Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Τι άλλο θα πληρώσουμε..

ή «Ήρθε η ώρα να (ξανα)πληρώσουμε..

Τα είπανε Αίολο, Αριάδνη, Άτλαντα. Έτσι ονόμασε, αρχές 2000, η τότε κυβέρνηση Σημίτη τα ..σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μείωναν το έλλειμμα μέσω της «τιτλοποιήσης μελλοντικών εσόδων». Δισεκατομμύρια ευρώ μπήκαν στα κρατικά ταμεία, μέσω της προείσπραξης εσόδων από τέλη αεροδρομίων, τυχερά παιχνίδια, κοινοτικές χρηματοδοτήσεις κλπ. Με μια μικρή λεπτομέρεια. Ο μέλλοντας χρόνος της επιστροφής των χρημάτων έγινε ενεστώς…

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν το 2002 (πηγή) οι τέσσερις τιτλοποιήσεις μελλοντικών εσόδων στις οποίες προχώρησε η Ελλάδα αφορούν:

* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων της χρηματοπιστωτικής εταιρείας SPV Hellenic Securitisation ύψους 445 εκατ. ευρώ για το 2008 και 295 εκατ. ευρώ για το 2011.

* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από το Λόττο και συγκεκριμένα την εταιρεία Αριάδνη ΑΕ ύψους 650 εκατ. ευρώ για το 2013.

* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από το Γ΄Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (εταιρεία Ατλας) ύψους 1 δισ. ευρώ για το 2005 και 1 δισ. ευρώ για το 2007.

* Στην τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από τέλη αεροδρομίου και ειδικότερα την εταιρεία Αίολος ΑΕ ύψους 355 εκατ. ευρώ για το 2019.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Ένα βιβλίο για τον Γιάννη Ε. Διακογιάννη..



Ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Κρητικός μας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου "Πού τελειώνει το ταξίδι σου;" γραμμένο για τον αείμνηστο δημοσιογράφο, κοινωνικό αγωνιστή και εξαίρετο άνθρωπο

ΓΙΑΝΝΗ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ.


Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010 και ώρα 8 μ.μ.

στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, (Ακαδημίας 20)।


Χαιρετισμό θα απευθύνει ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Πάνος Σόμπολος


Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ Βουλευτής Αθηνών

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ Βουλευτής Αθηνών

ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Βουλευτής Αργολίδος

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΑΚΟΣ Βουλευτής Λάρισας


Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός ΜΕΛΙΝΑ ΜΠΟΤΕΛΛΗ


Συντονίζει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΔΕΡΑΤΟΣ


Το βιβλίο είναι των εκδόσεων "ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ"

Όχι άλλα μοιριολόγια!

Ακούω αυτόν τον θηριώδη Καζαντζίδη! Αυτόν που τραγούδησε τα βάσανα των γονέων μας των καθημαγμένων.
Αυτήν τη ρωμαλέα φωνή που ερμήνευε αυτό που κάποτε είμασταν. Φτωχοί με φιλότιμο.
Και στον καταμερισμό ριγμένοι, όπως πάντα, χάρη στην ανίκανη και βολεμένη πολιτική τάξη της χώρας που αγόραζε "τριάρια" στο Κολωνάκι, όταν εμείς ανεμίζαμε μαντήλια του χωρισμού.
Δεν έχουνε όμως να πάρουν τραίνα Γερμανίας- Αθηνών τα παιδιά μας τώρα πια. Η ξενητειά είναι εδώ. Και ή θα την αναχαιτίσουμε ή θα μας αφανίσει, γαμώ τις τράπεζές τους γαμώ!
Αυτή η προσκυνημένη κυβέρνηση πρέπει να φύγει τώρα! Μετά εμείς που κρατάμε αυτόν τον τόπο στα χέρια μας με τον καθημερινό μας ιδρώτα, θα ιδούμε για τα καλά τι θα κάνουμε, ξεκινώντας απο την άρνηση του χρέους! Απορώ με τον ΣΥΡΙΖΑ που μιλάει για αναδιαπραγμάτευση. (σ.σ: ΄ντάξει θα ζήσουμε και χωρίς τους Κουβέληδες...) Και εντυπωσιάζομαι και πάλι με το ΚΚΕ!..
Μπορεί να κινείται με την ταχύτητα των παγετώνων, αλλά για μια φορά ακόμα σε ένα μεγάλο εθνικό ζήτημα, πήρε γαμάτα πατριωτική θέση, προτείνοντας να αρνηθούμε το χρέος!!!
Ο άλλος δρόμος, είναι με το ΠΑΣΟΚ αυτού του ανίκανου Γιώργου Παπανδρέου και αυτής της θλιβερής καρικατούρας του Γ. Παπακωνσταντίνου που παριστάνει τον υπουργό Οικονομικών, (για τον Λοβέρδο μου απαγορεύει η αισθητική μου να γράφω...) που τους στηρίζει η ακροδεξιά του Καρατζαφύρερ κι όλα τα ιδιοτελή μουνόπανα αυτού του τόπου και που μας λένε ψέμματα ακόμα και τώρα!.
Τα θέματα ωστόσο, τώρα είναι απλά!
Αϊντε, ρε μάγκες...Διαλέξτε επιτέλους στο κόλπο "η ζωή μας, για η δική τους", γιατί όλοι αυτοί κοντεύουν να μας πάρουνε σβάρνα!
Και εν πάσει περιπτώσει να μετρηθούμε σ΄ αυτό το κωλομάγαζο...Να δούμε σε ποιούς ανήκει
Στους ανδρείους που το αγαπάνε για στους σιχαμένους που το νέμονται...

Υ.Γ: Αυτή η γαμημένη αστική τους Δημοκρατία, έχει πάψει απο καιρό να υφίσταται. Κι ο αχαμνός Γιωργάκης απειλεί με πρόωρες εκλογές τους επαγγελματίες βουλευτές του, άμα δεν ψηφίσουν τις εργασιακές και ασφαλιστικές αγριότητες. Κάποιος πρέπει να του πει να μας κάνει αυτήν τη χάρη και να στήσει κάλπες...

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Η άρνηση του χρέους, είναι η μόνη αξιοπρεπής λύση!

Μου ζήτησαν ένα άρθρο για τον "Αγγελιοφόρο της Κυριακής" που βγαίνει στη Θεσσαλονίκη
και έχει πανελλαδική κυκλοφορία. Έστειλα το παρακάτω...

Χωρίς καμία αναστολή, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση η κυβέρνηση εθίζει τους πολίτες στη συνήθεια, ότι λειτουργεί σαν απλός εντολοδόχος των ξένων δανειστών στους οποίους στην πραγματικότητα έχει παραδώσει το τιμόνι της χώρας.
Η τελευταία επιλογή της να νομοθετήσει την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων με Προεδρικά Διατάγματα, παρακάμπτοντας τη Βουλή, δείχνει ότι το Μαξίμου έχει λόγους να φοβάται τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Προκαλεί μεγάλη απορία η ευκολία που ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, συνθηκολόγησαν χωρίς να προβάλλουν στοιχειώδη αντίσταση όταν υπέγραφαν τη διαβόητη δανειακή σύμβαση της 8ης Μαΐου.
Σύμφωνα με τους όρους της η Ελλάδα παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία ή από κάθε νομική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της ασυλίας από την άσκηση αγωγής, κατάσχεσης και αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των περιουσιακών της στοιχείων.
Για όσους δεν κατάλαβαν ότι η χώρα έχει βγει στο σφυρί, το κάνει λιανά το ίδιο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους που αποσαφηνίζει ότι πίσω από τα ψιλά γράμματα, ορίζεται δεσμευτικά πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα κυριαρχικό δικαίωμα έναντι των πιστωτών της.
Και για όσους επιμένουν ότι το πολίτευμα της χώρας είναι ακόμα Προεδρευόμενη Δημοκρατία, ο Χ. Μπαρόζο, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φρόντισε να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις, προειδοποιώντας απειλητικά πριν από λίγες ημέρες, ότι «η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και άλλες χώρες, μπορεί να εξαφανιστούν ως δημοκρατίες αν δεν εφαρμόσουν τα πακέτα λιτότητας».
Εις το όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης που είναι φανερό πως τους μόνους που εξυπηρετεί είναι οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ξαναγράφεται το εργατικό δίκαιο, καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις, απελευθερώνονται οι απολύσεις και κόβονται στο μισό οι αποζημιώσεις.
Πρόκειται για επανάληψη με πιο σκληρούς αυτή τη φορά όρους της συνταγής που μας έφερε μέχρι εδώ και χωρίς τίποτε να αποκλείει ότι δεν θα ακολουθήσουν και νέα επαχθή μέτρα.
Όμως το χειρότερο απ΄ όλα, είναι ότι ακόμα και τούτη την ώρα η κυβέρνηση από τον πρωθυπουργό που περιοδεύει ανά τον πλανήτη
μοιράζοντας διαβεβαιώσεις για το ηθικό ποιόν των Ελλήνων που σέβονται τις δανειακές τους υποχρεώσεις, μέχρι τις καρικατούρες που παριστάνουν τους υπουργούς, λένε ψέματα.
Όσο κι αν ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει ότι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα, τον αδειάζει θεαματικά η Επιτροπή που τονίζει ότι για το 2011 και πέρα έχουν προσδιοριστεί επιπλέον μέτρα αύξησης των εσόδων και μείωσης των δαπανών προκειμένου να διασφαλιστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Η μετατροπή της χώρας σε αποικιακό παράρτημα και η μαζική εξαθλίωση φαίνεται πως αυτή την φορά δεν θα είναι πολιτικά διαχειρίσιμη. Γι΄ αυτό και στο πολιτικό σκηνικό, ετοιμάζονται εναλλακτικά σχήματα, σαν απάντηση στη μόνη αξιοπρεπή και βιώσιμη εθνικά λύση: την άρνηση αποπληρωμής του χρέους το οποίο στην πραγματικότητα, έχουν χρυσοπληρώσει με το αίμα τους οι πολίτες.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Βυθιζόμεθα θεσμικά

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

15 Ιουνίου 2010

Σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. ε’ Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, ο δημοσιογράφος οφείλει:

«Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του».

Κατόπιν αυτού και, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, σε σχέση με πρόσφατα δημοσιεύματα, που αφορούν τους στοιχειώδεις όρους αξιοπιστίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ απαιτεί:

α. Να δοθεί στην ΕΣΗΕΑ η «λίστα» των δημοσιογράφων, που ταξίδεψαν στη Νότια Αφρική με χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς.

β. Να δοθούν στην ΕΣΗΕΑ τα στοιχεία από την κατάθεση του υπευθύνου της εταιρείας δημοσίων σχέσεων « CIVITAS » στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, στην οποία φέρεται να ισχυρίσθηκε ότι χρηματίζονται δημοσιογράφοι.

Η ΕΣΗΕΑ γνωρίζει ότι υπάρχει πρόβλημα δεοντολογίας. Αναγνωρίζει ότι υπάρχουν ευθύνες και στα δημοσιογραφικά Σωματεία, που δεν προσπάθησαν αρκετά για την αντιμετώπισή του. Δηλώνει, όμως, ότι δεν προτίθεται να συνεχίσει να ανέχεται αυτό το φαινόμενο, που διαβρώνει το επάγγελμα και το δικαίωμα των πολιτών στην αντικειμενική ενημέρωση.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΜΗν (αυτο)καρφώνεστε παιδιά!..

Δημοσιεύτηκε σε χτυπητό πλαίσιο βδομαδιάτικου εντύπου και... μάλλον απειλητικά, όπως φαίνεται, απο κάποιον ανώνυμο, οτι σκοπεύει, λέει, να λείψει καμιά δεκαριά μέρες στη Νότια Αφρική για τους αγώνες της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου με την χορηγία μιας εγχώριας Τράπεζας και προειδοποιεί, μάλιστα, να μην γραφεί και τίποτε εις βάρος του...ανώνυμα, γιατί τότε, όπως αφήνει να εννοηθεί και κάπως έτσι το καταλαβαίνω εγώ, θα έχει μετά να πει διάφορα...
Δεν γουστάρω να κάνω σχόλια, αν και έχω απαντήσεις....
Το καταγράφω, όμως, εγώ ο Γιώργος Χατζηδημητρίου του Ηλία (σ.σ: για να μην υπάρχει πρόβλημα ανωνυμίας...)σαν μια ένδειξη απίστευτης αναίδειας που ζητάει και τα ρέστα μες τη γενική κατρακύλα!..
Δημοσιογράφοι καλοί νομίζω, παρόλα αυτά, υπάρχουνε ακόμα παντού και πολλοί και χωρίς χορηγούς!
Κι αυτό, άσχετα, απο το αν χάθηκαν προσωρινά στον Τύπο, οι τελευταίες νησίδες εντιμότητας.

Ο μαραμένος μπαξές της 3ης Σεπτέμβρη

Τι είναι σημερα το ΠΑΣΟΚ; Αυτό που είπε αφοπλιστικά την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή ετούτη η απερίγραπτη περίπτωση, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου που επιμένει- με το λαδωμένο του τσουλούφι και το δουλικό του χαμόγελο απέναντι στους βλοσυρούς δανειστές μας, των οποίων τα συμφέροντα επιτηρεί- να παριστάνει τον υπουργό Οικονομικών. "Ξεκινάμε- είπε- απο μια βασική αφετηρία. Δεν έχουμε αγκυλώσεις! Ούτε ιδεολογικές παρωπίδες...".
Μονάχα οι τελείως ανίκανοι άνθρωποι- κοινώς μαριονέτες- μπορούν να κάνουν τόσο κυνικές παραδοχές, αποκαλύπτοντας θεαματικά την ευήθειά τους...
Σημειωτέον για τους κακοπροαίρετους: η απάντηση, είναι καταγραμμένη στα επίσημα Πρακτικά της Βουλής.
Και ο θλιβερός απάντησε με αυτά τα λόγια- που είναι θέσεις!- όταν ο πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας του θύμισε οτι απο τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ίδιος άνθρωπος όπως άλλωστε κι η μοιραία πρωθυπουργάρα μας, άλλα λέγανε, προτού να φτάσουν σήμερα σκυφτά πεσκέσια, στην φοβερή παραδοχή να ξεπουλάνε ακόμα και το νεράκι του Θεού, λες και το κονόμησαν απο τους μπαμπάδες τους!..

Υ.Γ: Έβαλα αυτόν τον τίτλο γιατί είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Και γιατί μα το Θεό, δεν ξέρω κανέναν επαγγελματία ΠΑΣΟΚο που, σε αντίθεση με όσους αξιοπρεπείς σ΄ αυτόν τον τόπο απέφευγαν τα κάθε είδους ταμεία, να μην έχει λύσει τα βασικά του βιοτικά προβλήματα...
"Εγώ ένα σπιτάκι έχω και μια δουλίτσα" λένε οι πιο ανυποψίαστοι απο αυτούς. Γύρευε τώρα τη σύγχυση. Το λένε με υπερηφάνεια! Εννοώντας οτι ενω θα μπορούσανε να φάνε πολλά λεφτά αρκεστήκανε στα ξεροκόμματα του συστήματος...

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις στην Ιστορία της Θεωρητικής Κατεύθυνσης, ζητήθηκε από τoυς διαγωνιζόμενους, μεταξύ άλλων, να δώσουν το περιεχόμενο του όρου: "Ομάδα των Ιαπώνων".
Στο ιστολόγιο αυτό πάντως, είχαμε την χαρά να γράψουμε για τους Ιάπωνες της Βουλής των Ελλήνων από τις 16 Μαΐου 2006.
Επαναφέρουμε σήμερα το θέμα αυτό, για να το θυμηθούν οι φίλοι αυτού του ιστολογίου.


Τρίτη, 16 Μαΐου 2006

Οι "Ιάπωνες" της ελληνικής Βουλής.




Υπό Παντελεήμονος του Ιαματικού.


Μια άτυπη και πολιτικά ετερόκλητη ομάδα βουλευτών, με ξενική ονομασία, έγραψε τη δική της πολιτική ιστορία, στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η χώρα προσπαθούσε να απαλλαγεί από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και να βρει τον κατάλληλο βηματισμό στο νέο περιβάλλον, που δημιουργούσαν οι ανάγκες του εκσυγχρονισμού της.

Τους ονόμασαν Ιάπωνες, αλλά ήταν Έλληνες. Τους παρομοίωσαν με τους Ιάπωνες στρατιώτες, αλλά ήταν βουλευτές, με πάθος για την αποστολή τους και όραμα για τη χώρα.
Ήταν το έτος 1906, όταν ένα πυρήνας βουλευτών με ταυτόσημες απόψεις σε καίρια ζητήματα, έκανε την εμφάνισή του στην Ελληνική Βουλή, χωρίς ωστόσο να αποτελέσει κόμμα.
Επικεφαλής, αλλά πρώτος μεταξύ ίσων, ήταν ο βουλευτής Αττικοβοιωτίας Στέφανος Δραγούμης, παλαιός τρικουπικός. Ακολουθούσαν ο ανεξάρτητος βουλευτής Πατρών Δημήτριος Γούναρης, παλαιός θεοτοκικός και ο βουλευτής Κυκλάδων Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, παλαιός δηλιγιαννικός. Αργότερα προστέθηκαν σ’ αυτούς, ο ανεξάρτητος βουλευτής Χαράλαμπος Βοζίκης από την Κυνουρία, παλαιός δηλιγιαννικός και ζαϊμικός, ο Απόστολος Αλεξανδρής, ανεξάρτητος από την Καρδίτσα πρωτοεκλεγείς τότε και ο βουλευτής Ερμιονίδας Εμμανουήλ Ρέπουλης, παλαιός δηλιγιαννικός. Λίγα χρόνια αργότερα ο Ρέπουλης και ο Αλεξανδρής ακολούθησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο κόμμα των Φιλελευθέρων.
Η ομάδα αυτή, δεν είχε πολιτικά ομοιογενή σύνθεση, αλλά είχε πολλά κοινά στοιχεία: Την αγωνιστικότητα, το πάθος, το όραμα και την έντονη παρουσία και συμμετοχή της στις συνεδριάσεις της Βουλής καθημερινά. Χαρακτηρίζονταν αδιάλλακτοι και αναγνώριζαν ως πεδίο δράσης τους, την αίθουσα του Κοινοβουλίου.
«Ιάπωνες» τους ονόμασε ο δημοσιογράφος Βλάσης Γαβριηλίδης, σε ένα άρθρο του στην «Ακρόπολη» στις 10-2-1907, βαθύτατα επηρεασμένος από τον διεξαγόμενο τότε Ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο. Στον πόλεμο εκείνο, οι Ιάπωνες πολεμιστές, είχαν αποσπάσει τον παγκόσμιο θαυμασμό για τις αιφνιδιαστικές και παράτολμες επιθέσεις τους στα τσαρικά στρατεύματα.
Η ομάδα των Ιαπώνων, δεν μακροημέρευσε. Άρχισε να διαλύεται όταν ο Δημήτριος Γούναρης ορκίσθηκε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη τον Ιούνιο του 1908. Οι συναγωνιστές του στην ομάδα, δεν του χαρίστηκαν. Έτσι, κατά τη συζήτηση του κρατικού Προϋπολογισμού, άσκησαν τόσο έντονη κριτική, που τελικά ανάγκασαν το Γούναρη να παραιτηθεί.
Γενικά, η ομάδα των Ιαπώνων, που έμεινε στην ιστορία με την ξενική αυτή ονομασία, διακρίθηκε για τις επιθέσεις της κατά του πολιτικού ελιτισμού, για την ριζοσπαστική κριτική κατά της διαφθοράς για τις δομικές επισημάνσεις της στην απαιτούμενη ανάπτυξη της κοινωνίας και στην ανάγκη εθνικής ανάτασης. Πολιτικοί μελετητές, τους θεώρησαν ως τη χαρακτηριστικότερη περίπτωση αστών ριζοσπαστών. Μια αποτίμηση της προσφοράς της ομάδας των Ιαπώνων, έκανε έμμεσα στις 19 Μαΐου 1924 στη Βουλή ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, νεκρολογώντας τον Εμμανουήλ Ρέπουλη:
«Δια των λαμπρών αυτών αγώνων από των δημοσιογραφικών το πρώτον στηλών και εκ παραλλήλου έπειτα από του βήματος τούτου ως εκπρόσωπος της ομάδας των Ιαπώνων, συνετέλεσεν με ακάθεκτον ορμήν κατά της πολιτικής διαφθοράς και του εθνικού μαρασμού, εις επανάστασιν, η οποία διήνοιξε νέας απόψεις, εδημιούργησεν νέας ηθικάς αξίας, έσπειρεν άφθονον τον σπόρον των ιδεών, έδωκεν εις πάσαν κατεύθυνσιν ισχυράν ώθησιν προς την πρόοδον και τον πολιτισμόν και ενέπνευσεν εις τον Ελληνικόν λαόν την θέλησιν προς μίαν νέαν ζωήν».


*Το θέμα πρωτοπαρουσιάστηκε στην Τηλεόραση της Βουλής.
*Παντελεήμων ο Ιαματικός είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε τότε ο Παντελής Αθανασιάδης


Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ν΄ακούμε και παραέξω

Μεταφέρω απο το εξαιρετικό μπλόγκ anemogastri

Το μετέωρο βήμα του ΣΥΝ




Ο κύβος ερρίφθη και ένα μέρος των ανανεωτικών του ΣΥΝ είναι πανέτοιμο να φύγει από το κόμμα το οποίο αποτελούσε μέχρι πρότινος τον φυσικό τους χώρο. Επί της ουσίας μιλάμε για διάσπαση, αλλά το ερώτημα αν αυτή η διάσπαση θα ολοκληρωθεί και θα είναι βιώσιμη παραμένει.

Ο Κουβέλης π.χ. παραιτείται οσονούπω από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, αλλά, μιλώντας στο Βήμα FM, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος, καθώς η δημιουργία ενός νέου φορέα αποτελεί συνάρτηση πολλών παραγόντων που θα κριθούν το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα έβαλε τέλος στις φήμες που τον θέλουν να συμμαχεί είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τους Οικολόγους - Πράσινους: «Δεν υπάρχει καμία συνεννόηση για συνεργασία, δεν μιλάμε για αναζήτηση συμμαχίας».

Η απόφαση αποχώρησης των ανανεωτικών από τις διαδικασίες του συνεδρίου εξακολουθεί να μην είναι μια ολοκληρωμένη κίνηση και, έως αυτή την ώρα, δεν αποτελεί επισήμως διάσπαση. Ακόμη πάντως κι αν από σήμερα έχουμε ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών (Κουβέλης, Λεβέντης, Τσούκαλης, Ψαριανός), πάλι θα παραμένει εκκρεμές το ερώτημα αν θα είναι βιώσιμο ό,τι παραχθεί απ’ αυτήν. Έως αυτή τη στιγμή τα ερωτήματα έχουν ως εξής:

● Θα έχουμε όντως ανεξαρτητοποιήσεις;

● Θα είναι σε θέση οι ανεξάρτητοι να δημιουργήσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα;

● Θα πάρουν μαζί τους τον μεγάλο όγκο των ψηφοφόρων τους;

● Θα γίνει δυνατή η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα;

● Θα συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον νέο φορέα οι Οικολόγοι Πράσινοι;

Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι περισσότερα, αλλά μέχρι στιγμής αυτά είναι τα πιο άμεσα από χρονική σκοπιά και από τις απαντήσεις που θα δοθούν – όταν δοθούν – ίσως μάθουμε και ποια είναι η προοπτική του συνολικότερου πολιτικού χώρου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πληρώνει πολύ ακριβά τον «Δεκέμβρη» και... τον Αλαβάνο.

Όσο κι αν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα, όσο κι αν ο Τσίπρας πράγματι βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να διαχειριστεί μια κρίση η οποία πολιτικά τον υπερέβαινε κατά πολύ, όσο κι αν πράγματι ήταν και είναι αμφίβολο αν κάποιος άλλος στη θέση του θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τόσο μεγάλη εσωτερική κρίση, η σκληρή αλήθεια είναι ότι:

1. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα πολύ λίγος. Ευχάριστος και φιλικός στην κάμερα, ό,τι έπρεπε για την περίοδο των παχέων δημοσκοπικών αγελάδων, ωστόσο δεν αποδείχτηκε ποτέ ικανός στη διαχείριση κρίσεων, στη διαμόρφωση στρατηγικής και στην παραγωγή πολιτικής.

2. Παγιδεύτηκε θανάσιμα με τον «Δεκέμβρη», στη διάρκεια του οποίου υιοθέτησε και εφάρμοσε κατά γράμμα τη «λογική» Αλαβάνου, αλλά, ύστερα από την παταγώδη αποτυχία, βρέθηκε κατηγορούμενος από τον προκάτοχο και μέντορά του, τη «γραμμή» του οποίου είχε ακολουθήσει πιστά!

3. Όταν η κόντρα μεταξύ ανανεωτικών και ΣΥΡΙΖΑ οξύνθηκε υπέρμετρα, προσπάθησε να υπερβεί το στρατηγικό και πολιτικό του αδιέξοδο με ένα έκτακτο συνέδριο ελπίζοντας ότι τα «κουκιά» του κομματικού μηχανισμού και η επαναβεβαίωση της προεδρίας του θα μπορούσαν να συγκαλύψουν το βαθύ εσωτερικό ρήγμα.

4. Αντί, στην πορεία προς το βιαστικό, ελάχιστα προετοιμασμένο και... μη διαχειρίσιμο – όπως αποδείχθηκε – συνέδριο, να εκμεταλλευτεί τον διαθέσιμο χρόνο για να επουλώσει τις πληγές, διευκόλυνε τη δημιουργία ενός επιπλέον ρήγματος με την «ομάδα Λαφαζάνη» στο εσωτερικό του Αριστερού Ρεύματος.

5. Τελικά κατανάλωσε ένα ολόκληρο συνέδριο επιχειρώντας, είτε με λεονταρισμούς είτε με μελό παρακάλια, να αποφύγει μια διάσπαση, η οποία όμως με κάθε κίνηση ερχόταν πιο κοντά και πλέον είναι σχεδόν επίσημη.

Λίγο πριν από τις τελευταίες εκλογές, αρκετά πριν γεννηθεί το παρόν ιστολόγιο, σημείωνα σε ένα κείμενο ότι το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε, υπό όρους, να αναβάλει το... μοιραίο, αλλά δεν θα μπορούσε να το αποτρέψει. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα νεφελώδες μόρφωμα, του οποίου τη σύνθεση σε λίγο καιρό κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, η προοπτική του ΣΥΝ μοιάζει εξαιρετικά θολή.

Ακόμη και ο πιο επιεικής παρατηρητής των εσωτερικών υποθέσεων του Συνασπισμού δύσκολα θα μπορούσε να διακρίνει προοπτική επιβίωσης είτε σε μια αμιγώς ανανεωτική πολιτική απόπειρα είτε στη συνέχιση του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή του μορφή. Τουλάχιστον όχι αν δεν επισυμβούν κατακλυσμιαίες αλλαγές όχι μόνο στον ίδιο τον πολιτικό χώρο που εκφράζει, αλλά και στην ίδια την κοινωνία που τον περιβάλλει – χωρίς μέχρι στιγμής να είναι ικανός να εκφράσει ένα σοβαρό κομμάτι της...

Επάγγελμα ΠΑΣΟΚ

Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που βγάλανε λεφτά απο το ΠΑΣΟΚ. Το πιο προσοδοφόρο επάγγελμα της Μεταπολίτευσης...
Γνωρίζω και κάμποσους άλλους που επίσης κονομήσανε με τη ΝΔ. Ο κόσμος είναι γεμάτος απο αυτές τις δύο κατηγορίες.
Και ξέρω καλά και μερικούς ακόμα που ντύνουν αυτό το πράγμα θεωρητικά. Κι αυτοί με το αζημίωτο...
Πρόκειται γι΄αυτούς τους επαγγελματίες υπερασπιστές - συνήθως κάτι ξεπεσμένοι στρεψοδίκες ¨πνευματικοί¨ σε όλα τα είδη, κάτι εξαγορασμένοι για λίγα και κάτι αμέριμνοι κληρονόμοι, χωρίς βιοτικές μέριμνες- που προτρέπουν τώρα με δήθεν περίσκεψη και πλαστή έγνοια, οτι "ναι, θα πρέπει να υποφέρωμε για να ξαναβρούμε και καλά, την ψυχή μας".
Έχω μια γειτόνισσα που κάθε Δευτέρα, μαγειρεύει για το φτωχοκομείο της γειτονιάς και δεν το κάνει και θέμα!
Ξέρω κι άλλους απλούς ανθρώπους που μαζεύουνε ρούχα κι ο,τι μπορούνε και συντρέχουνε.
Στις γειτονιές της Αθήνας έχει αρχίσει ήδη δειλά, να σκάει μύτη μια ξανά αλληλεγγύη, σαν απο παληά. Αυτή που θα μας σώσει όπως ελπίζω.
Μαζί με τα γράμματα και τις γνώσεις που θ΄ αρματώσουμε τα παιδια μας, για να φύγουμε αυτή τη φροά καλύτερα απο τους πατεράδες μας στο εξωτερικό. Κάτι κουλτουριαραίοι της συμφοράς που γράφουνε στα μπλογκ σαν να μην τρέχει τίποτε είναι οι βολεμένοι κήρυκες του φασισμού. Η... ψευτοκουλτούρα σε μαθαίνει να αντέχεις κάθε αγριότητα. Αυτοί απο κει τρώνε το ψωμί τους. Όμως ο αγράμματος θειός μου στο χωριό πήγε και πήρε στο απόσπασμα των Γερμανών τη θέση του αδελφού του κι οι εκτελεστές χαρίσαν τη ζωή και των δυό. Τα γράμματα είναι τα ξύλινα τείχη μας. Αυτό το λέει ακόμα κι ο Καρατζαφύρερ. Αλλά άμα είναι να σε κάνουν κυνικό, τότε χέσε μέσα... Το λέω για κάτι ξεφτυλλισμένους μπλόγκερ που γλύφονται σαν κακογερασμένες γριές εκεί απάνω στη ντεμέκ συμπρωτεύουσα Σαλονίκη...

Εκλέκτορας!!!

Ήταν γύρω στο ΄94 κι ούτε θυμάμαι πια- ανάθεμα... Πετάχτηκα απέναντι στη Νομική- το "Ποντίκι" 'ήτανε τότε Σόλωνος και Μασσαλίας 7- να κάνω ένα γρήγορο επιτόπιο ρεπορτάζ για τις φοιτητικές εκλογές.
Πέφτω σε κάτι "σχήματα" της ΕΑΑΚ, "άσε μας ρε φίλε, εδώ δεν συμπληρώνουμε ψηφοδέλτιο" μου λένε. Ε, προσφέρθηκα κι εγώ που ήμουνα του Πολιτικού και μπήκα με αποκοτιά στο ψηφοδέλτιο κι έχω έκτοτε να καμώνομαι, εγώ που πάντοτε δούλευα και δεν γούσταρα το φοιτηταριό, πως υπήρξα συνδικαλιστής.
Το θυμήθηκα βλέποντας απο ένα συνάδελφο που ήρθε και μου έδειξε ένα χαρτί, οτι στα 49μου χρόνια ήμουν στο εκλεκτορικό σώμα για την εκλογή Πρυτανικών Αρχών! Με αριθμό μητρώου αυτόν τον παλαιηκό μου, με όνομα και πατρώνυμο. Στην αρχή, δεν το κρύβω, κολακεύτηκα! Οτι με θεωρούν ακόμα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας. Μετά, καπάκι σκέφτηκα με λύπη οτι εγώ δεν ανήκω εκεί. Κι έπειτα συνειδητοποίησα με περιφρόνηση οτι για να εκλεγεί κανείς τη σήμερον ημέρα Πρύτανης πρέπει να συνδιαλέγεται με τους φοιτητές του, στους οποίους οφείλει να είναι πρώτα απ΄ όλα δάσκαλος! Παρακμιακά πράγματα σε μιαν Ελλάδα που δεν ξέρει πια πως ν΄ αποθάνει...

Έχωμε κι εμείς τους δικούς μας ταπεινούς αγίους

Όπως περνούν τα χρόνια, έχω πειστεί, οτι δεν υπάρχει περίπτωση ν΄ αναγνωριστεί ποτέ ο κόπος μας.
Τις προάλλες ο Φωτάκος ένα καλό παιδί απ΄ τα σερβιτοράκια της Βουλής, γυρίζει και μου λέει στεναχωρημένος "εσείς πάντως κύριε Γιώργο, δεν κινδυνεύετε απ΄ την κρίση. Είσαστε μόνιμος!"...Νόμιζε, ο δύστυχος, πως είμαστε κι εμείς υπάλληλοι του Κοινοβουλίου!..
Το περίεργο ειναι οτι η γνώμη που έχουνε για μας τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες στις εφημερίδες μας, δεν πηγαίνει μακρύτερα...Πολλοί συνάδελφοί μας, πιστεύουν οτι είμαστε σ΄έναν προνομιακό χώρο, εκλεκτικιστές και προνομιούχοι της φάρας μας, που γράφουμε λίγο και ξοδεύουμε τον χρόνο μας κάνοντας παρέα και δημόσιες σχέσεις με βουλευτές, ώστε να μπορούμε να ζούμε και χωρίς τη δουλειά μας.
Αστοχία...
Είμαστε στο Βιετνάμ της (υποτίθεται ή όχι, αναλόγως με την επάρκεια του καθενός...)ενημέρωσης. Και πιστεύω τώρα πια ακλόνητα, πως όποιος έρθει να δουλέψει με δικά μας ωράρια, θα βάλλει τα κλάματα. Αλλά ας είναι...
Νοιώσαμε περήφανοι την προπερασμένη βδομάδα ότι δυό απο μας κι απο τους καλύτερους απο μας, βραβεύτηκαν για την αξιοσύνη τους!
Ο ένας είναι ο Γιάννης Φωτούλας απο το ένδοξο Χρώμιο της Κοζάνης, στο πρόσωπο του οποίου τιμήθηκε επιτέλους απο το Κοινοβούλιο αυτή η μεγάλη σχολή δημοσιογραφίας του "Ριζοσπάστη"!. Φίλεργος, συναδελφικός, συνεπής, αυτοσαρκαστικός και με λεπτό χιούμορ ως Κοζανίτης και προ παντός μπεσαλής, καθαρός και τίμιος με τις ιδέες του, είναι ο Φωτούλας. Κι απο την ίδια όχθη του μόχθου, είναι ο "γκάγκαρος" Γιάννης Απέργης που εργάζεται με απαράμιλλη συνέπεια στον¨"Ελεύθερο Τύπο"! Αυτός ο καλός και χαλκέντερος άνθρωπος που τον βλέπεις να χτυπά πεισματικά απόμακρος τα πλήκτρα του και παραμερίζεις απο σέβας... Ο ένας μοιράζεται μαζί μας, με την παρέα του ενα τσίπουρο. Ο άλλος πνίγεται όλη νύχτα στους καφφέδες. Όμως, αυτοί οι διαφορετικοί, είναι κι οι δυο άνθρωποι με ξεχωριστό ήθος, σεβαστικοί, δυό τρυφεροί μπαμπάδες για τα βλαστάρια τους, τιμή για όλους εμάς που ζούμε μαζί τους και μας λένε κάθε πρωΐ καλημέρα, προσδιορίζοντας με την στάση τους ο καθένας το αισθητικό ύψος της κάθε ημέρας.
Γειασάν ρε μάγκες!!! Έχετε κατακτήσει το δικό μας άτυπο συναισθηματικό βραβείο, προτού απ΄ όλες τις τυπικές επαγγελματικές απονομές.

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Πιο κάτω δεν πάει...

Αντιγράφω απο την σημερινή "Ελευθεροτυπία".

* Οπαδοί του Ολυμπιακού τραγουδούσαν υβριστικά συνθήματα. Στο 5:02 του τρίτου δεκαλέπτου οπαδοί του Ολυμπιακού έριξαν στον πάγκο του Παναθηναϊκού φωτοβολίδα, μάρμαρα, μπουκάλια, κέρματα, αναπτήρες και κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα, παικτών, παραγόντων, προπονητών και όλων των συμμετεχόντων. Στο σημείο αυτό αποχωρήσαμε στα αποδυτήρια και ζητήσαμε την εκκένωση του γηπέδου. Μετά την πάροδο 30 λεπτών, η αστυνομία, ο αθλητικός εισαγγελέας, έκανε έλεγχο του γηπέδου και το 90% των οπαδών είχε αποχωρήσει. Οι υπόλοιποι απομακρύνθηκαν στα πέταλα του γηπέδου. Στη συνέχεια, μίλησε από τα μεγάφωνα του γηπέδου ο αθλητής του Ολυμπιακού, Γιάννης Μπορούσης, ο οποίος ενημέρωσε τους εναπομείναντες φιλάθλους ότι σε περίπτωση ρίψης οποιουδήποτε αντικειμένου θα διακοπεί οριστικά ο αγώνας εις βάρος του Ολυμπιακού. Κατόπιν τούτου ο αγώνας ξανάρχισε.

* 1:03 πριν τη λήξη και ενώ το σκορ είναι 69-76 οι εναπομείναντες φίλαθλοι του Ολυμπιακού ξανάρχισαν τη ρίψη αντικειμένων, όπως κροτίδες, μπουκάλια νερού, κομπολόι, κέρματα και ένα κάθισμα στο χώρο της γραμματείας. Στο σημείο αυτό αποχωρήσαμε στα αποδυτήρια, επειδή κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα όλων των διαγωνιζομένων και ο αγώνας διεκόπη οριστικά και κατακυρώθηκε με υπαιτιότητα του Ολυμπιακού με 0-20».

...Και διαβάζω στον οπαδικό τύπο στα περίπτερα "Εκκένωσαν το στάδιο με την πρώτη κροτίδα".
Έχουνε δίκηο. Τα στάδια θα πρέπει να αδειάζουν απο τον πρώτο νεκρό κι έπειτα...
Μάλλον πρέπει να ξανασκεφτούμε που βρισκόμαστε και πως θα προχωρήσουμε παρακάτω.
Να πάρει διαζύγιο, η ψευτοπολιτική απο τον ψευτοαθλητισμό. Να φύγει ο υπόκοσμος απο το χώρο. Να διαλυθούνε οι οπαδικοί στρατοί. Να κλείσουν όλα τα πρωταθλήματα και να ξαναφταχτούνε απο κείνους που τα αγαπάνε. Να γυρίσουμε στον ερασιτεχνισμό και στα φυτώρια. Για να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα. Να πάψουν να με ρωτάνε κι εμένα τα παιδιά μου γιατί δεν πάμε να δούμε τον ΠΑΟΚ, ακόμα κι όταν παίζει εδώ με τον πολιτισμένο Πανιώνιο...

Τραγούδια Λαϊκά

Στο διαδίκτυο εμείς οι λυπημένοι άνθρωποι και σε κάτι ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως ο "902" ακούμε πλέον τα λαϊκά που γουστάρουμε!..
Διαβάζω απο το εξαιρετικό περιοδικό "Λαϊκό Τραγούδι" που βγάζει επίμονα και αιματηρά ο καλός και έντιμος δημοσιογράφος Γιώργος Κοντογιάννης οτι τα παιδιά του Άκη Πάνου στράφηκαν δικαστικά κατά της αδελφής του και θείας τους, η οποία, όπως της καταλογίζουν κατακρατεί παράνομα, ανέκδοτους στίχους, τραγούδια μελωποιημένα που ο πατέρας τους τα προόριζε για τον Καζαντζίδη και μάλιστα είχαν έρθει σε κάποια συνεννόηση ενόσω ο Πάνου βρισκόταν στη φυλακή, τα μουσικά όργανα που κατασκεύαζε, τα ξυλόγλυπτά του και εν γένει ο,τι έφτιαχνε με τα χέρια του αυτός ο ανυπέρβλητος Μάγκας.
Έχει μια σημασία οτι η θειά τους, για δικηγότο πήρε αυτόν τον Καπερνάρο,γνωστό θαμώνα του Αφτιά και του Τριανταφυλλόπουλου, που όπως λέει κι ο Γιώργος είχε πει τότε στη δίκη στους δικαστές την μνημειώδη φράση "απαλλάξτε την κοινωνία από τον κύριο και τα παρωχημένα τραγούδια του..."!. (σ.σ: ;;;)
Θυμάμαι αυτόν τον άνθρωπο, σ΄ ένα τηλεοπτικό παράθυρο, με τον δείκτη υψωμένο αναιδώς να λέει του Φοίβου Ιωαννίδη τέως βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, που κάθησε όλα τα χρόνια της χούντας στη φυλακή- ο μοναδικός κρατούμενος σε όλη την δικτατορία!- "Είσαι φασίστας ρε!".
"Δε γράφεις κάτι;" με παρότρυνε την επόμενη μέρα ο Παπαϊωάνου στο παληό "Ποντίκι".
Κάθησα κι έκανα ένα μικρό σχόλιο. Κι επικαλέστηκα τον στίχο του αιχμηρού Χριστιανόπουλου που λέει "Καϋμμένε Μακρυγιάννη/ τζάκιζες το χέρι σου/ για να χορεύουν σέϊκ τα κωλόπαιδα"...

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Να φύγουν τώρα! Να πάνε αλλού!

Εξανέστη- κοινώς βγήκε απ΄ τα ρούχα του-την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χώρας, όταν τον ρώτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας γιατί δεν κάνει κάτι για την ακρίβεια.
"Επιτέλους! Δεν μπορούνε να τα κάνουν όλα οι 15 υπουργοί που δουλεύουν (σ.σ: αλήθεια τόσους έχει;) (σ)τη χώρα" είπε με ιερή αγανάκτηση και πέταξε το μπαλάκι της ευθύνης στο έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτο καταναλωτικό κίνημα...
Ουσιαστικά παραδέχθηκε οτι δεν θέλει να κάνει τίποτε. Γιατί η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, φρόντισε να νομοθετήσει οτι όποιος δεν πληρώνει τα πανάκριβα διόδια, διαπράττει φορολογικό αδίκημα και διώκεται ποινικά! Η μάνα μου κι η μάνα σου όμως προτού βγει στη λαϊκή, έχει όπως υποστήριξε η πρωθυπουργάρα μας, την δυνατότητα να σερφάρει στο Ιντερνέτ και να δει που υπάρχουν οι φθηνότερες τιμές!..
Αυτοί οι σκιτζήδες που παίζουν με τα χρόνια μας, πρέπει να φύγουν μια ώρα γρηγορότερα! Γιατί ακόμα και τώρα, λένε ψέμματα. Και ερημώνουν τη ζωή μας, όπως αυτός ο ντεμέκ ντιλετάντης ο Λοβέρδος που παίζει πόκερ στην πλάτη μας για την ατομική του σωτηρία. "Ποτέ δεν ζητήσαμε να κοπούν οι συντάξεις στο μισό" λένε οι Βρυξέλλες, όπως γράφει το σημερινό "Βήμα". Ζητάνε λέει να πάγει στο 65% το ποσοστό αναπλήρωσης. Και οπσδήποτε, αφού μας κάνουν τη χάρη, ζητάνε για αντίδωρο να κοπεί ο 13ος κι ο 14ος μισθός στην ιδιωτική αγορά.
Εγώ που ψηφίζω ανέκαθεν Αριστερά κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, θέλω με όλη μου την ψυχή να έρθει στην εξουσία η ΝΔ. Αφού αυτή η κυβέρνηση των τραβεστί κυβερνά με δεξιό και νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, ως απάντηση στην κρίση, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να ψηφίζει κάποιος ΠΑΣΟΚ.

Ρωγμές

Έστειλα αυτό το κομμάτι για τον "Αγγελιοφόρο της Κυριακής". Είναι αλήθεια οτι θα μπορούσα να τα πω και καλύτερα. Ας όψεται η αυτολογοκρίσία. Ας είναι...την άλλη φορά!
------------------------------------------------------------------------------------

Σε συνθήκες γενικευμένης δυσπραγίας το μόνο εύκολο είναι να παριστάνει κανείς τον προφήτη.
Όμως στην περίπτωσή μας, όλο και περισσότεροι τελευταία αρχίζουν να υποψιάζονται ότι τα χειρότερα δεν έχουν έλθει ακόμα.
Μπορεί η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός που εξαντλείται σε μια όλο και πιο ανωφελή κινητικότητα να μην το ομολογούν ακόμα τουλάχιστον δημόσια, ωστόσο όταν περάσει κανείς από τα στέκια όπου συχνάζουν πολιτικοί οι διαπιστώσεις είναι μελαγχολικές. Η Ελλάδα, όπως λένε, βρίσκεται ήδη σε καθεστώς χρεοκοπίας, αφού δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της. Διαφορετικά, δεν θα έμπαινε από την 6η Μαΐου υπό την καταθλιπτική αιγίδα της «τρόϊκας», δηλαδή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Πως φτάσαμε μέχρις εδώ; Το είχε συνοψίσει με την μοναδική του ικανότητα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Επειδή «το Μάαστριχτ φτιάχτηκε από τους Τραπεζίτες»!
Μοναδικό τους μέλημα, όπως φαίνεται τώρα μετά το περιβόητο «σχέδιο σωτηρίας», που μόνο τέτοιο δεν είναι, είναι να περιοριστούν οι συνέπειες του κακού εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας έστω κι αν η χώρα με την εφαρμογή ενός πολύ σκληρού προγράμματος λιτότητας βυθίζεται στην ύφεση και να μην επεκταθούν στο ασταθές ευρωπαϊκό οικοδόμημα που έχει από καιρό αρχίσει να μπάζει νερά.
Μπορεί τα κορυφαία κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και οι απλοί βουλευτές να μην εκδηλώνουν για την ώρα την δυσφορία τους, αλλά όλοι καταλαβαίνουν ότι ο στόχος της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται είναι πριν απ΄ όλα η σωτηρία του ευρώ.
«Με το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων στα χέρια των κραταιών κεντρικών τραπεζών της Εσπερίας- λέει παλαίμαχος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-είναι ευνόητο γιατί δεν ακούγεται κουβέντα στη χώρα για το ενδεχόμενο να δηλώσει επισήμως ότι βρίσκεται σε δημοσιονομική αδυναμία να ξεπληρώσει τα χρέη της».
Άλλωστε όπως δήλωσε με ακατανόητη φαινομενικά βεβαιότητα ο Γ. Παπανδρέου στην ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» για την Ελλάδα «δεν υπάρχει θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους και αυτό είναι θέμα τιμής»!
Δεν χρειάζεται κανείς να κοιτάξει τι λέει η Αριστερά. Στο καφενείο της Βουλής, όπου οι περισσότεροι βουλευτές ξεντύνονται την κομματική τους φορεσιά, όλοι συμφωνούν ότι όποιο κι αν είναι το κόστος για τους πολίτες, έστω κι αν σε μερικούς μήνες πληθύνουν όσοι ψάχνουν στα σκουπίδια, οι ξένοι τραπεζίτες θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η χώρα δεν θα πάψει να ανταποκρίνεται στις βαρειές υποχρεώσεις της.
Είναι τόσο ισχυρή αυτή η πίεση, ώστε οι μεγάλοι εταίροι, δεν συζητούν ούτε καν το ενδεχόμενο της χρονικής μετάθεσης του χρέους, που αντικειμενικά ευνοεί αυτόν που δανείζει. Γιατί βλέπουν ίσως ότι η χώρα, όπως ομολογείται εδώ και λίγες ημέρες φτάνει στα όρια των αντοχών της και είναι φρονιμότερο να κερδίσουν τώρα που οι Έλληνες βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, όσα περισσότερα μπορούν.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως, όταν τελειώσει αυτό το πρόγραμμα «σωτηρίας», το χρέος θα έχει εκτιναχτεί στο 150% του ΑΕΠ, πράγμα που απλά σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρωστά άλλα 70 περίπου δις ευρώ κι ας έχει με βάση τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού, πληρώσει την τελευταία δεκαετία πάνω από 450 δις ευρώ, τουτέστιν, μιάμιση φορά τα χρέη της!
Καλούνται οι πολίτες να υποστούν αιματηρές θυσίες και σε συνθήκες συλλογικής εθνικής ενοχής, να επιστρέψουν σε σκοτεινές εποχές όπου έπαιρναν τα τραίνα της ξενητειάς και οι πρώτοι που το γνωρίζουν είναι οι ίδιοι οι υπουργοί. Διαφορετικά, δεν θα έλεγε από τον περασμένο Δεκέμβρη η υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη στη Βουλή, ότι αυτό που κρίνεται τώρα είναι το αν τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σαν ελεύθεροι πολίτες στη χώρα τους, ή θα πάρουν ξένες στράτες.
Το εντυπωσιακό, όπως λέει η πλειοψηφία των καθημερινών παρατηρητών, είναι η απουσία πολιτικών μεγεθών και η αδυναμία της εγχώριας πολιτικής τάξης να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί ένα κυρίαρχο κράτος γεγονός που υπαγορεύει ορισμένη συμπεριφορά…
Χάρη σε διαρκείς διολισθήσεις των κυβερνήσεων από αυτό το αισθητικό ύψος τα τελευταία χρόνια, η κοινή γνώμη ξεπέρασε εύκολα το σοκ των 30 δις δρχ του σκανδάλου Κοσκωτά, αφού ο πήχης της διαφθοράς ανεβαίνει αντιστρόφως ανάλογα. Και σε λίγο, όπως αρκετοί προβλέπουν δυσοίωνα, τα 100 εκ. ευρώ που ήταν οι μίζες της Siemens θα φαίνονται φτωχά, μπροστά στα πολλά δις που βγάζει η διεθνής κερδοσκοπία από τις άστοχες και αυτοσχέδιες κινήσεις της κυβέρνησης προκειμένου να ανακτηθεί η…εμπιστοσύνη των αγορών.
«Αγοράσαμε σε μια μικρή περιφερειακή χώρα, ένα πολύ μεγάλο μαγαζί, σε πολύ φθηνή τιμή» δήλωσε υπερήφανα ο πρόεδρος της «Ντόϊτσε Τέλεκομ», ανακοινώνοντας την εξαγορά του ΟΤΕ. Πολλοί στα πολιτικά στέκια, έχουν αρχίσει να φοβούνται ότι ήρθε η στιγμή να πουληθεί ολόκληρη η χώρα, γιατί βρίσκεται πλέον σε συμφέρουσα τιμή.
Το συγκαταβατικό βλέμμα όχι μόνο των πολιτών, αλλά και πολλών βουλευτών στους υπουργούς της κυβέρνησης, σημαίνει μια βαθειά πεποίθηση ότι στην πραγματικότητα, η διαχείριση των κρατικών υποθέσεων μετατοπίζεται στα χέρια των δανειστών μας, οι οποίοι, όπως πολύ φυσικά αποδέχτηκε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου συνομολογώντας την δεινή ομηρία, «βάζουν τα λεφτά τους και έχουν λόγο γι αυτά».
Στις συνθήκες αυτές η κυβέρνηση, «σε κλίμα υψηλής έντασης και σφοδρών αντεγκλήσεων» όπως η ίδια διοχέτευσε στα Μέσα και σημειωτέον χωρίς να παραιτηθεί κανείς «διαφωνών» υπουργός, αποφάσισε τη μαζική εκποίηση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων.
Πρόκειται όπως ευφυώς γράφηκε για «εκκαθάριση κράτους εν λειτουργία», αφού οι τελευταίο ζωτικοί τομείς, από τις συγκοινωνίες, την επικοινωνία και την ενέργεια μέχρι το νερό του Θεού, «βάζουν» πωλητήριο, με στόχο να συγκεντρωθούν την επόμενη τριετία 3 δις ευρώ.
Τι θα έχει απομείνει όταν όλα τελειώσουν; Το ερώτημα αυτό προφανώς αφορά τους πολίτες. Διότι η πολιτική τάξη στα κόμματα εξουσίας αδυνατεί να θέσει- και φυσικά και να απαντήσει καίρια- μεγάλης εθνικής σημασίας ερωτήματα…

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Σε τίνων χέρια πέσαμε θα πεις...

Στην Κύπρο, όσοι θέλουν να διεκδικήσουν τις καταπατημένες περιουσίες τους θα πρέπει στο εξής να αποτείνονται στις κατοχικές αρχές. Έτσι αποφάσισε πρόσφατα το Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με άλλη απόφασή του, έκρινε, οτι δεν υφίστανται πλέον κληρονομικά δικαιώματα στα κατεχόμενα όσων παιδιών γεννήθηκαν στα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απο την άλλη, το ανώτατο δικαστήριο της Αλβανίας πριν απο κάνα μήνα ακύρωσε τη συμφωνία για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων με την Ελλάδα, την ώρα που η αλβανική κυβέρνηση συνομολογούσε τον ελλιμενισμό τουρκικής μοίρας στα νερά της.
Τίποτε δεν χάθηκε όμως ακόμα!.. Όσο τουλάχιστον το μαλλί του φον Δρούτσα στέκεται στο ύψος του και ο Γιωργάκης βεβαιώνει οτι υπάρχει η πράσινη ανάπτυξη, οι τηλεγραφητές στα χωριά μας θα μας ειδοποιούν για τα καθέκαστα...

Θεμιστοκλέους 37

Νωρίς το πρωϊ χθες, μετά την διαδήλωση στην Ισραηλινή πρεσβεία, κάποια ανενόχλητα φασισταριά, πήγανε και κάψανε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο στην οδό Θεμιστοκλέους 37.
ΔΕν, απλώς, με ενοχλεί! Όπως ας πούμε, επίσης με ενοχλεί να καίνε το βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη. Κι όπως με ενοχλεί κάθε μαλάκας που δεν δίνει χώρο ακόμα και στην πιο ακραία άποψη. ΕΔώ όμως, έχωμε όσμωση των άκρων! Και για να΄ χουμε το καλό ερώτημα : αυτοί οι φλώροι που ανατινάξανε τον δυστυχή Αμιντολά που ακόμα τον βλέπει στον ύπνο της η μάνα του και κλαίει, τι είδους άραγε "αριστερή" ευθύνη κατέχουν; Κι ως πότε θα κρύβονται πίσω απο τα βρακιά της μάννας τους; Θα σας καρφώσουνε οι δικοί σας πουσταριά και που θα πάτε τότε...Και τότες θα δούνε κι οι αφελείς οτι μαύροι κι άραχνοι είστε όλοι σας!