Δεν μας αφορά το λαχάνιασμα της Ρένας Δούρου.

Την πέτυχα φουριόζος έξω από την αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών ένα βράδυ, διότι είχε εκεί γύρω στο 2012 μεσάνυχτα μια αμάχη το σύστημα, κι ήθελα μια- δυό πληροφορίες των διαδρόμων να νοστιμίσω το ρεπορτάζ. Ούτε καν που ενδιαφέρθηκε εκείνη την ώρα για την κάθιδρη και ελεεινή φυσιογνωμία μου. Και μου έδωσε μια περιφρονητική απάντηση, με τα χέρια στις τσέπες,  του τύπου « Δεν σε βλέπω. Εδώ ασχολούμαστε με τα βαρειά κι εσύ κουνούπι μ΄ απασχολείς;».

Πήγα να της αντιγυρίσω αμέσως την προσβολή- η αίθουσα, άλλωστε, τουλάχιστον η παληά, ξέρει πως έχω κοντό φυτίλι- αλλά, κοντοστάθηκα και την αγνάντεψα μες΄ την βιασύνη μου εξεταστικά μπας κι έχει τίποτε όρθιο μέσα της. Μάταιος κόπος. Την κατέταξα με τη μία στο κουτάκι με τις συμπλεγματικές περιπτώσεις και την άφησα στην ησυχία της. Όχι πως επαγγελματικά δεν μάθαινα νέα της. Ίσα- ίσα όμως για ενισχύσω ή να αμβλύνω από επιείκεια, την αρχική άποψη. Άδικος κόπος. Χαμένη και άφαντη, μέχρι την προσταγή «Όλοι ένα βήμα πίσω!» όταν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές στην Περιφέρεια, όπου σε αντίθεση με τον σεμνό Γαβριήλ στην Δημαρχία, πήγε να το πουλήσει για προσωπική της επιτυχία.

Χαμένη κι άφαντη στις πλημμύρες στη Μάνδρα. Χαμένη κι άφαντη στις φωτιές στην Ανατολική Αττική, όπου "τους έκατσε- είπε η ανυπόφορη...- η στραβή στη βάρδια τους". "Στραβή" 94 ζωές... Χαμένη κι άφαντη ενδιαμέσως κι από παντού. Πεταμένα λεφτά λέμε. Δεν έχει καταφέρει καν να οργανώσει στην Αττική τη λειτουργία μιας δεύτερης χωματερής, αυτή που έχει πει το ακαταλόγιστο, ότι "η Αριστερά μαζεύει τα σκουπίδια αλλοιώς"! Μια Περιφερειάρχισσα που είναι πανταχού απούσα, χωρίς αριστερό πολιτικό στίγμα, που επέλεξε αντί να δίνει λύσεις και να μάθει τι της γίνεται, να την ξεβγάζει από τα συμπλέγματα της ο γίγαντας Ψυνάκης…

Και το χειρότερο. Πήγε την δύσκολη ώρα όπου «η μπάλα καίει στο χέρι», πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα- ναι πίσω από αυτόν που ήθελε να τον διαδεχθεί στην ηγεσία!...-  ο οποίος ανέλαβε ατομικά- ε, δεν απολύεις πρωθυπουργό, άλλη ιδιοτέλεια κι αυτή...-  την ευθύνη για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, μπροστά σε κάτι έντρομους Σκουρλέτηδες, (Σ.Σ: Για τον Τόσκα θα ήτανε καλύτερο κάποιοι μνησίκακοι και φιλόνικοι Δεξιοί αλλά και κάποιοι χαιρέκακοι «σύντροφοί» του, να λένε λίγα λόγια) και πήγε κρύφτηκε, κατεβαίνοντας τα σκαλιά, μετά από αυτήν την κάλπικη σύσκεψη πιο γριά κι από την δυστυχία μας. Άϊντε μη σε κρατάμε κυρά μου άλλο…  

Πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον Τσίπρα ρε φίλε, αυτή που θέλει να τον διαδεχτεί!  

Πόση εξάντληση μας επιφυλάσσει η τρέχουσα ιστορία;.

Υ.Γ: Το χειρότερο; Βγαίνει ο Σγουρός -ποιος, ο Σγουρός!- και παρασταίνει τώρα τον μάγκα... Σε αυτήν την κατάντια πέσαμε! Να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑς σαν πλυντήριο κάθε αποτυχημένου. Ρε θα πνιγούμε μέσα στην κοπριά αυτών  των γελοίων γαμώ το αίμα μου γαμώ!

Υ.Γ: Το να εκλέγονται γυναίκες στη Βουλή και στα δημόσια αξιώματα είναι πολύ σημαντικό, αλλά, αφετέρου, δεν λέει απαραίτητα κάτι. Αν είναι σαν τη Ζωή, τη Φωτίου, την Αυλωνίτου, τη Δούρου ή παλαιότερα τη Δαμανάκη ας πούμε, και δε συμμαζεύεται αυτό το κακό συναπάντημα, το γυναικείο κίνημα νομίζω πως πρέπει να το ξαναδεί. Έχουμε καταντήσει να νοσταλγούμε τη Φάνη Πάλλη- Πετραλιά. Και μεταξύ μας, και παρά τις ιδεολογικές διαφορές, ή ίσως και από αυτό ακριβώς, όλες αυτές άμα τις στραγγίξεις, μισή Μαριέτα Γιαννάκου δεν βγάζουνε... Ναι αυτήν την, μετριοπαθή, συνεπή στις θέσεις της και καταρτισμένη Μαριέτα, όπου ημπορείς να την σεβαστείς ως αντίπαλο! Το ότι δεν έχει άνδρες και γυναίκες σαν κι αυτήν, κι ότι στη θέση της η ΝΔ έχει υστερικές προσωπικότητες τύπου Άδωνι, ας το δούμε όλοι...