Ο Παναγιώτης Βάρβογλης, με σπουδές στην Πίζα της Ιταλίας, αλλά και με αγωνιστικές περγαμηνές κατά την Επανάσταση του 1821, υπηρέτησε μετά την απελευθέρωση της χώρας ως δικαστικός και αργότερα αναμίχθηκε στην πολιτική. Τέσσερις φορές ανέλαβε υπουργικά αξιώματα και το 1852, εξελέγη πρόεδρος της Βουλής.
Γόνος εξέχουσας οικογένειας της Αρκαδίας ήταν ο Παναγιώτης Βάρβογλης, αγωνιστής, διανοούμενος και πολιτικός. Οι ρίζες της οικογένειάς του φτάνουν έως τις Σέρρες, την εποχή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Ο Παναγιώτης Βάρβογλης γεννήθηκε το 1799. Πορτρέτο του δεν έχει διασωθεί. Ο πατέρας του Γεώργιος, πλούσιος προεστός της Τρίπολης έστειλε τα παιδιά του να σπουδάσουν στην Ευρώπη. Ο Παναγιώτης σπούδασε επτά χρόνια στην Πίζα της Ιταλίας Ιατρική, Νομικά και Μαθηματικά. Από εκεί μαζί με άλλους Έλληνες σπουδαστές, τον Απρίλιο του 1817, συνέταξε υπόμνημα που απαντούσε σε ένα λίβελο, τον οποίο είχε δημοσιεύσει ο λόγιος Παναγιώτης Κοδρικάς εναντίον του Αδαμάντιου Κοραή. Η ελληνική νεολαία της Πίζας, θεωρούσε τον Κοραή «υπερασπιστήν της αναγεννήσεως του Έθνους». Τη στάση των φοιτητών της Πίζας εξήρε ο «Λόγιος Ερμής» που δημοσίευσε το κείμενό τους. Ο Βάρβογλης είχε δημοσιεύσει αρκετά άρθρα στο «Λόγιο Ερμή».
Στην Πίζα συναντήθηκε και με τον Καποδίστρια, αλλά και με τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, ο οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία. Τον Απρίλιο του 1821 ήρθε στην Ελλάδα για να μετάσχει στην Επανάσταση. Πολέμησε στις πολιορκίες της Τριπολιτσάς και της Πάτρας και αργότερα έγινε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας.
Πήρε μέρος σε πολλές μάχες, ανέλαβε διοικητικά αξιώματα και ασχολήθηκε με την είσπραξη των φόρων της δεκάτης, στη Λακεδαίμονα και τη Μάνη.
Το 1823 φυλακίσθηκε για δύο μήνες στο Ναύπλιο, όταν κατηγορήθηκε ότι δημοσίευσε ένα σατιρικό κείμενο εναντίον του Κολοκοτρώνη. Ο ίδιος με αναφορά του, προσέφυγε στο Βουλευτικό Σώμα εκφράζοντας τα παράπονά του και ζητούσε την αποφυλάκισή του για λόγους υγείας. Σχετικά έγγραφα, διασώζονται στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής.
Μετά την άφιξη του Όθωνα, υπηρέτησε στο δικαστικό σώμα έως το 1847, οπότε παραιτήθηκε και αναμίχθηκε στην πολιτική. Βουλευτής Μαντινείας εξελέγη κατ’ επανάληψη. Το Δεκέμβριο του 1852 αναδείχθηκε παμψηφεί Πρόεδρος της Βουλής, με 77 ψήφους επί 77 ψηφισάντων.
Τέσσερις φορές διετέλεσε υπουργός. Το 1851 ανέλαβε το υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως στην κυβέρνηση του Αντωνίου Κριεζή, το υπουργείο Δικαιοσύνης το 1855 στην κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη, το 1862 το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Γενναίου Κολοκοτρώνη και το 1868 ξανά το υπουργείο Δικαιοσύνης, πάλι σε κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη. Πέθανε το 1870.
*Ο συνάδελφός μας Παντελής Αθανασιάδης «φιλοτέχνησε» τα πορτρέτα των Προέδρων του ελληνικού κοινοβουλίου για την εκπομπή ‘Κοινοβουλευτική Ιστορία’ του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων*. Τα πορτρέτα αναδημοσιεύονται «στης Βουλής τα Έδρανα», κατά τη σειρά εκλογής των Προέδρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου