Πικρή Γιορτή

Μέρες προϋπολογισμού πέρυσι τέτοιο καιρό, γυρνώντας στο σπίτι απο την μακρόσυρτη συνεδρίαση έγραψα αυτούς τους στίχους για το σκληρό μας επάγγελμα. Που να΄ ξερα οτι ένα χρόνο μετά θα ήταν τόσο επίκαιροι...

Πόσες γλώσσες άραγε,
πρέπει να ξέρει κανείς
για να μιλά τη σιωπή;
Γράφουμε
με τα θερμόμετρα για οδηγό
κάθε νύχτα
Κι ο χρόνος μας ορίζεται στυφά
-λειψός μισθός στην απαλάμη
Πολλοί από μας γίναν κλεπταποδόχοι
συχνά σε κάτι πιο ευτελές
μεταποιούμε την αλήθεια
Ίσως για να εξαφανιστούνε οι ενδείξεις
οτι υπήρξαμε κάποτε αθώοι
«Θα πληρώσεις με την ψυχή σου
αλλοιώς δεν θα΄ χεις έλεος!»
Προστάζει τώρα η μαύρη αίγα
που τρέφεται απ΄ το αίμα μας
Γιορτάζουμε κι εμείς πικρά,
μαζί με τον καιρό,
Το Ωραίο, άλλοτε, Σώμα μας
που κρέμεται κάθε αυγή
στον πρωραίο ιστό των περιπτέρων…

Αθήνα 19.12.05

Γιώργος Χατζηδημητρίου