Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Η διαθήκη μου

Επιθυμώ να ταφώ με τρόπο απλό, όπως έζησα. Δεν θέλω επικήδειους. Μονάχα λίγα λουλούδια θα «ζήταγα» από τους συμμαθητές του Δημοτικού, που μαζί μεγαλώσαμε τρείς - τρεις στα θρανία.

Κανένα περιουσιακό στοιχείο δεν επεδίωξα και δεν απόκτησα ποτέ. Και δεν έχω να αφήσω τίποτα σε κανέναν. Οι αγώνες μου - που έδωσα μαζί με τόσους άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες - φοιτητικοί, πολιτικοί, συνδικαλιστικοί, καλλιτεχνικοί, πολιτιστικοί, αντιπολεμικοί, αισθητικοί και δημοσιογραφικοί αποτελούν μία παρακαταθήκη. Αυτή όμως υπάρχει και στα τρία βιβλία μου - και το τέταρτο το υπό .. .έκδοση- που δεν έτυχαν πάντως(με ευθύνη μου) μιας σωστής επιμέλειας.

Όσο για το βιβλίο του πατέρα θα ήθελα από τις πωλήσεις να περισσέψουν κάποια χρήματα για να προβληθεί ο αντιαποικιοκρατικός, αντιιμπεριαλιστικός, λαϊκός, πατριωτικός και σοσιαλιστικός αγώνας του ΕΜΠΑ(Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης) στα Δωδεκάνησα.

Θάθελα πολύ οι συγγενείς, οι φίλοι και οι σύντροφοι που τόσο με αγάπησαν και τους αγάπησα να αγαπούν από εδώ και πέρα ακόμη περισσότερο τη μητέρα και τον αδελφό μου, αλλά και τις δύο κυρίες που βοηθούν στο πατρικό σπίτι, την κυρία Κική και την Ευγενία.

Θα επιθυμούσα, τέλος, το πιάνο μου να δοθεί στο Δημοτικό Ωδείο της Σύμης. Κάποια βιβλία που θα επέλεγε ο αδελφός μου θα ήθελα να πήγαιναν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Και για το αρχείο, τα υπόλοιπα βιβλία, τη «μουσική βιβλιοθήκη», τα όμορφα λιγοστά λουλούδια μου να αποφασίσει ο αδελφός μου Δημήτρης, συμβουλευόμενος τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους για το πού θα μπορούσε - όσα δεν θα κρατούσε - να προσφέρει.

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Σας χαιρετώ

Γιάννης Ε. Διακογιάννης, 23.3.2006

Υ.Γ.: Αυτό το κείμενο που δίδεται σε ορισμένους φίλους και συγγενείς δεν θα ήθελα να γίνει γνωστό πριν επέλθει ο θάνατος.

8 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

«Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!»

Συγκλονιστικός!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη, πάλι μάθημα μας έκανες. Το τελευταίο και θα το θυμόμαστε πάντα. Μας είπες τις αλήθειες σου από εκεί ψηλά που θα πετάς για πάντα...

Ανώνυμος είπε...

MA TI FOBEROS ANTHROPOS HTAN!!!
PANTA THA TON THYMAMAI.
LEBENTIKA ANTIMETOPISE TH ZOH. LEBENTIKA KAI TON THANATO.

Ανώνυμος είπε...

Αν υπάρχει "κάτι" εκεί πέρα, θα έχει βρει παρέα ο Θωμάς ο Μιχαλάκος. Εφυγε ξαφνικά τον Αύγουστο. Στη κηδεία του συναδέλφου μας ο Γιάννης επέλεξε να στείλει δικό του, ατομικό, στεφάνι. Κάτι σαν ραντεβού...
Μ.

Ανώνυμος είπε...

Όλα αυτά που γράφει στη διαθήκη του ο Γιάννης δεν είναι "λόγια". Αυτός ήταν ο τρόπος που ζούσε και δημοσιογραφούσε.
Πολλοί από αυτούς που παρίσταναν τους τεθλιμένους συγγενείς μετά το τέλος του ήταν εκείνοι με τους οποίους συγκρούστηκε.
Εκείνοι που του έκοβαν κείμενα, του τα λογόκριναν, τα έβαζαν στο "ψυγείο". Να πούμε αλήθειες σύντροφοι. Θα το ήθελε ο Γιάννης. Ας βρούμε λίγη δύναμη να μιλήσουμε ανοιχτά.
Ενας δημοσιογράφος σαν τον Γιάννη, ίσως ο καλύτερος στην Ελλάδα, και τον λογόκριναν...τον έβαζαν κατά καιρούς ακόμα και στο ψυγείο.
Και φυσικά δεν έγινε ποτέ αρχισυντάκτης, διευθυντής, στέλεχος και όλα αυτά που γίνονται όσοι δεν είναι καλοί δημοσιογράφοι.
Ας τον τιμήσουμε. Ας πούμε αλήθειες.

Ανώνυμος είπε...

Ας τον τιμήσουμε: Ας συγκρουστούμε.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο ετσι θα καλυφθεί το κενό που αφήνει ο Γιάννης

ATHENA είπε...

Π.Χ. ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΚΑΨΗ ΕΙΠΕ
"ΑΥΤΟΣ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΕΔΩ?"