Και λίγα είπες!..
"Αποβράσματα της κοινωνίας". Έτσι θα έπρεπε να αισθάνονται κατά τον υπουργό Μεταφορών Κωστάκη του Αχιλλέως Καραμανλή όσοι κυκλοφορούν με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο.
Είμαι ένα από αυτά. Βασικά επειδή, ο μήνας βασανιστικά περνάει, τα λεφτά της μισθοδοσίας δε λένε να μπούνε στην Τράπεζα και στο μεταξύ η μηνιαία κάρτα λήγει, οπότε δεν έχω άλλη επιλογή. Το ξέρω όμως κατά βάθος τι ακριβώς είμαι και το ομολογώ με συντριβή. Είμαι ένα απόβρασμα...
(Τρυφεροί γόνοι, βλέπεις, όπως ο Κωστάκης του Αχιλλέως, ημπορούνε να ταξιδέψουνε μέχρι την άκρη του κόσμου, με τη σιγουριά ότι έχουν το εισιτήριο της επιστροφής στην μέσα τσέπη...) 

Ανακοίνωση του ΚΚΕ- με την οποία συμφωνώ απόλυτα- για την απόφαση των δικαστών να "σπάσουν" τα ισόβια του δολοφόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδα Κορκονέα. 

«Προκαλεί δικαιολογημένα το αίσθημα δικαίου του λαού και της νεολαίας η σημερινή απόφαση του Εφετείου Λαμίας, η οποία «έριξε στα μαλακά» τον εν ψυχρώ δολοφόνο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδα Κορκονέα, μειώνοντας την ποινή του στα 13 έτη, αντί της ισόβιας κάθειρξης που του είχε επιβληθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του.

Εντύπωση δημιουργεί η αναγνώριση στον συγκεκριμένο δολοφόνο του ελαφρυντικού του προηγούμενου σύννομου βίου, όταν αυτό δε συμβαίνει στην πράξη σε μια σειρά άλλους δράστες, που διαθέτουν λευκό ποινικό μητρώο, αλλά δεν τυχαίνει να προέρχονται από το μηχανισμό της κρατικής καταστολής ή από οικονομικά εύπορα στρώματα.

Αποδεικνύεται επιπλέον στην πράξη το προβληματικό περιεχόμενο των διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα, όσον αφορά στο ύψος της ποινής που προβλέπει για το συγκεκριμένο αδίκημα, τις οποίες αξιοποίησε το Δικαστήριο.

Με την ίδια απόφαση, μάλιστα, το ίδιο Δικαστήριο αθώωσε τον άλλον κατηγορούμενο, Βασίλη Σαραλιώτη, ο οποίος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε ποινή κάθειρξης 10 ετών για συνέργεια στη συγκεκριμένη δολοφονία.»

Στραβελάκης όνομα και πράμα (που θα΄ λεγε κι ο Κυριάκος...)

Εδώ και καιρό σε όσους συζητάνε με τα παιδιά τους ή έχουν κάποια σχέση με το ρεπορτάζ, είναι γνωστό ότι οι φοιτητικές παρατάξεις, από την ΚΝΕ έως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, έχουν λάβει άτυπα μιαν απόφαση να αποκλείουν από τους αγώνες τους την (όποια...) Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα στην Αθήνα (όπως νωρίτερα στη Σαλονίκη) οι νεολαίοι που πρόσκεινται στο ΚΚΕ και οι φοιτητές της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς -δυστυχώς σε χωριστές πορείες...- οργάνωσαν τις πρώτες μαζικές αντιδράσεις ενάντια στην κατάργηση του ασύλου. Και παρεμπιπτόντως, είχαν κόσμο!..
Ο Νίκος Στραβελάκης που αντικαθιστά την Σία Κοσιώνη στο κεντρικό δελτίο του Σκάϊ, δίνοντας το μέτρο αυτής της αηδιαστικής "δημοσιογραφίας" που πουλάει ο σταθμός, ανακοίνωσε ότι "σήμερα είναι σε εξέλιξη η πρώτη κινητοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ως Αντιπολίτευση, για την σχεδιαζόμενη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου".
Προς γενική κατάπληξη -και προς τιμήν του βέβαια, γιατί αυτή ήταν η αλήθεια!- ο ρεπόρτερ του Σκαϊ Δημήτρης Λάππας με τον οποίον συνδέθηκε το δελτίο έξω απ΄ το Πολυτεχνείο, του επιφύλαξε ένα μεγαλοπρεπές άδειασμα λέγοντας επί λέξει: "να διευκρινίσουμε δεν είναι συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ...Είναι συγκέντρωση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς"!
Ας ελπίσουμε αυτό το έντιμο παιδί, ο Λάππας, να μην έχει συνέπειες από το μένος των Στραβελάκηδων και των προϊσταμένων του γονυκλινούς σε αυτήν την απεχθή "δημοσιογραφία" Στραβελάκη... 

Ο ΟΣΦΠ γλύτωσε χθες παρά τρίχα την ήττα στην Τσεχία από την Πλζεν (γαμώ τα διαδοχικά τους σύμφωνα)

Και το in.gr των κακομαθημένων του Μαρινάκη, γράφει μεταξύ άλλων:

"Πραγματικά είναι ν’ απορεί κάποιος με πολλές αποφάσεις του Ιταλού ρέφερι, Μάρκο Γκουίντα, ο οποίος αρνήθηκε πολλά φάουλ υπέρ του Ολυμπιακού και χάρισε κίτρινες κάρτες σε παίκτες της Πλζεν.

Οι Ιταλοί διαιτητές έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια ένα πολύ εχθρικό πρόσωπο εναντίον του Ολυμπιακού και δυστυχώς ο Γκουίντα επιβεβαίωσε με τις αποφάσεις του αυτά που αναφέρουμε".

Το πνεύμα του κυρ- Σάββα... Και το κακό με τους Ιταλούς διαιτητές είναι ότι δεν μπορείς να στείλεις κάνα λευκό Πόλο να τους συμμορφώσει...

Μητριά πατρίδα… Μας φυλάει ο Θεός της περιφρόνησης λέω και παρά τους πειρασμούς, δεν υπογράφουμε αυτήν την κατάφαση. Γλυκύτατος Μιχάλης Πανουσάκος. Όποιος ντ΄ ακούει αυτά αγιάζει!

https://www.youtube.com/watch?v=QlpwcNHiVGY 

Με τα λόγια του Ρουπακιά, του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, που είπε –σε στυλ, «εντάξει μωρέ και τι έγινε…»- στην απολογία του στη δίκη:

«Ήταν μια ανθρωποκτονία και επειδή ήταν πολιτικό το θέμα, το μπλέξανε με αυτό, και μια απλή ανθρωποκτονία την κάνανε ολόκληρη ιστορία…».

Πέσανε απάνω του μετά οι δικηγόροι των Ναζήδων μόλις κατάλαβαν τι ξεστόμισε ο βόθρος και γύρισε δασκαλεμένος (σ.σ: την αγαπάει τη ζωούλα του βλέπεις…) πίσω στο εδώλιο για να δηλώσει τη… συντριβή του και πως άμα μπορούσε, θα γύριζε τον χρόνο πίσω. Γιατί; Αφού τα ίδια θα έκανε…

Εντάξει, δεν ζούμε ευτυχώς στον Μεσαίωνα για να καρφώσεις (ειδικά) σε αυτό το ακάθαρμα και τους ομοίους του μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια και να ξεβρομίσει έστω κατά λίγο ο τόπος. Είναι πολιτισμική κατάκτηση της Αναγέννησης η φυλακή.

Αλλά, την ποινή που θα του επιβληθεί από το Δικαστήριο, πρέπει να την εκτίσει στο ακέραιο αυτός ο αμετανόητος φονιάς, και δίχως εκπτώσεις! Να σαπίσει εκεί μέσα. Αν δεν προλάβει να αυτοκτονήσει. Κι άμα βγει να είναι ένα ραμολιμέντο, ανίκανο πλέον για κάθε κακό!..

Καθώς υποχωρεί η μεθεόρτια μέθη…

Φάνηκε να περνά απαρατήρητο, ή τουλάχιστον να μην σχολιάστηκε όσο εμφατικά θα του άξιζε, το γεγονός ότι στους μεγάλους ηττημένους της εκλογικής μάχης ήταν η διατεταγμένη δημοσιογραφία και οι φαινομενικά λαμπεροί εκπρόσωποι αυτού του ανυπόληπτου είδους, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα, εκτέθηκαν (κυριολεκτικά όμως…) στην λαϊκή δοκιμασία και «κοσμούν» σήμερα χάρη στους ευεργέτες τους τα έδρανα της Βουλής.

Για ποιους χτυπά η καμπάνα; Μα, για τους Ομίλους Μαρινάκη και Αλαφούζου, οι οποίοι «διέπρεψαν» και πάλι στην υπερβολή, την διάχυση εμπάθειας και μίσους, τα εμπύρετα δημοσιεύματα και σχόλια, τις φτηνές και χυδαίες αξιολογικές κρίσεις, την κακοποίηση της αλήθειας, την αποσιώπηση γεγονότων και την οπαδική μεταφορά με κάθε μέσο του δόγματος, ότι η πολιτική είναι η συνέχιση του ποδοσφαίρου με άλλα μέσα.

Οι φανατισμένοι κήρυκες της «επιστροφής στην κανονικότητα» που δήλωναν με ιερή αγανάκτηση προσβεβλημένοι από την αισθητική του ΣΥΡΙΖΑ, έμειναν ξεκρέμαστοι από το ήθος που επέδειξε η απερχόμενη κυβέρνηση παραδίδοντας με πολιτική ευπρέπεια τα πρωτεία.

Στον «Σκάϊ», όπως και στα άλλοτε μετριοπαθή «ΝΕΑ» μάλιστα, αρκετοί εξανέστησαν με την ατμόσφαιρα πολιτικού πολιτισμού στις βραχείες τελετές παραλαβής- παράδοσης των υπουργείων -θυμίζουν εκείνες τις ώρες μικρές πλατείες Κλαυθμώνος…- και χαρακτήριζαν απαράδεκτη την στάση των υπουργών της ΝΔ θεωρώντας ότι έπρεπε να επιμείνουν στο αφόρητα παληομοδίτικο «δυστυχώς παραλάβαμε χάος»!

Κάποιοι χύνοντας δηλητήριο ανακάλυψαν ότι το Μαξίμου «ήταν μέσα στη μπίχλα» από τα τσιγάρα. (σ.σ: εξ ιδίας πείρας, η συντριπτική πλειοψηφία όσων εργάζονταν εκεί μέσα με πρώτον τον κ. Τσίπρα, ήσαν άκαπνοι και με λεπτές διατροφικές συνήθειες…).  Ένας μάλιστα, ο συνήθης Μπάμπης, το τερμάτισε, καταγγέλλοντας ότι στα υπόγεια του Μαξίμου «κερνούσαν χασίς τους ανταποκριτές Ξένου Τύπου οι οποίοι μετά τους έγλυφαν τα παπούτσια»!.. 

Αυτή η αηδιαστική δημοσιογραφία υπερασπίστηκε παντί τρόπω την επάνοδο ενός συστήματος στην εξουσία, όχι επειδή πολιτικά προτείνει κάτι διαφορετικό, αλλά, επειδή στο δικό του Πρυτανείο σιτίζεται και βγάζει το παντεσπάνι της… Έφτασε στο τέλος στην κατάντια, να υποδεικνύει και τι είδους αξιωματική αντιπολίτευση χρειάζεται ο τόπος, καλλιεργώντας συστηματικά την εικόνα ενός καταρρέοντος υπό το βάρος των ανομημάτων του ΣΥΡΙΖΑ στον οποίον θα άξιζε η εκλογική συντριβή και η ισόβια πολιτική καταδίκη.   

Ο αποχαυνωμένος «κοσμάκης» όμως παρόλα αυτά, δεν τσίμπησε. Ήταν αλλού. Ελάχιστοι γοητεύονται στις μέρες μας από τις σειρήνες του παραληρηματικού διχασμού και της φουρκισμένης πόλωσης. Οι πολίτες έχουν σοβαρές βιοτικές μέριμνες, αντιμετωπίζουν ασήκωτα προβλήματα, νοιώθουν ότι με το τρίτο Μνημόνιο έκλεισε ένας κύκλος προσδοκιών και σήμανε το τέλος μιας εποχής που ο άνεμος κουβαλούσε μονάχα ευχές. Εκφράστηκε χωρίς αμφιβολία αυτό το κλίμα στην κάλπη.

Οι ψηφοφόροι έδωσαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτό που ζητούσε, μια καθαρή νίκη αυτοδυναμίας, αλλά, ταυτόχρονα πρόσφεραν μια δεύτερη ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να ανασυνταχθεί και- ποιος ξέρει;- να επανέλθει από την πολιτική έρημο, κομίζοντας αυτήν τη φορά κάτι περισσότερο συγκροτημένο και βέβαιο.

Χαιρετίζεται από τις φίλιες στη ΝΔ δυνάμεις το γεγονός ότι οι νέοι υπουργοί έπεσαν εξαρχής με τα μούτρα στη δουλειά. Το ζητούμενο ωστόσο πάντα σχετίζεται με την ποιότητα του κυβερνητικού έργου και κυρίως με το θεμελιώδες κριτήριο του εθνικού συμφέροντος. Κακά τα ψέμματα χρειάζεται να διανύσουμε ακόμα μεγάλη απόσταση ώστε να εγκαταλείψουν τα πολιτικά κόμματα την ιδιοκτησιακή αντίληψη του κράτους και τους παραμορφωτικούς φακούς της ιδιοτέλειας και του φανατισμού.

Όσοι δημοσιογραφικοί αστέρες της σχολής που αναφέρθηκε εισαγωγικά κορυβαντιούσαν -και δικαίως!- για την περίπτωση της τέως Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου που τοποθετήθηκε σύμβουλος του κ. Τσίπρα, αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τώρα την τοποθέτηση του επίσης Αρεοπαγίτη Δημήτρη Κράνη, ικανού αναμφισβήτητα, στο πόστο του υφυπουργού Δικαιοσύνης. Που πήγε αλήθεια η πρόταση της ΝΔ ότι οι ανώτατοι δικαστές θα πρέπει να τίθενται υποχρεωτικά σε καθεστώς πολιτικής αγρανάπαυσης επί τριετία;

Υπάρχουν δείγματα γραφής αποθαρρυντικά.

Υφυπουργός στα Δημόσια Έργα ορίστηκε ο Δημήτρης Οικονόμου, πρώην σύμβουλος της Lamda Development στις διαπραγματεύσεις με το Δημόσιο για την επένδυση στο Ελληνικό. Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο εδώ;

Η πρώτη πράξη του γνωστού και μη εξαιρετέου υπουργού Εργασίας Νίκου Βρούτση ο οποίος μακέλεψε μισθούς και συντάξεις, ήταν να καταργήσει τον ΑΜΚΑ που δόθηκε στους μετανάστες προκειμένου να μην πεθαίνουν στους δρόμους. Δεν είχε άλλες επείγουσες προτεραιότητες; Συναφώς επ΄ αυτού, γιατί έπρεπε να καταργηθεί το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής; Και πως θα αντιμετωπίσει το οξύτατο πρόβλημα η ένδοξη Αστυνομία μας;

Η πρώτη επίσης πράξη της νεοφώτιστης υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με ένα απλό τηλεφώνημα οιουδήποτε πολίτη! Είναι λογική αυτή; Φαντάζεται κανείς τις παρενέργειες; Και γιατί δεν ξεκινά από τις καθηγητικές συντεχνίες που με ορμητήριο, όπως είναι ο όρος του συρμού, τα ΑΕΙ λυμαίνονται τα κοινοτικά κονδύλια; Λιγότερη γραφειοκρατία στη λήψη αποφάσεων για την είσοδο αστυνομικών στους χώρους μήπως θα έλυνε το πρόβλημα;

Ο αφοπλιστικά ατάλαντος υπουργός Μεταφορών Κωστής Χατζηδάκης, ένας άνθρωπος που το πλέον αναγνωρίσιμο προσόν του είναι η διαχρονική αφοσίωση στην Οικογένεια Μητσοτάκη, ελεεινολογεί τη ΔΕΗ και την ώρα που υποτίθεται βάζει μπρος για να την (ξε)πουλήσει, όπως έκανε και με την Ολυμπιακή όπου κατάργησε έναν προβληματικό μεν, αλλά, εθνικό αερομεταφορέα για να δημιουργήσει στη θέση του ένα πανίσχυρο ιδιωτικό μονοπώλιο, δηλώνει δημόσια ότι η επιχείρηση «δεν έχει λεφτά ούτε για κολώνες»! Αυτά δεν τα κάνει ούτε καν ο χειρότερος μικροπωλητής πέριξ της Ομόνοιας…

Υπάρχουν και νεότερα φυντάνια που έρχονται εκκωφαντικά στο φως της ημέρας λάμποντας με το φωτοστέφανο της άδολης ευήθειας στην κεφαλή τους, όπως η χαριτόβρυτος υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου που κατέταξε την αντιδικτατορική μνήμη και συνακόλουθα τους βασανισθέντες αγωνιστές, στους ψυχικώς νοσούντες! Δεν θα΄ πρεπε να γνωρίζει ότι ήρωες, όπως οι Μουστακλής, Παναγούλης, Οπρόπουλος, Μήνης, Χαραλαμπόπουλος (ενδεικτική μόνο η αναφορά) ΔΕΝ ανήκαν στην Αριστερά (έντιμοι στρατιωτικοί οι περισσότεροι…)κι ότι ήσαν φλογεροί πατριώτες που πλήρωσαν με μαύρο αίμα τα λύτρα τους στην Ιστορία; Είμαστε μικρή χώρα για να ξεχνάμε τέτοια φωτεινά ονόματα θαρρώ…

Μια από τις πρώτες εντολές του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στους υπουργούς του, ήταν να σταματήσει η πρόσληψη συγγενών και φίλων. Και έσπευσε πρώτος να την παραβεί, διορίζοντας διευθυντή του Γραφείου του, τον γιο της αδελφής του Κατερίνας, Γρηγόρη Δημητριάδη… Κατά τα άλλα, ενόχλησε σφόδρα η Liberation που διαπίστωσε πως η Οικογενειοκρατία καλά κρατεί στην Ελλάδα.

Και ασφαλώς, δεν είναι ευοίωνο σημάδι ότι ο πρωθυπουργός, εκτός από την ΕΥΠ, ανέλαβε τον έλεγχο του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ) και της ΕΡΤ, την ώρα που διασαλπίζει την ανάγκη για μια σύγχρονη και ανεξάρτητη τηλεόραση. Οι προφανείς συμβολισμοί δεν θίγουν τώρα κανενός την αισθητική; 

Και τι έχουν να πούνε άραγε οι… Μακεδοναμύντορες γνωρίζοντας ότι από το τηλεγράφημα του ΑΠΕ για την συνομιλία του πρωθυπουργού με την Τερέζα Μέϊ εξαφανίστηκε περιέργως πως η παράγραφος όπου η Βρετανίδα ομόλογός του, δήλωνε ικανοποιημένη με την δέσμευση του κ. Μητσοτάκη ότι θα σεβαστεί και θα τηρήσει την Συμφωνία των Πρεσπών;  Προφανώς, ό,τι λένε οι χαροκαμένοι στο Μάτι οι οποίοι ζητούσαν δικαιολογημένα την κεφαλή επί πίνακι του Κ. Τσουβάλα. Ο τέως ταξίαρχος της ΕΛ.ΑΣ  που δήλωνε στη σύσκεψη της ντροπής σε σκηνοθεσία και σενάριο του κ. Τσίπρα «είμαι υπερήφανος για την Αστυνομία» όταν είχαν χαθεί 102 ψυχές και η ΝΔ συμμεριζόταν την γενική κατακραυγή, αναβαθμίζεται σήμερα σε Γ.Γ του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Έκατσε η στραβή στη βάρδια του λοιπόν κι όλα καλώς καμωμένα…

Και βέβαια, τελευταία, πλην όμως, κορυφαία διαπίστωση: πως γίνηκε και σε ένα πολυπληθές και διόλου ευέλικτο, όπως υποσχόταν ο πρωθυπουργός, υπουργικό σχήμα 51 μελών μπόρεσαν να χωρέσουν μόλις πέντε γυναίκες; "Δεν υπάρχουν πολλές που να ενδιαφέρονται..." δικαιολογήθηκε άτεχνα κι αμήχανα ο κ. Μητσοτάκης.  «Σοβαρά μιλάτε;» τον ρώτησε έκπληκτη ακόμα και η δημοσιογράφος του BBC που προσφέρθηκε να τις βρει ή ίδια οικειοθελώς!..

Η μικρή αυτή σύνοψη δεν αποτελεί επίδειξη κακοπιστίας. Όσοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι διατηρούν ακόμα τον αυτοσεβασμό τους και τηρούν έστω ψήγματα της επαγγελματικής δεοντολογίας γνωρίζουν κάθε φορά που βρίσκεται η ακριβής τους θέση, γνωρίζοντας επίσης- και από πρώτο χέρι, πράγμα που δεν χρειάζεται να αφορά κανέναν άλλον βεβαίως- ποιο το παρεπόμενο κόστος.  

Καθώς επελαύνει ανυποχώρητη η ζέστη του αθηναϊκού Σαββάτου

“Υπάρχει μόνο ένα νησί για τον καθένα, πρέπει να το βρει, να μείνει εκεί.” 
 Χρήστος Βακαλόπουλος, Η γραμμή του ορίζοντος

Η ποίηση είναι μια λύση. Για την απόγνωση που μας προκαλεί αυτή η ανύπαρκτη χώρα που την έχουμε πλάσει στη νοσταλγία μας. 

Γιώργος Σεφέρης 

Ὁ γυρισμὸς τοῦ ξενιτεμένου

- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ἦρθες
μὲ εἰκόνες ποὺ ἔχεις ἀναθρέψει
κάτω ἀπὸ ξένους οὐρανοὺς
μακριὰ ἀπ᾿ τὸν τόπο τὸ δικό σου.

- Γυρεύω τὸν παλιό μου κῆπο·
τὰ δέντρα μοῦ ἔρχουνται ὡς τὴ μέση
κι οἱ λόφοι μοιάζουν μὲ πεζούλια
κι ὅμως σὰν ἤμουνα παιδὶ
ἔπαιζα πάνω στὸ χορτάρι
κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἴσκιους
κι ἔτρεχα πάνω σὲ πλαγιὲς
ὥρα πολλὴ λαχανιασμένος.

- Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις·
θ᾿ ἀνηφορίσουμε μαζὶ
στὰ γνώριμά σου μονοπάτια
θὰ ξαποστάσουμε μαζὶ
κάτω ἀπ᾿ τὸ θόλο τῶν πλατάνων
σιγὰ-σιγὰ θὰ ῾ρθοῦν κοντά σου
τὸ περιβόλι κι οἱ πλαγιές σου.

- Γυρεύω τὸ παλιό μου σπίτι
μὲ τ᾿ ἀψηλὰ τὰ παραθύρια
σκοτεινιασμένα ἀπ᾿ τὸν κισσὸ
γυρεύω τὴν ἀρχαία κολόνα
ποὺ κοίταζε ὁ θαλασσινός.
Πῶς θὲς νὰ μπῶ σ᾿ αὐτὴ τὴ στάνη;
οἱ στέγες μου ἔρχουνται ὡς τοὺς ὤμους
κι ὅσο μακριὰ καὶ νὰ κοιτάξω
βλέπω γονατιστοὺς ἀνθρώπους
λὲς κάνουνε τὴν προσευχή τους.

- Παλιέ μου φίλε δὲ μ᾿ ἀκοῦς;
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
τὸ σπίτι σου εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπεις
κι αὐτὴ τὴν πόρτα θὰ χτυπήσουν
σὲ λίγο οἱ φίλοι κι οἱ δικοί σου
γλυκὰ νὰ σὲ καλωσορίσουν.

- Γιατί εἶναι ἀπόμακρη ἡ φωνή σου;
σήκωσε λίγο τὸ κεφάλι
νὰ καταλάβω τί μοῦ λὲς
ὅσο μιλᾶς τ᾿ ἀνάστημά σου
ὁλοένα πάει καὶ λιγοστεύει
λὲς καὶ βυθίζεσαι στὸ χῶμα.

- Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
ἡ νοσταλγία σου ἔχει πλάσει
μιὰ χώρα ἀνύπαρχτη μὲ νόμους
ἔξω ἀπ᾿ τὴ γῆς κι ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους.

- Πιὰ δὲν ἀκούω τσιμουδιὰ
βούλιαξε κι ὁ στερνός μου φίλος
παράξενο πὼς χαμηλώνουν
ὅλα τριγύρω κάθε τόσο
ἐδῶ διαβαίνουν καὶ θερίζουν
χιλιάδες ἅρματα δρεπανηφόρα.

Ἀθήνα, ἄνοιξη ῾38

Αυτές οι εποχές της παρακμής

Θωρώ στο «Γιουτούμπ» -τη μόνη μας δυνατότητα πλέον ν΄ ακούμε λαϊκά-αυτόν  τον μέγα Καζαντζίδη, να κρέμονται οι γύρω του από το μεγαλείο της ιδιοτροπίας του, περιμένοντας πότε θα σταματήσει τους ατελείωτους ναρκισσιστικούς αυτοσχεδιασμούς του στην κιθάρα και ν΄ απλώσει τη θεϊκή φωνή του και σκέφτομαι με το φτωχό μυαλό μου πως, όλες οι μεγαλοφυΐες αντιμετωπίζουνε τον χρόνο σαν ένα παιχνίδι με σπάγκους. Περιμένουμε εμείς μετά,  να μας ξανακάνουν παιδιά.

Παρεμπίπτον συμπέρασμα ότι οι υποταγμένες στους δανειστές πολιτικές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια (και με την ασυγχώρητη συνηγορία του ΣΥΡΙΖΑ για να΄ μαστε δίκαιοι)  γυρίσανε την Ελλάδα στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο και δεν έχουμε ακόμα φωνές σαν και τη δική του, ή έναν Μητσάκη* ας υποθέσουμε,  να πούνε το «η Νύχτα είναι παγερή» και να τραγουδήσουνε τα πάθη μας και τα έπη των τωρινών παιδιών που ξενητεύονται ώστε, να φύγει αυτή η μελαγχολία και να μη λογαριάζει κανείς μεσ΄τον βραχνά εκείνη την ώρα, ότι δεν έχει τίποτε στον κόσμο.

Αυτό προσδοκούμε… Να βγούνε τώρα οι τεχνίτες της νέας γενιάς- και είναι παρήγορο ότι βγαίνουν!- να δυϊλήσουνε κάπως σοφότερα σαν τους παληούς μαστόρους, αυτήν τη νοσηρότητα όπου μερικά από τα καλύτερα παιδιά μας έχουνε πάρει τον ομματιών τους και να ξαναβρούμε λίγο από αυτό που χάσαμε για την ώρα. Μια Ελλάδα μετρημένη, στην κλίμακα  του λησμονημένου ήθους, αλλά, με πολλή επιείκεια και περισσότερο αξιοπρεπή, κι αυτή τη φορά ολότελα Δίκαιη γιατί, αλλοιώς αν δε ξεσηκωθούμε θα μας πάρει ξανά ο δριμύς αέρας και θ΄ ασπρίζουνε τα κόκαλά μας στις ξενητειές που έχουν οι ανθρώποι μέσα τους, υπό βροχήν.

*Σκέφτηκα τον ανεπανάληπτο Γιώργο Μητσάκη, επειδή (και το πιθανότερο βέβαια είναι να κάνω λάθος…) τον θεωρώ τον εισηγητή του Νεορεαλισμού- έστω κι αν ο ίδιος δεν το΄ ξερε και σίγουρα δεν το΄ ξερε- στην Ελλάδα. Ισάξιο του Κούνδουρου και του Κακογιάννη και του Τζαβέλλα ας πούμε. Είχανε οι Ιταλοί βγαίνοντας απ΄ τον πόλεμο τον Βιτόριο Ντε Σίκα και τον Ρομπέρτο Ροσελίνι και αργότερα τους αδερφούς Ταβιάνι που στρώσανε το έδαφος για την έλευση του μυθικού Φελίνι. Εμείς λοιπόν που πέσαμε στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο είχαμε, μεταξύ άλλων, τον Μητσάκη και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι΄ αυτόν. (Όποιος ακούσει σεβαστικά το άσμα «Το καπηλειό» και εισχωρήσει ευλαβικά και καθαρός σε αυτήν την ατμόσφαιρα μπορεί να καταλάβει…).

Γιατί σήκωσε τους ανθρώπους από την μελαγχολία και την απόγνωση των εμφύλιων παθών. Τους σήκωσε λέω από την κατάθλιψη και τους έδωσε δικαίωμα να υπάρχουν μέσα στα ασπρόμαυρα ράκη τους.  

Όπως και οι προαναφερθέντες σκηνοθέτες που σκιαγράφησαν ένα ήθος διαφορετικό από το κλάμα του Ξανθόπουλου- και δεν φταίει ο Ξανθόπουλος κι ούτε η Βούρτση. Αλλά, αυτούς επέβαλλε η τρέχουσα τότε και σκαιά και αποκρουστική δεξιά αισθητική. Συναισθηματική εκτόνωση με λαϊκό εισιτήριο. (Το συμπλήρωσε από τη μεριά της, όσο μπόρεσε και η καθημαγμένη επίσημη κομματική Αριστερά- στυλοβάτης και αυτή με τον τρόπο της του λαϊκισμού στη χώρα- αλλά και τότε ακριβώς πρωτοπόρησαν αγνοώντας την οι μεγάλοι καλλιτέχνες της, υπό συνθήκες ανυπόφορων και αμφίπλευρων διωγμών. Υπάρχουν υπόψιν, πολλοί Αριστεροί καλλιτέχνες που αντιμετώπισαν αυτήν την διπλή δίωξη, μεγαλουργώντας στην συμμετρική έρημο του στυγνού καθεστώτος και των σταλινικών προτύπων).

Παρεμπίπτον για την ερημιά μας

Γύρω στα 1977 έκανε στην πατρογονική Καστοριά την εμφάνισή της η Κινηματογραφική Λέσχη. Και χάρη σε αυτήν ξεστραβωθήκαμε κάποιοι από μας κι είδαμε αληθινό κινηματογράφο. (λόγου χάρη, τον κλασσικό «Κλέφτη ποδηλάτων», που μας καθήλωσε και το «Συνοικία το Όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη σε σενάριο των Λειβαδίτη- Κοτζιά!). Αλλά, υπήρχε τότε Πνευματικό Κέντρο- έστω εχθρικό και απρόθυμο, αλλά, υπήρχε!- ώστε να παίζονται αυτά. 

Όπως και για να΄ ρχεται ο αείμνηστος Πλάτων Γαλάτης φερ΄ ειπείν, τοπογράφος και πρώην ανθυπολοχαγός του Δ.Σ απο τη Σαλονίκη και να δίνει –σε πείσμα του αρτηριοσκληρωτικού μουσικοφιλολογικού συλλόγου…- δωρεάν ρεσιτάλ κλασσικής κιθάρας, πληροφορώντας συμφιλιωτικά εμάς τα ανίδεα επαρχιωτάκια, ότι «η κλασσική μουσική δεν είναι πένθιμη, ήταν η λαϊκή μουσική της εποχής της»…

Ο αγαπημένος Πλάτωνας για τον οποίον ο Λουντέμης έχει γράψει σ΄ ένα βιβλίο του, «Όλη νύχτα ακούγαμε από την παραλία τις οιμωγές του ψηλού κιθαρίστα», όπου τον είχανε σταυρώσει στη Γυάρο, αφού προηγουμένως τον είχανε πετάξει οι βασανιστές του στη θάλασσα- τον γλυκύτατο Πλάτωνα!- κλεισμένο σ΄ ένα τσουβάλι με γάτες που του σκίζαν τις σάρκες…

Τέτοια βαρειά κληρονομιά μεταξύ άλλων, διαχειρίστηκε με την διάθεση του ανθρώπου που έχει το ίδιο ύφος για κάθε περίσταση, ο ανεπίγνωστος κύριος Τσίπρας… 

Αλλά, προφανώς και δεν θα ντραπούμε εμείς για τ΄ όνομά μας εξαιτίας του! 

Άντε γειά σου!

Δεν ξέρω αν τους έκανε χαρούμενους με τον επισπεύδοντα τρόπο της, αλλά, η Γενική Γραμματέας του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Χριστίνα Τσιλιγκίρη η οποία- κυριολεκτικά όμως!- ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ με τη Νουδούλα, μας… απειλεί:

«Θα συνεχίσω να υπηρετώ κανονικά τον Ολυμπιακό, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών».

Της αξίζουν συγχαρητήρια. Πρώτη φορά επιτέλους μία υποψήφια, ομολογεί σε ποια παράταξη επί της ουσίας ανήκει!..

Γιατί, όταν ο Στέφανος Τζουμάκας (που είχε δώσει δικαιώματα εδώ που τα λέμε…) υποστήριζε δημόσια ότι κάθε κρατικοδίαιτος και μη επιχειρηματίας στη χώρα έχει την δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα, τόνε λέγανε τρελό…