Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Μπορούμε να πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας

Κρίμα που αφήσαμε αλόγιστα να έρθει η ζωή μας μέχρι εδώ...
Πελατεία υποταγμένη στα κοματικά γραφεία. Φταίμε, όμως κι εμείς.
Ν΄ακούμε τώρα αυτόν τον αγέρωχο υπουργό Οικονομικών, να κάνει
ανακοινώσεις της νέας Βέρμαχτ.
Χωρίς μια συγγνώμη για τη σκοτεινιά που μας κεράσανε
Με βλέμα παγωμένο που μας παίρνει σβάρνα όλους
Χωρίς χαρά
Σαν να μας γνέφουν οι νύχτες
Αυτοί οι ανθρώποι δεν έχουνε καμιά καταγωγή
Ονειρεύονται έναν κίτρινο κόσμο
Φαιοί ανέμοι είναι οι αχώριστοι φίλοι τους
Φως φανάρι οτι βαθειά μας περιφρονούνε
Αλλά εμείς, έχουμε δαίμονες μέσα μας
Ένας θρόμβος στη φλέβα μας, μπορεί ν΄ αλλάξει αυτήν τη δίσεχτη εποχή
Κι ο θάνατος δευτερεύουσα υπόθεση
Βηματίζει ελεύθερος στο στέρνο των χαμένων και τους σκέπει.
Αν θα μας σώσει κάτι, Θα΄ ναι η αλληλεγγύη.
Μπορεί να πάρει λίγο καιρό. Αλλά θα μάθουμε ξανά να την συλλαβίζουμε
Η χυδαιότητα δεν είναι κατάσταση διαρκείας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: