Το "κλουβί"...

(Ηταν στις 17 Δεκεμβρίου, όταν όχι για πρώτη φορά, έγραφα εδώ υπό τον τίτλο "Θέμα Υγείας και Αξιοπρέπειας"... Με αφορμή την απόφαση για ... προσθήκη δύο ακόμα γραφείων στον ίδιο χώρο, προκειμένου να αρχίζουν να εργάζονται ισάριθμοι συνάδελφοι που προστέθηκαν στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ (Καλώς όρισαν!) και τη "συζήτηση" την οποία προκαλεί, επιτρέψτε μου να επαναφέρω εκείνη την ανάρτηση, σαν συμβολή στην όλη υπόθεση...)
"Να επανέλθω... Γιατί όχι; Ισως, λίγο περισσότερο αναλυτικός, αυτή τη φορά, αν και η όποια περιγραφή δεν μπορεί να αφήσει αντάξιο της πραγματικότητας αποτύπωμα στη σκέψη...
Πόσα τετραγωνικά μέτρα αντιστοιχούν για κάθε κοινοβουλευτικό συντάκτη στις δύο αίθουσες της Βουλής όπου εργάζονται καθημερινά; Απαντήσατε "Λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο"; ΣΩΣΤΑ απαντήσατε.
Ορίστε; Είπατε "Μα πώς είναι δυνατόν; Αυτό σημαίνει ότι όποιος χρειαστεί να πάει προς "ανάγκη του", περίπου θα το μάθουν τουλάχιστον οι άλλοι δύο ή τρεις που κάθονται αριστερά-δεξιά-πίσω του, διότι θα αναγκαστεί να τους κουνήσει για να περάσει"; ΣΩΣΤΑ το είπατε.
Ανησυχώ στην ιδέα να πιάσει κάποιον εξ ημών ... συχνουρία! Τρέμω στην ιδέα, μήπως και κάποιος προσβληθεί από άλλου είδους κοιλιακές διαταραχές... Θα προλάβει;
Αν και δεν είναι ανάγκη να (μας) προκύψουν τέτοια θέματα, για να καταγράφονται κάθε λίγο πάσης φύσεως "σκουντήγματα" των καθήμενων συναδέλφων από τους άλλους που για οποιονδήποτε λόγο κινούνται στο χώρο: Ερχονται ανακοινώσεις, πρακτικά συνεδριάσεων, νομοσχέδια ή τροπολογίες, υπάρχουν και τα πρακτικά, και πρέπει να μετακινηθείς για να πάρεις κάποιο αντίγραφο. Συμπέρασμα; Διαρκής η ενόχληση του άλλου - των άλλων...
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, είναι -νομίζω- απολύτως περιττό να μιλήσει κανείς για συνθήκες υγιεινής: Τόσοι άνθρωποι στιβαγμένοι, πώς να προφυλαχθούν από ιώσεις, ή άλλου είδους ανεπιθύμητες καταστάσεις που μεταδίδονται στον αέρα;
Μίλησα για αέρα; Τα καλοκαίρια, πολλοί παραπονιόντουσαν ότι είναι πολύ κρύα η ατμόσφαιρα και δεν ήταν λίγοι όσοι αναγκάζονταν να φοράνε σακάκι ή ζακέτα! Στα παράπονά μας, οι "ειδικοί των τεχνικών υπηρεσιών", απαντούσαν απλά ότι δεν πρόκειται για κλιματιστικό που αν το ρυθμίζαμε θα επικρατούσε καλύτερη θερμοκρασία στο χώρο: Ελεγαν ότι είναι ο εξαερισμός του χώρου, από δύο τεράστιους σωλήνες που βρίσκονται τοποθετημένοι στις δύο άκρες της οροφής, κι εκείνοι δημιουργούν "ρεύματα αέρα" στις αίθουσες. Μα αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε "κρύο" και τώρα στις αίθουσες αυτές, εξαιτίας της λειτουργίας τους; Η μεγάλη θερμοκρασία που επικρατεί σε αυτές τις αίθουσες τώρα τον χειμώνα, καταδεικνύει ή ότι δεν λειτουργεί ο εξαερισμός, ή ότι δεν ήταν σύστημα εξαερισμού το καλοκαίρι αλλά κλιματιστικό...
Και πού ν' ανοίξεις κάποιο από τα 4 παράθυρα (δύο σε κάθε αίθουσα) για να μπει λίγος "καθαρός" αέρας, να ανανεωθεί λίγο το εσωτερικό περιβάλλον από τις σκόνες, τις ανάσες, τις οσμές; Θα μπει η βροχή, όταν βρέχει, θα δημιουργηθούν ισχυρά ρεύματα αέρα που αν δεν κρυώσουν τινές εξ ημών, σίγουρα θα σκορπίσουν τα χαρτιά που είναι πάνω στα γραφεία ή τα ντουλάπια...
Σε αυτά και σε πολλά άλλα που διαμορφώνουν την αρρωστημένη καθημερινότητα των κοινοβουλευτικών συντακτών (δεκάδες τηλεοράσεις, πολλαπλάσια κινητά, ογκώδη και ακαλαίσθητα έπιπλα εργασίας που δεν είναι λειτουργικά κ.ά.), να προστεθεί και η μεγάλη ... επισκεψιμότητα του χώρου, από βουλευτές και υπουργούς, οι οποίοι έρχονται για ενημέρωση ή κουβεντούλα, από συναδέλφους άλλων ρεπορτάζ που έρχονται για χίλους δυό λόγους (Καλώς ορίζουν άπαντες. Χαρά μας να τους βλέπουμε!), από ταλαιπωρημένους σερβιτόρους που πηγαινοέρχονται με παραγγελίες (όλοι τους άξιοι διάδοχοι του Ρούρι Γκέλλερ, καθώς κυκλοφορούν με θαυμαστή ισορροπία σε τέτοιους χώρους, φορτωμένοι με τεράστιους δίσκους), συνεργάτες βουλευτικών γραφείων για να μοιράσουν δελτία τύπου κουλουπού, κουλουπού.
Για όλους όσοι (και δεν είναι λίγοι...) είναι υποχρεωμένοι να "ζουν" και να εργάζονται υπό αυτές τις συνθήκες καθημερινά, συχνά χωρίς δυνατότητα απόδρασης από τις 9 - 9,5 - 10 το πρωί, έως και αργά το βράδυ, από την πρώτη συνεδρίαση κάποιας Επιτροπής, δηλαδή, μέχρι να "κλείσει" η Ολομέλεια, τούτος εδώ δεν είναι παρά ένας φθοροποιός εφιάλτης.
Μια καθημερινότητα, με άλλα λόγια, που μπορεί να αρμόζει σε "αλήτες" ή σε "ρουφιάνους", πλην όμως -σίγουρα όχι!- σε δημοσιογράφους που έχουν το ... απύθμενο θράσσος να θέλουν να είναι αξιοπρεπείς!
Σε μια συγκυρία, όπως η τωρινή, που δεν περισσεύουν χρήματα, θα έμοιαζε προκλητικό να ζητούσε κανείς δραστικές, εκ βάθρων αλλαγές στους συγκεκριμένους χώρους εργασίας. Ομως...
Σε μια συγκυρία, όπως η τωρινή, που γίνονται εσωτερικές αλλαγές σαφέστατης βελτίωσης σε γραφεία και χώρους άλλων υπηρεσιών της Βουλής (βλ. επί παραδείγματι, την τύχη της "Olympic Air"), μιας Βουλής που διαθέτει "άδειες" αίθουσες εξυπηρέτησης πολλών και διαφόρων "πρώην", κάθε άλλο παρά πολυτέλεια είναι να ζητούσε κανείς έναν επιπλέον χώρο, για την αποσυμφόρηση του ανθυγιεινού χάους που επικρατεί στο χώρο εργασίας (;) των κοινοβουλευτικών συντακτών...