Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Μικρά παιδιά-"στόχοι" στον γεμάτο εφιάλτες κατήφορό μας!

Υπάρχουν πολλά με τα οποία κάποιος μπορεί να διαφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα. Είτε για τις πολιτικές του θέσεις, είτε για στρατηγικές ή τακτικές επιλογές του εντός Βουλής και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα πράγμα, όμως, προσωπικά του "βγάζω το καπέλο": Δεν αντέδρασε, αν και θα είχε όλα τα δίκια του κόσμου, απέναντι σε μια επίθεση η οποία στόχο είχε το γιό του. Γράφτηκαν και αναπαρήχθησαν πολλά, ακόμα και για το σε ποιόν παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο επέλεξε να τον στείλει. Δεν θα κρίνω το τί γράφτηκε. Αυτό νομίζω δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Εκείνο όμως που συνέβη και "προκαλεί" τούτο το σημείωμά μου, είναι η επίπτωση των όσων γράφτηκαν: Φωτογράφοι-παπαράτσι, εισέβαλαν στον τρυφερό κόσμο του μικρού παιδιού, έξω από τον παιδικό σταθμό, για να αποτυπώσουν στο φακό το "τρομερό γεγονός"! Μαθαίνω πως τα μάτια και η ψυχούλα του τρόμαξαν με αυτή την εισβολή. Εκείνη την ημέρα, ο μικρούλης δεν πήγε στο "σχολείο" του. Αρνήθηκε έτσι φοβισμένος που ήταν. Ο πατέρας του, λοιπόν, δεν αντέδρασε αν και θα είχε -προφανώς, προφανέστατα!- όλα τα δίκια του κόσμου να το κάνει. Εμείς, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, όμως? Ως πότε θα παραμένουμε σιωπηλοί? Ως πότε θα παρακολουθούμε αμέτοχοι αυτή τη σπαρμένη εφιάλτες κατηφόρα? υ.γ.: Αλήθεια, τί κέρδισε η πολιτική και δημόσια ζωή από τη γνωστοποίηση της ακριβούς διεύθυνσης του σχολείου? υ.γ.2: Της δημοσιοποίησης αυτών των στοιχείων "κοινωνοί" είναι μόνο οι παπαράτσι? υ.γ.3: Στοχοποιήθηκε αυτό το παιδάκι όταν γεννήθηκε, επειδή οι γονείς του επέλεξαν ιδιωτικό μαιευτήριο. Στοχοποιήθηκε αργότερα για τ' όνομά του. Και τώρα αυτό... Μετά?

Δεν υπάρχουν σχόλια: