Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018


Σκόρπια

Κλείνοντας το μάτι στους Ναζί…

Κάκιστο δείγμα γραφής έδωσε πριν από λίγες ημέρες ο Κώστας Μπακογιάννης.
Ο υποψήφιος για τον Δήμο Αθήνας περπάτησε στους δρόμους του Αγίου Παντελεήμονα –και αυτό ακόμα δεν είναι καν σίγουρο, ή ήταν απλώς μια photo opportunity – έχοντας στο πλευρό του τον σεσημασμένο χρυσαυγίτη Σπύρο Γιαννάτο.
Στην κριτική που δέχθηκε, απάντησε με κάτι παλαιοκομματικά στερεότυπα του στυλ:

1.Στην αυτοδιοίκηση η πολιτική γίνεται στους δρόμους. Ούτε στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία, ούτε στα ζεστά σαλόνια, ούτε στα θερμόαιμα accounts.
2. Στην εποχή μας, ευτυχώς, μετά από αγώνες, όταν συναντάς ανθρώπους, δε ζητάς πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων.

Όλο αυτό πασπαλισμένο με πληκτικό διδακτισμό για τις αιτίες που γεννάνε τον φασισμό. Καλά όλα αυτά. Τον ναζί τι τον ήθελε δίπλα του δεν (μας) είπε...(Όχι δηλαδή πως δεν ξέρουμε την απάντηση, αλλά, είναι απογοητευτικό ένας νέος και συναινετικός, όπως πλασάρεται, πολιτικός, να κλείνει τόσο ξεδιάντροπα το μάτι στην Χρυσή Αυγή).

-------------------------  

Η κόλαση είναι οι (Γ)άλλοι…

Ελπίζω κάποτε, όταν γκρεμίσουμε τις «Βαστίλες» της γκρίζας ζωής μας να΄ χουμε να διηγούμαστε χαμογελώντας νοσταλγικά στα εγγόνια μας (όσοι…) πόσο εύκολο ήταν να γίνει κι ότι απλά το καθυστερήσαμε λιγάκι, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εχθροί μας, αυτοί που σήμερα δεν μας περιλαμβάνουν στις προτεραιότητές τους, ήταν χάρτινοι.

Κλισέ, αλλά, αληθές. Χρειάστηκε μια σπίθα μόνο για να πλημμυρίσουν οργή οι δρόμοι του Παρισιού, σπέρνοντας τρόμο στους πολιτικούς υπηρέτες αυτής της απόκοσμης και ετερόφωτης εξουσίας. (Τα επιτήδεια "πιστόλια" αυτού του χρεοκοπημένου συστήματος βλέπουν και πάντα θα βλέπουν "λαϊκισμό" και "ακρότητες" στις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά κάπως πρέπει να βγαίνει το μεροκάματο...)

Σε άλλα νέα, το ΚΚΕ –με την σχετική καθυστέρηση είναι αλήθεια, αφού το πράγμα έπρεπε να εξεταστεί διεξοδικότερα-, χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό.

Αναρωτιέμαι μόνο τι να σκέφτονται εκεί στον Περισσό, βλέποντας σε αντιδιαστολή, την ερημία και την παγωμάρα των ελληνικών δρόμων σε μια ασυνάρτητη χώρα που έχει υποστεί κατοχικές συνέπειες από την δριμεία επίθεση του κεφαλαίου και, περίτρομη και έμφοβη, μοιάζει τώρα υποταγμένη στη μοίρα της περιμένοντας ακίνητη, ακόμα μεγαλύτερα δεινά…Τα έχουν κάνει όλα άραγε σωστά και αναμένουν τώρα να... ωριμάσει ο "υποκειμενικός παράγοντας"; 

------------------------- 

Διαθέτει αλήθεια ΥΠΕΞ ο…μεντεσές των Βαλκανίων;

Οι ιστορικές εκκρεμότητες που καμώνεται ότι επιλύει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, δεν λύνονται με έναν ερασιτεχνικό, ασταθή και ακαλλιέργητο βολονταρισμό.
Οι μεγάλες ιστορικές εκπτώσεις, όπως έκανε η κυβέρνηση με την προβληματική Συμφωνία των Πρεσπών καθ΄ υπόδειξη των ΗΠΑ, εκδικούνται διότι. Άσε που μαρτυρούν την εθνική μας κόπωση και την απουσία ζωτικότητας για να κατοχυρώσουμε τη αβέβαιη θέση μας στον σύνθετο κόσμο.

Σε μια κρίσιμη στιγμή ο Τσίπρας έχει αφήσει το υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά ακέφαλο και την ώρα που σηκώνουν οι γείτονες απειλητικά κεφάλι, αυτός πανηγυρίζει από τη Μόσχα ότι κατάφερε να μπει στα σαλόνια της πλανητικής ελίτ χωρίς γραβάτα…("όλοι γελούν με ΄ μένανε γελώ κι εγώ ο καϋμμένος..." θα΄ λεγε ο σοφός μου πάππος).

Κι έτσι, η εξουθενωμένη χώρα μετεωρίζεται αενάως σαν τα ξύλινα αλογάκια του λούνα-παρκ στην παιδική χαρά του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζοντας αυτό που έλεγαν οι ευθύβολοι παλαιοί των ημερών: «άμα γεράσει ο γάϊδαρος, γίνεται μπαίγνιο των κοράκων»…



  

Δεν υπάρχουν σχόλια: