Προκλητικοί και ατιμώρητοι!...

Είδα στην εθνική οδό, μετά την Ελευσίνα και με κατεύθυνση την Κόρινθο, βυτιοφόρο καυσίμων να εισέρχεται στα τούνελ της Κακιάς Σκάλας. Μπορεί να μην έχω ενημερωθεί σχετικά με τυχόν αλλαγές αλλά, απ’ ό,τι θυμάμαι, για λόγους ασφαλείας κάτι τέτοιο απαγορεύεται. Είδα στην εθνική οδό, μετά την Κόρινθο και με κατεύθυνση την Πάτρα, μεγάλο φορτηγό να μεταφέρει τεράτιες σιδερένιες κατασκευές, «δεμένες» μόνο με ιμάντες και χωρίς η καρότσα του να είναι προστατευμένη και ασφαλής. Και θυμήθηκα το τραγικό δυστύχημα με τα τόσα αδικοχαμένα παιδιά πριν από μερικά χρόνια... Είδα στις εθνικές οδούς (αλλά και σε πολλούς αθηναϊκούς δρόμους), αρκετούς ασυνείδητους οδηγούς: άλλοι έκαναν «ράλι» με ιλλιγιώδεις ταχύτητες και ελιγμούς από λωρίδα σε λωρίδα, που θύμιζαν καταδίωξη σε αμερικανική υπερπαραγωγή. Αλλοι είχαν παιδιά μέσα στο αυτοκίνητό τους, χωρίς να είναι δεμένα με ζώνες ασφαλείας – ορισμένοι δε κάπνιζαν κιόλας... Αλλοι, πάλι, πέταγαν από το παράθυρό τους είτε το αποτσίγαρο, είτε άλλα «άχρηστα» για εκείνους αντικείμενα, όπως άδειες σακούλες, κουτάκια νερού ή αναψυκτικού, που σκορπίζονταν στο οδόστρωμα ανεξέλεγκτα. Για να μην μιλήσει κανείς και για οδηγούς αστικών συγκοινωνιών που οδηγούν καπνίζοντας και μιλώντας στο κινητό τηλέφωνο...

Τί ΔΕΝ είδα στις εθνικές οδούς και στους δρόμους της πρωτεύουσας; Πραγματική, ουσιαστική αστυνόμευση! Τα κάποια, ελάχιστα περιπολικά που κυκλοφορούν με αναμμένους τους «φάρους», δίνουν την αίσθηση διακοσμητικών στοιχείων, ενώ οι σταθμευμένες μονάδες σε κάποιες εξόδους των εθνικών δρόμων – όπου, βεβαίως, υπάρχει σκιά...- φαντάζουν εντελώς άχρηστες, συγκριτικώς με τα όσα είναι αναγκαίο να γίνονται στο εθνικό οδικό δίκτυο.

Είδα στην πρωτεύουσα, το γείτονα, το θυρωρό εκείνης της πολυκατοικίας, τον ένοικο της απέναντι μονοκατοικίας, τον επιφορτισμένο με την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων εκείνου του κτηρίου, να έχουν βαλθεί να ... «μουλιάσουν» το πεζοδρόμιο και τις μπετονένιες αυλές με τόνους νερού, κάνοντας ατελείωτη χρήση του λάστιχου. Απαντες ανενόχλητοι και προκλητικοί. Είδα και αμέτρητους άλλους να πετούν όπου βρίσκουν τα σκουπίδια τους – και όχι στους βρώμικους μεν πλην όμως υπαρκτούς κάδους, να σταθμεύουν στα πιο ακατάλληλα σημεία τ’ αυτοκίνητα και τις μηχανές τους. Απαντες ανενόχλητοι και προκλητικοί.

Οι εκκλήσεις – προτροπές για υιοθέτηση συμπεριφορών και συνηθειών που διέπονται από σεβασμό στο συνάνθρωπο και το περιβάλλον, έχουν αποδειχθεί κενή περιεχομένου πολυετής προσπάθεια. Ο αυστηρός, συνεχής έλεγχος και η τιμωρία, φαντάζουν επιλογή απόλυτης προτεραιότητας.

Πληρώνουμε όλοι μας, και μάλιστα ακριβά, αυτή τη χώρα που δείχνει να πορεύεται στο χρόνο, από κεκτημένη ταχύτητα και εντελώς στην τύχη. Είναι πια ανυπόφορο...

Ας κάνουμε μια νέα αρχή, έστω και τώρα: Για τις επόμενες γενιές, να συμπεριλάβουμε υποχρεωτικό, πολύωρο μάθημα στα σχολεία σχετικά με το πώς να είμαστε σωστοί πολίτες του Κόσμου.

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, πρωταγωνιστές της διαρκούς παραβατικής συμπεριφοράς; (Πρέπει να) Υπάρχει απλώς η Τιμωρία.