Μας απομένει ακόμα κάμποση περηφάνεια. Ώστε ν΄ ακούμε το "Αντιλαλούν δυο φυλακές" κι από φιλότιμο να μη λιποψυχάμε.
Τη γλυτώνουμε φτηνά απ΄ αυτήν τη συναίνεση.
Η λύπη μας μας σώζει τελικά. Κι αυτή η ωχρή μελαγχολία που τρέχει πριν απο μας μπροστά και μας προφυλάσσει απ΄ τον κατήφορο της ατιμωτικής κατάφασης.
Υ.Γ: Πηγαίνουν έπειτα οι άλλοι(η) και πεθαίνουν οι γαμημένοι(ες) και σ΄ αφήνουν μετά, να εφορμάς όπως μπορείς, κάθετα σε τούτην την ημερήσια φρίκη...
Τη γλυτώνουμε φτηνά απ΄ αυτήν τη συναίνεση.
Η λύπη μας μας σώζει τελικά. Κι αυτή η ωχρή μελαγχολία που τρέχει πριν απο μας μπροστά και μας προφυλάσσει απ΄ τον κατήφορο της ατιμωτικής κατάφασης.
Υ.Γ: Πηγαίνουν έπειτα οι άλλοι(η) και πεθαίνουν οι γαμημένοι(ες) και σ΄ αφήνουν μετά, να εφορμάς όπως μπορείς, κάθετα σε τούτην την ημερήσια φρίκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου