Τα τείχη της ανθρωπιάς

Η "ευωδιά" που προέρχεται αυτές τις μέρες από τον Εύοσμο Θεσσαλονίκης είναι αποπνικτική. Αντιδρά η τοπική κοινωνία και θεωρεί ότι υποβαθμίζεται με την απόφαση του Δήμου να ιδρύσει σπίτι φιλοξενίας ψυχικά ασθενών που βρίσκονται σε στάδιο επανένταξης. Φοβούνται ότι η γειτνίαση με τους συνανθρώπους μας, των οποίων η ψυχική υγεία κλονίστηκε είναι επικίνδυνη για τα παιδιά τους και απαιτούν φθάνοντας μέχρι του σημείου να χειροδικήσουν και να καταλάβουν την είσοδο του κτιρίου να πάει ο ξενώνας...κάπου αλλού.
Αγνοούν ίσως τα στοιχεία που δείχνουν πώς η μάστιγα του εικοστού πρώτου αιώνα δεν θα είναι ο καρκίνος, το έϊτζ ή άλλες γνωστές αρρώστιες αλλά οι ψυχικές παθήσεις. Κλείνουν τα μάτια στο γεγονός ότι ουδείς έχει την υγεία στο τσεπάκι του και ότι τα παιδιά μας κινδυνεύουν από τη στιγμή που θα γεννηθούν και κυρίως κινδυνεύουν από τους γονείς τους, το κοινωνικό περιβάλλον και τα μηνύματα που δέχονται καθημερινά.
Αυτάρεσκα κλείνονται στο σπίτι τους με την σφιχταγκαλιασμένοι με την ψευδαίσθηση ότι στο δικό τους σπίτι δεν θα χτυπήσει ποτέ την πόρτα η ψυχική νόσος ούτε τα ναρκωτικά (κάτι ανάλογο είχε συμβεί πριν από τέσσερα χρόνια με ένα κέντρο αποκατάστασης εξαρτημένων από ουσίες).
Αν τους έλεγε κάποιος ότι αυτοί οι συνάνθρωποι τους θα πάνε σε ένα σύγχρονο Καιάδα θα ανακουφίζονταν. Και θα συνέχιζαν να χρεώνονται για το νέο μοντέλο κινητού και τις ξένες γλώσσες και τα φροντιστήρια των γόνων τους.
Η Δημοκρατία μας ακούει τη θέληση και την άποψη των τοπικών κοινωνιών. Ειδικά όταν απειλούν ότι θα εξεγερθούν υπερασπιζόμενες τα δίκαια αιτήματα τους. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι και ψηφοφόροι αυτοί οι πολίτες.