Μαλλιά κουβάρια έγινε η Βουλή του 1905 όταν αποφασίστηκε η ακύρωση της εκλογής του Ηλ. Ποταμιάνου, ως βουλευτή Σάμης Κεφαλληνίας.
Από την εφημερίδα της εποχής Εμπρός (7/4/1905) μαθαίνουμε ότι,
“Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος βάσει του οποίου ηκυρώθη η εκλογή Σάμης όσον αφορά το α' και το β' τμήμα του δήμου Σαμαίων, ο κ. Ποταμιάνος ανερχόμενος εις το βήμα λέγει τα εξής:
-Την απόφασιν προ της οποίας ομολογώ ότι έσωζα ακόμη ελπίδα τινά διά το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα, δεν περίμενον και δεν περιέμενον μάλιστα εκ του μέρους της πτέρυγος, ήτις αντιποιείται την υπεράσπισιν των θεσμών˙ διότι άν υπάρχη τι καταστρέφον τους θεσμούς είνε η άστοχος πολιτεία η εκ συμφέροντος κομματικού, τής οποίας το πρώτον παράδειγμα είνε η εντολή διεξαγωγής των εξελέγξεων και η επιβολή των αρχηγών επί αρνήσει των ρουσφετίων ίνα ψηφίσωσιν κατά κομματικήν θέλησιν..... (θόρυβος και διαμαρτυρίαι εκ της κυβερνητικής πτέρυγος)... Δεν λέγω ότι εγένετο τώρα. (Εγείρονται νέαι διαμαρτυρίαι και φωναί)
Το γενόμενον επεισόδιον
Ε. Δηλιγιάννης. Δεν είσθε βουλευτής, είσθε άκυρος
Πετροπουλάκης. Σας παρακαλώ κύριοι, θα ομιλήση ο κ. Ποταμιάνος, δεν θα επιτρέψω δε εις κανένα να τον εμποδίση.
Φωναί. Δεν είσθε βουλευτής.
Ποταμιάνος. Θα το συζητήσωμεν.
Εν το μεταξύ σπεύδει παρά τω πλευρώ του κ. Ποταμιάνου ο κ. Πιτροπουλάκης ανερχόμενος επί του βήματος προς το οποίο σπεύδουν πολλοί κυβερνητικοί βουλευταί κινούντες απειλητικώς χείρας και ράβδους. Εξ αντιθέτου προχωρούν οι αντιπολιτευόμενοι διαμαρτυρόμενοι.
Ο θόρυβος και αι φωναί έχουν φθάσει εις το κατακόρυφο, αληθές δε πανδαιμόνιον επικρατεί αν τη αιθούση.
Τα θεωρεία χειροκροτούν τους τελευταίους λόγους του κ. Ποταμιάνου, εις μάτην δεν ο προεδρικός κώδων κρούεται από τα ασθενικάς χείρας του κ. Τσαρλαμπά, συμβοηθούντων γραμματέων κλπ.
~ ~ ~ ~ ~ ~
ΜΙΑ ΕΙΚΩΝ ΟΥΓΓΡΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ -
ΦΩΝΑΙ, ΘΟΡΥΒΟΣ, ΡΑΒΔΟΙ
- - - - - -
Υπό το βήμα τείνονται αι ράβδοι, χειρονομίαι δε και φωναί και αλληλοσπρωξίματα. Μερικοί εκ των κυβερνητικών αποπειρώνται να καταλάβουν το βήμα, τότε δε ο κ. Πετροπουλάκης βυθίζει τον πίλον ενός βουλευτού εντός της κεφαλής του διά κτυπήματος της χειρός. Ράβδοι υψούνται αστραπιαίως εις τον αέρα, μερικοί δέ πίπτουν επί τών ώμων τού κ. Πετροπουλάκη προσπαθούντος να προφυλαχθή και συγχρόνως αποπειραθέντος, ως λέγεται, να σύρη το περίστροφόν του.
Προς στιγμήν η συμπλοκή φαίνεται γενικευομένη. Ο κ. Νέγρης, ο κ. Στάης* και άλλοι πολλοί σπεύδουν να διαχωρίσουν τους συμπλακέντας, οίτινες αποτελούν ένα σύμπλεγμα, υπεράνω του οποίου αι ράβδοι διαγράφουν καμπύλας πίπτουσαι επί των κεφαλών των νεοφωτίστων πατέρων του έθνους.”
Στη “συναυλία” λαμβάνουν μέρος και τα θεωρεία, τα οποία εκκενώνονται. Ο Ποταμιάνος δεν κατορθώνει να ομιλήσει, γίνεται όμως δεκτός με ενθουσιασμό από τους συγκεντρωθέντες οπαδούς του στον περίβολο της Βουλής. Τον ακούνε, και ακολούθως μεταβαίνουν στην οικία του αρχηγού του κόμματος Γ. Θεοτόκη.
“Ο αστυνόμος κ. Μπάκας μετά πολλών αστυνομικών οργάνων παρηκολούθησεν αυτούς μέχρις ότου διελύθησαν διά τον φόβον ενδεχομένης συρράξεως αυτών μετά των αντιφρονούντων συμπατριωτών των”.
Το απόσπασμα και οι πληροφορίες αποτελούν ευγενική προσφορά στα ΕΔΡΑΝΑ από τον ιστοριοδίφη μας Παντελή Στ. Αθανασιάδη.
*Ο Σπυρίδων Στάης, υπήρξε ένας λαμπρός πολιτικός, που όμως η ιστορία του κηλιδώθηκε από τη δολοφονία σε μια μονομαχία, του βουλευτή Αλέξανδρου Χατζηπέτρου. Το δραματικό αυτό γεγονός συνέβη στις 18 Ιουνίου 1904.
3 σχόλια:
O κ Τσαρλαμπας εχει σχεση με την οικογενεια απο Λευκαδα;;; Που καταγεται η κ.Σταη.
Ο Τσαρλαμπάς του άρθρου της εφημερίδας "Εμπρός" λεγόταν Ευάγγελος και ήταν βουλευτής Λευκάδας. Φαίνεται ότι σε εκείνη την επεισοδιακή συνεδρίαση ανακήρυξης των βουλευτών προήδρευε ως ο αρχαιότερος του σώματος.
Ο πατέρας της κ. Στάη λεγόταν Μάρκος Θ. Τσαρλαμπάς, επίσης βουλευτής Λευκάδας. Δεν γνωρίζουμε όμως εάν έχουν και ποιο βαθμό συγγένειας. Συνεχίζουμε την έρευνα...
Πέτρος Δημητρόπουλος
Παντελής Στ. Αθανασιάδης.
χαιρετισμούς στο Όσλο και στα Κολυβάτα, τόπο καταγωγής και έτερου φίλου-αναγνώστη μας (μετανάστη στη Γερμανία), του Φίλιππου Κολυβά.
www.kolivas.de
Μπροστά από την Παλαιά Βουλή τώρα, όπου μαζεύουνε τα ράκη τους οι πλάνητες και οι τρυφεροί σαλοί, είναι μετέωρο το άγαλμα του Κολοκοτρώνη που δείχνει αόριστα προς μιαν απροσδιόριστη κατεύθυνση. "Έφιππος χώρει στρατηγέ..." και τα λοιπά...
Περνάνε αδιάφορα όπως παρατηρώ, απο μπροστά του, γυναίκες απο το παρακείμενο "Χόντος Σέντερ", θαμώνες του "Αθηναϊκόν", γιάπηδες βιαστικοί με ύφος και λεπτά τσαντάκια, άφραγκοι τυροπιτάδες της περιοχής κι αργόσχολοι όπως εμείς, που βγαίνουμε απο τα πλησίον μπαρ κι ανα ρωτιόμαστε ώρες-ώρες, τι δουλειά έχουμε στο κέντρο...
Άμα ζούσε ο Τσαρλαμπάς, στην κατάσταση που είμαστε θα τον καλούσαμε κι εμείς σε μονομαχία.
Την εγγονή(;) του την Έλλη Στάη, ούτε μπορούμε να της κάνουμε κάτι, ούτε, ευτυχώς, και να μας κάνει κι αυτή μπορεί!
Απο αυτήν την άποψη, είναι κάτι το (μ)ωραίον που είμαστε ακόμη δημοσιοτράφικ...
Δημοσίευση σχολίου