Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Για τις δίκες του μέλλοντος!

Γυρνάει και λέει- ντεμέκ για να εκθέσει τη ΝΔ, πράγμα που δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια, εδώ που τα λέμε- σήμερα τα χαράματα ο Βενιζέλος σε αυτό το αξιοθρήνητο κοινοβούλιο: «Σας το είπα την στιγμή που το έμαθα. Όπως πήρα τηλέφωνο από τις Βρυξέλλες τον κ. Σαμαρά και του είπα για την μάχη που δίνουμε για το λεγόμενο «δεσμευμένο λογαριασμό». Γιατί και ο Πρωθυπουργός και εγώ ήμασταν αποφασισμένοι να μην δεχθούμε την πρόταση των θεσμικών μας εταίρων για δεσμευμένο λογαριασμό τηρούμενο σε τράπεζα του εξωτερικού, που θα αλλοίωνε πλήρως το σύνολο της δημοσιονομικής διαχείρισης της χώρας και θα την καθιστούσε προτεκτοράτο».
Αναφερόταν σε τούτο το ειδικό ταμείο από το οποίο με ρήτρα προτεραιότητας θα εξυπηρετούνται οι δανειακές υποχρεώσεις που έχουν επιβάλλει στην έρημη χώρα, αδιάφορο αν στο μεταξύ, κηρυχθεί στάση πληρωμών στο εσωτερικό και δεν έχουμε ούτε καν τα δέοντα.
Και «κάρφωνε» ταυτόχρονα και τη συνένοχη ΝΔ, να μην παριστάνει τάχα την ανήξερη, τώρα που με την θεαματική της κωλοτούμπα, επιβεβαίωσε και στους πιο καχύποπτους τις ισχνές αντοχές της, σ΄ ένα γήπεδο αφιλόξενο για τους τρυφερούς μηρούς της αυθεντικής Δεξιάς.
Όλα πλέον τα κάνει καλύτερα το ΠΑΣΟΚ! Ακόμα και την πλήρη παράδοση της χώρας στους ξένους. Το γεγονός ότι παινεύεται γι΄ αυτό ο θλιβερός Βενιζέλος, παράγει θυμό, αλλά και μια δυστυχία ενός ιδιαίτερου είδους που από κόπωση, αρνείται κανείς και να την δηλώσει ακόμα.
Κοίτα τώρα την ατυχία μας: Ο Σαμαράς επιμένει ντε και καλά, να μας κυβερνήσει έχοντας όμως, υπογράψει μαζί με το ΠΑΣΟΚ κάτι που μας δεσμεύει για μια δεκαετία, τουλάχιστον, άρα χωρίς να διαφέρει σε τίποτε από το ΠΑΣΟΚ, μιας και το εκλογικό τους πρόγραμμα είναι πλέον υπαγορευμένο από τους τοκογλύφους μας- κι αυτή, λέει, είναι η επόμενη λύση…
Κι ο Βενιζέλος,-γιατί ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει- ένας άνθρωπος που, αφού στο πρώτο Μνημόνιο πολέμησε με μίσος τον Γ. Παπανδρέου, για να κάνει τα ίδια και χειρότερα σήμερα με τη 2η Σύμβαση, αναδύεται τώρα τρομακτικός μέσα από τις φιλοδοξίες του και τις πλάτες που τον στηρίζουν και μας απειλεί ότι θέλει να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός!
΄Ντάξει, ο κόσμος μας έχει σαπίσει. Όμως διατηρώ ελάχιστες ελπίδες ότι μέσα σ΄ αυτήν τη νοσηρότητα, εν αγνοία τους κάποιοι, σαν τους παραπάνω, την ώρα που δηλώνουν με κούφιο στόμφο οτι θέλουν να αναχαιτίσουν την παρακμή της δίνουν μια και την απελευθερώνουν. Ίσως θα έπρεπε μάλιστα να είμαστε και ευγνώμονες, λέω.
Γιατί, αυτοί οι ελεεινοί, μας δείχνουν τον πάτο στο βαρέλι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: