Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Για τούτα τα γερμένα στάχυα


Αυτά τα άγουρα παιδάκια που τα περιφέρουνε τώρα οι αδελφο-Δένδιες, σαν τις αρκούδες στο πανηγύρι   του μικροαστικού φθόνου, είτε ήσαν άκρως παράτολμα, ή κάποιος τα παρέσυρε σε μια θανατηφόρα παγίδα. Δεν παίρνω θέση. Όχι επειδή φοβάμαι. Αλλά γιατί δε ξέρω. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά όμως, οτι στρατηγικά, είναι δύσκολο να «χτυπήσεις» στον Βελβεντό, μια περιοχή με ελάχιστες δυνατότητες διαφυγής σε περίπτωση ανάγκης.
Χάθηκε το ισιάδι της Σιάτιστας; Δεν τους το΄ χε πει ο «καθοδηγητής» τους, φαίνεται… Κι έτσι, ανακάλυψαν οδυνηρά την αυχμηρή γεωγραφία αυτού του αφιλόξενου τοπίου... 
Θα ήπρεπε να ξέρουν, οτι, δεν ήμαστε τώρα στα χρόνια του εμφυλίου για να σκαπετήσεις στα βουνά.
Όταν δηλαδή, έχεις από αριστερά τα Σέρβια, που διαθέτουν συγκροτημένο αστυνομικό τμήμα και πρόθυμες διωκτικές επικουρίες, και δεξιά- απ΄ όπου χωρίς αντιπερισπασμούς επιχειρείς να διαφύγεις- μπαίνεις χωρίς επιλογές σ΄ έναν κλοιό, όπου σε καταδιώκει ολόκληρη η αστυνομική δύναμη του νομού Κοζάνης, που θα πας;
Θα σε ρημάξουνε πιο έτοιμοι-και μήπως πιο προετοιμασμένοι;- οι "άλλοι" από σένα! Οπότε; Καθόμαστε εμείς τώρα και κάνουμε υποθέσεις δυσανασχετώντας για τα κλειστά σου από τη βία τους μάτια και το απονενοημένο διάβημα του θυμωμένου εικοσάρη, που τονε σαπίζουνε οι μπάτσοι, μακριά απο τα ενοχλητικά φώτα της δημοσιότητας.
Προφανώς και δεν κινδυνεύει απο αυτά τα πιτσιρίκια, αυτή  η παρακμιακή "Δημοκρατία", όπου κανείς πούστης δεν έχει δώσει ποτέ λόγο.
Οπότε με συμπάθεια αναρωτιέμαι, γι΄αυτά τα παιδιά: που πας ρε κατακαϋμμένε γκόλιω; Δε ξεκινάει η επανάσταση απ΄ την Κοζάνη… 

Δεν υπάρχουν σχόλια: