Η Αξιοπρέπεια, η Αλληλεγγύη, το Διαδίκτυο, η ΕΣΗΕΑ, και μια ιστορία διαπόμπευσης...

Οι ρυθμοί της δουλειάς, αυτές τις ημέρες, καταιγιστικοί ήταν... Εκτός όλων των άλλων, θετικών και αρνητικών επιπτώσεων, λειτούργησαν για μένα κάτι σαν "ασπίδα" καλύτερης σκέψης και αποφυγής "εν θερμώ" αντιδράσεων. Ο λόγος αφορά συγκεκριμένα τα όσα έγιναν με επίκεντρο και με αφορμή την περίφημη συνέντευξη του πρωθυπουργού στην ΝΕΡΙΤ. Τον ένα εκ των δύο δημοσιογράφων που κάθησαν απέναντι στον πρωθυπουργό, τον Γιώργο Ευθυμίου τον "ξέρω": Εχουμε βρεθεί σε τόπους ρεπορτάζ, όχι γύρω από τραπεζάκι με καφέ, ή φαγητό. Κοινώς, δεν είμαστε φίλοι με την κλασσική έννοια του όρου, και ως εκ τούτου τα όσα τον αφορούν σε τούτο το σημείωμα είναι βασισμένα σε αυτό που λέμε "ένστικτο". Ετσι, "ενστικτωδώς" λοιπόν θα γράψω ότι θεωρώ απολύτως απαράδεκτη την επίθεση που δέχθηκε εξαιτίας της συμμετοχής του στην εν λόγω συνέντευξη. Πληροφορήθηκα ότι η επίθεση αυτή, όσον αφορά κατ' αρχήν το χώρο του διαδικτύου, ξεπέρασε κάθε όριο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, έφθασε στο σημείο να προσλαμβάνει χαρακτήρα απειλών κατά του ιδίου προσωπικά και ανθρώπων της οικογένειάς του. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, ο διαδικτυακός τραμπουκισμός -κυρίως από πρόσωπα καλυμμένα με την κουκούλα της ανωνυμίας- αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα είδος κανόνα. Δεν με εξέπληξε που συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μ' έκανε όμως να μελαγχολήσω, καθώς "στόχος" ήταν ο Γιώργος Ευθυμίου. Είναι γνωστό, αλλά θα το επαναλάβω, πως θεωρώ τον τραμπουκισμό απολύτως απαράδεκτο φαινόμενο. Ενστικτωδώς θα πω, ότι ο τραμπουκισμός σε βάρος προσώπων όπως ο προαναφερθείς μοιάζει δύο φορές απαράδεκτος... Μπορεί κάποιος να ασκήσει κριτική σε επιλογές, ενέργειες, πράξεις ή παραλείψεις κάποιου -εν προκειμένω δημοσιογράφου-, να διαφωνήσει ή αν το κρίνει σκόπιμο, ακόμα και να τον "καταγγείλει" στην κοινή γνώμη, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους προβαίνει σε μια τέτοια ενέργεια. Ο τραμπουκισμός είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα... Πέραν τούτων, εξεπλάγην πραγματικά όταν είδα ότι για τη συγκεκριμένη υπόθεση έβγαλε ανακοίνωση η Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Δεν είναι δύσκολο να δει κάποιος στις λιγοστές γραμμές της επίμαχης ανακοίνωσης διάθεση στοχοποίησης του Γ. Ευθυμίου, μέσω της σχεδόν πλήρους απαξίωσής του. Είναι άλλο η θέση του σωματείου των δημοσιογράφων για τις εξελίξεις στο χώρο της δημόσιας τηλεόρασης, ή και για το ρόλο της κυβερνητικής εξουσίας στο συγκεκριμένο χώρο, και εντελώς διαφορετικό το να σχολιάζει συγκεκριμένη δουλειά συγκεκριμένου δημοσιογράφου: "...οι δημοσιογράφοι οφείλουν να λειτουργούν πρώτα απ’ όλα ως δημοσιογράφοι και να υπερασπίζονται την δημοσιογραφική δεοντολογία..." διαβάζω μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση. Αν το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ή τα όποια μέλη του συνυπέγραψαν την ανακοίνωση θεωρούσαν ότι παραβιάστηκαν κανόνες δεοντολογίας, τότε "καταστατικά" ένας δρόμος υπήρχε. Οχι, πάντως, η "διαπόμπευση". Είναι άσχημοι οι καιροί. Και όπως φαίνεται θα έρθουν ακόμα χειρότεροι. Πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει ακόμα χρόνος για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε. Και να ξεκινήσουμε από την αρχή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον Αξιοπρέπειας και Αλληλεγγύης. υ.γ. Τον δεύτερο δημοσιογράφο της συνέντευξης δεν έτυχε να τον γνωρίζω από κοντά. Γι' αυτό και δεν αναφέρομαι σ' εκείνον προσωπικά όπως συμβαίνει με τον Γ. Ευθυμίου. Από θέσεις Αρχής, ωστόσο, μπορώ να πω ότι ισχύουν τα ίδια.