Είμαι (ένας ακόμα!) εχθρός του Συντάγματος.

Μια ζωή για μας ήταν «μονόδρομος» τα πράγματα.
Μονόδρομος!..
Να δουλέψουμε «για να μοιραστεί δικαιότερα η πίττα». Να υποστείλουμε τις σημαίες των προγόνων μας «για να αυξηθεί το εθνικό προϊόν». Να παραιτηθούμε από τις κατακτήσεις μας, γιατί «αυτό ορίζει η παγκοσμιοποίηση», όπως μονότονα επαναλάμβανε ο Σημίτης και τα χρυσοπληρωμένα όργανα της χρηματοδοτημένης «ενημέρωσης».
Μια ζωή για μας τους απελπιστικά έντιμους αυτού του τόπου. Για μας που δεν απλωθήκαμε λίγο, πέρα από τις δυνάμεις μας.
Που δεν μαρσάραμε ποτέ με αναίδεια στο πρόσωπο του διπλανού। Μονόδρομος η λιτότητα। Για τις «καλύτερες μέρες» ενός απροσδιόριστου μέλλοντος। Για το φως στο τούνελ που εμείς δεν θα το δούμε τώρα ποτέ και που αν δεν κάνουμε κάτι θα πεθάνουμε άκεφοι, γαμώ το συκώτι τους!
Συγγνώμη, αλλά για μας που χρόνια τώρα παίζαμε με καθαρά χαρτιά στο παιχνίδι, αυτό το βάρος είναι ασήκωτο.
Σε τούτον τον κάλπικο «πατριωτισμό» που θέλει την υποταγή και τον πλήρη εξανδραποδισμό μας στους ξένους δυνάστες- δανειστές, εγώ θα δηλώσω απών! Έχω δικαίωμα νομίζω। Είμαι τόσα χρόνια παρών, στο γκισέ της Εφορίας, στα φυλάκια του Τυχερού στον Έβρο, στον σκληρό βιοπορισμό-δώδεκα ώρες τουλάχιστον ανελέητης δουλειάς ημερησίως παρακαλώ-στην υπερήφανη άρνηση κάθε προσωπικής εκδούλευσης από τους κυβερνητικούςπολιτικούς, στη «δύσκολη ζωή» χωρίς εύκολα λεφτά που μπορούσα και μπορώ, στην αλληλεγγύη για τους γείτονες και τους καλούς μου φίλους। Ζώντες και τεθνεώτες, δεν πλήγωσα τις αξίες και τη μνήμη κανενός, αν εξαιρέσεις κάτι άτσαλα μεθύσια। Δεν θα το κάνω τώρα। Και δεν θα βάλω μπροστά τα παιδιά μου। Το χρωστάω στην πάρτη μου।
Μπαίνει ο υπουργός Οικονομικών Γ। Παπακωνσταντίνου την περασμένη Παρασκευή στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών κι αντί να εξηγήσει πως δέχθηκε να μετατραπεί ατιμωτικά σε απλό εντολοδόχο του ΔΝΤ και η χώρα σε προτεκτοράτο επιτίθεται στην Αριστερά και λέει με θράσσος ότι «θέλει- λέει- να πτωχεύσει η χώρα»! Θαρρείς και μιλούσε σε κομματικό ακροατήριο κι όχι σε επαγγελματίες της ενημέρωσης। Ε, τα πράγματα έχουν όρια...
Θαρρείς και δεν πτώχευσε η χώρα από τους δικούς τους υπολογισμένους χειρισμούς। Και εν πάσει περιπτώσει κάνοντας ότι δεν θυμάται, πόσο ακριβά μας κόστισε ο ίδιος κι ο προϊστάμενός του κάθε φορά που άνοιγαν το «χρυσόστομά» τους παρομοιάζοντας τη χώρα με τον «Τιτανικό»। Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την Οικονομία με την οποία μας «απειλεί» ο πρωθυπουργός ΓΑΠ, νομίζω, παρεμπιπτόντως, ότι οφείλει να διερευνήσει και το πόθεν έσχες όχι μόνο του υπουργού του των Οικονομικών, αλλά και των συγγενών του μέχρι την τουρκοκρατική του ρίζα και των φίλων του για να δούμε αν αυτές οι εγκληματικές δηλώσεις, που δεν θα τις έκανε ούτε ο σοφός δεκάχρονος γιόκας μου, ήταν μόνο ανεπίτρεπτα αφελείς। (Αναγκαία Παρένθεση για τις Εξεταστικές: ας αφήσει επιτέλους τις απειλές ο Παπανδρέου κι ας αποκτήσει λίγη γενναιότητα κι αυτός, που εμφανίζει κάτι μπακαλοτέφτερα, εν είδει οικονομικού ισολογισμού για να τα χρεώσει όλα στο Τσουκάτο και η ΝΔ που φορτώνει τη ντροπή της στον νεκρό πια Βαρθολομαίο και μετά μιλάμε για νέο πολιτικό σύστημα με διαφάνεια και λοιπά…Μπορούνε να μας πούνε τι έγινε με τη Ζιμενς;)
Είναι αυτονόητο πως όταν μιλά κανείς για την συμπεριφορά και τις τακτικές της εξουσίας δεν δικαιούται να παριστάνει το έκθαμβο λυκόπουλο। Μέσα σε λίγα 24ωρα, οι άνθρωποι αυτοί κουρελιάσανε το Σύνταγμα και μετατρέψαν τη Βουλή σε λέσχη συζητήσεων, η οποία απλώς, όπως ορίζει κυβερνητική τροπολογία «θα συζητά και θα ενημερώνεται» για όσα συνομολογεί ο Παπακωνσταντίνου με το ΔΝΤ-ΔΕΝ θα έχει λόγο και ψήφο। (θα πεις πότε είχε, αλλά κρατάτε ρε σεις τα προσχήματα। Κάνετε ακόμα και τον Απ। Κακλαμάνη να φαντάζει μπροστά σας αριστεριστής…)
Το αστείο του πράγματος, ωστόσο, είναι ότι την ίδια στιγμή, σαν να τους καθοδηγεί μια αόρατη ορχήστρα, επιτίθενται κατά της Αριστεράς, λοιδορώντας την ότι δεν σέβεται το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και σαν μην ξέρουν κάνοντας, ότι εδώ και χρόνια έχουν αναθέσει οι ίδιοι και τ΄ αφεντικά τους την αυθεντική ερμηνεία του Συντάγματος στην Αστυνομία…
Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπάνω, κάποιοι ξεφωνημένοι εκπρόσωποι της διατεταγμένης ενημέρωσης που έχουν ταυτίσει πλέον τα συμφέροντά τους με αυτά των εργοδοτών τους, ή και κάποιοι πλουτισμένοι εργοδότες που παληά δεν είχαν δεύτερο σακάκι, προτείνουν μερική αναστολή του Συντάγματος, με το επιχείρημα ότι η Αριστερά μεθοδεύει την κατάλυσή του!
Ένας βαρυεστημένος παρατηρητής θα σχολίαζε τυπικά σε αυτή την περίπτωση πως «η μπάλα έχει χαθεί». Όμως είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική προσπάθεια- όχι απαραίτητα από την ίδια αφετηρία ορμώμενη, ούτε και βάσει σχεδίου, απλώς οι άνθρωποι συντονίζονται καλύτερα από τα ασυνάρτητα και αυθόρμητα κινήματα- για να περιθωριοποιηθεί κάθε φωνή αντίστασης στη χώρα.
(Σ.Σ: Όταν το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση λόγου χάρη δανείζονται…συνταγματικά επιχειρήματα από τον Αρχιαποστάτη Κ. Μητσοτάκη που ανέτρεψε με Αποστα-ΣΙΑ την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του παππού Παπανδρέου και τώρα επισείει διδακτικά τον υψωμένο του δείκτη στην Αριστερά, μάλλον δεν πάμε καλά!..)
Το ότι η Ελλάδα για παράδειγμα, χρειάζεται ένα νέο 1909, οπόταν φύσηξε ο ευεργετικός άνεμος του Ελευθερίου Βενιζέλου, δικαιούται να το λέει ο σεσημασμένος των εκπροσώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου που εξαργύρωσαν πολιτικά τους αγώνες τους, Μίμης Ανδρουλάκης, αλλά όταν πρώτος το σημείωσε ο σεμνός και ανιδιοτελής Δημοκράτης, Παναγιώτης Κρητικός, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, αυτό ήταν αρκετό για να πάρει φύλλο πορείας για τη χορεία των «γραφικών».
Και, το βαρύτερο ακόμα, το ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (σ.σ: γιατί το όνειδος πρέπει να το ονοματίζουμε)εγκατέλειψε το γυμναστήριό του για να ανέβει στο βήμα της Βουλής και να κατηγορήσει την Αριστερά για την δολοφονία των τριών εργαζομένων της Marfin το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, δείχνει ότι αυτός ο εγγονός του «παπατζή» είναι αποφασισμένος να κάνει πολλά ακόμα για να γαντζωθεί στην έρημη κι απόκοσμη εξουσία του, που δεν έχει πια καμιά νομιμοποίηση. Ακόμα και το να χτίσει τα πολιτικά του σχέδια, του πάνω σε φέρετρα…
Εμείς όμως τιμάμε τους νεκρούς μας! Οι ένοχοι αυτής της δολοφονίας δεν ήσαν οι χιλιάδες διαδηλωτές εκείνης της φωτεινής μέρας που η συντηρητική συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ θα ήθελαν να την δούνε να επιστρέφει ηττημένη στον καναπέ της. Γι΄ αυτό και θα ξαναβγούμε στους δρόμους σοφότεροι και με περισσότερο πείσμα. Και γι΄ αυτό σήμερα στις 7 το απόγευμα θα περάσουμε με σεβασμό και δέος από το σημείο όπου καήκανε τέσσερις ανθρώποι, για να μην ξεχάσουμε, αλλά και για να πούμε με τη στάση μας, ότι οσάκις εμείς βγαίνουμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε το δίκηο μας, το κάνουμε αυθεντικά στ΄ όνομά μας και δεν χρειαζόμαστε διαμεσολαβητές κάποιους φασίστες κυνικούς, όπου κι αν ανήκουν, που έχουν ασκηθεί -είτε απ΄ το κράτος και το παρακράτος, είτε απ΄ τα δικά τους αδιέξοδα- στην ωμή βία.
Και σε ο,τι αφορά τον κλάδο μας, η κολόνια που ματαίως προσπάθησαν να βάλουν στη κάπνα της Marfin κάποια καλόπαιδα των ΜΜΕ δεν θα μας κάνει όλους υπόλογους. Οι υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού με ανακοίνωσή τους κι όσοι από μας ήμασταν μπροστά εκείνες τις δραματικές στιγμές, διαψεύδουν τα καλοπληρωμένα κωλόπαιδα που έγραψαν ότι το πλήθος εμπόδισε τα πυροσβεστικά.
Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή, απέδειξε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως επίσημα εκφράζονται, δεν μπορούν να εγγυηθούν την αναγέννηση της χώρας. Πολώνουν την κατάσταση και ξαναμοιράζουνε ρόλους για να μαντρωθεί το παιχνίδι. Και πάνω στην επιθανάτια αγωνία τους, προσπαθούν να επινοήσουν ξανά τον εαυτό τους και κάποιες ανεκτές πολιτικά διαχωριστικές γραμμές, πηγαίνοντας κόντρα ακόμα και στον διακηρυγμένο ιδεολογικό εαυτό τους, μήπως και διασωθούν.
Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ εισηγείται σκληρότατα νεοφιλελεύθερα μέτρα και η Δεξιά ΝΔ του Σαμαρά τα… καταψηφίζει με το επιχείρημα που είπε ο ίδιος, ότι «είναι προτιμότερη μια θεσμική αξιωματική αντιπολίτευση, από την αντιπολίτευση των δρόμων»…
Έστω κι αν δεν έχει «κυβερνητικό μητρώο», η συλλογική αμφισβήτ5ηση περιλαμβάνει και την Αριστερά που λειτούργησε αρκετές φορές σαν πλυντήριο του δικομματισμού και τώρα ψάχνεται στις παρόδους του κινήματος, αντί να είναι κατά την γνώμη μου, στην κεντρική λεωφόρο.
Γιατί δεν κατήγγειλε το πελατειακό τους κράτος και αυτό ήταν «χωρίς κέρδος κέρατο». Ας είναι…Πάμε τώρα από την αρχή. Στους δρόμους θα ξαναβρούμε τη χαμένη μας ψυχή ή οριστικά θα χαθούμε.