Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Οταν το "Ζήτω" έγινε "ζητώ" και τα "Οχι" πήραν τη μορφή του "Ισως"...

Μελαγχολία, αναγνώστη μου... Μελαγχολία!
Και με τό 'να και με τ' άλλο, και με την τόση αναίδεια που υπάρχει γύρω μας, όπως λέει και ο Γιώργης στο προηγούμενο "ξέσπασμά" του...
Ακου, λέει, "28η Οκτωβρίου"... Ακου, λέει, "25η Μαρτίου"... Γιατί ρε γαμώτο σε τούτο τον τόπο, αυτός ο λαός να έχει καταραστεί να "γιορτάζει" τις αρχές πολέμων; Γιατί δεν υπάρχει μια εθνική επέτειος, τέτοιας "λάμψης" όσο οι δύο προαναφερόμενες, που να συνδέεται ευθέως με μια στιγμή που Ειρήνη ν' ανέτειλε;
Δεν θέλει και πολύ ψάξιμο: Πολεμήσαμε τους Ιταλούς, μπήκαμε στην Αλβανία - συγνώμη, Βόρεια Ηπειρο, ήθελα να πω-, αντισταθήκαμε στους Γερμανούς και μετά... Σφαχτήκαμε μεταξύ μας!
Και ναι, υπερήφανοι γιορτάζουμε και που σηκώθηκε το λάβαρο του '21 και που επαναστατήσαμε και τελικά διώξαμε τους Τουρκαλάδες, και μετά... Σφαχτήκαμε μεταξύ μας!
Πότε "ειρήνεψε" αυτός ο λαός;
Τελικά, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα ούτε την κόψη του σπαθιού την τρομερή, ούτε την όψη που με βια μετράει τη γη... Το αποτέλεσμα της πολύχρονης αναζήτησής μου, χειροπιαστό και πραγματικό, είναι μια σκοτεινή τρύπα - φυλακή του Κολοκοτρώνη, κάποιες "γκρίζες ζώνες κρατητηρίων και εξορίας", τα υγρά υπόγεια κτιρίων της χωροφυλακής, ένα τρίκυκλο, τη σπασμένη καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου, το διαλυμένο αυτοκίνητο του Αλέξανδρου Παναγούλη, μια χούφτα κάλυκες σε αθηναϊκούς δρόμους - πεσμένες κάποια μέτρα μακρύτερα από εκεί που βρέθηκαν άψυχα σώματα συνανθρώπων μας (ηλικίες μη με ρωτάς, αναγνώστη μου, ο τελευταίος μόνο θυμάμαι ήταν 15χρονος).
Τί να γιορτάσουμε, αναγνώστη μου; Το ότι κοντύναμε την Ιστορία για να τη φέρουμε στα μέτρα μας; Το πόσο ωραία πολεμάμε και σκοτώνουμε; Πότε τον εχθρό και πότε τον αδερφό μας;
Μελαγχολία! Τέτοια ταιριάζει σε τελετές μνημοσύνου που εμείς, με περισσή αναίδεια, μετατρέψαμε σε "πανηγύρια"... Εμείς που τα Ζήτω τα κάναμε "Ζητώ" συνεχώς και απ' όλους - εκτός από τον εαυτό μας. Εμείς που λησμονήσαμε τί σημαίνει "όχι", γιατί φοβόμαστε τις συνέπειες...
Υ.Γ. Το σκέφτηκες κι εσύ αναγνώστη μου, όπως κι εγώ, ε; Οτι από χθες το βράδυ θα γινόταν χαμός στα μπλόγκς, στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, στις φιλικές συναθροίσεις, στα πεζοδρόμια, στα σαλόνια όπου φίλοι και οικογένεια "τα λένε", στα γραφεία, στις σελίδες των εφημερίδων με τα άρθρα και τα σχόλια, παντού: Αν εκείνοι που έβγαλαν όπλο και πυροβόλησαν στην Αγία Παρασκευή ήταν μπάτσοι, και οι τραυματισμένοι ήταν διαδηλωτές, ή φοιτητές, ή μαθητές, ή απεργοί, θα είχε σαρώσει τη χώρα τσουνάμι "προοδευτικής" οργής!
Τώρα, όμως;
Μελαγχολία, αναγνώστη μου... Μελαγχολία! Και απογοήτευση... Πόση απογοήτευση, σαν βλέπεις ούτε καν να μην σταματάμε να "ξεχωρίζουμε" τα θύματα, για να αποφασίσουμε μετά αν πρέπει να διαδηλώσουμε ή όχι την οργή μας...
"Εχουμε πόλεμο" έμαθα πως είπε ο Χρυσοχοΐδης, μετά το τελευταίο αυτό χτύπημα της τρομοκρατίας. Σώπα! Τί παράξενο για τούτο τον τόπο; Από πόλεμο άλλο τίποτα. Διαρκή, επώδυνο πόλεμο, που έχει μόνο θύματα: Οχι απλώς εκείνους που "έφυγαν". Αλλά κι εμάς που μείναμε ξωπίσω, τον ίσκιο μας να ψάχνουμε διαρκώς να βολέψουμε μέσα στα αδιέξοδά μας

Ζήτω η 28η του καθενός!

Καθόμαστε και βλέπουμε σαν χάνοι, ένα προβλέψιμο παιχνίδι και δε θα΄ πρεπε, μες την απελπισιά μας να φανατιζόμαστε... Η ΝΔ έκανε απογραφή, το ΠΑΣΟΚ αφετέρου, έκανε καταγραφή.
Ε και;
Στη μέση ο "Μανώλης", όπερ σημαίνει οτι πάλι εμείς οι μαλάκες θα την πληρώσουμε; Το ερώτημα είναι αν αυτός είναι λόγος πολιτικής αποστρατείας, γαμώ το συκώτι μου γαμώ, ή να μας πεισμώνει λίγο παραπάνω, ώστε να ζητούμε εξηγήσεις για το που πάνε τα λεφτά μας και ν΄ αρωτήσουμε βλέποντας γύρω μας τόση αναίδεια, πότε επιτέλους θα μοιραστουνε τα πλούτη αυτού του τόπου δίκαια!..
Εδώ σας θέλω μάγκες μου...

Υ.Γ: Κοτζάμ λόγο έβγαλε περί την έννοια του πατριωτισμού προχθές απο τη Σαλονίκη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, αλλά για την αναδιανομή εισοδήματος, ούτε κουβέντα. Χαλάλι. Εμείς που φυλάξαμε στον Έβρο, δεν είμασταν τίποτε παληόπαιδα. Ήταν που μας αγάπησε, περισσότερο ίσως από όσο θα έπρεπε, η Εφορία...

Εμείς οι ασκεπείς

Ανοίγω μια παρένθεση για ευνόητους λόγους Ινσίντρε.
Αυτά τα έρημα τα "σταζια" δεν ήπρεπε να υπάρχουνε. Είναι το φτηνό άλοθι των υποταγμένων στους Τραπεζίτες πολιτικών για την ανεργία που παράγει ο ανταγωνισμός τους.
Αν τα πάει, όπως λέει, ο Γιωργάκης απο τον Δημόσιο στον Ιδιωτικό τομέα τι θ΄ αλλάξει; Θα είναι άραγε λιγότερο άτιμα;.. Άσε το χαμό που θα γίνει...
Για τη χαώδη αγορά εργασίας, δε λέει τίποτε η πρωθυπουργάρα! Για να΄ χουμε μία δουλειά, σταθερή και εφ΄ όρου ζωής ασφαλισμένη, τσιμουδειά! Το υπουργείο Παιδείας, το λέει, "δια βίου μάθησης". Τουτέστιν, να σπουδάζεις μουσικός και μετά να βγάζεις μακαρόνια στην ΑΒΕΖ!.. Για τα παιδάκια τους όμως οι ΧΑΜΟΥΡΕΣ, μονοκαλλιέργεια! Πρωθυπουργός ο παππούς και ο μπαμπάς, πρωθυπουργός κι ο υγιός! ΚΙ εμένα ο γέρος μου ο φορτηγατζής να μου λέει πεθαίνοντας " να είσαι τίμιος"! ΔΕν πάνε να γαμηθούνε;
Είπε μεταξύ άλλων στη Βουλή, στις Προγραμματικές του Δηλώσεις, ο... Γιώργαρος οτι θα επιδοτούνται οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων μέχρι 30 ετών. Για ποιόν λόγο; Δεν οφείλουν οι εργοδότες να καλύπτουν ασφαλιστικά τους εργαζόμενους; Γιατί θα πρέπει να μετατεθεί και αυτό το κόστος στις πλάτες της... "κοινωνίας των πολιτών";
Αλοίμονόμας-έτσι εκτιμώ εγώ αυθεραίτως- που έχουμε μια συστημική Αριστερά, κλεισμένη στους επαγγελματικούς μισθούς του Περισσού! Αλλοιώς θα τους είχε πάρει ο διάολος τον πατέρα, όλα αυτά τα καλόπαιδα...

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Εκτός από τους απασχολήσιμους, υπάρχουν και οι ... "Εργοδότες" στα Stage! (Νο 2)

... Και μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τοποθέτηση της κ. Λιάνας Γούτα, πρώην πολιτευτού της ΝΔ, που φαίνεται να επιμένει να στέκεται στα πόδια της, κι όχι σε ξένες πλάτες... Πρόκειται για σχόλιό της που δημοσιεύθηκε στο "Athens PRESS" και το οποίο - επιτρέψτε μου- αναδημοσιεύω εδώ, σαν συνέχεια του προηγούμενου σχολίου.
"Για άλλη μια φορά τα καταφέραμε και φέραμε τις ευρωπαϊκές ιδέες στα μέτρα μας!
Μια ωραία ευρωπαϊκή ιδέα για ολιγόμηνη εκπαίδευση ως εφόδιο για ένταξη στην αγορά εργασίας, που η ελληνική διακομματική επινοητικότητα, την μετέτρεψε εδώ και χρόνια, σε εργαλείο συνδιαλλαγής και εξάρτησης με πολλαπλά μάλιστα επίπλαστα οφέλη στα νούμερα της ανεργίας, στο φθηνό εργασιακό κόστος κλπ κλπ.
Ναι, λοιπόν, συμφωνούμε ότι αυτή η πληγή πρέπει να κλείσει. Γιατί για πληγή πρόκειται! Αλλά με ποιους όρους? Και ποιος να πληρώσει τη νύφη? Αυτός που βρέθηκε στην ανάγκη ή αυτός που εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη?
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς είναι δυνατόν μέσα σε αυτό τον οίστρο των αποφάσεων για τη λήξη του θέματος, να ανακοινώνεται από τον κ.Πάγκαλο ότι θα μείνουν απλήρωτοι άνθρωποι που προσελήφθησαν πριν τις εκλογές και εργάζονται κάποιους μήνες τώρα? Πόσο παράλογο είναι αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μέρα ή έστω και για μια ώρα δουλειάς! Φταίει δηλαδή, μας λένε, και θα τιμωρηθεί ο άνεργος, αυτός που όντας σε ανάγκη, προστρέχει, ακόμα και παρακαλώντας πιθανώς για μια δουλειά πλήρους απασχόλησης αλλά υποτυπώδους αμοιβής και μηδενικής ασφάλισης?... Και δεν τιμωρείται αυτός που έβαλε τους όρους?
Μήπως κ. Πάγκαλε τα χρήματα που προτείνετε να περικοπούν, θα έπρεπε να περικοπούν από τα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία που στήριξαν έναν πελατειακό στρατό σε τέτοιες πρακτικές επανεκλογής, εδώ και πολλά χρόνια? Πολύ φοβάμαι ότι μέσα στο παιχνίδι του ακραίου και εύκολου εντυπωσιασμού, ο κ.Πάγκαλος προτείνει κάτι αντίστοιχο με το παράλογο που ζήσαμε για την υπόθεση Ζίμενς. Όπου κι εκεί, όλοι νοιάζονται για την τιμωρία αυτού που λάδωσε και όχι για την τιμωρία αυτού που απαίτησε και εκβίασε για το λάδωμα!
Έτσι και τώρα ακούμε από τον κ. Πάγκαλο ότι, αντί να ‘πληρώσουν’ όσοι έκαναν κακή εφαρμογή και ερμηνεία χρήσης των ευρωπαϊκών χρημάτων, θα ‘την πληρώσει’ ο άνεργος που αναζήτησε δουλειά, μια όποια δουλειά έναντι ελάχιστης αμοιβής! Και στο τέλος, δε θα πάρει ούτε αυτήν την μισή και χωρίς ασφάλεια πληρωμή! Φταίει ο γάιδαρος και χτυπάμε το σαμάρι δηλαδή!
Μα απορώ!... Και δε σηκώθηκαν ακόμα και οι πέτρες να φωνάξουν?....!!!"

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Εκτός από τους απασχολήσιμους, υπάρχουν και οι ... "Εργοδότες" στα Stage!

Λένε ότι "οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους".
Ε, λοιπόν, προσπερνώ το στενάχωρο γεγονός ότι ενώ έχω πολλούς "καλούς λογαριασμούς" προς πληρωμή, αυτό ουδόλως με κάνει να αισθάνομαι φίλος με τους αναμένοντες τα χρήματά μου (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κλπ, Τράπεζες κ.ά.) - που είναι και οι αποστολείς των περιοδικών εντύπων, μέσω των οποίων πιστοποιείται η ύπαρξη αυτών των εν λόγω λογαριασμών.
Το ερώτημα το οποίο ωστόσο χρήζει απαντήσεως, προκειμένου να αναλυθεί περαιτέρω η περίφημη "φιλία", είναι το γιατί δεν λαμβάνω και αναλυτικό γράμμα και γραφή αναφορικά με το πού πηγαίνουν τα χρήματα που τους στέλνω! Να ξέρω, βρε αδερφέ, ποιοί και πως τα ξοδεύουν...
Αν δεν κινδύνευα να παρεξηγηθώ, θα έλεγα ότι όλοι τους είναι χειρότεροι ακόμα και από τους τρομοκράτες: Οι τελευταίοι στέλνουν, τουλάχιστον, και μια ... επιστολή - προκήρυξη ανάληψης ευθύνης για τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Ετούτοι; Τίποτα!
Κανείς δεν (εξαναγκάζεται να) αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα κάνουν - ή δεν κάνουν!...Χαλάει το δίκτυο του ΟΤΕ; Είναι κακής ποιότητας οι δημόσιες συγκοινωνίες; Βλάβη στη ΔΕΗ; "Κάποια στιγμή θα φτιάξουν", μας λένε, αλλά ούτε τη στιγμή ξέρουμε - που κατά κανόνα δεν έρχεται γρήγορα, ούτε, σε τελική ανάλυση, "φτιάχνουν" με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Θα ήταν, λοιπόν, ορθόν και δίκαιο, να καλούσε η αρμόδια αρχή τους εκάστοτε διοικητές (ή προϊσταμένους, ή "όπως-αλλιώς-τους-λένε") αυτών των Επιχειρήσεων - Οργανισμών και να απολογούνταν για όσα στραβά κι ανάποδα και οπισθοδρομικά συμβαίνουν στον τομέα ευθύνης τους, παρά τα μεγάλα ποσά που λαμβάνουν ως παχυλές αποδοχές, και παρά το γεγονός ότι ενώ οι καταναλωτές δίνουν πολλά, δεν τυγχάνουν αντίστοιχων υπηρεσιών.
Να απαιτήσουμε να συμβεί αυτό, ώστε να σταματήσει να υπάρχει αυτή η διάχυτη αίσθηση του ανευθυνο-υπεύθυνου αξιωματούχου.
Μια καλή αρχή, θα ήταν να προσφύγουμε μαζικά στην Δικαιοσύνη, αιτούμενοι Λογοδοσία επί θεμάτων που έχουν να κάνουν με την διαχείριση δημόσιας περιουσίας!
Μέχρι, ωστόσο, να φτιάξει η Δικαιοσύνη (από πλευράς ουσίας ή και λειτουργίας, ρυθμών κλπ), ας δοκιμάσουμε κάτι περισσότερο "απλό": Η περίπτωση των Stage, μάλλον προσφέρεται...
Είμαστε όλοι θεατές, την τελευταία περίοδο, συζητήσεων υψηλοτάτου επιπέδου, αναφορικά με την τύχη των χιλιάδων "απασχολουμένων" μέσω αυτού του συστήματος. Να επισημάνουμε, κατ' αρχήν, το γεγονός ότι ουδείς εκ των πρώην Υπουργών έχει δημοσίως τοποθετηθεί για το ζήτημα.
Να υπογραμμίσουμε ότι ουδείς εκ των πρώην ή των νυν δεν μπήκε στον κόπο να αναλύσει - παρουσιάσει τί είναι αυτά τα Stage, πότε και ποιοί σκέφτηκαν να τα δημιουργήσουν, για ποιό σκοπό, τί συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και πώς το σύστημα "εκφυλίστηκε" (και αυτό!) στην Ελλάδα...
Να δούμε, ΤΩΡΑ, όλοι μας, τα έγγραφα, επίσημα και υπηρεσιακά, μέσω των οποίων οι όσες χιλιάδες κυρίως νέων εμφανίζονται σήμερα να αντιμετωπίζουν το φάσμα της "ανεργίας", εντάχθηκαν και πότε στα Stage. Υπάρχουν αυτά τα έγγραφα και έχουν πάνω τους "σημειώσεις", "παραπομπές", προϋποθέσεις και, -πάνω απ' όλα;- Υπογραφές!
Ο Γιάννης, η Μαρία, ο Πέτρος, η Λουκία δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν, "Α, σήμερα θα πάω στον Δήμο Χ, στο Υπουργείο Ψ, θα μπω και θα καθήσω σε ένα γραφείο για μερικούς μήνες"... Κάποιοι τους έδειξαν το δρόμο, κάποιοι τους παρείχαν εγγυήσεις, κάποιοι τους καλλιέργησαν προσδοκίες. Κάποιοι υπέγραφαν εντάλματα πληρωμής αυτών των απασχολουμένων...
Αυτοί οι κάποιοι έχουν Ονοματεπώνυμο! Αυτούς τους κάποιους πρέπει να τους φέρουμε στην πρώτη γραμμή και να λογοδοτήσουν: Είναι υπουργοί; Είναι διοικητές, διευθυντές, προϊστάμενοι, βουλευτές; Εχουν Ονοματεπώνυμο.
Είναι, με άλλα λόγια, οι "εργοδότες" των Stage: Δεν είναι μόνο που δημιούργησαν το οξύτατο πολιτικό και κοινωνικό αυτό πρόβλημα. Είναι και που έχουν πιθανότατα και ποινικές ευθύνες για κακή εφαρμογή του μέτρου, για διοχέτευση μεγάλων κονδυλίων σε μη νόμιμη διαδικασία.
Οι "καλοί λογαριασμοί" και οι "καλοί φίλοι" δεν είναι ... αβάπτιστοι, δεν στερούνται στοιχείων αναγνωρισιμότητας.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Πρόεδροι της Βουλής (32) Μήλιος Σπύρος

Του Παντελή Στ. Αθανασιάδη

Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.


Ο Σπύρος Μήλιος ή γνωστότερος ως Σπυρομήλιος. γεννήθηκε το 1800 στη Χιμάρα. Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της Νάπολης στην Ιταλία και έμαθε την ιταλική, τη λατινική και τη γαλλική γλώσσα. Το 1819- όπως θρυλείται- ήρθε στην Ήπειρο να συντάξει τη στρατιωτική γεωγραφία της, για να καταταγεί στον στρατό της Νάπολης. Τον συνέλαβε ο Αλή Πασάς και, αργότερα, τον ανάγκασε να παντρευτεί την όμορφη Αικατερίνη από το Δελβινάκι.

Μετά την κατάρρευση του Αλή Πασά, ο Σπυρομήλιος τα αδέλφια του Νικόλαος και Ζάχος καθώς και πολλοί άλλοι Χιμαριώτες ήρθαν στην Ελλάδα το 1824, για να μετάσχουν στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Πολέμησε στο Μεσολόγγι το 1825-1826, και πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην Ανατολική Στερεά, υπό τον Καραϊσκάκη, επικεφαλής σώματος Χιμαριωτών. Ήταν πληρεξούσιος των αρμάτων στην Επαναστατική Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας το 1827.

Μετά την απελευθέρωση κατατάχθηκε στον τακτικό στρατό και έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατήγου. Ο Σπυρομήλιος ήταν ένας από τους λιγοστούς μορφωμένους στρατιωτικούς, που διέθετε η Ελλάδα.

Στα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα, ο Σπυρομήλιος εγκαταστάθηκε στη Θήβα. Θεωρήθηκε όμως ύποπτος για συνωμοσία και κλείστηκε στην Ακροναυπλία το 1833-34 για εννέα μήνες. Διετέλεσε διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων το 1840-44 και πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.

Το 1849 τοποθετήθηκε υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα και το 1850 διορίσθηκε υπουργός Στρατιωτικών. Στήριξε τα απελευθερωτικά κινήματα του 1854, στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Αργότερα το 1856, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση χρημάτων των πατριωτικών εράνων και φυλακίστηκε στη Μονεμβασία, αλλά τελικά αθωώθηκε.

Αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας. Εξελέγη πληρεξούσιος Θήβας στην Α΄ Εθνοσυνέλευση του 1843. Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής Θήβας το 1850, το 1868 και το 1870. Στις 18 Ιουνίου 1851 είχε διορισθεί και γερουσιαστής.

Διετέλεσε, επίσης, υπασπιστής του βασιλέως Γεωργίου του Α΄, μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας, ενώ ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών άλλες τέσσερις φορές έως το 1876.

Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη στις 7 Ιουνίου 1872 με 156 ψήφους, επί 159 ψηφισάντων.

Διετέλεσε κατ’ επανάληψη υπουργός Στρατιωτικών στις κυβερνήσεις Αντωνίου Κριεζή το 1850, Αθανάσιου Μιαούλη το 1859, Γενναίου Κολοκοτρώνη το 1862, Αριστείδη Μωραϊτίνη το 1868 και το1868 πάλι στην κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη.

Έγραψε Απομνημονεύματα για τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Κατέγραφε τα γεγονότα κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και συμπλήρωσε το κείμενό του αργότερα στο Ναύπλιο.

Η λαϊκή μούσα ύμνησε τον ηρωικό χαρακτήρα του Σπυρομήλιου.

«Στη Χιμάρα βγαίνει ο ήλιος, αρχηγός ο Σπυρομήλιος.

Σπυρομήλιο αρχηγέ, της Χιμάρας σταυραητέ».

Ο Σπυρομήλιος, πέθανε το 1880. Μια στοά στο κέντρο της Αθήνας, διασώζει τη μνήμη του ηρωικού μαχητή της Ελευθερίας.

*Ο συνάδελφός μας Παντελής Αθανασιάδης «φιλοτέχνησε» τα πορτρέτα των Προέδρων του ελληνικού κοινοβουλίου για την εκπομπή ‘Κοινοβουλευτική Ιστορία’ του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων. Τα πορτρέτα αναδημοσιεύονται «στης Βουλής τα Έδρανα», κατά τη σειρά εκλογής των Προέδρων.

**Η σειρά "Οι Πρόεδροι της Βουλής" δημοσιεύεται πλέον και στο έγκυρο περιοδικό Εικονογραφημένη
ΙΣΤΟΡΙΑ του εκδοτικού οίκου "Πάπυρος".

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Μέρες Προγραμματικών Δηλώσεων

"Εγώ ήμουν τ΄ αρχοντόπουλο
με τους πολλούς παράδες
Φατιμέ τι μου κανες
με τους πολλούς παράδες
στα Μπιτόλια μ΄ έστειλες"

Το αφιερώνω στον σύντροφο- υπό πολλές προϋποθέσεις-Αλέξη Τσίπρα με την προσδοκία,
οτι απο το βήμα της Βουλής θα αφήσει κατά μέρος το ναρκισσισμό και την αυταρέσκειά του και θα μιλήσει επιτέλους Αριστερά!
Χθες πάντως, όσο κι αν θαμπώθηκαν πολλοί, δεν το΄ κανε...

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Πρόεδροι της Βουλής (31) Λομβάρδος Κωνσταντίνος

Συνεχίζοντας τη σειρά των προέδρων της Βουλής, μου δημιουργήθηκε η απορία για τη σειρά του νεοεκλεγέντος προέδρου Φίλιππου Πετσάλνικου. Με τη βοήθεια του κ. Παντελή Αθανασιάδη, έμαθα ότι ο βουλευτής Καστοριάς του ΠΑΣΟΚ είναι ο 78ος πρόεδρος του σώματος, συνυπολογιζομένου του αντιπροέδρου Εμμ. Μπακλατζή, ο οποίος άσκησε καθήκοντα προέδρου το καλοκαίρι του 1965, μετά την εντολή που είχε λάβει ο τότε πρόεδρος Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας από τον βασιλιά Κωνσταντίνο να σχηματίσει κυβέρνηση..


Σ' αυτή την ανάρτηση, ο κ. Αθανασιάδης παρουσιάζει το πορτρέτο του 31ου προέδρου, του Ζακύνθιου ριζοσπάστη Κωνσταντίνου Λομβάρδου.

ΠΔ


του Παντελή Στ. Αθανασιάδη


Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, με έντονη δράση στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, πρωτοστάτησε στο κίνημα για την 'Ένωσή τους με την Ελλάδα και συνέχισε την πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα από τη θέση του βουλευτή Ζακύνθου, συχνά του υπουργού, αλλά και του Πρόεδρου της Βουλής το 1870-1871.



Ο Λομβάρδος (αρ) στο "Ρωμηό" του Σουρή


Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1820. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο νησί του και περάτωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1847 συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Γαλλία και την Ιταλία. Επανήλθε στη Ζάκυνθο, όπου άσκησε την ιατρική.

Πρωταγωνίστησε στο κίνημα των Επτανησίων Ριζοσπαστών και το 1852, εξελέγη για πρώτη φορά, βουλευτής της Ιονίου Βουλής. Στην Κέρκυρα όπου διέμεινε ως βουλευτής, εξέδωσε την εφημερίδα «Παλιγγενεσία» δημοσιεύοντας φλογερά άρθρα κατά της Αγγλικής προστασίας των Επτανήσων.

Ένθερμος υποστηρικτής της αρχής των εθνοτήτων, βάσει της οποίας επιδίωκε και την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, ο Λομβάρδος, ήρθε σε επαφή με Ιταλούς της Γένοβας και ίδρυσε στη Ζάκυνθο, το Μάιο του 1860, ένα Κομιτάτο με σκοπό να προκαλέσει την επέμβαση του Γαριβάλδη στις αλύτρωτες περιοχές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, πράγμα που θα είχε τον αντίκτυπό του και στο ζήτημα της Επτανήσου.

Πρωταγωνίστησε στην έκδοση του περίφημου Ψηφίσματος της Ιονίου Βουλής στις 20 Ιουνίου 1857, για την άνευ όρων Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.

Υπήρξε ευφραδής ρήτορας με χαρακτηριστική επτανησιακή προφορά και με απαράμιλλη πειθώ.

Ήταν πληρεξούσιος του νησιού του στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1862. Μετά την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα, εξελέγη βουλευτής Ζακύνθου το 1865-1868. Στις εκλογές του 1868, ακυρώθηκε η εκλογή του. Επανεξελέγη τρεις φορές κατά το διάστημα 1870- 1874 και άλλες τέσσερις φορές από το 1875 έως το 1880. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1874 απέτυχε να εκλεγεί λόγω βίαιης κυβερνητικής παρέμβασης. Τότε σημειώθηκαν οι κοινοβουλευτικές και συνταγματικές αυθαιρεσίες, που έμεινα στην ιστορία, με το όνομα Στηλιτικά.

Ο Λομβάρδος αρχικά προσχώρησε στο κόμμα του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, αλλά το 1871 προσχώρησε στο λεγόμενο Πέμπτο Κόμμα με τον Χαρίλαο Τρικούπη και άλλους.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1870 εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής με 129 ψήφους σε σύνολο 138 παρόντων. Βρέθηκαν 9 λευκά ψηφοδέλτια. Όταν αναγγέλθηκε η εκλογή του, τόνισε μεταξύ άλλων: «Ελπίζω ότι εγένετο ήδη ειλικρινής, έντιμος έναρξις αναγνωρίσεως της μεγάλης αρχής, ότι ο τόπος πρέπει να κυβερνηθή δια του τόπου. Αυτή είναι η θέλησις του, αυτό επιβάλλουσιν οι θεσμοί του, τους οποίους ωρκίσθημεν και να τηρήσωμεν και να υπεραπισθώμεν».

Κατά τα έτη 1870-1875 εξέδωσε στη Ζάκυνθο την εφημερίδα «Φωνή του Ιονίου». Εξέδωσε επίσης διάφορα φυλλάδια με τα απομνημονεύματά του σχετικά με τους αγώνες του για την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα.

Το 1875 έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην πρώτη κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη. Έκτοτε ανέλαβε διάφορα άλλα υπουργεία, όπως των Εσωτερικών και της Παιδείας.

Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος πέθανε το 1888.


ο τάφος του Κ. Λομβάρδου στη Ζάκυνθο


*Ο συνάδελφός μας Παντελής Αθανασιάδης «φιλοτέχνησε» τα πορτρέτα των Προέδρων του ελληνικού κοινοβουλίου για την εκπομπή ‘Κοινοβουλευτική Ιστορία’ του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων. Τα πορτρέτα αναδημοσιεύονται «στης Βουλής τα Έδρανα», κατά τη σειρά εκλογής των Προέδρων.

**Η σειρά "Οι Πρόεδροι της Βουλής" δημοσιεύεται πλέον και στο έγκυρο περιοδικό Εικονογραφημένη
ΙΣΤΟΡΙΑ του εκδοτικού οίκου "Πάπυρος".

Όταν πίνει κανείς έχει λόγους

Υπάρχουνε βράδυα που αληθινά δεν ξέρεις
πώς να βολέψεις πια το θάνατό σου
Ακόμα κι αν στο μεταξύ,
έχεις λιγώσει μια γυναίκα μες στα στρώματα,
βλέπεις το αδειανό κιβούρι που σε περιμένει
Ο απάνω κόσμος μια ανίατη συνήθεια
Κλωστή- κλωστούλα σε κρατάει και δε σε κρατάει απ΄ το τίποτα
Ούτε εδώ να σταθείς, ούτε στα σκοτάδια να περάσεις
Έρχονται ώρες μετέωρες σαν να περιμένεις μήνυμα
Ας είναι κι απ΄ την άλλη όχθη
Καταλήγεις με μια πίκρα στυφή το πρωΐ
Καμιά φορά, πουθενά δε συμφέρει

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Τροχαίο ευτύχημα

Ευτυχώς που παρεμβάλλονται, ώρες- ώρες
και οι διαδικαστικές ανακοινώσεις του Πετράν-Όχι πως δεν του αρέσει κι αυτονού του κόπανου δηλαδή...-
και δεν αφήνουν τη μαλακία μας μετέωρη!
Για σένα και για μένα το λέω...

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Πρόγραμμα Βουλής 14-18 Οκτωβρίου 2009

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

11.00 (ολομέλεια) Ορκωμοσία Βουλευτών

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

11.00 (ολομέλεια) Εκλογή Προέδρου της Βουλής

18.00 (ολομέλεια)

1.Εκλογή Α’, Β’, Γ’ Αντιπροέδρων, δύο Κοσμητόρων και τεσσάρων Γραμματέων από τη Συμπολίτευση.

2.Εκλογή Δ’ Αντιπροέδρου, ενός Κοσμήτορα και ενός Γραμματέα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

3.Εκλογή Ε’ Αντιπροέδρου και ενός Γραμματέα από τη δεύτερη σε δύναμη Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αντιπολίτευσης.

4.Εκλογή ΣΤ’ Αντιπροέδρου από την τρίτη σε δύναμη Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αντιπολίτευσης.

5.Εκλογή Ζ’ Αντιπροέδρου από την τέταρτη σε δύναμη Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αντιπολίτευσης.

Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2009

Ανάγνωση-συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης

Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2009

Συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης

Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2009

Συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης

24:00 Ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση

Ε.Σ.Η.Ε... Α(πούσα)

Οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκτησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε. Μέχρι και η Ευρωπαϊκή Ενωση, σε λίγο καιρό, φαίνεται ότι θα έχει Πρόεδρο! Για να μην μιλήσει κανείς ακόμα-ακόμα και για την Νέα Δημοκρατία.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Ολοι οι άνθρωποι των Προέδρων...



Στα τηλεοπτικά πλάνα που είδα απόψε από την επίσκεψη Γιώργου Παπανδρέου στην Ηλεία, για δευτερόλεπτα κατέγραψα και την παρουσία του Κώστα Λαλιώτη.
Λίγα 24ωρα πριν, σε κάποιο μικρό μονόστηλο στον Τύπο, παρατήρησα την είδηση της παραίτησης του Πέτρου Μολυβιάτη, από το ειδικό Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών.
Είναι αμφότεροι, χωρίς αμφιβολία, από τους διαχρονικά μεγάλους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, με τουλάχιστον δύο κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά: Αφενός, βρέθηκαν πάρα πολύ κοντά στους ηγέτες εκείνους που σημάδεψαν περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο τη μεταδικτατορική Ελλάδα: τους Κων. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου. Αφετέρου, είναι απ' εκείνους τους πολιτικούς που έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα πολλές φορές η σιωπή τους να είναι το ίδιο ή και περισσότερο "ηχηρή" από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους.
Καθώς ο λόγος για τα στελέχη που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς σε "πρωθυπουργικό περιβάλλον", δεν μπορεί παρά να καταγραφεί πάντως και η διαχρονικότητα ακόμη δύο προσώπων, των οποίο η πολιτική παρουσία - έχοντας θητεύσει κοντά σε πρωθυπουργό- διατηρεί το ειδικό της βάρος. Σύμπτωση; Προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τους Ν. Αθανασάκη και Τηλ. Χυτήρη. Και εκείνοι είναι εκ των πολιτικών που μεταδίδουν την αίσθηση ότι έχουν πει πολύ λιγότερα πράγματα, απ' όσα γνωρίζουν για τον τρόπο που η Ελλάδα προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της μετά το 1974...
Ετσι, αναπόφευκτα, η σκέψη "έτρεξε" σε όλους τους υπόλοιπους "ανθρώπους των Προέδρων", που πέρασαν αλλά δεν έμειναν... Να θυμηθούμε τον κύκλο των χαμένων "εξ απορρήτων" του Κ. Μητσοτάκη (της περιόδου 1990-1993)? 'Η, εκείνων της εποχής Σημίτη;
Ενας Νίκος Θέμελης, έμεινε άφθαρτος από το χρόνο και την εξουσία. Αλλα πρόσωπα όπως ο Τσουκάτος και ο Πανταγιάς - για να μιλήσουμε για τους "νεώτερους", έχουν χαθεί μέσα στη σκόνη που σήκωσε το Παρασκήνιο...
Να, αυτά σκεφτόμουν, βλέποντας όλες αυτές τις ημέρες τις πρώτες σελίδες της δημοσιότητας να αφιερώνονται στον κύκλο των στενών συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου.
Πόσοι ήρθαν για να μείνουν?

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Περί Α.Ε.Π.

Δεν είναι οδυνηρό? Την ώρα που στην Ελλάδα συζητάμε για ζητήματα όπως οι ταμπέλες των Υπουργείων ("Εθνικής"... ή σκέτο Παιδείας, "Αιγαίου", ή "Μακεδονίας"), η Τουρκία επεξεργάζεται ιστορική συμφωνία με τη ... γενοκτονημένη Αρμενία, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν διάλογο και με τη Β. Κορέα και με το Ιράν κ.ο.κ.
Κατόπιν (και) αυτών, το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Ποιό από τα ελλείμματα είναι σημαντικότερο για τη χώρα μας και πρέπει να αντιμετωπιστεί με δραστικές ενέργειες: Το επί του γνωστού ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος), ή το άλλο - το επί της ... αγνώστου ΑΕΠ (Αυτογνωσία- Ευρηματικότητα- Περισυλλογή).

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Ελπιδοφόρο!

Υπάρχουν αντανακλαστικά εκεί έξω... Με χαρά, λοιπόν, διαπίστωσα ότι κάμποσες ώρες μετά από την αρχική ενέργεια, άλλαξαν σήμερα το μεσημέρι όχι μόνο την ηλεκτρονική διεύθυνση όπου υποβάλλονται αιτήσεις για μια θέση στελέχους στο Δημόσιο (έγινε πια apps.opengov.gr), αλλά και -κυρίως!!!- αφαίρεσαν τη ντροπιαστική απαίτηση ο κάθε υποψήφιος να δηλώνει ΚΑΙ την μέχρι και σήμερα πολιτική του δραστηριότητα (ως ενός εκ των απαιτουμένων κριτηρίων γι' ανάληψη της θέσης)!
Εύγε σε αυτόν που ανταποκρίθηκε...

ηλεκτρονικοί 300+

Οι περισσότεροι εξ υμών θα έχετε κατακλυστεί προεκλογικά από ηλεκτρονικά μηνύματα και SMS, έως προσκλήσεις να γίνετε "φίλοι" υποψηφίων εκπροσώπων του έθνους στο Φέισμπουκ. Σήμερα, περισσότερο από ότι στην προεκλογική περίοδο, χρειάζεται να επαναφέρουμε τον κατάλογο μελών της κυβέρνησης και βουλευτών με παρουσία στο διαδίκτυο, για να δούμε κατά πόσο διατηρούν την επαφή τους με τους πολίτες, τόσο σε επίπεδο ενημέρωσης πεπραγμένων αλλά και επικοινωνίας. Αφορμή, ομολογώ, αποτέλεσε το ιστολόγιο του νέου υφυπουργού Παιδείας Ι. Πανάρετου, ο οποίος συνεχίζει να αναρτά σχόλια και παρατηρήσεις ..από το Μαρούσι αυτή τη φορά.

Πρώτη εγγραφή, η νέα ιστοσελίδα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, όπου αναρτήθηκε η πρόσκληση για την πλήρωση των θέσεων των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων της Κυβέρνησης και των Γενικών Γραμματέων Περιφερειών.

ΥΓ Ευπρόσδεκτη η συμβολή όλων για προσωπικές ιστοσελίδες βουλευτών και υπουργών καθώς και παρουσία τους σε Φέισμπουκ, Τουίττερ, Φλίκερ κοκ.

Δήλωση πολιτικών φρονημάτων για να βρεθεί δουλειά?

Με την επισήμανση ότι είναι υποχρεωτική η συμπλήρωσή του, υπάρχει ειδικός χώρος όπου πρέπει να δηλωθεί η "κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα" από κάποιον -α που υποβάλλει ηλεκτρονικά (www.opengov.gr) αίτηση για να διορισθεί σε επιτελική θέση του Δημοσίου (σε Γενικές Γραμματείες κλπ των Υπουργείων).
Μένει, τώρα, να διευκρινιστεί, εκτός από το ποιοί και πώς θ' αξιολογήσουν τις ηλεκτρονικές αιτήσεις, φυσικά και το ακόλουθο στοιχείο: Η ... μοριοδότηση, όσον αφορά την "πολιτική δραστηριότητα" πώς κλιμακώνεται; Είναι καλύτερο να δηλώσεις "πράσινος", μια που είναι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ή "γαλάζιος" (ή κόκκινος ή άλλου χρώματος) μια που το συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ θα θελήσει να πει ότι δεν προσλαμβάνει τα δικά του παιδιά;
Σε κάθε περίπτωση: Γιατί φώναζαν ως αξιωματική αντιπολίτευση, για τη "γαλάζια συνέντευξη"? Το ... "πράσινο chat", μια που βρισκόμαστε στην εποχή του Διαδικτύου, ποιά διαφορά έχει?

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Η ώρα της κρίσης...

Ας προσπεράσουμε, λέω, το ατυχέστατο για την νέα κυβέρνηση πρωινό φαινόμενο, σήμερα, καινούριοι υπουργοί αντί να έχουν αρχίσει δουλειά, αυτοί να στέκονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και να μιλούν περί ανέμων και υδάτων...
Και ας περιμένουμε τα πρώτα δείγματα πράξης, πλέον, και όχι απλώς "γραφής". Να δούμε ενέργειες μέσω των οποίων θα επιχειρείται να δοθούν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος.
Παραλλήλως δε, να έχουμε και το νου μας (κι εμείς και -κυρίως- εκείνοι!): Ο Σημίτης είχε νωρίς - νωρίς τα Ιμια. Ο Καραμανλής νωρίς - νωρίς τις υποκλοπές. Τί "περιμένει" τον Γιώργο Παπανδρέου; Και πώς θα το (δια)χειριστεί;

"Λεπτομέρειες"...

Στον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης Καραμανλή, τρεις της κοινοβουλευτικής Επιτροπής διερεύνησης του σκανδάλου του Βατοπεδίου, ανέλαβαν κυβερνητικά καθήκοντα (Χρ. Μαρκογιαννάκης, Ν. Δένδιας, Κ. Μαρκόπουλος) και μία (Φεβρωνία Πατριανάκου) προήχθη στην κομματική-επικοινωνιακή ιεραρχία.
Στην πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι πέντε πράσινοι της εν λόγω Επιτροπής που ανέλαβαν υπουργικά ή υφυπουργικά καθήκοντα (Ντ. Ρόβλιας, Θεοδώρα Τζάκρη, Μ. Μπόλαρης, Μιχ. Καρχιμάκης, Γ. Πεταλωτής).
Συμπτώσεις ή μη, αποδεικνύεται ότι το Βατοπέδι δεν ρίχνει μόνο κυβερνήσεις... Τις "εμπλουτίζει" κιόλας...

Η πρώτη μεγάλη παγίδα!

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία, τούτες τις πρώτες ημέρες της "νέας διακυβέρνησης", που εκλαμβάνονται ως πηγές ελπίδας ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει.
Το απογοητευτικό είναι ότι όλοι μας συνειδητοποιούμε πως αυτό το "κάτι" δεν αρκεί πλέον. Πρέπει ν' αλλάξουν πολλά και πρέπει ν' αλλάξουν ΤΩΡΑ!
Ταυτόχρονα, το ανησυχητικά επώδυνο στην υπόθεση είναι πως τα λόγια και τα έργα του Γιώργου Παπανδρέου τις πρώτες αυτές ώρες, δείχνουν σε πόσο άσχημη θέση έχουμε άπαντες περιέλθει: Τα αυτονόητα για μια σύγχρονη κοινωνία, παρουσιάζονται ΔΥΣΤΥΧΩΣ ως ζητούμενα... Ας είναι...
Το γεγονός ότι σε κεντρικό και ανώτατο επίπεδο επισημαίνονται είναι, πάντως, τουλάχιστον θετικό. Το ότι παρουσιάζονται και σαν "μικρή επανάσταση" ακούγεται ενθαρρυντικά.
Ομως μέσα σε όλα αυτά, έκανε αισθητή κιόλας την εμφάνισή της η πρώτη μεγάλη παγίδα για όλους μας: Οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις και σε δημόσιες αναλύσεις, δίνουμε την εντύπωση ότι πάλι, περιμένουμε "από τους άλλους" να δράσουν. Οτι παρακολουθούμε ως θεατές, παθητικά, την εξέλιξη της ... "επαναστατικής διαδικασίας". Αν παραμείνουμε σε αυτή τη θέση, το μόνο που θα καταφέρουμε στο τέλος είναι να δικαιωθούν όλοι όσοι για λόγους επαγγελματικής διαστροφής και ιδίου συμφέροντος αναμένουν τη στιγμή που θα κατακεραυνώσουν ως αποτυχημένο, ανίκανο ή αδύναμο τον ΓΑΠ.
"Επανάσταση" από την πολυθρόνα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας.
Το κεντρικό κλειδί στο όλο εγχείρημα, βρίσκεται σε μια αποστροφή του λόγου του πρωθυπουργού στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (7/10/2006):
«Ο σεβασμός στα χρήματα και στον πλούτο του ελληνικού λαού είναι ένας αγώνας σκληρός και δύσκολος σε μια δημόσια διοίκηση την οποίαν εθίσαμε να λειτουργεί με αδιαφάνεια, με πελατειακές σπατάλες από τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, τις κομματικές επιτροπές μέχρι και τις προμήθειες του δημοσίου.
Και βέβαια την εκτεταμένη διαφθορά που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας.
Για αυτό η προσπάθειά μας χρειάζεται να είναι επίμονη και θα είναι και επίπονη αφού θα συγκρουστούμε με αντιλήψεις και πρακτικές βαθιά ριζωμένες στο ελληνικό κράτος και δυστυχώς και στην κοινωνία",
είπε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Οι αντιλήψεις και πρακτικές της διαφθοράς, τα κακώς κείμενα μιας χώρας που έχει διαλυθεί, δεν εντοπίζονται μόνο ... κάπου εκεί ψηλά, στο απρόσωπο κράτος. Αλλά και -κυρίως- σε όλη την ελληνική κοινωνία. Σε όλους μας. Στην καθημερινή στάση ζωής. Τις ενέργειές μας και τη δράση μας.
Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στο συνάνθρωπο, το συμπολίτη, το περιβάλλον, τη χώρα όπου μας καταράστηκαν να ζούμε, δεν επιβάλλεται από τα πάνω και από κανέναν. Δεν είναι υπόθεση (μόνον...) κανενός πρωθυπουργού και καμιάς κυβέρνησης.

Χωρίς τα γυαλιά μου

Είναι ένας χαμένος αυτής της εκλογικής μάχης, που επειδή δεν θα τον γράψουνε, απο τον φόβο των διαφημιστών οι εφημερίδες, λέω οτι αξίζει την ευκαιρία να τον αναφέρουμε.
..Αν είμουνα απο καμιά μεριά, θα ήθελα να βλεπα τώρα τον Βγενόπουλο της MIG να χλαίει, για την (προσωρινή;) ματαίωση των πολιτικών του φιλοδοξιών!..
Να μας αγοράσουνε οι Εμίρηδες αν έχουμε εκεί καταντήσει!..
Ωστόσο, η συμπαγής ομάδα των ψηφοφόρων, έδειξαν, δυστυχώς για δαύτον, οτι επιμένουν ακόμα σε πολιτικές λύσεις.
Απο την πολιτική περιμένουν τις απαντήσεις τους και εκει επενδύουν, έστω, τις πενιχρές τους ελπίδες. Άρα θ΄αργήσει ακόμα ο σωτήρας, όσους κι αν έχει ενδεχομένως αγοράσει...
Ο μαζικός τρόπος που αποδοκιμάστηκε η ΝΔ- με αθρόες πολιτικές διαρροές προς όλους, ακόμα και στους Οικολόγους- αλλά και η ελπιδοφόρα μετακίνησή τους προς το ΠΑΣΟΚ- έστω με το βαρύ στανιό της καχυποψίας- επιβεβαιώνει οτι είναι ακόμα πρώϊμο το να ελπίζει κανείς οτι στην Ελλάδα θα φανεί κάποιος σωτήρας "μαναντζερ" για να μας γλυτώσει απο την παληά επετηρίδα των κομματαρχών. Όμως δεν είναι ευθύγραμμα τα πράγματα...
Για τούτο το βαθειά διεφθαρμένο σύστημα, αν το δούμε απο μιαν επείγουσα άποψη , ο Γιωργάκης είναι μια τελευταία ευκαιρία. Αλλοιώς, αν τα σκατώσει, και με αυτήν την αναιμική και ανθρωποδιόχτρα Αριστερά θα μας πάρει ο διάολος τον πατέρα...Τόσο συνοπτικά.
Είναι, εν κατακλείδι, κι ένα ποσοστό ανήμερο που τους γουστάρω με θαυμασμό χωρίς να τους ψηφίζω. Αυτοί οι ανελέητοι όπως αποδεικνύονται στις μάχες, ψηφοφόροι του ΣΥΝασπισμού.! Τους βγάζω το καπέλλο! Πρώτη φορά βλέπω πολίτες να υποδεικνύουν στην ηγεσία τους το ύψος όπου οφείλει να στέκεται και να βγάζουν το κόμμα με τσαμπουκά στη Βουλή! Ξέρω απο αυτούς πολλούς. Απο τα χρόνια που χτυπιόμασταν με τα φασισταριά στην Καστοριά και μετά στη Θεσσαλονίκη. Κάποτε πρέπει να πάρει άπόφαση κι ο Περισσός οτι αυτοί οι γενναίοι σύντροφοι που το ίδιο το ΚΚΕ πίκρανε και τους έδιωξε με βαρειές κατηγορίες, είναι πιο μάγκες απο τους επαγγελματίες-τάχαμου- επαναστατικούς φλώρους που δεν κοτάνε να κοιτάξουνε τους ανθρώπους στα μάτια!
Ως πότε συντροφάκια θα ζούμε στα στενά;

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Τί "τρέχει" στο Υπουργείο Εξωτερικών?

Η ανακοίνωση των μελών της πρώτης κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, έχει αναμφισβήτητα πολλά στοιχεία για σκέψη, προβληματισμό και συζητήσεις. Στοιχεία που εκ πρώτης όψεως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον καλά, τόσο ως προς τη δομή του κυβερνητικού σχήματος, τις επιλογές ΓΑΠ, όσο και ως προς τα πρόσωπα που μετέχουν σε αυτό.
Προς το παρόν, όμως, ένα "επιμέρους" να επισημάνω, που φαίνεται ν' αποτελεί και την πρώτη σοβαρή αυτοδιάψευση του πρωθυπουργού, συγκριτικώς με τα όσα έλεγε και δεσμευόταν προεκλογικά. Ειδικότερα:
Στις 26 Οκτωβρίου, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Ο Κόσμος του Επενδυτή", και στην ερώτηση εάν προτίθετο να αναλάβει και το Υπουργείο Εξωτερικών, σε περίπτωση που κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση, ο κ. Παπανδρέου έλεγε χωρίς περιστροφές:
"Όχι, δεν σκοπεύω να αναλάβω παράλληλα και το Υπουργείο Εξωτερικών, διότι η χώρα έχει κρίσιμα προβλήματα σε όλους τους τομείς και πρέπει να είμαι σε θέση να εξασφαλίσω απρόσκοπτα το συντονισμό της κυβέρνησης, την ταχεία εφαρμογή του προγράμματός μας, το σφιχτό έλεγχο του κυβερνητικού έργου".
Τί, λοιπόν, μεσολάβησε από τότε μέχρι χθες? Τί έκανε, μέσα σε μόλις ένα δεκαήμερο, το σημερινό πρωθυπουργό να αναιρέσει τη σαφέστατη προεκλογική εκείνη απόφασή του?
Δεν θεωρεί πια ότι "η χώρα έχει προβλήματα σε όλους τους τομείς" και ότι εκείνος θα πρέπει να εξασφαλίσει απρόσκοπτα το συντονισμό?
Εκτιμά ότι με "συντονιστή" τον Θεόδωρο Πάγκαλο, το έργο του ως πρωθυπουργού θα είναι ευκολότερο?
Προέκυψαν ζητήματα - προτεραιότητες ειδικού χειρισμού στην εξωτερική πολιτική για το αμέσως προσεχές διάστημα, και θέλει προσωπικά να αναλάβει το βάρος των επιλογών?

53 χρόνια μετά, Ήττα. 28 χρόνια μετά, νέα Νίκη!

Η ΝΔ ηττήθηκε 53 χρόνια μετά την ίδρυση της ΕΡΕ* (4/10/1956-2009). Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης 28 χρόνια μετά την ιστορική Αλλαγή του '81 (18/10/1981-2009)!

*και 35 χρόνια μετά την ίδρυση της ΝΔ (4/10/1974)

Θέμα για άμεση φυλάκιση!

Νύχτα, πιθανότατα τη νύχτα των εκλογών, βρήκαν να στήσουν δύο ακόμα παράνομες, τέραστιες διαφημιστικές πινακίδες, αυτή τη φορά σε άκρως επικίνδυνη στροφή, στον περιφερειακό του Αττικού Αλσους. Η μία εκ των δύο, μάλιστα, διαφημίζει υπηρεσία του ... υπουργείου Εσωτερικών!!!!
Τα ερωτήματα είναι απλά και χρήζουν άμεσης απάντησης: Ποιός θα τιμωρηθεί με φυλάκιση για μια ακόμα παρανομία? Μόνο η διαφημιστική εταιρεία? 'Η και το διαφημιζόμενο κράτος?
Εκτός εάν αυτές οι πινακίδες δεν είναι παράνομες και η χώρα που ζούμε, πράγματι, αποτελεί μια απέραντη χωματερή αυθαιρεσιών, στην οποία κανένα σεβασμό δεν πρέπει να έχουμε!!!

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Βιβλίο, κουστούμια, καλάμια, μαχαίρια και ερπετά...

Περιμένω τώρα να δω τις πρώτες αράδες στο βιβλίο του Γιώργου Παπανδρέου, τις ντουλάπες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα βαλιτσάκια εντός των οποίων παραδοσιακά κρύβουν τα καλάμια τους, να δω και το μήκος της λάμας που (θα) έχουν τα γαλάζια -χμ... και τα κόκκινα...- μαχαίρια!
Α, ναι... Να μην ξεχάσω να πάω και στο φαρμακείο να προμηθευτώ (παρά την βαθύτατη αντιπάθεια στα πάσης φύσεως σκευάσματα) χάπια κατά της ναυτίας. Και αυτό, καθώς περιμένω να δω και όλους εκείνους που τόσο καιρό έβαφαν τα χέρια τους μέσα στα καζάνια της μπλε εξουσίας απαξιώνοντας στην κάθε ευκαιρία και με στόμφο τον ΓΑΠ, τώρα με πράσινες γραβάτες και φουλάρια ν' αναζητούν όχι μόνο διατήρηση θέσεων, αλλά και περαιτέρω αναβάθμισή τους!...

Τούτη την ώρα

αχ μωρέ Γιάννη,
ας ήσουν δίπλα μας, κι ας μην έπιανε τόπο η ευχή στο φίλο σου..
Τούτη η ώρα είναι και δική σου.

ψηφίζουμε!


μετά από ώριμη σκέψη, κι αφού λάβαμε υπόψιν πεπραγμένα, προγράμματα, λάθη και παραλείψεις, ψηφίζουμε..

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Απ΄ τα ύψη

Ωχ, εμένα οι δικοί μου
με βαρέθηκαν
και μ΄έστειλαν στα ξένα
στη μαύρη ξενητειά..

"Έλα ρε με μας τους δυνατούς!" μου λέει χθες, ένας απο τους επικείμενους.
Πλάκα με κάνεις ρε, τον λέω...
Στην δικιά μας όχθη, γαμούμε αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη;..

Υ.Γ Ως πότε ωρέ Βασιλαρχόντισσα Αριστερά-δεν είναι κρίμα κι άδικο;-
θα κάνεις την περηφάνεια μας τσάμικο...

Υ.Γ2: Γιώργο και Πετράν ευχαριστώ για τις αφιερώσεις. Θα τις δω στον γυρισμό... Σας αφιερώνω τον αγαπημένο μου "Κωνσταντάκη"!!!

Υ.Γ3: τα παλικάρια τα καλά θέλουν καλές κοπέλλες! Για όσες μας αγαπάνε λάθος...

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Πρόεδροι της Βουλής (30) Χρηστίδης Δημήτριος

του Παντελή Στ. Αθανασιάδη


Αγωνιστής της Εθνεγερσίας και πολιτικός με μεγάλη δράση, υπήρξε ο Δημήτριος Χρηστίδης, που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1869 και μεταξύ άλλων ανέλαβε επτά φορές το υπουργείο Οικονομικών σε διάφορες κυβερνήσεις.

Ο Δημήτριος Χρηστίδης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1795. Σπούδασε στο Ιάσιο της Μολδαβίας και συμπλήρωσε τις σπουδές του σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, έσπευσε αμέσως στην εξεγερμένη Ελλάδα και πήρε ενεργό μέρος στον Αγώνα. Πολέμησε μεταξύ άλλων στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, το 1822.

Ο Χρηστίδης έγινε γραμματέας του Ιωάννη Κωλέττη. Το 1825, ήταν γενικός γραμματέας του Εκτελεστικού Σώματος, αντικαθιστώντας τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Ασχολήθηκε βασικά με διοικητικά ζητήματα.

Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε ουσιαστικά την εποχή του Όθωνα, ο οποίος τον διόρισε υπουργό Εσωτερικών το 1833. Ο Δημήτριος Χρηστίδης αναδείχθηκε γρήγορα σε ηγετικό στέλεχος του λεγόμενου Γαλλικού κόμματος, μαζί με τους Ιωάννη Κωλέττη και Ρήγα Παλαμήδη.

Το 1833 διορίσθηκε νομάρχης, αρχικά της Μεσσηνίας και αργότερα της Εύβοιας. Το 1835 τοποθετήθηκε νομάρχης Κυκλάδων και παρέμεινε στη Σύρο, επί πενταετία.

Το 1840 τοποθετήθηκε πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1841διορίσθηκε από τον Όθωνα, υπουργός των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου στη βραχύβια κυβέρνηση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Αμέσως μετά, διορίσθηκε υπουργός Εσωτερικών και ουσιαστικά προεδρεύων της κυβέρνησης μέχρι την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Ωστόσο, στο διάστημα αυτό η επιρροή του στο γαλλικό κόμμα άρχισε να φθίνει και τελικά ο ίδιος υποσκελίστηκε από τους Παλαμήδη και Κωλέττη.

Εξελέγη βουλευτής Σύρου το 1847. Διορίσθηκε γερουσιαστής το 1851. Υπήρξε πληρεξούσιος της προξενικής περιφέρειας Καΐρου στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1862. Επανεξελέγη βουλευτής Σύρου κατά τα έτη 1869-1871, 1872- 1874 και 1875-1879. Tην τελευταία βουλευτική θητεία του, τη διέκοψε ο θάνατός του.

Ο Χρηστίδης τον Ιανουάριο του 1865 είχε διορισθεί μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας, του συμβουλευτικού σώματος που θεσπίσθηκε με το Σύνταγμα του 1864, αλλά είχε μόλις δεκάμηνο βίο, μετά τις αντιδράσεις της Βουλής.

Κατά τα έτη 1850-1853 ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Κριεζή. Το υπουργείο Οικονομικών έμελλε να υπηρετήσει ο Χρηστίδης άλλες έξι φορές από το 1864 έως το 1872 στις κυβερνήσεις Κανάρη, Δεληγεώργη, και Βούλγαρη. Διετέλεσε ακόμη και προσωρινός υπουργός Δικαιοσύνης το 1872 σε κυβέρνηση του Δεληγεώργη. Η εφημερίδα «Φώς» έγραφε για τον υπουργό Οικονομικών Δημήτριο Χρηστίδη:

«Έλα σύναζε Χρηστίδη

Δια να τα εύρουν άλλοι

Και λαμπάδας να σ’ ανάψουν

Εκατόν εις το κεφάλι».

Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη στις 12 Ιουλίου 1869. Ευχαριστώντας τη Βουλή τόνισε μεταξύ άλλων: «Εν μόνον οφείλω και δύναμαι από της στιγμής ταύτης να βεβαιώσω πανδήμως, ότι θέλω τηρήσει άκραν αμεροληψίαν εις την εκπλήρωσιν των νέων καθηκόντων μου». Προήδρευσε σε 79 συνεδριάσεις.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 20 Μαΐου 1887.


*Ο συνάδελφός μας Παντελής Αθανασιάδης «φιλοτέχνησε» τα πορτρέτα των Προέδρων του ελληνικού κοινοβουλίου για την εκπομπή ‘Κοινοβουλευτική Ιστορία’ του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων. Τα πορτρέτα αναδημοσιεύονται «στης Βουλής τα Έδρανα», κατά τη σειρά εκλογής των Προέδρων.

**Η σειρά "Οι Πρόεδροι της Βουλής" δημοσιεύεται πλέον και στο έγκυρο περιοδικό Εικονογραφημένη
ΙΣΤΟΡΙΑ του εκδοτικού οίκου "Πάπυρος".