"Έχει δροσίσει κάπως σήμερα...", λέω στο φιλαράκι μου τον Ανδρέα παρηγορητικά, ένα εργατόπαιδο-νυχτοφύλακα της νικοτίνης- απο τα χωριά της Φωκίδας, την ώρα που αγοράζω τσιγάρα.
"Δε βαριέσαι Γιωργάκη μου..." μ΄ αιφνιδιάζει γελώντας αφοπλιστικά και γενναιόδωρα.
"Η ζέστη δε με φοβίζει. Η φτώχεια με φοβίζει...".
Τον καλημερίζω κι εγώ με καλύτερη διάθεση.
Δε περνάει για τα καλά ο Θεός απ΄ τα μέρη μας, σκέφτομαι, αλλά υπάρχουν ακόμα αυθεντικοί άνθρωποι.
Κάτι είναι να το ξέρεις κι αυτό την ώρα που σου γνέφει το σεκλέτι.
"Δε βαριέσαι Γιωργάκη μου..." μ΄ αιφνιδιάζει γελώντας αφοπλιστικά και γενναιόδωρα.
"Η ζέστη δε με φοβίζει. Η φτώχεια με φοβίζει...".
Τον καλημερίζω κι εγώ με καλύτερη διάθεση.
Δε περνάει για τα καλά ο Θεός απ΄ τα μέρη μας, σκέφτομαι, αλλά υπάρχουν ακόμα αυθεντικοί άνθρωποι.
Κάτι είναι να το ξέρεις κι αυτό την ώρα που σου γνέφει το σεκλέτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου