Η πρώτη μεγάλη παγίδα!

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία, τούτες τις πρώτες ημέρες της "νέας διακυβέρνησης", που εκλαμβάνονται ως πηγές ελπίδας ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει.
Το απογοητευτικό είναι ότι όλοι μας συνειδητοποιούμε πως αυτό το "κάτι" δεν αρκεί πλέον. Πρέπει ν' αλλάξουν πολλά και πρέπει ν' αλλάξουν ΤΩΡΑ!
Ταυτόχρονα, το ανησυχητικά επώδυνο στην υπόθεση είναι πως τα λόγια και τα έργα του Γιώργου Παπανδρέου τις πρώτες αυτές ώρες, δείχνουν σε πόσο άσχημη θέση έχουμε άπαντες περιέλθει: Τα αυτονόητα για μια σύγχρονη κοινωνία, παρουσιάζονται ΔΥΣΤΥΧΩΣ ως ζητούμενα... Ας είναι...
Το γεγονός ότι σε κεντρικό και ανώτατο επίπεδο επισημαίνονται είναι, πάντως, τουλάχιστον θετικό. Το ότι παρουσιάζονται και σαν "μικρή επανάσταση" ακούγεται ενθαρρυντικά.
Ομως μέσα σε όλα αυτά, έκανε αισθητή κιόλας την εμφάνισή της η πρώτη μεγάλη παγίδα για όλους μας: Οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις και σε δημόσιες αναλύσεις, δίνουμε την εντύπωση ότι πάλι, περιμένουμε "από τους άλλους" να δράσουν. Οτι παρακολουθούμε ως θεατές, παθητικά, την εξέλιξη της ... "επαναστατικής διαδικασίας". Αν παραμείνουμε σε αυτή τη θέση, το μόνο που θα καταφέρουμε στο τέλος είναι να δικαιωθούν όλοι όσοι για λόγους επαγγελματικής διαστροφής και ιδίου συμφέροντος αναμένουν τη στιγμή που θα κατακεραυνώσουν ως αποτυχημένο, ανίκανο ή αδύναμο τον ΓΑΠ.
"Επανάσταση" από την πολυθρόνα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας.
Το κεντρικό κλειδί στο όλο εγχείρημα, βρίσκεται σε μια αποστροφή του λόγου του πρωθυπουργού στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (7/10/2006):
«Ο σεβασμός στα χρήματα και στον πλούτο του ελληνικού λαού είναι ένας αγώνας σκληρός και δύσκολος σε μια δημόσια διοίκηση την οποίαν εθίσαμε να λειτουργεί με αδιαφάνεια, με πελατειακές σπατάλες από τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, τις κομματικές επιτροπές μέχρι και τις προμήθειες του δημοσίου.
Και βέβαια την εκτεταμένη διαφθορά που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας.
Για αυτό η προσπάθειά μας χρειάζεται να είναι επίμονη και θα είναι και επίπονη αφού θα συγκρουστούμε με αντιλήψεις και πρακτικές βαθιά ριζωμένες στο ελληνικό κράτος και δυστυχώς και στην κοινωνία", είπε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Οι αντιλήψεις και πρακτικές της διαφθοράς, τα κακώς κείμενα μιας χώρας που έχει διαλυθεί, δεν εντοπίζονται μόνο ... κάπου εκεί ψηλά, στο απρόσωπο κράτος. Αλλά και -κυρίως- σε όλη την ελληνική κοινωνία. Σε όλους μας. Στην καθημερινή στάση ζωής. Τις ενέργειές μας και τη δράση μας.
Η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στο συνάνθρωπο, το συμπολίτη, το περιβάλλον, τη χώρα όπου μας καταράστηκαν να ζούμε, δεν επιβάλλεται από τα πάνω και από κανέναν. Δεν είναι υπόθεση (μόνον...) κανενός πρωθυπουργού και καμιάς κυβέρνησης.