Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Στις όχθες του ποταμού Βενέτικου

Το βλέμμα σου σαν βότκα
χυμένη στο πάτωμα
Σε ποιον να πω πως σε είχα
Μια νύχτα υγρή
Στο παληό «Χάνομακ» ;

Γυμνή και ανάστροφα
Έξω απ΄ τα Γρεβενά σε είχα
Θερίζαν τα στάχυα τότε
Στη μεριά του Μπαμίχα!

Ξημέρωνε κι εσύ, μόνη κι αμέτοχη
Προς τα Χάσια κοιτούσες
Σαν να ήσουν πλασμένη γι΄ αλλού
Μιαν άλλη μοίρα θρηνούσες

Έρχομαι σου είπα εντυπωσιακά,
από τα μαύρα δάση
Κι αν είναι να χαθούμε κι οι δυό
Η απώλεια, από δω θα περάσει.

Στάθηκες τότες μπροστά μου,
θερινή ικεσία
«μη φύγεις» μου είπες
Είμαι κι εγώ πράκτωρ της CIA.

2 σχόλια:

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Τις προάλλες που το άκουγα, μου λέει θαυμαστικά ο Ηλιάκος "τι ωραίο τραγούδι αυτό ρε μπαμπά!" Μπείτε στο Γιουτούμπ κι ακούστε Θύμιο Στουραΐτη! στο τραγούδι "θ΄ανάβω με τσιγάρα...". Εγώ δεν ξέρω να το αναρετήσω.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Όποιος μπει στο Γιουτούμπ θα δει την ιερή μανία αυτού του μπουζουκτζή που χτυπάει τα τέλια με μοναδικό τρόπο. Είναι σπάνιο να παίζεις πίσω σχεδόν απ΄ τον "καβαλάρη" και να βγάζεις χρώμα. Ακούστε τον στο τραγούδι του Χιώτη ¨Το Μπουζπούκι που κρατάω" και μτά τα λέμε.