Λένε ότι "οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους".
Ε, λοιπόν, προσπερνώ το στενάχωρο γεγονός ότι ενώ έχω πολλούς "καλούς λογαριασμούς" προς πληρωμή, αυτό ουδόλως με κάνει να αισθάνομαι φίλος με τους αναμένοντες τα χρήματά μου (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κλπ, Τράπεζες κ.ά.) - που είναι και οι αποστολείς των περιοδικών εντύπων, μέσω των οποίων πιστοποιείται η ύπαρξη αυτών των εν λόγω λογαριασμών.
Το ερώτημα το οποίο ωστόσο χρήζει απαντήσεως, προκειμένου να αναλυθεί περαιτέρω η περίφημη "φιλία", είναι το γιατί δεν λαμβάνω και αναλυτικό γράμμα και γραφή αναφορικά με το πού πηγαίνουν τα χρήματα που τους στέλνω! Να ξέρω, βρε αδερφέ, ποιοί και πως τα ξοδεύουν...
Αν δεν κινδύνευα να παρεξηγηθώ, θα έλεγα ότι όλοι τους είναι χειρότεροι ακόμα και από τους τρομοκράτες: Οι τελευταίοι στέλνουν, τουλάχιστον, και μια ... επιστολή - προκήρυξη ανάληψης ευθύνης για τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Ετούτοι; Τίποτα!
Κανείς δεν (εξαναγκάζεται να) αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα κάνουν - ή δεν κάνουν!...Χαλάει το δίκτυο του ΟΤΕ; Είναι κακής ποιότητας οι δημόσιες συγκοινωνίες; Βλάβη στη ΔΕΗ; "Κάποια στιγμή θα φτιάξουν", μας λένε, αλλά ούτε τη στιγμή ξέρουμε - που κατά κανόνα δεν έρχεται γρήγορα, ούτε, σε τελική ανάλυση, "φτιάχνουν" με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Θα ήταν, λοιπόν, ορθόν και δίκαιο, να καλούσε η αρμόδια αρχή τους εκάστοτε διοικητές (ή προϊσταμένους, ή "όπως-αλλιώς-τους-λένε") αυτών των Επιχειρήσεων - Οργανισμών και να απολογούνταν για όσα στραβά κι ανάποδα και οπισθοδρομικά συμβαίνουν στον τομέα ευθύνης τους, παρά τα μεγάλα ποσά που λαμβάνουν ως παχυλές αποδοχές, και παρά το γεγονός ότι ενώ οι καταναλωτές δίνουν πολλά, δεν τυγχάνουν αντίστοιχων υπηρεσιών.
Να απαιτήσουμε να συμβεί αυτό, ώστε να σταματήσει να υπάρχει αυτή η διάχυτη αίσθηση του ανευθυνο-υπεύθυνου αξιωματούχου.
Μια καλή αρχή, θα ήταν να προσφύγουμε μαζικά στην Δικαιοσύνη, αιτούμενοι Λογοδοσία επί θεμάτων που έχουν να κάνουν με την διαχείριση δημόσιας περιουσίας!
Μέχρι, ωστόσο, να φτιάξει η Δικαιοσύνη (από πλευράς ουσίας ή και λειτουργίας, ρυθμών κλπ), ας δοκιμάσουμε κάτι περισσότερο "απλό": Η περίπτωση των Stage, μάλλον προσφέρεται...
Είμαστε όλοι θεατές, την τελευταία περίοδο, συζητήσεων υψηλοτάτου επιπέδου, αναφορικά με την τύχη των χιλιάδων "απασχολουμένων" μέσω αυτού του συστήματος. Να επισημάνουμε, κατ' αρχήν, το γεγονός ότι ουδείς εκ των πρώην Υπουργών έχει δημοσίως τοποθετηθεί για το ζήτημα.
Να υπογραμμίσουμε ότι ουδείς εκ των πρώην ή των νυν δεν μπήκε στον κόπο να αναλύσει - παρουσιάσει τί είναι αυτά τα Stage, πότε και ποιοί σκέφτηκαν να τα δημιουργήσουν, για ποιό σκοπό, τί συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και πώς το σύστημα "εκφυλίστηκε" (και αυτό!) στην Ελλάδα...
Να δούμε, ΤΩΡΑ, όλοι μας, τα έγγραφα, επίσημα και υπηρεσιακά, μέσω των οποίων οι όσες χιλιάδες κυρίως νέων εμφανίζονται σήμερα να αντιμετωπίζουν το φάσμα της "ανεργίας", εντάχθηκαν και πότε στα Stage. Υπάρχουν αυτά τα έγγραφα και έχουν πάνω τους "σημειώσεις", "παραπομπές", προϋποθέσεις και, -πάνω απ' όλα;- Υπογραφές!
Ο Γιάννης, η Μαρία, ο Πέτρος, η Λουκία δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν, "Α, σήμερα θα πάω στον Δήμο Χ, στο Υπουργείο Ψ, θα μπω και θα καθήσω σε ένα γραφείο για μερικούς μήνες"... Κάποιοι τους έδειξαν το δρόμο, κάποιοι τους παρείχαν εγγυήσεις, κάποιοι τους καλλιέργησαν προσδοκίες. Κάποιοι υπέγραφαν εντάλματα πληρωμής αυτών των απασχολουμένων...
Αυτοί οι κάποιοι έχουν Ονοματεπώνυμο! Αυτούς τους κάποιους πρέπει να τους φέρουμε στην πρώτη γραμμή και να λογοδοτήσουν: Είναι υπουργοί; Είναι διοικητές, διευθυντές, προϊστάμενοι, βουλευτές; Εχουν Ονοματεπώνυμο.
Είναι, με άλλα λόγια, οι "εργοδότες" των Stage: Δεν είναι μόνο που δημιούργησαν το οξύτατο πολιτικό και κοινωνικό αυτό πρόβλημα. Είναι και που έχουν πιθανότατα και ποινικές ευθύνες για κακή εφαρμογή του μέτρου, για διοχέτευση μεγάλων κονδυλίων σε μη νόμιμη διαδικασία.
Οι "καλοί λογαριασμοί" και οι "καλοί φίλοι" δεν είναι ... αβάπτιστοι, δεν στερούνται στοιχείων αναγνωρισιμότητας.
12 σχόλια:
Θα ισχυριστούν -αλά Βουλγαράκης- ότι έπραξαν τα νόμιμα.
Συμφωνώ ότι αποτελεί υποχρέωση των νέων κυβερνώντων να δημοσιοποιήσουν φορείς και υπευθύνους που "αξιοποίησαν" τα στάζ.
Παρενθετικά, ουδείς αμφισβητεί ότι στα σταζ προωθήθηκαν κατά κύριο λόγο "δικά μας παιδιά", τα οποία, μέσω αυξημένης μοριοδότησης έβρισκαν το δρόμο τους για διορισμό στο Δημόσιο, σε βάρος των πολλών, άλλων, νέων.
Κάποιοι θα επιχειρήσουν να εξισώσουν την ανάγκη "τακτοποίησης" των σταζιέρ με τη ρύθμιση Παυλόπουλου για τους συμβασιούχους. Ωστόσο, κάποτε (δλδ τώρα) θα πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία αναξιοκρατίας και αναξιοπρέπειας.
Αποτελεί λοιπόν υποχρέωση της (εκάστοτε) κυβέρνησης για απολύτως διαφανή και απολύτως αξιοκρατική (συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών κριτηρίων) διαδικασία πρόσληψης στο Δημόσιο και στους φορείς που χρηματοδοτούνται από το κράτος. Αναγκαία συνθήκη, η έγκαιρη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο κάθε διαδικασίας πρόσληψης αλλά και ο απολογισμός των παραπάνω ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πχ ανά εξάμηνο).
Υμέτερος
Τι΄ ναι αυτά που λέτε τα πληκτικά; Είσαστε δημοσιογράφοι εσείς; Μια υποτυπώδη πολιτική ανάλυση γι μας τους αδαείς δεν έχετε;
Για την Χριστίνα 452…
Να πεθαίνεις είναι μια άσκηση διαρκείας
Σαν τις κλειστές στροφές της Ελασσόνας
Ωσάν να αντικρύζεις το βλέμμα της Χριστίνας
γωνία Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας
μέρα Σάββατο
στην ερημιά που αφήνουν αναχωρώντας οι επαρχιώτες,
υγρή από αλκοόλ, και σκοτεινές
υποσχέσεις.
Πουθενά να μη σε σηκώνει
Να θες να πας στην Αρετσού ή το Καραμπουρνάκι, πλάϊ σε μια ψαρόβαρκα ονόματι «Τίποτε»
Και να σε ζαλίζει ένα κύμα που το περιμένεις και δεν έρχεται, πλατεία Μαρτίου και δίπλα στο Ντεπό και προς το Χαριλάου
Χάλασα από τότε νύχτες πολλές στους τηλεφωνικούς θαλάμους
Άλλαξα πόλη κι αρνήθηκε να με ιδεί
Λιαζόταν μου΄ λεγε στην Περαία
Έφυγα κι εγώ και δεν ξανάρθα
Τι να την κάνεις πια τη Σαλονίκη…
Τι πολιτική ανάλυση ζητάς ωρέ Γιώργη.. Του σταζιερίτη που ‘ψαχνε να «τρουπώσει» σαν τον Βουτσά ή του απασχολήσιμου που κόβει τυριά στο Καρεφούρ.. Πράσινοι συμβασιούχοι και γαλάζιοι σταζιέροι διεκδικούν το αυτονόητο. Μια θέση στον ήλιο, τα προς το ζην δηλαδή (και λιγότερα από αυτά). Και στην από ‘ξω, πολλοί περισσότεροι, οι οποίοι, έχουν-δεν έχουν αντοχές, αρνούνται (ελπίζω, δεν τους δείχνουν τα κανάλια..) το μοίρασμα της μιζέριας. Πως αντέχουν, δεν ξέρω. Ίσως έτσι να τους έμαθε η μάνα τους, να μη σκύβουν το κεφάλι και να αγωνίζονται. Θα μου πεις: και οι άλλες μάνες δεν είναι; Που τους λένε «μην είσαι χαζός, μια ψήφο μας ζητάει ο κ. Βουλευτάκης..»
Αυτό που με ανησυχεί Γιώργη δεν είναι η κατάργηση των σταζ. Μακάρι, και παντού. Και δεν μου λέει πολλά η δέσμευση ότι, μόνο ΑΣΕΠ για θέσεις πλήρους απασχόλησης στο Δημόσιο. Η ανεργία σκοτώνει τη νιότη της πατρίδας μας εδώ και δεκαετίες. Το «διά ταύτα» δεν ακούω. Πως και πότε, κάθε νέος που θα ζητά δουλειά, θα βρίσκει;
Εδώ σας θέλω κκ της νέας κυβερνήσεως. Υγεία, Παιδεία, Δουλειά για όλους.-
Ηταν λεει κάτι εφηβοι, εκει καπου τελη 70ς
σαν παιδια πηγαιναν σχολειό με τρυπια παπουτσια και μπαλωμένια παντελόνια. στην εφηβεία τα παπούτσια ήταν ακόμα τρύπια, το χειμώνα βαζαν χιονι απο τις τρυπιες σολες, αλλά τα παντελόνια ειχαν γίνει τζιν, καουμποϋκα τα λέγαν, τα πουλάγαν οι γυρολογοι κατι δεκαδες δραχμες στις γειτονιες του χωριου, και, χαρας ευαγγελια, δεν χαλαγαν, δεν θελαν σιδερο.. ακομα και τριμμενα ηταν, λεει, καλύτερα, πιο μάγκικα!
και τα ειχαν αγορασει απο τα λεφτα του καλοκαιριου, οταν διακοπες σημαινε γιαυτους δουλεια στην οικοδομή, στην αλωνιστικη πατόζα, στο στρωσιμο των δρόμων!
τοτε δεν ηξεραν και γιαυτο δεν ειχαν αριστερες απαιτησεις αλα πετραν: "Εδώ σας θέλω κκ της νέας κυβερνήσεως. Υγεία, Παιδεία, Δουλειά για όλους".
τι δουλεια? πολλοι πηραν των ομματιών τους. αλλος με την ΕΔΟΚ ΕΤΕΡ για τα εργα της Λιβυης, αλλος σε ενα μπαρμπα στην αμερική να σπουδασει, δουλευοντας σα σκυλι, άλλοι στην λαχαναγορά, κάποιοι στα μεταλεία
ε τωρα στα 50 συν κατι, η πλειοψηφια τους τα παεικαλα στη ζωη,δεν φωναζαν δουλεια για ολους, βρηκαν για το εαυτο τους,εν αναγκη και σημερα θα πηγαιναν στην οικοδομη παρεα με τους αλβανους, θα πηγαιναν στα χωραφια παρεα με τους πακιστανους και τους ινδους, θα ξαναπηγαιναν στην ερημο με τον ελλακτορα, θα πηγαιναν στην αμερικη η στου διαολου ατρη μανα να πλυνουν πιατα.
δεν θα φωναζαν δουλεια για ολους αλλα θα καναν καθε δουλεια που θα βρισκαν για τον εαυτο τους
για την αναποληση
Γιαννης Σιδερης
ΥΓ.
εξυπακουεται πετραν, δεν
αντιτιθεμαι στο συνθημα.
αλλο λεω: με τη βοηθεια του αντρεα και της αριστερας επικρατησε μια παθητικη - κατ΄ ονομα "διεκδικητικη" - σταση ζωης. ο πατερουλης - κρατος να μεριμνησει για μας, οι αλλο φταινε για τα χάλια μας.
το βλέπεις στις καφετεριες της επαρχιακής ελλαδας, με τους αλβανους να μαζευουν ροδακινα η ελιες και τους νεους με φραπε και μαλμπορο στις καφετεριες να παραπονιουνται οτι καθονται ολημερις αφου ειναι ανεργοι- δεν εχει δηλ δουλεια καταλληλη στη μεγαλειοτητα τους
λαθος χρονολογηση (αλτζχαιμερ)
αρχες 70ς ηθελα να γραψω!
@ΓΣ
Μην έχεις αμφιβολία ότι, με το κατώτερο μεροκάματο, η μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών νέων θα έκανε κάθε δουλειά, που σήμερα κάνουν πχ οι μετανάστες, αλλά για υποπολλαπλάσια αμοιβή. Αργόσχολοι στις καφετέριες/καφενεία, που περιμένουν το βουλευτικό "μπιλιέτο", υπήρχαν και στη δεκαετία του '70 και του '60 κοκ, παρά τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης της τότε εποχής.
Όσο για τα αριστερά συνθήματα της σήμερον, «δυστυχώς» είναι διαχρονικά (Θα θυμάσαι/έχεις διαβάσει για τις προδικτατορικές διαδηλώσεις). Άλλωστε, τα περισσότερα παιδιά που βγαίνουν σήμερα στους δρόμους, φωνάζοντας "δουλειά για όλους", κάνουν κάθε δουλειά για να ζήσουν, και για μικρότερο μεροκάματο από το αναγκαίο για να ζήσουν. Δίπλα μας. Στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις ως μαθητευόμενοι –όχι των σταζ- αλλά των «σχολών» που δημιουργούν ..επιτήδεια ΜΜΕ. Σε σούπερ μάρκετ. Σε φροντιστήρια. Σε βιβλιοπωλεία. Σε συνεργεία καθαρισμού. Σε εταιρείες διανομής και κούριερ.
Άπειρες κακοπληρωμένες δουλειές. Που «νομιμοποιούνται» στον ιδιωτικό τομέα όταν το ίδιο το κράτος υποαμοίβει, εισφοροδιαφεύγει κοκ με «κόλπα» τύπου σταζ.
Μη βιάζεσαι λοιπόν να «μαλώσεις» τη σημερινή νεολαία. Αλλιώς θα φτάσουμε, αντί να εκθειάζουμε τους νέους των αρχών της δεκαετίας του ’70, να τους κατηγορούμε, καθώς δημιούργημά τους είναι οι σημερινοί νέοι, κάτι που φαντάζομαι δεν θα ήθελες..
Πετρο
ειπαμε ειμαι μεγαλος, αλλα οχι τοσο γέρος για να θυμαμαι με παραμορφωτικά γυαλιά ("αχ που ναι τα χρονια κεινα") τα παλια.
Σαφως και εχω διαβασει -μην σου πω και θυμαμαι- τα τοτε, και διαχρονικά, συνθηματα
Ενα μονο ειπα (και στο οποίο διαφοροποιουμαι απο την αποψη σου):ακομη και αν περιμεναν το μπιλιετακι του βουλευτη, ΔΕΝ καθονταν.
δεν ηταν καλυτεροι ως νεοι και ως ανθρωποι. τα λεφτα ηταν λιγοτερα, μεροδουλι μεροφαι και αυτο οχι παντα, οποτε δεν υπηρχε η πολυτελεια να βριζεις στην καφετερια την πουτανα την κενωνια, το συστημα, τον καπιταλισμο, την Ε.Ε. (ειρησθω εν παροδω χαρη στα κοινοτικα πακετα κακομαθαμε)
Για "συνθήματα" ακούω και ... δεν κρατιέμαι!
Πάμε, λοιπόν!!!
* ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ. ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ.
* ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ - ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟ.
* ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ! ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ Ν' ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ.
* ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ - ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΞΕΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.
Το λοιπόν Πετράν! Όταν καταργείς ένα πράγμα, πρέπει να το αντικαθιστάς με κάτι άλλο.
Διαφορετικά που διαφέρεις απο αυτόν που σπάει βιτρίνες χωρίς να ξέρει τι θα βάλει στη θέση τους;
@ΓΧ
Ορθόν, διότι πολλοί θα βρεθούν να μας πούνε σαν το Γκιωνάκη: "Ε, μα τι θέτε" Και 'μεις θα πρέπει να διαλέξουμε είτε πλούτο κακομοιρασμένο είτε καλομοιρασμένη φτώχεια.
Διάβαζα τη περασμένη Κυριακή στον Ταχυδρόμο για την προστασία που παρέχει η Σουηδία στους νέους που κάνουν οικογένεια, και τα 'χασα. Παράλληλα, ο ΓΑΠ θέλει τη χώρα μας ενεργειακή Δανία. Άλλωστε αέρα έχει και η πατρίδα μας (και ήλιο ακόαμ περισσότερο). Λοιπόν Γιώργη, αν έχει κάποιος σχέδιο να πορευτεί και η Ελλάδα μας σκανδιναβικά, δεν θα με χαλάσει καθόλου..
Δημοσίευση σχολίου