Μακρυνές συγγένειες...

Αυτός ο αναρχικός, ο παθολογικά ελεύθερος κι ανυπότακτος Άκης Πάνου, (σ.σ: πήγε να του πουλήσει μαγκιά ο φορτηγατζής… Που πας ρε, κατακαϋμμένε γκόλιω. Στο κατώφλι σε πήρε η νύχτα) δώσε βάση τι έχει γράψει:

Το φαρμάκι φτάνει κάποτε στα χείλη
Και από το στόμα βγαίνει ο λόγος ο πικρός
Αγανάκτηση απόγνωση σκαμπίλι
Από κείνον που δικάστηκε μικρός

Το φαρμάκι φτάνει κάποτε στο στόμα
Και δεν νιώθεις πια τον φόβο κανενός
Δεν πονάει το ταλαίπωρο το σώμα
Όταν είσαι πεθαμένος ζωντανός

Το φαρμάκι κάποια μέρα ξεχειλίζει
Πλημμυρίζει την ψυχή η απελπισιά
Κι όταν πάψει ο πονεμένος να ελπίζει
Για το σύμπαν χαλαλίζει μια βρισιά