Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Να γιατί γυρνώ μεσ΄την Αθήνα

Προτιμώ τους σκληρούς ανθρώπους του υποκόσμου στις παρτίδες τους. Έχουνε μπέσα, σηκώνουνε τον σταυρό τους μόνοι και κυρίως δεν πουλάνε τους φίλους τους, στην ανάκριση. Προσπαθεί να κάνει το ίδιο τώρα ο φυγόδικος Χριστοφοράκος απο την νομική ασφάλεια της Γερμανίας. Και εκ του ασφαλούς.
Δεν ξέρει-λέει- τη Ντόρα, σφυράει αδιάφορα για τον Τσουκάτο και δεν έχει δώσει ποτέ λεφτά στη ΝΔ.
Στην πρώτη περίπτωση αναλαμβάνουν τα Ποινικά δικαστήρια και συνήθως απονέμουν Δικαιοσύνη.
Στην δεύτερη περίπτωση, το εγκλημα βαφτίζεται πολιτικό και τρέχα γύρευε...
(Αλλά, γιατί τις έχωμε τις Εξεταστικές Επιτροπές;)

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Στο τέλος αυτής της άγιας ημέρας...

«Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, προσβάλλουν από της 05:30 ώρας της σήμερον, τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους»!

Στεκόμουν πάντοτε ακίνητος μπροστά σε τούτο το απλό κτητικό "ημέτεραι". Ήταν και το συγκρατημένο ρίγος του εκφωνητή που με τόση περηφάνεια φώτιζε το παρακατιανό και άφωνο "μ" και τα υπόλοιπα σύμφωνα. Αι "ημέτεραι δυνάμεις"… «του πατρίου εδάφους». Με έκαναν να βλέπω μπροστά μου την εικόνα. Ήταν εκεί, οι πολύ δικοί μας, δηλαδή, οι παραστάτες αρχάγγελοι και οι ταπεινοί άγιοί μας, εκείνοι που ήσαν εκεί για μας, ανθ΄ ημών, ρε παιδί μου.
Αυτοί που τους έτυχε να είναι εκεί την ώρα που έπρεπε, οι λιγοστοί που σήκωσαν την Πατρίδα στους ώμους. Μέχρι την στιγμή που τους σύντρεξε όλο το Έθνος και ζήσαμε στην αιθρία, έστω για λίγο, αλλά όσο χρειαζόταν για να θυμόμαστε ακόμα, την διάφανη ωραιότητα του θανάτου, μέσα στην οικειοθελή θυσία και την παρηγορητική αλληλεγγύη. Άϊντε και του χρόνου λέφτεροι!..

"Στου βούρκου μέσα τα νερά/Ποιά γλώσσα μου μιλάνε/Αυτοί που μου ζητάνε/ Να χαμηλώσω τα φτερά..."

Οι εκλογές είναι γενικώς μια καλή και ωφέλιμη διαδικασία, αρκεί το αποτέλεσμά τους να μην ενοχλεί τον κύριο Παύλο Τσίμα και την συντεταγμένη πινακοθήκη του «μεγάλου δικτύου».
Αρκεί να είναι αποστειρωμένες, εύκολα χειραγωγήσιμες και κυρίως να δίνουν την δυνατότητα στον Γ. Πρετεντέρη και την ομάδα του Mega να κάνει τζερτζελέ παρέα με τον εκλογικό αναλυτή Ηλία Νικολακόπουλο, σχολιάζοντας τα «Έξιτ Πολ», στην μακρόσυρτη τελετουργία της βαθειάς εκλογικής (μας)νύχτας. Είναι καλές οι εκλογές, μα τις χίλιες αρκούδες, αρκεί να μην έχουν πολιτικό αίτημα. Να μην είναι λέει…«πολιτικοποιημένες»!..
Να΄ ναι με μηδέν λιπαρά. Άσφαιρες…Όπως το ψεύτικο πιστόλι του Γιωργάκη στα τραπέζι.
Να μην υφέρπει ούτε ως υποψία η ακανόνιστη οργή του κόσμου. Να επικυρώνουν αενάως την υποδούλωσή μας.
Αλλά γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τις απαγορεύουν αυτός ο αχαμνός GAP και η ανεπαρκής του παρέα; Γιατί άραγε τρέμει στο ενδεχόμενο ότι ετοιμαζόμαστε να του(ς) τρίψουμε το Μνημόνιο στη μούρη; Από πού κι ως που είναι αδιέξοδη επιλογή οι υποψήφιοι όλων των άλλων κομμάτων πλην των εκλεκτών του ραγδαία φθαρμένου ΠΑΣΟΚ;
Ποια γλώσσα μιλάνε, όλοι αυτοί; Μας κλέβουνε τη ζωή και μας εκβιάζουν κι από πάνω; Από πού αντλούν τόσο θράσος;
Α, ναι βέβαια…Τόσα χρόνια το μάθαμε το μάθημα! Στην Δημοκρατία (τους) δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν το παρακάνει στο ασύδοτο κλέψιμο ο ένας, να δίνουμε στον άλλον την ευκαιρία να ρεφάρει. Για τούτο γέμισε ο τόπος ευυπόληπτες μετριότητες έως κοινά καθάρματα που μιλάνε ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ στα ΜΜΕ μην λέγοντας απολύτως τίποτε. Κοροϊδεύουν την κοινωνία, αγνοώντας ναρκισσιστικά μές το θολωμένο από έπαρση κι αδιαφορία μυαλό τους, ότι το καζάνι βράζει…
Στην Δημοκρατία, όμως υπάρχουν συμφέροντα. Κι όσο πιο άτεχνα και δουλικά ο Γιωργάκης υπερασπίζεται τα συμφέροντα των προστατών του, άλλο τόσο επίμονα, έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε εμείς τα δικά μας. Δεν είναι απαραίτητο αυτά να εφάπτονται, θέλω να πω…
Υ.Γ: Χάρηκα σαδιστικά με την διαβαλκανική συνέντευξη της πρωθυπουργάρας! Έτσι για να δείτε, έλεγα από μέσα μου, τι τραβάμε εμείς οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που ακούμε χρόνια τώρα, αυτόν τον ασυνάρτητο άνθρωπο που είναι προσηλωμένος μόνο στον εαυτό του και γυρίζει όπως τα αλογάκια του λούνα πάρκ, μετέωρος ανάμεσα σε ουρανό και γη …(σ.σ: δεν φταίει αυτός ο φουκαράς, τόσος είναι, αλλά για την Margaret φαίνεται πως αυτό αρκεί…Μόνο που πρέπει να΄ χουμε το νου μας. Μετά από τον πρωτότοκό της, η Magi θέλει να δει στο ίδιο αξίωμα την θυγατέρα του Μαργαρίτα, αφού όπως πιστεύει «είναι καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα και μια γυναίκα πρωθυπουργό»! Δεν μας φταίει το κορίτσι, τουλάχιστον ακόμα. Αλλά, ειλικρινά, να λείπει το βύσσινο. Κάποτε αυτού του είδους η δια βίου μάθηση πρέπει να τελειώνει, ακόμα και σε πολιτικά υπανάπτυκτα καθεστώτα όπως το δικό μας).

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

"Τέλεια Ξένοι" ή Που να βρεις την Εθνική Περίμετρο για να κάνεις άμυνα...

Γιατί άραγε αυτοί οι ορκισμένοι πολιτικοί μεταρρυθμιστές που μας περιτριγυρίζουν έχουν αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσουν το ίδιο το κράτος;
Η απάντηση είναι απλή: επειδή έχουν πάψει προ καιρού, να το χρειάζονται οι εργοδότες τους.
Είναι αλήθεια, ότι κύλησε κάμποσος αιώνας από τότε που μπορούσε κανείς να υπολογίζει στον ρυθμιστικό του ρόλο, έστω και σαν μεροληπτικού εγγυητή μιας κοινωνικής σταθερότητας, που άφηνε ωστόσο, τα περιθώρια για πολιτικές αλλαγές και επέτρεπε να λυγίσει η κοινωνική ακαμψία.
Τώρα όμως που το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο έχει ανατραπεί δραματικά, φαίνεται πως έχασε κάθε χρησιμότητα ακόμα κι αυτή η απρόσωπη κρατική διαμεσολάβηση, όταν οι περισσότεροι από εμάς, σκύβουμε ταπεινωτικά το κεφάλι στα γκισέ των Τραπεζών και τα φιρμάνια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, χωρίς να έχουμε κανέναν με το μέρος μας.
Έχουν φροντίσει γι΄ αυτό και με το αζημίωτο οι πρόθυμοι πολιτικοί μας εκπρόσωποι που πρόλαβαν να νομοθετήσουν, με την επίκληση της παγκοσμιοποίησης-ποιος ξεχνά τον ωχρό Σημίτη που αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του;-όλες τις επιθυμίες των εντολοδόχων τους.
Τα τελευταία χρόνια, όλα τα δημόσια αγαθά μπήκαν στη ρουλέτα των ιδιωτικοποιήσεων αφού, ο,τι εξασφάλιζε στις χαμηλότερες οικονομικά τάξεις μια αξιοπρεπή πρόσβαση, από την Εκπαίδευση και την Κοινωνική Ασφάλιση μέχρι την Δημόσια Υγεία, την οκτάωρη εργασία και τις Συγκοινωνίες, έπρεπε να λοιδορηθούν σαν νοσηρά κατάλοιπα ενός παρελθόντος που αποτελούσε συντηρητικό ανάχωμα για ένα μέλλον διαρκούς ευημερίας.
Στο μεταξύ τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, με την αφανή χορηγία της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς-που λειτούργησε με ελαφρότητα σαν πλυντήριο της πελατειακής πολιτικής τους- είχαν προλάβει να βουλιάξουν ακμαίες δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλώντας χωρίς ενδοιασμό την στρατηγική δυνατότητα της χώρας να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα.
Είναι τάχα καλύτερα τώρα που η Ολυμπιακή είναι σε ιδιωτικά χέρια;
Ή μήπως κανένας από μας νοιώθει καλά το στομάχι του ακούγοντας τον πρόεδρο της «Ντόϊτσε Τέλεκομ» να ανακοινώνει υπερήφανα στην Γενική Συνέλευση των μετόχων ότι «αγοράσαμε φτηνά μια μεγάλη επιχείρηση σε μια περιφερειακή χώρα», όταν αναφερόταν στον ΟΤΕ, αυτόν για τον οποίον ο απερίγραπτος Γιωργάκης κατά το ¨λεφτά υπάρχουν¨ υποσχόταν ότι θα τον έβαζε ξανά σε ¨δημόσιο έλεγχο¨;
Υποθέτω βάσιμα πως το τελευταίο μονοπώλιο που δεν πρόκειται να βγάλει στο σφυρί αυτός ο ξένος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας, είναι το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Διαφορετικά, όπως υπολογίζω, δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπεί σε τούτην την αποικία…
Οι προϊστάμενοί του, αναγνωρίζουν πια φόρα-παρτίδα, ότι η κατάντια μας τους συμφέρει για να μας πουλάνε σωρηδόν τα προϊόντα τους και να μας βυθίζουνε σε βαθύτερη εξάρτηση. Κι αυτός ο αχαμνός χαμογελά και παίρνει βραβεία απ΄ τα χέρια τους, σαν να μην τον αφορά αυτή η βαρειά Κατοχή! Σαν να αναφέρεται σε τρίτους.
Αν δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη νέα υποδούλωση, το πρόβλημα είναι δικό μας.
Γιατί αυτήν τη φορά, δεν κατηφορίζουν στην έρημη Αθήνα οι γερμανικές ερπύστριες αλλά η εσωτερική ερημία της Μέρκελ και τα επιθετικά προϊόντα της βαρειάς γερμανικής βιομηχανίας. Αυτός ο εισβολέας, είναι πιο ύπουλος .
Κι από τον τρόπο που τώρα θα τον πολεμήσουμε-μιας και οι γονείς μας, μ΄όσα είχαν, έπραξαν το χρέος τους- θα εξαρτηθεί το πώς θα παρελαύνουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Οι αντιστοιχίες άλλωστε μας ξαναφέρνουν μπροστά στους εφιάλτες της ιστορίας, καθόσον και τότε «πρωθυπουργό» Τσολάκογλου είχαμε…

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Το ξέρω πως βρίζω/ αλλά η αηδία είναι καλός σύμβουλος...

Μου κάνουν εντύπωση ορισμένοι "Νέστορες" της πολιτικής στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, οι οποίοι τώρα στην πολιτική αποδρομή τους, μετά και το νέο Πόρισμα για το Βατοπέδι, ανακάλυψαν την νοσηρή κομματική επιρροή που επισκιάζει την αξία αυτού του ξεθωριασμένου αστικού Συντάγματος...Μου θυμίζουν, με το συμπάθειο, τον αρβανίτη παπού μου που αφού τσακίστηκε στα βράχια πολλών γυναικών, με συμβούλευε στα γεράματά του με συστολή, "ν΄αγαπάς τη γυναίκα σου, γιατί μονάχα αυτή θα σε συντρέξει στο τέλος..."
Το Κοινοβούλιο όμως, δεν είναι ο οίκος μιας θεσμικής ευγηρίας. Είναι απαράδεκτο να ακούμε στωϊκά όσους μας λένε με αμφισβητίσιμο τώρα πια ηθικό και πολιτικό κύρος και χωρίς να υπολογίζουν στην πλήξη μας και μια βαθμιαία οργή, πως, κατά τον καταστατικό χάρτη της χώρας, ο βουλευτής "έχει απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου". Χαίρω πολύ!..
Και γιατί δεν το΄ χε τόσα χρόνια; Δεν θα επεκταθώ σε κακεντρεχή σχόλια, για κάποιους στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που μετέτρεψαν τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες σε θλιβερούς στρατιωτικούς λόχους ασυνείδητων μετριοτήτων που ψήφισαν σταδιακά την σημερινή υποδούλωση.
Κι αφήνω στην άκρη την επονείδιστη επικουρία μέρους της Αριστεράς, που επέτρεψε να γιγαντωθεί η σημερινή ασυδοσία για να΄ χει ένα εξασφαλισμένο μερίδιο στην κλάψα πως δεν την παίζουνε...
Αλλά πάει πολύ, ενόσω όλα αυτά τα χρόνια κρατούσαν με αυτον τον γελοίο νόμο περί ευθύνης υπουργών την αφεντιά τους στο απυρόβλητο, δίνοντας δουλειές και παίρνοντας μίζες, τώρα να παριστάνουνε τους κριτές και να κάνουν πως δεν ξέρουνε ειδικά οι ΠΑΣΟΚοι και οι ΝεοΔημοκράτες, το πως βγήκε αυτό το ξεφτυλισμένο πόρισμα για το Βατοπέδι...

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Ιστορίες στην πρωϊνή ομίχλη

Δεν είχε ακόμα χαράξει, όταν ξαφνικά το κουδούνι ράγισε την απόκοσμη σιγή του σπιτιού της Γλυφάδας.
Στο ημίφως της κουζίνας, ο Επίτιμος ετοίμαζε ανέκφραστος το περίφημο πρωϊνό του, το προσωπικό του ελιξίριο, όπως συνηθίζει να λέει η κυρία Μαρίκα, το οποίο οδηγεί με ακρίβεια μετά από ένα τέταρτο, αυτόν, τον κραταιό «καμπινεδάρχη των Χανίων», στον φυσικό του χώρο…
Πάνω στην ώρα που ανακάτευε ένα μεγάλο κουτάλι παχύ μέλι μέσα στο ποτήρι με το χλιαρό νερό κι ετοίμαζε το κριθαρένιο παξιμάδι του κόβοντας κρητική γραβιέρα, τον συνέφερε ο διαπεραστικός ήχος. Γύρισε ενστικτωδώς στο ρολόϊ: 6 και 5. Ένα σύγκρυο προσωρινά τον διαπέρασε. Πάντα, από ΄κείνον τον μακρυνό Ιούλιο, αυτός ο συνδυασμός του έφερνε μια δυσθυμία…
«Ποιος διάολος μας θυμήθηκε τέτοιαν ώρα;» αναρωτήθηκε ανακτώντας ακαριαία την φημισμένη ψυχραιμία του και σκουντούφλησε απρόθυμα μέχρι την εξώθυρα.
Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας… Από τότε που η καλή του θυγατέρα απέτυχε να πάρει το αναθεματισμένο κόμμα, σκέφτηκε μελαγχολικά, το λάδι που τους φέρνανε δεν ήταν πια τόσο καλής ποιότητας…
Απέναντί του στεκόταν ένας καλοντυμένος «κούριερ» κρατώντας μια ανθοδέσμη κι ένα κουτί ακριβά σοκολατάκια στα χέρια.
Κάτι θα είχε ως φαίνεται στο πρόσωπό του εκείνη την ώρα κι ο νεαρός οπισθοχώρησε έντρομος. «Είναι από τον κύριο Σαμαρά!» πρόλαβε να ψελλίσει φτάνοντας με γρήγορα βήματα στον αυλόγυρο. Εκεί κοντοστάθηκε και παίρνοντας θάρρος από την απόσταση του ξανάπε λίγο πριν χαθεί ανοίγοντας το γκάζι στους ήσυχους δρόμους του προαστίου: «Σας ευχαριστεί, λέει, για το δώρο που του κάνατε και σας εύχεται να μιλάτε συχνότερα εις βάρος του! Καληνύχτα σας…».
Δεν ήμουν εκεί να ξέρω, αλλά απάνω από το σπίτι, εκείνη την ώρα, κάποιοι ορκίζονται ότι είδαν να ανακατεύει γελώντας σαρδόνια την τράπουλα, το φάντασμα του Οιδίποδα…

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Όταν σερβίρουν "Μπόμπες"...

Άμα στραβογαμήσει ένας Εσκιμώος και βγαίνοντας από το τσαρδί του αποφανθεί ότι 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι μαλάκες, εδώ θα γίνει πανικός. Δεν είμεθα ψύχραιμοι, θέλω να πω… και, ενώ θα΄ πρεπε, δεν τα βλέπουμε τα πράγματα λοξά… Βγήκε ένας υπάλληλος των Τραπεζών και είπε κάτι που…του είπε ένας Έλληνας πρωθυπουργός, λέει, για τη χώρα μας, ότι ντεμέκ κυβερνάει διεφθαρμένους! Ποιος φιλέλλην το είπε αυτό ; Δεν έχει καμιά σημασία…
Σάμπως δεν έχει πάρει αμπάριζα τον πλανήτη ο αχαμνός Γιωργάκης διαφημίζοντας την κατάντια του (και μας) ο έρημος; (σ.σ: μικρά παιδιά τα παιδάκια μου, και μου λένε, «δεν υπάρχει χειρότερο μπαμπά από το να΄ χεις ψυχή καταδότη»…). Τι ψάχνουμε;
Όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που ξέρουμε, όπως π.χ ο ασυγχώρητα υπερτιμημένος Σημίτης, ή ο αδίστακτος Μητσοτάκης, με εξαίρεση τον Κωστάκη Καραμανλή ο οποίος τουλάχιστον, δεν το έχει κάνει δημόσια, ελεεινολογούσαν τη χώρα. Πάνε και την πουλάνε φέτες όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου κι αυτός ο πολιτικός λούστρος ο Παπακωνσταντίνου και απολογούνται στα ξένα αφεντικά τους, ζητώντας νομιμοποίηση απο αυτούς. Ξένοι σε όλα!
Στο μεταξύ εμείς χάνουμε…
Απλά πράγματα: Έχωμε βαρειά διεφθαρμένους πολιτικούς στα δύο μεγαλύτερα κόμματα- που εμείς τους ψηφίζουμε εδώ που τα λέμε…- και φτάνουνε σε τέτοιο σημείο κυνισμού ώστε να λένε μετά ότι όλοι μαζί τα φάγαμε! Θα΄ χωμε κι ενοχές από πάνω;
Δεν μπορεί καρντάσια! Κάτι όρθιο θα υπάρχει ακόμα μέσα μας…

Υ.Γ: Δυό απλά υστερόγραφα, με την διευκρίνιση προς τον Θ. Πάγκαλο, ότι ΔΕΝ παραδώσαμε ΟΛΟΙ μαζί τον Οτζαλάν…
1. Ο Θ. Τσουκάτος, δεν κατέθεσε στο δικό μας ταμείο τα μαύρα λεφτά του φυγόδικου Χριστοφοράκου και τη μίζα της Siemens
2. Ο μακαρίτης ο Βαρθολομαίος, ταμίας της ΝΔ, δυστυχώς για ορισμένους, δεν πήρε όλα τα μυστικά του στον τάφο…

Τι θέλω να πω; Ότι δεν μπορούνε αυτά τα χαλασμένα καθάρματα να μας βάλουνε στη γωνία διοχετεύοντας διαβρωτικά την δική τους παληοκαιρισμένη εκδοχή.! Ώστε εμείς, να γεμίσωμε ενοχές για να αποδεχθούμε πως κυβερνάνε μια «διεφθαρμένη χώρα»!..Να λέμε κι ευχαριστώ για 700 «καθαρά» στην καλύτερη περίπτωση που άφησε πίσω του από το υπουργείο Εργασίας, ο Σωκράτης Κόκκαλης, ωπ συγνώμη, ο Ανδρέας Λοβέρδος ,η υπουργάρα μας ήθελα να πω;..Η βαρειά οικονομική ύφεση όπου μαες βύθισε χωρίς ελπίδα εξόδου για την ώρα ο Γιωργάκης, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ηθικής έκπτωσης.
Διεφθαρμένη είναι η εξουσία τους και το σύστημά τους γιατί αυτό είναι το σύστημά τους. Και αυτό δεν παίρνει γιατρειά και μερεμέτια. Ή το χαλάς ή σε αφανίζουν αυτοί οι προσκυνημένοι κολαούζοι των τραπεζών...

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Το ΕΑΜ (μόνον αυτό) μας έσωσε απ΄ την πείνα...Τώρα τι (Θα)κάνουμε;

"Τους ενοχλεί που το ΚΚΕ δεν μπορούνε να το΄ χουνε στο χέρι", είπε χθες στην Ικαρία η Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Υπερβολές... Άμα κάνει δυό βήματα παρά πέρα, θα δει πως τους έχουνε στο τσεπάκι... (Θα πάρετε μπρος για θα σας σμπρώξωμε σύντροφοι;..)

Να Γίνει η πουτάνα!

Να γίνει η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία! Να΄ χει τον Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ τον καρατέκα για πρόεδρο. Να κληθούν ο Σημίτης κι ο Γιάννος, να΄ ρθούν ο Χριστοδουλάκης με τα φιλαράκια του και να ΄ρθει κι ο γίγας Στουρνάρας κι όλη η παλοπαρέα της "δημιουργικής στατιστικής", να μας μιλήσουνε για την μαγειρική τους. Άμα θέλει να΄ρθει κι ο Γιωργάκης που και τότε ταξίδευε, nema problema. Να γίνει αδελφέ μια συζήτηση της προκοπής στη χώρα... Πως μπήκαμε στην ΟΝΕ; Χάρη μας κάνανε; Παραβλέψανε! Αλλά κρίνοντας απο το εμπορικό ισοζύγιο δεν τους βγήκε και σε κακό τους Γερμανούς. Να τα βάλουμε κάτω. Να δούμε οτι πια ,δεν βγαίνει. Να συνομολογήσουμε οτι δεν έχωμε ούτε Γεωργία πια, ούτε Κτηνοτροφία, εμείς που τρεφόμασταν απο αυτά. Και να πάρωμε μιαν απόφαση να ζήσωμε! Σε τέτοια Εξεταστική λέμε ΝΑΙ!!!

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Του εξήγησε κανείς τι σημαίνει τέθριππο;

Ένα φάντασμα πλανιόταν σήμερα το πρωί πάνω απο την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, την ώρα που μιλούσε ο "υαλοκαθαριστής της Σουηδίας"... Το φάντασμα του Τσολάκογλου!

Υ.Γ: Δεν αντέχω να μην το πω. Αλήθεια πόσο παράταιρη ακούγεται η λέξη "Πατρίδα" στα χείλη των προσκυνημένων!..

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Γύρω- γύρω όλοι/ στη μέση βιτριόλι

"Στο αρχείο και η υπόθεση της Κούνεβας Πρόεδρε;" ρωτώ τις προάλλες μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
"Μεταξύ μας- μου λέει- δικοί μας είναι οι περισσότεροι που βγάλανε άδειες καθαρισμού τα τελευταία χρόνια"...
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που ξαναπήγε στο Δημόσιας Τάξης δήλωσε οτι "είναι ζήτημα τιμής για την ¨ΕΛ.ΑΣ¨ " να βρεί τους δράστες.
Δεν τους βρήκαν μέχρι τώρα. Κι απέσυραν και τη φρουρά της άσημης καθαρίστριας.
"Δεν βαριέσαι", σου λέει "πάει πολύ η Δημοκρατία μας να εξαρτάται απο την τύχη μιας Βουλγάρας"...Ε, κι ο Χρυσοχοΐδης τώρα απειλεί απο άλλο πόστο, οτι θα πατάξει τα καρτέλ στην αγορά. Γιατί όχι; Λεφτά υπάρχουνε! Στις τσέπες τους...

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Άϊντε στην πατρίδα σας!

Έχει ελικοδρόμιο στου Μαξίμου; Και πως θα φύγει άραγε;(σ.σ: όποιος τον προλάβει!) Θα πάρει μαζί του κι αυτήν την άχαρη μάνα του ; Τ΄ αδέλφια του τι θα τα τα κάνει άραγε, τους πρίγκηπες, την ώρα της μεγάλης οργής; Καϋμένε Αθανασάκη... Έσβυσες τον κομπιούτερ του Ανδρέα για να χορεύουν σέϊκ τα κωλόπαιδα...

Σώσον Κύριε...

Χωρίς την πανηγυρική διάθεση αλλοτινών καιρών, όπου περίσσευε η αυταρέσκεια στα έδρανα της εθνικής αντιπροσωπείας, ανοίγουν αύριο το πρωί με τον καθιερωμένο αγιασμό οι εργασίες της Β΄ Συνόδου της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου.
«Αυτή τη φορά, το απολυτίκιο ¨Σώσον Κύριε τον λαόν Σου¨ που θα ψάλλει η Ιερά Σύνοδος, μάλλον θα είναι ο,τι πιο επίκαιρο θα έχει ακουστεί εδώ και καιρό μέσα στην αίθουσα», λέει πικρά παλαίμαχος κοινοβουλευτικός, θέλοντας να επισημάνει ότι εδώ και μήνες η άσκηση της πολιτικής, έχει εγκαταλειφθεί αμαχητί στις δυνάμεις του Μνημονίου.
Οι επιλογές στην Οικονομία, υπαγορευμένες ουσιαστικά από τους δανειστές της χώρας, διχάζουν τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, αρκετά από τα οποία, όπως οι Β. Βενιζέλος, Δ. Ρέππας και Χ. Καστανίδης, υποστηρίζουν, ότι εκτός από τα σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα, χρειάζεται να ξεφύγουμε από την αναπτυξιακή αφασία.
Ανάλογες, αλλά πιο εκδηλωτικές είναι αυτές οι σκέψεις στην πράσινη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπου ο πρόσφατος «ανασχηματισμός του μεταμεσονυχτίου», άπλωσε πυκνή δυσαρέσκεια οδηγώντας πολλούς βουλευτές, είτε σε μοναχική πορεία, είτε σε εκρήξεις οργής που επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα τελευταία.
Οι βολές εναντίον του Μνημονίου, ακούγονται τώρα από τα κυβερνητικά έδρανα και προστίθενται στην σκληρή κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πλην όμως, όπως παρατηρούν στην πολιτική αγορά, λίγοι παραδέχονται δημόσια ότι παρά τις αιματηρές προσπάθειες η χώρα αδυνατεί να κερδίσει την πολυπόθητη εμπιστοσύνη των αγορών και ακόμα λιγότεροι, είναι όσοι παραβλέπουν έντεχνα αλλά με προφανή σκοπιμότητα να προτείνουν τρόπους απαλλαγής από τη θηλιά του δημόσιου χρέους.
Οι συζητήσεις στη Βουλή, όπως αναγνωρίζουν βουλευτές και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τείνουν βαθμιαία να ξεθωριάσουν πολιτικά, από την στιγμή που έχει διαμορφωθεί μια ευρεία πλειοψηφία από εκείνους που πιστεύουν ότι τα μέτρα είναι αναγκαία και ανησυχούν περισσότερο για τον τρόπο που ο Τύπος και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσιάζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στις κωμικές δηλώσεις «Πόθεν Έσχες», παρά για την δραματική υποβάθμιση της ζωής πολλών ανθρώπων και την άδικη αναδιανομή εισοδημάτων.
Όσοι παρακολουθούν τον δημόσιο διάλογο, διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι τους υποστηρικτές του Μνημονίου, δεν φαίνεται να απασχολεί το ερώτημα «με ποιες δαπάνες συνδέονται τα νέα επαχθή δάνεια που συνάπτει η χώρα».
Διότι, ακόμα και οι πρωτοετείς στα Οικονομικά, γνωρίζουν, ότι είναι ασυγχώρητη η σύναψη νέων δανείων με δυσμενέστερους όρους για την εξυπηρέτηση προηγούμενων υποχρεώσεων, οι οποίες στην περίπτωσή μας, έχουν τις περισσότερες φορές, ληστρικό χαρακτήρα.
«Στους διαδρόμους της Βουλής, λίγες είναι οι φωνές, που συμφωνούν με αυτό που δείχνει η ιστορική εμπειρία-υπογραμμίζει κραταιός τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ-ότι δηλαδή, καμία χώρα με υπέρογκα δανειακά βάρη δεν κατόρθωσε να τα ξεπληρώσει στο ακέραιο.
Η απελευθέρωση από τον βραχνά συνετελέσθη πάντοτε μετά από πτώχευση. Όχι πάντα φανερή και ομολογημένη. Αλλά σίγουρα μετά από πτώχευση».
Όσοι βουλευτές έχουν ρωτήσει τελευταία τον ασθμαίνοντα υπουργό Οικονομικών τι γίνεται με το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων εισπράττουν μια εύγλωττη σιωπή που τους οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι ψαλλιδίζονται διαρκώς κονδύλια πράγμα που επιβεβαιώνει ουσιαστικά στάση πληρωμών.
Ακόμα και ο αναπτυξιακός νόμος που θα ήταν ένα από τα πέντε πρώτα νομοσχέδια που θα ψήφιζε στη Βουλή η κυβέρνηση Παπανδρέου, αραχνιάζει στα συρτάρια, υποθηκευμένος όπως αναγνώρισε δημόσια ο υφυπουργός Π. Ρήγας στις υποχρεώσεις του παρελθόντος και στάσιμος, ελλείψει πόρων.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι λίγοι που καταλαβαίνουν τι γίνεται αλλά αποφεύγουν να μιλάνε δημόσια, βλέποντας ότι η επίσημη γραμμή που εκπορεύεται από το Μαξίμου είναι η με κάθε τρόπο και κόστος συνέχιση της σημερινής πορείας, είναι απλό: πρέπει, όπως τονίζουν, «να φτάσουμε στο επίπεδο της ικανότητας πληρωμής της Ελληνικής Οικονομίας και των εισοδημάτων της, όπερ δεν θα αναχαιτίζει κάθε αναπτυξιακή της ικμάδα και δεν θα μας στείλει όλους μια και καλή στις ουρές των δημόσιων συσσιτίων…».
Αυτό φυσικά, λένε οι ίδιοι, προϋποθέτει ότι θα απαντηθεί το κρίσιμο ερώτημα για το τι ακριβώς θα γίνει με το δημόσιο χρέος.
Και εδώ, κατά κοινή παραδοχή, αρχίζουν τα δύσκολα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ακολουθώντας όπως του καταλογίζουν και εντός του ΠΑΣΟΚ μια προσωπική ατζέντα δηλώνει στους ξένους συνομιλητές του –όχι πάντα στυλοβάτες της επιχειρηματικής ηθικής- ότι η χώρα μετέτρεψε την κρίση σε ευκαιρία και τους καλεί ένθερμα να βάλλουν τα λεφτά τους στην φθηνή Ελλάδα.
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Α. Σαμαράς, που δεν αποκλείεται να ανακοινώσει ακόμα και την σωτήρια αλχημιστική μέθοδο της μετατροπής του λίθου σε χρυσό, υπόσχεται μηδενισμό του ελλείμματος ως το τέλος του 2011… «στις 12 το βράδυ ακριβώς!», όπως σχολιάζει προφανώς βιτριολικά στέλεχος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας!
Ο ΛΑ.Ο.Σ που ψήφισε το Μνημόνιο, συνεχίζει να πατά και στην βάρκα της κριτικής, όποτε η συγκυρία βολεύει, ενώ στα αριστερά του κοινοβουλευτικού φάσματος, περισσεύει ο αντιμνημονιακός οίστρος, αλλά η ανυδρία δείχνει τα δόντια της όταν έρχεται η ώρα για προτάσεις διαχείρισης του χρέους.
Η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να προσφέρει μερικά ακόμα επεισόδια αδιάφορου δικομματικού ανταγωνισμού. Ωστόσο, είναι σίγουρο, ότι δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά στις παραπάνω ερωτήσεις.

ΑΠΟΡΙΑ ΙΙ

Αύριο το πρωΐ, ξανανοίγουν οι εργασίες της Β΄ Συνόδου της Βουλής. Υπάρχει λόγος; Υπάρχει ασφαλώς, αλλά, οι πολιτικοί στα δύο μεγαλύτερα κόμματα και στον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ, όπου, παρεμπιμπτόντως,περισσεύει ο αστράτευτος πατριωτισμός ορισμένων...-
δεν έχουνε τα κότσια να αντιμετωπίσουνε όσα υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας.
Οι πολίτες καταλαβαίνουν το θέατρο που παίζεται.
Ο αδιάφορος δικομματικός ανταγωνισμός, με τις θεατρικές τσόντες του Καρατζαφέρη και τις ρηχές απόπειρες της θυγατέρας του Μητσοτάκη, δεν συνιστούν ανανέωση του πολιτικού σκηνικού.
Αλί μας που ο Περισσός, βυθισμένος σε παλαιές βεβαιότητες-και μιλώ με μεγάλη επιείκεια και αγάπη...-μας έχει χεσμένους (έτσι ακριβώς!) ένα μεγάλο κόσμο που τρώμε τη μπόρα μονάχοι μας, κι αλί κι απο ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που είμαστε συντρόφοι και τα πίνωμε μαζί και δεν πρόκειται ποτές να βρεθούμε μεταξύ μας...
Όμως επείγει να φτιάξωμε αλληλεγγύη όλοι μας τώρα και στενούς δεσμούς μεταξύ μας!
Γιατί πολύ απλά ήρθε ο καιρός και μας παίρνει η μπάλλα όλους. Η δύναμή μας είναι να είμαστε ενωμένοι. Με έγνοια για τον διπλανό και με αξιοπρέπεια στις αρχές μας.
Γιατί είμαστε στο ίδιο μπάρκο. Και,για θα σωθούμε όλοι μαζί, ή κανένας.

ΑΠΟΡΙΑ ΙΙ

ΑΠΟΡΙΑ

Πως καταντήσαμε έτσι εμείς; Να΄ χωμε πρωθυπουργό έναν ατζέντη;
Να γυρνάει χαμογελώντας τυπικά και να παζαρεύει στους ξένους τη μοίρα μας;
Είμαστε βαρειά ανάπηροι για να΄ χωμε πέσει στη χρεία αυτών των ανίκανων ανθρώπων...

ΕΥΧΗ

Να΄ τανε λέει. Αντί ο Γιάννος Κρανιδιώτης με τον μοναχογιό του.
Να΄ τανε σε κείνο το ΦΑΛΚΟΝ ο Γιωργάκης. Κι ας Γλύτωνε!