Πάλι ρέστοι θα μείνουμε;

Στο διάστημα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης η τότε Δήμαρχος Ντόρα Μητσοτάκη- Μπακογιάννη- Κουβέλου, εισηγήθηκε τη σύναψη ενός έκτακτου δανείου, προφανώς για τις ολυμπιακές ανάγκες της πόλης, ύψους 110 εκ. ευρώ.
Εμφανώς απογοητευμένος, όπως μας πληροφόρησε το εξαιρετικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» (συντάκτης: Άρης Χατζηγεωργίου) ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Χ. Παπουτσής, σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, υπερθεμάτισε και βλέποντας την…καρμιριά της δημαρχίνας, πρότεινε ευθαρσώς, να συνομολογηθεί ένα μεγαλύτερο δάνειο, κοντά στα 180 εκ. ευρώ. «Δεν μπορώ να δεχθώ κάτι περισσότερο από 170 εκ. ευρώ- φέρεται ειπούσα, σύμφωνα με το αδιάψευστο μέχρι σήμερα ρεπορτάζ, παρμένο άλλωστε από τα πρακτικά, η...αδιαπραγμάτευτη κ. Δήμαρχος και κάπου εκεί, η σεμνή δημοπρασία έλαβε τέλος.
Έτσι δανείζεται το ελληνικό κράτος, σε όλες τις εκδοχές του…
Αποσπασματικά, αυτοσχέδια και χωρίς μέριμνα για το αν μπορούν να ξεπληρωθούν οι υποχρεώσεις του στα όρια της γενιάς που δανείζεται, όπως επιβάλλει μια ορισμένη οικονομική και πολιτική ηθική, αντί να πληρώνουν οι επόμενες γενιές τα επαχθή βάρη των προγόνων τους.
Και φυσικά, χωρίς να δίνει ποτέ κανείς λογαριασμό όταν εγκαταλείπει τη θέση του προκειμένου να...προσφέρει ντεμέκ απο άλλο "μετερίζι", για το που δαπανήθηκαν τα χρήματα… (σ.σ: Όποιος για παράδειγμα έχει δει ισολογισμό των Μεσογειακών Αγώνων της Πάτρας του...΄87; ΄88;- ξεχάσαμε και πότε ήταν, ας μας ενημερώσει...).
Δεν έχω σκοπό να μιλήσω όμως για τη Ντόρα Μητσοτάκη- άλλη μια μαραμένη «ελπίδα του Έθνους», μολονότι τη συνταντά κανείς, εκούσα- άκουσα, μέσα σε όλους τους "ευκλεείς αγώνες". Απο τους Ολυμπιακούς που μας γονάτισαν οικονομικά, μέχρι τους νέους Μεσογειακούς της Θεσσαλίας.
Μου κάνει όμως εντύπωση τις τελευταίες ημέρες, όπου μπαίνουμε πλησίστιοι στις εποχές της δυσπραγίας και πολλοί από εμάς έχουμε ήδη αρχίσει να μετράμε τα λεφτά μας, πόσο έχουνε πληθύνει στην τηλεόραση οι διαφημίσεις αυτοκινήτων και ιδίως γερμανικών.
Σκέφτομαι ότι οι ξένοι δανειστές μας, κατέχουν καλύτερα την ιστορία μας, από μας τους ίδιους. Γνωρίζουν πόσο καταναλωτικά ήταν τα δάνεια που μας έδιναν από παλιά και μας κρατούσαν στην πολιτική και οικονομική εξάρτηση και υπανάπτυξη.
Και καθώς τα καινούργια δάνεια που εξασφαλίσαμε, με την σκληρή εποπτεία του ΔΝΤ,(σ.σ: όλα θυμίζουν 1893, μόνο που τότε μετά τον καταστροφικό πόλεμο του ΄97, είχαν οι παπούδες μας μπροστά τους, στα νιάτα τους, το ελπιδοφόρο 1903) το ελάχιστο που καταφέρνουν είναι να επιμηκύνουν βραχύβια τον χρόνο της επίσημης πτώχευσης, τα όρνια μυρίστηκαν "ψητό":
αφού και πάλι το χρήμα διοχετεύεται σε καταναλωτικές δαπάνες και όχι σε παραγωγικές επενδύσεις που θα αύξαναν το εθνικό εισόδημα, προτρέπουν εμάς τους οικονομικά υπανάπτυκτους, να τα γλεντήσουμε, αγοράζοντας ξανά τα προϊόντα τους με «δελεαστικούς» όρους.
Έχουνε, κατόπιν, αυτοί τον τρόπο τους ώστε να αντλούνε υπεραποδόσεις απο τα ελληνικά ομόλογα!..
Και δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που εμείς με τα ακριβοδανεισμένα δανεικά τους θα επιδοτήσουμε τις θέσεις εργασίας στη δυτική βιομηχανία, παρά τον θυμό στον οποίον ωθεί, για παράδειγμα, το επίσημο γερμανικό κράτος τους πολίτες του, εναντίον των "ακαμάτηδων" Ελλήνων...
Όταν τους υποβάλλει σε μαζικές εισοδηματικές απώλειες πρέπει να τους δώσει ένα "εύκολο" θήραμα...
Τους έχουμε χρυσοπληρωμένους, ωστόσο, όλους στη Δύση. Τα΄ χουνε βγάλει τα λεφτά τους απο μας με το παραπάνω! Απ΄τις θυσίες μας στήσανε αυτά τα επιβλητικά τους γρανιτένια κτίρια που εμπνέουνε δέος και στηρίξανε τα εισοδήματά τους!..
Τρίχες και σκιάχτρα!!!
Είναι πια καιρός να ξεκινήσει μια συζήτηση στη χώρα για το πώς θα ρυθμίσουμε οριστικά το εξωτερικό χρέος μας χωρίς συμπλέγματα και αισθήματα εθνικής ενοχής. Χωρίς ψοφοδεείς πολιτικούς. Όσοι δαιμονολογούν, ας βγούνε στο ξέφωτο, είτε της ιδεοληψίας, είτε της ιδιοτέλειάς τους. Εδώ που είμαστε, άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Εκτός απο τα βράχια της αθεράπευτης άγνοιας…