Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019

Από την εφημερίδα "Δημοκρατία" της περασμένης Κυριακής

"Πέντε ημέρες μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας στεκόταν κάτω από την πασίγνωστη νεραντζιά του Μαξίμου και αφού δήλωνε με καϋμό ψυχής «3,5 χρόνια είχα να δρασκελίσω αυτό το κατώφλι», έσπευδε να προβλέψει με τη συνήθη ανεδαφική του- κάποιοι την χαρακτηρίζουν εκδικητική- βεβαιότητα: «φέτος θα υπάρξει δημοσιονομικό κενό» το οποίο η Τράπεζα της Ελλάδος το υπολόγιζε γύρω στο 0,6%-1%.
Μόλις την περασμένη Τρίτη, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ανακοίνωσε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα στο 9μηνο της φετινής χρονιάς ήταν τελικά τριπλάσιο από τον στόχο και διπλάσιο σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα και έφτασε στα 4,479 δισ. ευρώ, ενισχύοντας τις προσδοκίες για κοινωνικό μέρισμα, το ύψος του οποίου θα καθοριστεί στα μέσα Νοεμβρίου. 

Το «ξυπνητήρι» της ΤτΕ για επικείμενη «δημοσιονομική εκτροπή» εντός του 2019, ακούγεται πλέον σαν μια ξεκούρδιστη υπόμνηση πολιτικής εμπάθειας.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που η σκληρή πραγματικότητα διέψευδε την πικρόχολη προβολή των επιθυμιών του κ. Στουρνάρα στο μέλλον.

Οι προσεκτικοί, πρόλαβαν να σημειώσουν το γεγονός ότι η κυβερνητική αλλαγή, σε συνδυασμό με την δημιουργική αξιοποίηση των αριθμών- όταν υπάρχει καλή πρόθεση…- ενίσχυσε την πολιτική ευλυγισία του κι έτσι ο κ. Στουρνάρας καθώς μας αποχαιρετούσε το θέρος, ανέβλεψε.
Με βάση τα δημοσιονομικά στοιχεία του Αυγούστου η ΤτΕ ανακοίνωσε με νέα…αδιαπραγμάτευτη βεβαιότητα και αυτήν τη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο, ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2019 θα επιτευχθούν και ότι δεν θα υπάρξει το δημοσιονομικό κενό που προέβλεπε τον (προεκλογικό) Ιούνιο. Απέδωσε δε την προσαρμογή (ή ίσως την θεαματική κωλοτούμπα, αν προτιμά κανείς, ανάλογα με την αισθητική του) στην συγκράτηση που προηγήθηκε το τελευταίο δίμηνο στο σκέλος των δαπανών συνδυαστικά με την αύξηση των εσόδων, ειδικά στην είσπραξη του ΦΠΑ τους δύο τελευταίους μήνες του καλοκαιριού. 

Οικονομική πολιτική για ορισμένους είναι να προβλέπεις ότι κάτι θα πάει στραβά και αν αλλάξει η κυβέρνηση, να εξηγείς γιατί όλα θα μεταβληθούν επί τα βελτίω προσπερνώντας υπεροπτικά την προηγούμενη μεροληπτική αστοχία  σου…
Παρακολουθώντας κανείς με σταθερό βλέμμα την διαδρομή του κ. Στουρνάρα, δυσκολεύεται να διακρίνει που σταματά ο θεσμικός ρόλος του «κεντρικού τραπεζίτη» της χώρας που οφείλει με αποστειρωμένο ύφος να διατυπώνει τις παρατηρήσεις του για την Οικονομία και που αρχίζει ο ρόλος του πολιτικού που ακροβολίζεται για να υποδείξει δεσμευτικές προτεραιότητες.

Ο «καλύτερος εκτελωνιστής στη χώρα των θέσεων του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων δανειστών», ένας τίτλος που δικαιωματικά του έχει απονείμει η πολιτική αγορά, φροντίζει κάθε στιγμή να αποδεικνύει πόσο σημαντικός είναι στους υπηρεσιακούς προϊσταμένους του. Παραμονές της εξόδου της χώρας από τα καταστροφικά Μνημόνια που στοίχισαν στην Ελλάδα πολεμικού χαρακτήρα απώλειες εν καιρώ Ειρήνης και προλαβαίνοντας ή ίσως διερμηνεύοντας τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο κ. Στουρνάρας δήλωσε- χωρίς να εκπλήξει και πολλούς είναι αλήθεια…- ότι «θα ήταν συνετό να ζητηθεί προληπτική πιστωτική γραμμή από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης». 

Προειδοποίησε μάλιστα, πως χωρίς πιστοληπτική γραμμή η ΕKΤ θα άρει το περίφημο waiver – την εξαίρεση δηλαδή, μέσω της οποίας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποδεχόταν τα ελληνικά ομόλογα ως εξασφαλίσεις προκειμένου να αναχρηματοδοτεί φθηνότερα τις εγχώριες τράπεζες. (Τον διέψευσαν οικτρά οι τρεις επιτυχημένες έξοδοι στις αγορές που επιχείρησε ερήμην του προεκλογικά, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους). 

Η κρίσιμη λεπτομέρεια πάντως είναι ότι οι δηλώσεις αυτές έγιναν την ώρα που η προηγούμενη κυβέρνηση διαπραγματευόταν την έξοδο από τα Μνημόνια και αντικειμενικά, όπως λέει στη «δ» στέλεχος εκείνου του οικονομικού επιτελείου, «έστειλαν μήνυμα αβεβαιότητας για την εύθραυστη ελληνική οικονομία στις αγορές». Οι πολιτικές λύσεις, λένε στα πολιτικά καφενεία, είναι έξω από το ρεπερτόριο ενός ανθρώπου που έχει ορκιστεί πίστη στις αγορές και θεωρεί με ανεξήγητη έπαρση, ότι οι τεχνοκράτες μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Στο «μυαλό του Στουρνάρα», όπως ειρωνικά σχολιάζουν, η «δημοσιονομική πειθαρχία» έχει την έννοια της θεολογικής αποκάλυψης. Ίσως γι΄ αυτό, προσθέτουν, στο πρώτο εξάμηνο του 2015 ταυτίστηκε τόσο πολύ με τους Προτεστάντες Γερμανούς στον μανιώδη πόλεμο κατά της Ελλάδας καθώς Μέρκελ- Σόϊμπλε θεωρούν ότι ο οικονομικός όλεθρος που έχουν εξαπολύσει στους ευρωπαϊκούς λαούς, έχει ηθικό έρεισμα στο αξίωμα «δεν υπάρχει χρεοκοπία χωρίς ντροπή». (σ.σ: όταν ωστόσο, η καθημαγμένη Ελλάδα συναινούσε στην ευνοϊκή ρύθμιση των γερμανικών χρεών το 1953, φαίνεται πως οι Γερμανοί δεν ντρέπονταν…).

Στον ίδιο μάλιστα καταλογίζουν- και όχι μόνο ο Γιάννης Βαρουφάκης, αλλά και στελέχη της τραπεζικής αγοράς- ότι είναι από τους βασικούς υπαίτιους της μαζικής εκροής καταθέσεων από τη χώρα, όταν λίγο μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, δήλωσε- αυτός, ένας κεντρικός τραπεζίτης!- δημόσια τους φόβους του, ότι «θα υπάρξει πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά τον έλεγχο κεφαλαίων.
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, ένας καλοντυμένος για την περίσταση κόσμος, κατηφόρισε στο Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την επίσημη παρουσίαση του πολυδιαφημισμένου βιβλίου των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού (εκδόσεις Παπαδόπουλος) με τίτλο «Η τελευταία μπλόφα». 
Επιλέγοντας αποσπασματικά μια μόνο πράξη –δυστυχώς όχι την  τελευταία, ώστε να ελπίζουμε σε κάθαρση…- του ελληνικού δράματος, οι δύο δημοσιογράφοι εστίασαν την έρευνά τους σε όσα συνέβησαν εκείνο το βασανιστικά μακρόσυρτο καλοκαίρι του 2015 και οδήγησαν σε ατιμωτική συνθηκολόγηση, όχι μόνο τον Αλέξη Τσίπρα, του οποίου η κεφαλή κοσμεί έκτοτε την αίθουσα κυνηγετικών τροπαίων του σκαιού Β. Σόϊμπλε, αλλά την ίδια τη χώρα, η οποία μάτωσε για να απαλλαγεί από την κατοχή των Μνημονίων και συνεχίζει τώρα την περιπετειώδη περιπλάνησή της στην άγονη γραμμή της Ενισχυμένης Εποπτείας.

Ο κ. Στουρνάρας όπως και κάμποσοι άλλοι, αξιοποίησαν την –διόλου σεμνή- τελετή για να διεκτραγωδήσουν τα βάσανα που πέρασαν επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ.
Η εκκωφαντική όμως αφωνία του διοικητή σήμερα, δικαιώνει όσους διακρίνουν προφανή ιδιοτέλεια στην στάση του. Η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως σχολιάζουν, έχει το μερτικό της ασφαλώς στην φτωχοποίηση του λαού, διαψεύδοντας αποκαρδιωτικά τις ελπίδες του, αλλά, δυστυχώς για μερικούς, δεν είναι πλυντήριο βαρέων ανομημάτων".
Γιώργος Χατζηδημητρίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: