Πέρασαν 33 χρόνια απο την στρατιωτική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο που δεν θα πετύχαινε ποτέ, αν δεν είχαν διασφαλιστεί οι πρόσφορες συνθήκες για την προδοτική εκ των έσω άλωση του μαρτυρικού νησιού, δια χειρός της "μητριάς" πατρίδας και υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ...
Κι επειδή πολλά ηρωϊκά και πένθιμα ακούστηκαν σήμερα , ας επαναλάβουμε οτι ο περιβόητος φάκελος της Κύπρου που θα έρριχνε, όπως υπέθεταν κάποιοι ιδεαλιστές, φως στην προδοσία, ανοίχτηκε μόνο και μόνο για να κλείσει, χωρίς να μάθουμε μέχρι στιγμής την αλήθεια.
Αυτά τα λίγα, για να θυμόμαστε κάπου-κάπου, σε ποιά στάθμη βρίσκεται ο δείκτης σοβαρότητας και αντοχών αυτής της χώρας, μηδέ εξαιρουμένων των πολιτών και των πολιτικών της. Άμα δεν μπορείς ν΄ αντικρύσεις κατάματα την σκληρή πραγματικότητα, τη βολεύεις με υποκριτικούς θρήνους στα έρημα τείχη και αυτάρεσκους "εθνικούς" μύθους για να ξεχνάς ποιοί έχουν την επικαρπία στον τόπο...
--------------------------------
Ας μην είμαστε τόσο μεμψίμοιροι κι ας πάψουμε να γκρινιάζουμε με κάθε τι που (δεν)κάνει αυτή η σεμνή και ταπεινή κυβέρνηση.
Όταν ένας "θίασος διασκεδαστών" κάνει ο,τι μπορεί ώστε να κατέβει η "παράσταση", τότε δεν φταίει αυτός, αλλά οι "θεατές" που του επιτρέπουν να συνεχίζει...
1 σχόλιο:
Μπράβο! σας χαίρομαι όλους τους δημοσιογράφους που από τα μπλογκ σας, λέτε και κάτι διαφορετικό από ότι στα ΜΜΕ..
Δημοσίευση σχολίου