κακό πράγμα η ανάλυση...

Είπαμε στο "Ποντίκι" στην τακτική μας σύσκεψη να κάνουμε ένα συλλογικό θέμα. Εμένα μου ανατέθηκε αυτό. Κι έγραψα τα παρακάτω που τράβηξε η γκλάβα μου...

Όσοι είδαν την πρόσφατη εξάρθρωση της «συμμορίας των 16» σαν μια συγκλονιστική ιστορία αστυνομικού κυρίως ενδιαφέροντος παραβλέπουν από κεκτημένη ταχύτητα το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια το κοινό ποινικό έγκλημα εγκατέλειψε τον παραδοσιακό του ρόλο και ότι οι άλλοτε κλειστές και επίφοβες εγκληματικές ομάδες, έχουν σήμερα στις τάξεις τους ευϋπόληπτους κοινωνικούς παράγοντες που διεκδικούν αναγνωρίσιμο ρόλο στις οικονομικές και πολύ συχνά και στις πολιτικές εξελίξεις.
Δεν είναι λοιπόν φρόνιμο να πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα σαν εξαπατημένοι τουρίστες στη χώρα μας και να παριστάνουμε πως αγνοούμε ότι ολόκληρες περιοχές του κοινού εγκλήματος έχουν ενσωματωθεί για τα καλά στον κρατικό κορμό, όπου σε κλίμα γενικής συνενοχής, έχουν αναπτυχθεί εκτεταμένοι θύλακες παρανομίας και αδιαφάνειας.
Σε ένα- κράτος οπερέτα, όπου αυτό που πρυτανεύει είναι οι πρόσκαιρες πελατειακές διευκολύνσεις κάθε είδους με στόχο την εκλογική επιβίωση, δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν οι καπάτσοι που θα στήσουν τη μηχανή διαθέτοντας άμα λάχει και ισχυρές πολιτικές άκρες…
Το έγκλημα με απλά λόγια, συντελείται μπροστά στα αδιάφορα μάτια μας. Από τον τρόπο που χτίζουμε όπου βρούμε, με την Πολεοδομία και τους δασάρχες σύμμαχο σε κάθε παρανομία και με προστάτη τον τοπικό βουλευτή που τρέχει πρόθυμα για την άρση των εμποδίων και των αναστολών, μέχρι τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια μας, είναι διάχυτη η έλλειψη κοινωνικής ευθύνης και η απουσία των πολιτών από τα κοινά. Το κενό αυτό φροντίζουν να το καλύπτουν αυτόκλητοι μεσολαβητές που παρεμβαίνουν αποτελεσματικά ανάμεσα στην οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό, κάνοντας τον ιδιόμορφο βαλκανικό μας καπιταλισμό να κινείται.
Πρόκειται για έναν τρόπο ανάπτυξης που αφού λεηλάτησε τον φυσικό πλούτο της χώρας και προκάλεσε τη συγκέντρωση στην Αθήνα του μισού πληθυσμού, έχει φάει οριστικά τα ψωμιά του και, έχοντας σαπίσει, καταρρέει με πάταγο! Μαζί του, καταρρέει το μεταπολιτευτικό πολιτικό οικοδόμημα που τράφηκε από αυτό και ταυτίστηκε μαζί του. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, βυθισμένη στα σκάνδαλα, έχει αρχίσει να αναδύει μια βαρειά δυσοσμία που πνίγει τη χώρα, γιατί δεν μπορεί να αντέξει να διαχειρίζεται άλλο αυτήν την ανάπτυξη. Γιατί, όσους νόμους κι αν ψηφίσει για την καταπολέμηση του «μαύρου χρήματος» και την ευθύνη των υπουργών δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την σύμφυτη με αυτό το άθλιο σύστημα διαφθορά και διαπλοκή που αποθαρρύνει τους ικανούς και τους σπρώχνει να αναζητούνε την τύχη τους κάτω από ξένους ουρανούς ρίχνοντας μαύρη πέτρα….
Και κυρίως γιατί, η πολιτική τάξη της χώρας, το εκκρεμές της οποίας κινείται ανάμεσα στους πόλους «ουίσκι και τσάμικο», έχει ισχνούς και αδύναμους ώμους να χαράξει μεγάλες επιλογές που θα απελευθερώσουν τη χώρα και τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην βαθειά παρακμή και την καχεξία.
Από τον τρόπο διανομής των δημόσιων έργων μέχρι την κατανομή της κρατικής διαφήμισης κι από τις εξετάσεις στο δημόσιο μέχρι τις μεταθέσεις στον στρατό και τις φυλακές, έχει κανείς την ισχυρή εντύπωση ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Οι δημόσιες αρχές είναι μέρος του προβλήματος και σπανίως οι ένοχοι τιμωρούνται, σε μια χώρα τραυματισμένη και πολλών ταχυτήτων.
Στους δρόμους βασιλεύει ο νεοπλουτισμός και η αναίδεια παρέα με την ακραία φτώχεια και το ζόφο των εργασιακών χώρων. Και στα λιμάνια, την ώρα που άλλοι γλεντάνε σε ρωμαϊκές φιέστες, συνωστίζονται οι απελπισμένοι για τη Δύση. Πατρινό καρναβάλι για πάντα!
Το πολιτικό σύστημα, ανίκανο να αλλάξει, κρατά τη χώρα σε βαθειά καθυστέρηση. Και το κόμμα κράτος είναι εθισμένο να ασκεί μια σαφή δημοσιονομική πολιτική: ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ταμειακούς λόγους, υψηλός δανεισμός, ανελέητο στράγγισμα των πιο αδύναμων, εξωφρενικές παραχωρήσεις στην παρασιτική ολιγαρχία, κομματική τακτοποίηση «υμετέρων» που ξεπουλάνε την ψήφο τους.
Ακόμα και τώρα, που τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης Καραμανλή, με την βοήθεια φυσικά μεγάλου μέρους των «πράσινων» που συνιστούν μέρος του προβλήματος, είναι να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Η εσπευσμένη αλλαγή στην διοίκηση της ΕΥΠ επιβεβαιώνει ότι αυτό που το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, φοβάται περισσότερο, είναι η αποκάλυψη της τραγικής γύμνιας του που θα σημάνει και το οριστικό διαζύγιο με την ηθική αποδοχή της πλειοψηφίας.
Μεγάλο πράγμα η κατασκευή της κοινωνικής συναίνεσης!..
«Αν ο κόσμος συνειδητοποιούσε πως διαχειρίζεστε τα λεφτά του, δεν θα΄ πρεπε να πληρώνει κανένας φόρους» δήλωσε κάποτε σε μια στιγμή αγανάκτησης στη Βουλή προς τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ο συνετός Γ. Δραγασάκης του ΣΥΝ.
Τρόφιμος από την περασμένη Πέμπτη των φυλακών ο κατηγορούμενος στην υπόθεση απαγωγής του εφοπλιστή Παναγόπουλου, ο Γ. Τρομπούκης, έχει όλον τον καιρό μπροστά του ώστε να προσπαθήσει να λύσει τη μεγάλη αντίφαση της ζωής του: τη μέρα να είναι ένας υπολήψιμος επιχειρηματίας που έπαιρνε δημόσια έργα και λίγες ώρες μετά σε ρόλο «γιγαντάκια», να συνεργάζεται –όπως τουλάχιστον κατηγορείται-με την ίδια άνεση, με κάποιους υψηλόβαθμους στην πυραμίδα του κοινού ποινικού εγκλήματος στη χώρα, σε ιστορίες, όπου η μπάλα πήρε πολιτικούς και ανώτατα κρατικά και κυβερνητικά στελέχη.
Το παινεύτηκε άλλωστε ο ίδιος στην απολογία του, δίνοντας ένα μέτρο των πυρετωδών δραστηριοτήτων του, όταν ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Το 2000 οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά αφού τελείωσα τους αεροδιαδρόμους που έκανα στο ¨Ελευθέριος Βενιζέλος¨ ως υπεργολάβος της γερμανικής κατασκευάστριας εταιρείας. Κατά τον ίδιο χρόνο συνέχισα την κατασκευή του Εφετείου Αθηνών και έχω λάβει μέρος στα μεγαλύτερα Ολυμπιακά έργα καθώς και στα μεγαλύτερα έργα που έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα, όπως Εγνατία Οδός, Αττική Οδός, κατασκεύασα την προέκταση της λεωφόρου Κύμης που συνδέει το Ολυμπιακό Στάδιο με τις γραμμές του τραμ στη Νέα Σμύρνη».
Ίσως και να του χρωστάμε χάρη… Τουλάχιστον αυτός, φρόντισε να μας δείξει πειστικά τι εννοούν οι (νέο)φιλελεύθεροι τι σημαίνει σύνδεση της Παιδείας με τις ανάγκες της αγοράς: «τούβλα» για «μπουγάδες»…