Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Εις μνήμην...

Απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αριστερά του δρόμου, υπήρχε στις αρχές του ΄80 ένα ταβερνάκι, ο θρυλικός "Θερμαϊκός"!
Εκεί αράζανε άνθρωποι λαϊκοί, μεροκαματιάρηδες επί το πλείστον, κάργα Καζαντζιδικοί και μασίφ Παοκτσήδες και κάτι φοιτητές σαν κι εμάς που γυρεύανε περιπέτειες και συναναστροφές ζόρικες για την ασταθή μυθολογία που μας βασάνιζε εκείνα τα χρόνια...
Ψυχή του μαγαζιού, ο κυρ-Μήτσος, ένας βλοσυρός στην όψη αλλά καλοκάγαθος βράχος που τα ρύθμιζε όλα με το βλέμμα και η κυρά του, η κυρία Ολυμπία που είχε το πάνω χέρι στην επικράτεια της κουζίνας και ίσως όχι μόνο. Ο διάκοσμος ήταν απλός...Μια έγχρωμη αφίσσα του Στέλιου στη γωνία και μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες των γιών του κυρ- Μήτσου-το καμάρι του!- που ήτανε πυγμάχοι στην Αυστραλία!
Το μενού ήταν εξίσου απλό. Κυρίως πιάτο ήτανε η "ποδιά", ένα ψάρι συγγενές της γλώσσας και τα βασικά κρεατικά. Μια μερίδα ποδιά, που ξεχείλιζε στο πιάτο, συν μια σαλάτα, χόρτα ή αγγουρο-ντομάτα με κρεμμύδι και μια "μαλάμω" με Σουρωτή κοστίζανε 45 φράγκα. Αυτά, το 1984 στη Σαλονίκη.
Δεξιά στην πόρτα μπαίνοντας, ήταν ένα αρχαίο τζουκ-μποξ που "έπαιζε" μόνο Στέλλιο. Άλλα τραγούδια δεν είχε.
Στο μαγαζί αυτό μια Κυριακή πρωί, με τον αεί απρόβλεπτο συγκάτοικό μου τον Δημήτρη Γκόγκο, το ζεύγος των αφεντικών και μια μαγκιόρα φίλη τους γράψαμε, μετά απο επίμονο και συστηματικό ψηστήρι με τον κυρ- Μήτσο μια κασέτα με τα αγαπημένα μας τραγούδια του Καζαντζίδη. Η ηχογράφηση ήτανε πρωτόγονη, δεδομένων των μέσων της εποχής και, ανάμεσα στα τραγούδια, την ώρα που όλοι μαζί πίναμε ούζο και τα δύο κορίτσια της παρέας φλυαρούσαν υπέροχα, ακουγόταν η αυστηρή φωνή του κυρ- Μήτσου που ακουγε εκστατικός "σκάστε μαλακισμένες! Γράφει!..".
Σ΄αυτό το μαγαζί, όπου ποτέ δεν γίνηκε φασαρία, μπούκαρε κάποιο κρύο χειμωνιάτικο βράδυ ένα μπάνικο και καλοβαλμένο νεαρό ζευγάρι που δείχνανε φοιτητές. Οι θαμώνες ξενίστηκαν στην αρχή, αλλά, μετά τις πρώτες εξεταστικές ματιές, γύρισαν γρήγορα στις κουβέντες τους και τους αφήσανε στην ησυχία τους. Όλοι, εκτός απ΄τον κυρ- Μήτσο που συνέχισε να τους κόβει στα ίσα. Κάποια στιγμή, όταν ο νεαρός σηκώθηκε να βάλει ένα τραγουδάκι στο ηλεκτρόφωνο διαπίστωσε έκπληκτος, οτι είχε μόνο Καζαντζίδη. "Κάναν Μπιθικώτση, δεν έχετε;" ρώτησε δειλά το αφεντικό. Καθόμουν ακριβώς δίπλα. Και τότε, είδα τον κυρ- Μήτσο να βάζει απειλητικά τα χέρια στη μέση και να του λέει απότομα "Ξένα δεν έχουμε εδώ μέσα!".
Τον "Θερμαϊκό" που κουβαλήσαμε μαζί μας, φεύγοντας από τη Σαλονίκη, τον¨"έφαγε" απο καιρό η διαπλάτυνση του δρόμου. Κι η γειτονιά που ζούσαμε τότε, αρχές Τριανδρίας, έχει γίνει αγνώριστη κι αλλάζει κάθε φορά που την βλέπω γυρίζοντας με τα παιδάκια μου τα καλοκαίρια απο την Χαλκιδική.
Γιατί τα γράφω αυτά; Σαν ενα ξόδι για τον Αρίσταρχο Φουντουκίδη που έφυγε το περασμένο Σάββατο απ΄τη ζωή. Τον γίγαντα της άμυνας, μαζί με τον Μπέλη, του μεγάλου ΠΑΟΚ. Αυτόν τον ανεπανάληπτο Πόντιο ποδοσφαιριστή που μόνο στη θωριά του, τρόμαζαν οι επιθετικοί του αντιπάλου. Γιατί η ζωή μας εν τέλει, υφαίνεται μυστικά από θρύλλους. Και γιατί είναι κακό πράγμα να ζει ο άνθρωπος χωρίς δέος...

8 σχόλια:

pediatre είπε...

Αν και φίλος του δικέφαλου του νότου, στον ΠΑΟΚ έχω μια μικρή αδυναμία. Βλέπεις έχω καταγωγή από Μακεδονία και τον αδερφό μου ΠΑΟΚη… Σε ευχαριστώ για το απολαυστικό ταξίδι

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ώρα καλή σου αδελφέ...Εγώ ευχαριστώ!

Σπύρος Ντόβας είπε...

Και εγώ όποτε προλαβαίνω στις επισκεψεις μου στην Θεσσαλονίκη περνάω από την οδό Αμοργού στην στροφή Τριανδρίας, που πίσω στο 1990, στην μονοκατοικία του αριθμού 19 (σήμερα πολυκατοικία) στέγασε μια θρυλική συγκατοίκηση...

ΥΓ: και γω τον ΠΑΟΚ συμπαθούσα, μέχρι προπερσι που όταν η Λάρισα ξανανέβηκε στην Α' και πήγε να παίξει στην Τούμπα, στην 4Α σήκωσαν πανώ: "Για κάθε καρωτίδα, μια φωτοβολίδα"...

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Σπύρο αδελφέ μου, έχω την εντύπωση πως είμαστε άνθρωποι με κοινές αισθητικές αντιλήψεις. Ούτε κι εγώ συγχωρώ τις ακρότητες στο γήπεδο. Και ποτέ δεν θα επιτρέψω η αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ να γίνει προσβλητική για κάποιον άλλο, πολύ περισσότερο στη μνήμη ενός αδικοχαμένου φιλάθλου. Στο ίδιο πνεύμα κινούμασταν όσοι αράζαμε τότε στον "Θερμαϊκό". Ακόμα κι ο συμπαθέστατος Άρης μια γλυκειά μορφή που σκούριαζε με τα χρόνια εκεί πέρα κι όπως εξομολογούνταν συγκινημένος "εγώ έμεινα μπεκιάρης για τον ΠΑΟΚ!", στην πραγματικότητα δεν είχε πειράξει κουνούπι...

Στάθης Χαϊκάλης είπε...

Από εσένα μαθαίνω για την αποδήμηση του Αρίσταρχου Φουντουκίδη , -μέσα απ' αυτό το πολύ όμορφο κείμενο.... Κάποτε μεγαλώσαμε με τέτοιες μορφές, -εγώ δεν έχω καμμιά σχέση με Θεσσαλονίκη,κρατάω από Ιόνιο μεριά..
Τώρα η παρακολούθηση του ποδοσφαίρου έχει περισσότερο σχέση, με την παρατήρηση μιας ισχυρής πλευράς του πελατειακού κράτους και τα όρια της μη τήρησης των νομών...

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε.
Πράγματι, εκείνη την εποχή και βέβαια και λίγο παλαιότερα, η ζωή μας ήταν συνυφασμένη με τους ποδοσφαιρικούς μύθους. Όχι πως αυτό δεν συμβαίνει και τώρα με τους σημαρινούς πιτσιρικάδες. Απλώς το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει καταντήσει χώρος άσκησης ύποπτων δραστηριοτήτων απο πολλούς ανυπόληπτους παράγοντες και πολιτικούς η περίπτωση των οποίων υπάγεται στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα. Οι μεγαλοπαράγοντες διοικούν θλιβερά κρατικοδίαιατα μαγαζάκια και το χειρότερο είναι οτι η Πολιτεία αντί να τους τα κλείσει, υποκύπτει στις άθλιες πιέσεις τους για να μην δυσαρεστήσει..."τον λαό της ομάδας" με αποτέλεσμα να φορτώνει τα χρέη τους στις πλάτες όλων των πολιτών!..Δες για παράδειγνα τι έγινε στον ΠΑΟΚ, για να μιλήσω για την ομάδα μου, ή τι συμβαίνει τώρα στον Ηρακλή, τον οποίον μάλιστα μνημονεύει στην ιστορία της Θεσσαλονίκης (σ.σ: "Η τομή της μεταπρατικής πόλης"/ Εκδόσεις Στοχαστής)ο τρυφερός και ανεπανάληπτος Κωστής Μοσκώφ. Δεξί χέρι του Ρέμου τοποθετήθηκε ο γνωστός και μη εξαιρετέος κύριος Μπέος. Αφού...έσωσε τον Πανιώνιο, έβαλε τώρα πλώρη να...σώσει και τον γηραιό. Αυτή η τάση για ποδοσφαιρική...γεροντοφιλία όμως, δεν φαίνεται να εξηγείται με κριτήριο τα αγνά αισθήματα...

Ανώνυμος είπε...

Γιώργο, η αγάπη σου για τον ΠΑΟΚ είναι αυθεντική. Σταθερά, παραμένουμε υποστηρικτές του με αγαθή πρόθεση.
Παντελής Αθανασιάδης

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Χαίρε κραταιέ Θράκα! Μεταξύ μας όμως, μήπως έχεις παραλουφάρει; Λέω πως είναι καιρός να παρατήσεις τα Φάληρα και ν΄ανηφορίζεις κατά Σύνταγμα μεριά!..