Δεν υπάρχει ευτυχία/ μέσα στην ισχυαλγία...

Περασμένα μεσάνυχτα και κοιτάζω που και που την εκπομπή του Πρετεντέρη. Εκπλήσσομαι με την πρωτογενή του άγνοια(;) π. χ όταν μιλάει για το φάρμακο- την δεύτερη μεγαλύτερη δαπάνη στη χώρα μετά την άμυνα- συντηρώντας τον παρωχημένο μύθο της…πολυφαρμακίας των Ελλήνων!
Ίσως, σκέφτομαι, επειδή οι «Γιαννακόπουλοι» αυτού του κόσμου έχουνε πολλούς πρόθυμους υπηρέτες; Πόσο μαλάκες άραγε μας περνάνε…Η επιτήδευση…η επιτήδευση… Και τα λεφτά στην ώρα τους. Από δίπλα η Δαμάνω… Αυτή η εκπρόσωπος της πιο χυδαίας εκδοχής του Πολυτεχνείου…Με σεβαστές καταθέσεις στην Τράπεζα, να μιλά σαν ξεσκολισμένη τεχνοκράτισσα απέναντι στον σεμνό Παναγιώτη Λαφαζάνη, για την Ευρώπη της ανταγωνιστικότητας… Εγώ στα 49 μου κι από μικρός, γιατί δεν έχω τόσα λεφτά κι είμαι με δυό παιδιά στο νοίκι ρε πούστη μου; Τι λάθος κάνω;
Και παραδίπλα να παρελαύνει ο ένδοξος συνδικαλισμός του εργατοπατέρα Παναγόπουλου! ΄Έτοιμοι πάντα να συζητήσουνε τρόπους να μας θυσιάσουνε…Αν βρει ο Χρυσοχοΐδης ποιοι κάψανε την Κούνεβα εμένα να με χέσεις!.. Τις περισσότερες από αυτές τις εταιρείες τις έχουνε ΠΑΣΟκοι…
Ε, από κει και πέρα, ανεπάγγελτοι όπως ο Χατζηδάκης, το ψυχοπαίδι των Μητσοτάκηδων, που θεώρησε εθνικό καθήκον το να πουλήσει την Ολυμπιακή το «παλικάρι», και λοιπά τσόφλια, είναι πταίσμα που βγαίνουν και μιλάνε. Άμα δεν έχουνε τσίπα, ο Πρετεντέρης θα τους τη δώσει;..

Δε νομίζω ότι φταίει ο Νοτιάς, γιατί από το βράδυ του Σαββάτου, παρ΄ όλο που γύρισε ο αέρας, υποφέρω. Με πονάει το αριστερό μου πόδι. Νοιώθω στη μέση μια μόνιμα ενοχλητική υπενθύμιση που συνεχίζεται στον μηρό και καταλήγει σαν μυρμήγκιασμα μέχρι την πατούσα και σέρνομαι. «Έχεις πρόβλημα στην σπονδυλική σου στήλη» μου λέει κάτω απ΄ τα γυαλιά του σοβαρός ο δόκτορας.
«Θέλει εγχείριση;» τον ρωτώ με σχετική αγωνία
«Οπωσδήποτε!», μ΄ απαντά «αλλά, θα ζήσεις μ΄ αυτό. Δεν παίρνει γιατρειά. Ένα κουσούρι όμως δεν μπορεί, θα σ΄ αφήσει»…