πουλήσατε το 67%. Γιατί να μην πουλήσουμε και εμείς το υπόλοιπο 33%;», βρίσκεται ακριβώς η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατική προοδευτική πρόταση και τη νεοσυντηρητική νεοφιλελεύθερη. Είναι ακριβώς αυτή η γραμμή, η οποία διαχωρίζει αυτές τις μεγάλες πολιτικές.
Αγαπητοί συνάδελφοι, είναι άλλο πράγμα η συμμετοχή των ιδιωτικών κεφαλαίων εκεί όπου το δημόσιο, μέσα από ένα επεξεργασμένο σχέδιο, οδηγεί τις οικονομικές εξελίξεις και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό, πράγμα η εκποίηση του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό.
Είναι ακριβώς αυτό που σας είπε η κ. Διαμαντοπούλου το μεσημέρι. Είναι ακριβώς αυτή η ευκαιρία που μας δώσατε, για να αναδειχθούν επιτέλους οι βαθιές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη συντηρητική παράταξη και την προοδευτική παράταξη».

«..η πολιτική που ασκείτε σήμερα είναι ακριβώς η αντιγραφή της περιόδου 1990-93 και ότι τώρα πλέον έχει καταπέσει και η δυνατότητα μιας προοδευτικής ρητορικής, γιατί τώρα βρίσκεστε αντιμέτωποι με την αλήθεια των πράξεών σας και πρόκειται για την εφαρμογή ενός αποτυχημένου σε όλο τον κόσμο νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Γιατί αυτό το μοντέλο Ρήγκαν και Θάτσερ επέφερε συμφορές στις χώρες τους και χρειάστηκε στη μεν Αμερική να έρθει ο Κλίντον για να ξαναδώσει ισχύ στην οικονομία της χώρας του και στη ρημαγμένη Αγγλία της Θάτσερ χρειάστηκε να έρθει ο Μπλερ για να ξαναδώσει πνοή σε μια οικονομία η οποία έπνεε τα λοίσθια μέσα από τους πειραματισμούς που οδήγησαν τον αγγλικό λαό σε μια απίστευτη φτώχια.»

Κώστας Τασούλας (βουλευτής Ιωαννίνων, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΝΔ)

«ακούσαμε κυρίως από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως μία προσπάθεια να αναβιώσουν διαχωριστικές γραμμές παρωχημένες, οι οποίες ως τόσο έπαιξαν και ενδεχομένως παίζουν ακόμη το ρόλο τους στη διαμόρφωση των πολιτικών συμπεριφορών των συμπατριωτών μας. Αυτοί οι διαχωρισμοί ακούν στο όνομα προοδευτική και συντηρητική παράταξη, δεξιά παράταξη και σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Ακούστηκε ακόμη και πιο απλοϊκή εκδοχή αυτών των διαχωρισμών: οι καλοί και οι κακοί, εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν τους φτωχούς και τους πολλούς και εκείνοι που υποστηρίζουν τους λίγους και τους πλουσίους. Και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ως προς την πρόθεση τουλάχιστον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αναβιώσει αυτές τις διαχωριστικές γραμμές και αυτές τις εντάσεις, που όντως στο παρελθόν πολιτικά απέδωσαν υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ.».

Αντώνης Σκυλλάκος (βουλευτής Β’ Αθηνών, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΚΚΕ)

«Υπάρχει ταύτιση της σοσιαλδημοκρατίας και της χριστιανοδημοκρατίας, των δεξιών κομμάτων, για πολλά χρόνια, ξεκινώντας από την ενιαία αγορά, από το Μάαστριχτ, από την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι δυνατόν να συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία στα ευρωπαϊκά και να διαφωνούν στα εσωτερικά; Μόνο διαφορά διαχείρισης υπάρχει. Δηλαδή, τον ΟΤΕ και άλλες ΔΕΚΟ δεν ξεκίνησε να τις πουλάει το ΠΑΣΟΚ; Έρχεται η Νέα Δημοκρατία και ολοκληρώνει το έγκλημα».

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006

μια νότα χαράς


Το στολισμένο γραφείο της Νατάσας είναι μια εορταστική νότα χαράς εν μέσω τροπολογιών, αναθεωρήσεων και αιτημάτων για εξεταστικές επιτροπές!

Απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αλληλεγγύη της ΕΣΗΕΑ.

Η ΕΣΗΕΑ εκφράζει την αλληλεγγύη του κλάδου και τη συμπαράσταση της στην 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση της 13ης Δεκεμβρίου 2006, που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ .
Με ψήφους 6 έναντι 5, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε να μη συμμετάσχει στην απεργία.

Προσθήκη (23:20')
Η "Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων" κατακρίνει την «Συσπείρωση»: «Ο ισχυρισμός τους ότι το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε να μην συμμετάσχουν οι δημοσιογράφοι στην απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι ΑΙΣΧΡΟ ΨΕΥΔΟΣ και διεκδικεί… Αριστείον. [..] Στην χθεσινή συνεδρίαση (11.12.06) ο γραμματέας της ΕΣΗΕΑ πρότεινε μία τυφλή απεργία χωρίς κανένα συγκεκριμένο αίτημα».

Η πρώτη εορταστική κάρτα.



Από τη Λέσβο και την τοπική βουλευτή της ΝΔ Χρ. Καλογήρου η πρώτη εορταστική κάρτα προς τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες. Ευχαριστούμε και αντευχόμαστε βουλεύματα επωφελή για το λαό!

Η νέα μόδα, βεβαίως, είναι η αποστολή ευχών με το ..e-mail. Η πρώτη ηλεκτρονική κάρτα στα εισερχόμενά μας (15/12) ήταν του υφυπουργού Παιδείας Γ. Καλού!

Πρώτος στα εορταστικά κεράσματα φέτος (15/12) ήταν ο Ευγένιος Χαϊτίδης (Σερρών, ΝΔ) με τους γνωστούς ακανέδες Λαϊλιά.

Επίσης, λάβαμε παραδοσιακές κάρτες:
Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2006

Από την Άσπρη Λέξη (Περί άσπρης λέξης )

Αντιδάνεια
Κύριο επικοινωνιακό όργανο και συγχρόνως φορέας και δείκτης πολιτισμού η γλώσσα συνδέεται αναπόσπαστα με το ευρύτερο ανθρωπογεωγραφικό περιβάλλον. Οι ιστορικές συνθήκες, όπως επιδρούν στην κοινωνία και τον πολιτισμό, εγγράφονται και αποτυπώνονται στις γλώσσες. Έτσι, δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να μελετηθεί και να «αναγνωσθεί» μέσα στη γλώσσα των ανθρώπων .
Μερικές φορές οι ανταλλαγές γλωσσικών στοιχείων κάνουν ολόκληρο «κύκλο», για να επιστρέψουν μετά την περιπλάνησή τους, αλλαγμένες, στην αρχική τους «πατρίδα». Αυτά είναι τα περίφημα αντιδάνεια (η λέξη αποτελεί απόδοση του γερμανικού όρου Ruckwanderer), που παρατηρούνται σε γλώσσες παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως η ελληνική, η γαλλική, η ιταλική και η γερμανική.
Τα γλωσσικά αυτά στοιχεία, που μετανάστευσαν από την ελληνική κατά τους αρχαίους και ελληνιστικούς χρόνους και εισήχθησαν άμεσα είτε έμμεσα στις διάφορες γλώσσες λόγω των ιστορικών, οικονομικών και πολιτιστικών επαφών των λαών, επέστρεψαν στη μεσαιωνική και τη νέα ελληνική αλλοιωμένα και συχνότατα όχι εύκολα αναγνωρίσιμα εξαιτίας των αλλεπάλληλων μεταβολών που υπέστησαν στη διαδρομή τους άλλοτε στη μορφή, άλλοτε στη σημασία και άλλοτε και στα δύο.

Παροιμία
Οι παροιμίες αποτελούν μέρος κάθε ομιλούμενης γλώσσας. Παραδόθηκαν με τον προφορικό λόγο από γενιά σε γενιά, ώσπου καταγράφηκαν και αποτέλεσαν λαογραφικό θησαυρό για τις ερχόμενες γενιές. Όπως επισημαίνει ο F. Bacon «η ιδιοφυΐα, η εξυπνάδα και το πνεύμα ενός έθνους φανερώνονται στις παροιμίες του».

Ετυμολογία
Οι λέξεις δεν είναι κομήτες. Η ετυμολογία (< αρχ. έτυμον + λέγω/λόγος) είναι η μελέτη της προέλευσής τους. Επομένως, η ετυμολογία μιας λέξης είναι η γλωσσική ιστορία της. Με όχημα την ετυμολογία - την επιστημονική αναζήτηση της καταγωγής των λέξεων, της αρχικής ρίζας και της πρώτης σημασίας τους - η "άσπρη λέξη" παρακολουθεί τη γέννηση και την ιστορική διαδρομή των λέξεων προσπαθώντας να βρεθεί κοντά στη μυστική ουσία τους.


Μάντζαρος

Εκατόν τριάντα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του, ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος (1795-1872) παραμένει ουσιωδώς άγνωστος. Πράγματι, η μουσική του Κερκυραίου θεμελιωτή της λεγόμενης "Επτανησιακής Σχολής" αγνοείται από τους ανθρώπους που τραγουδούν "Σε γνωρίζω από την κόψη." στις εθνικές τους εορτές και επετείους.
Κι όμως, ο Μάντζαρος είναι ο συνθέτης της πρώτης σωζόμενης όπερας Έλληνα δημιουργού (Don Crepuscolo, 1815), του πρώτου γνωστού έργου σε ελληνική γλώσσα για φωνή και ορχήστρα (Aria Greca, 1827), των πρώτων γνωστών ελληνικών έργων για κουαρτέτο εγχόρδων (Partimenti, περίπου 1850), του πρώτου ελληνικού πιανιστικού ρεπερτορίου, του πρώτου ελληνικού έργου σε μορφή φούγκας, της πρώτης μνημονευόμενης ελληνικής συμφωνίας (χαμένη), καθώς και ο συγγραφέας του πρώτου δοκιμίου μουσικής ανάλυσης (Rapporto, 1851) και των πρώτων μουσικοπαιδαγωγικών συγγραμμάτων στην Ελλάδα.
Ο Μάντζαρος περιορίστηκε στο ρόλο του συνθέτη του Εθνικού Ύμνου. Στη μουσική του Μάντζαρου διακρίνει κανείς μιαν υγιή συγχώνευση γερμανικών, ιταλικών και γαλλικών στοιχείων, μαζί με χαρακτηριστικά μιας ξεχωριστής κερκυραϊκής μουσικής παράδοσης.
Πηγή: Ιόνιο Πανεπιστήμιο,Χάρης Ξανθουδάκης

Μεταφερθήκαμε στο Blogger BETA και είχαμε κάποια προβλήματα εμφάνισης ελληνικών χαρακτήρων (λύθηκε 95%) και "εξαφάνισης" των συναδέλφων που γράφουν στα «Έδρανα». Μέχρι να εμφανιστούν τα ονόματα των "contributors" στη σωστή θέση δείτε εδώ ποιοι συμμετέχουν:

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Γιώργος Τερζής

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Τέλος φόρμας

Μαρία Τσιντήλα

Αρχή φόρμας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Μαρίνα Μάνη

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Nicole

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Αννα Ασημινάκη

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

DimitrisTakis

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Makridis

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Μιχάλης

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

laski

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Έφη Γαλώνη

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Δημήτρης Τζάθας

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Κατερίνα Γκίκα

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Φώτης

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2006

Αιμοδοσία; Τι είναι αυτό;

Μηδέν, αγαπητοί συνάδελφοι. Ουδείς κοινοβουλευτικός συντάκτης προσήλθε στη χθεσινή αιμοδοσία των υπαλλήλων της Βουλής.
Αν θέλετε να αισθανθείτε καλύτερα, από τους 300 βουλευτές, μόνο δύο αφιέρωσαν λίγο από το χρόνο τους: Ο υπουργός Δικαιοσύνης Αν. Παπαληγούρας και ο τακτικός αιμοδότης Αθ. Δαβάκης (Λακωνίας, ΝΔ).
Ξέρω συνάδελφούς μας οι οποίοι είναι εθελοντές αιμοδότες, που δίνουν αίμα όταν παραστεί ανάγκη ή που θέλουν αλλά δεν μπορούν να δώσουν για ιατρικούς λόγους. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς αδιαφορούμε.
Όσο για τους βουλευτές μας, και ειδικότερα για τους συμπολιτευόμενους, τι να πει κανείς.. Δεν συγκινήθηκαν ούτε από το γεγονός ότι η αιμοδοσία ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του πρώην πρωθυπουργού Γ. Ράλλη!


Εύγε στους 91 εργαζόμενους της Βουλής που ανταποκρίθηκαν.

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2006

δείτε κι αυτό το ιστοημερολόγιο: Αξιολόγηση Βουλευτών

το μάθαμε από το Allu Fun Marx

Ο Στέφανος Μάνος και οι "νταβατζήδες".

Πρωτότυπο τρόπο διαμαρτυρίας επέλεξε ο, εκλεγείς με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητος βουλευτής Στέφανος Μάνος, με αφορμή την αδιαφορία (;) των ΜΜΕ στις τροπολογίες που κατέθεσε στο φορολογικό νομοσχέδιο. Στο «ενημερωτικό σημείωμα» που διένειμε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες υπενθυμίζει τον ορισμό των λέξεων νταβατζηλίκι και νταβατζής όπως προσδιορίζονται στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη.

νταβατζηλίκι (το) {χωρ. γεν.} (λαϊκ.) 1. οι ασχολίες τού νταβα­τζή (βλ. λ.), η προστασία και η εκμετάλλευση πόρνων 2. (κατ' επέκτ.) το θράσος, οι παλληκαρισμοί και γενικά ό,τι συνθέτει τη συμπεριφορά τού νταβατζή (βλ. λ.) συν. νταηλίκι.

νταβατζής (ο) {νταβατζήδες} (λαϊκ.) 1. πρόσωπο που παίρνει μέρος των χρημάτων που κερδίζει μια πόρνη με αντάλλαγμα την προστασία που της παρέχει συν. προαγωγός, προστάτης, αγαπητικός 2. (μτφ.) πρόσωπο που εμφανίζεται ως προστάτης ενός χώρου, συστήματος, επαγγελματικής ομάδας κ.ά, απο­κτώντας προσωπικά οφέλη από αυτά: ορισμένα στελέχη χαρακτήρισαν τα μέλη τής ηγεσίας τους «νταβατζήδες του συνδικαλιστικού κινήματος». Επίσης νταβάς.
[ΕΤΥΜ. μεσν, < τουρκ. davacι «συνήγορος» < dava «δίκη»].

Γιατί μας τα υπενθυμίζει όλα αυτά ο κ. Μάνος; Πιθανότατα για να προκαλέσει το ενδιαφέρον μας στο γεγονός ότι δεν καταργείται η διάταξη που αναγνωρίζει σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες έκπτωση 4% χωρίς δικαιολογητικά, από τα ακαθόριστα έσοδα τους, «για την αντιμετώπιση ειδικών δαπανών για τις οποίες, λόγω της φύσεως τους, δεν είναι εφικτή η λήψη αποδεικτικών στοιχείων».

Για την ιστορία, η διάταξη αυτή αφορούσε σε εξαγωγικές, ξενοδοχειακές και τουριστικές επιχειρήσεις ενώ το 1994 περιέλαβε τις εφημερίδες και τις ραδιοτηλεοράσεις. Η διάταξη είχε ισχύ έως το 1996, ωστόσο λίγο πριν τις εκλογές του 2004 παρατάθηκε έως το 2008 (παρ 6 του άρθρου 32 του ν. 3229/2004).

Όπως υποστηρίζει ο κ. Μάνος «με βάση το νόμο, ένας τηλεοπτικός σταθμός μπορεί π.χ. να καταβάλλει αμοιβές στο υψηλόβαθμο προσωπικό του χωρίς οι τελευταίοι να πληρώνουν φόρο. Με μερικά εκ. ευρώ, 'μαύρα χρήματα', μπορεί ο σταθμός να κάνει και ένα σωρό άλλα πράγματα που θα προτιμούσε να μην είναι γνωστό ότι τα κάνει».

Ο κ. Μάνος επικρίνει την κυβέρνηση ότι δεν καταργεί τη διάταξη, παρότι έχει στείλει σχετική επιστολή στον πρωθυπουργό και παρότι έχει ξανακαταθέσει παρόμοια τροπολογία προ δύο μηνών..

Σύμφωνα με την συνήθη κοινοβουλευτική πρακτική, οι τροπολογίες μη συμπολιτευόμενων βουλευτών σπανιότατα γίνονται δεκτές.

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006

Κάποιες φορές στη Βουλή...


... νοιώθουμε να γυρνάμε στα παιδικά μας χρόνια.
Δυστυχώς, όχι στη θέση του Asterix
αλλά των λεγεωνάριων

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2006

Από την Άσπρη Λέξη (περιοχές της Αττικής)

Καλογρέζα
Το τοπωνύμιο συνδέεται με την περίφημη Αθηναία μοναχή και μετέπειτα Αγία Φιλοθέη - κατά κόσμον Ρεγούλα ή Ρηγούλα κόρη Αγγέλου Μπενιζέλου, χήρα του Ανδρέα Χειλά - που διατηρούσε στην περιοχή αυτή μετόχι της ιδιόκτητης μονής της κατά τον 16ο αι. Τη Φιλοθέη, που καταγόταν από αρχοντική και πλούσια οικογένεια και διέθεσε όλη την περιουσία της για την ανακούφιση των φτωχών και την απελευθέρωση των σκλαβωμένων Ελλήνων, οι χωρικοί την αποκαλούσαν Κυρά αλλά και Καλογρέζα, δηλαδή καλογραία, καλόγρια.
Η Καλογρέζα παλαιότερα περιλάμβανε μεγαλύτερη περιοχή απ' ότι σήμερα καθώς και ένα τμήμα της σημερινής Φιλοθέης, όπου ο ναός της Αγίας Φιλοθέης.

Εκάλη
Αρχαίος δήμος της Αττικής που ανήκε στην Λεοντίδα φυλή (: Εκάλη και ο κάτοικός της Εκάλιος). Κατά την παράδοση το τοπωνύμιο συνδέεται με το όνομα μιας γυναίκας, της Εκάλης.
Όπως ιστορεί ο Πλούταρχος, ο Θησέας πηγαίνοντας στον Μαραθώνα, για να πιάσει τον περίφημο ταύρο που προκαλούσε μεγάλες καταστροφές στην περιοχή, έπιασε σφοδρή κακοκαιρία και ο Αθηναίος ήρωας ζήτησε καταφύγιο στην καλύβα μιας γριούλας, την οποίαν έλεγαν Εκάλη. Η γριά γυναίκα υποσχέθηκε στον Θησέα ότι θα θυσίαζε στον Δία, για την επιτυχία της αποστολής του. Όταν ο Θησέας έπιασε τον ταύρο, επέστρεψε στην καλύβα αλλά τη βρήκε νεκρή. Από ευγνωμοσύνη αργότερα δημιούργησε ένα δήμο με το όνομα της.
Το όνομα αυτό χρησιμοποιήθηκε αυθαίρετα από μια οικοδομική εταιρεία που από το 1922 ίδρυσε έναν πρότυπο αστικό συνοικισμό με βάση τα σχέδια πρότυπης αγγλικής κηπούπολης στο 19,5 χλμ. μεταξύ Κηφισιάς και Διονύσου.

Γέρακας
Περιοχή που ανήκε τον 16ο αι. στον καταγόμενο από την Αθήνα Μέγα Λογοθέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Ιέρακα, ο οποίος την πούλησε στη Μονή Πεντέλης. Το τοπωνύμιο λοιπόν προέρχεται από το όνομα του Ιέρακα, που προφανώς συνδέεται ετυμολογικά με τον Ιέρακα, το γεράκι.

Αναφιώτικα
Συνοικία της Αθήνας στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που δημιουργήθηκε αυθαίρετα γύρω στα 1860 από Αναφιώτες (καταγόμενους από την Ανάφη) τεχνίτες και εργάτες, οι οποίοι είχαν έρθει στην πρωτεύουσα για να εργαστούν στις ανασκαφές της Ακρόπολης αλλά και για να προσφέρουν έργο στην ανοικοδόμηση της Αθήνας.
Παραδίδεται πως οι πρώτοι που οικοδόμησαν αυθαίρετα και εγκαταστάθηκαν σ' αυτή την περιοχή ήταν ένας χτίστης και ένας ξυλουργός από την Ανάφη, ο Γεώργιος Δαμίγος και ο Μάρκος Σιγάλας.

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006

Γιατί να δώσω αίμα;


Δηλαδή, πρέπει να κινδυνεύει κάποιος συγγενής μας ή να μας τάξουν "τριήμερον τιμητικήν"* για να δώσουμε αίμα; Συγνώμη για το "επιθετικό" πνεύμα αλλά, το να αφιερώσουμε δέκα λεπτά από τη ζωή μας, για μια φιάλη αίμα, δεν είναι τίποτα μπροστά στη σωτηρία ενός ανθρώπου. Μπορώ να σας αναφέρω πολλές "δακρύβρεχτες" ιστορίες με παιδάκια που μπαίνουν για εγχείρηση καρδιάς, για νέους που τσακίζονται στην άσφαλτο κ.α., οι οποίοι έχουν την ανάγκη μιας ευαισθητοποιημένης και οργανωμένης κοινωνίας.
Επειδή όμως αυτά -στην πραγματικότητα- δε συγκινούν, σκεφτείτε τη χρησιμότητα του να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης, καθώς ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι αποκτούν άμεση πρόσβαση στις τράπεζες αίματος όταν το χρειαστούν, και πιστέψτε με, οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή στη ζωή μας θα το χρειαστούμε.
Η ευκαιρία για εμάς τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, τους εργαζόμενους στη Βουλή και τους βουλευτές δίδεται την ερχόμενη Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου, στο εντευκτήριο των βουλευτών από τις 09.00 έως τις 14.00. Η αιμοδοσία οργανώνεται από το σύλλογο των εργαζόμενων στη Βουλή, στη μνήμη του πρώην πρωθυπουργού Γ. Ράλλη.
Και μη ξεχάσετε να ζητήσετε κάρτα εθελοντή αιμοδότη!

*για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, άδειες δεν προβλέπονται για τους δημοσιογράφους αιμοδότες..