Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Μαύρο αίμα


Να είσαι ΠΑΟΚ, για τους απέξω, είναι μια μορφή παραφροσύνης. Μια εμμονή στην πλευρά της ζωής, όπου βασιλεύουν οι ψευδαισθήσεις. Δεν είναι έτσι… Είμαστε εμείς τα Παόκια άνθρωποι με αξίες, κουβαλώντας ένα βαθύ άλγος. Γλεντίζουμε την πτώση μας. Και πενθούμε το ανίατο  ύψος. Δε μας χαλάνε εμάς, οι κλειστές στροφές της Γυρτώνης . Ούτε το θέαμα του κόσμου που σαπίζει μπροστά στα μάτια μας, την ώρα που λέει η πινακίδα «καλώς ήλθατε στα Γρεβενά»!..  Αηδιάζουμε προσωρινώς!  Και χωρίς να μιλάμε για τον άλλον, ψέματα δεν λέμε! Ε, δικαιολογητικά δεν δίνει κανείς! Ανεβοκατεβαίνουμε ως εκ τούτου, την Εθνική Οδό, απαρηγόρητα μόνοι  μας…

Υ.Γ: Benim Giouzel Manoglia! Με τον Μανώλη Αγγελόπουλο τον Άρχοντα!!! 
Κρίμα που πέθανε τόσο νέος...Αυτός ο μάγκας με την στιβαρή παρουσία του, καταργούσε αυτόχρημα το φυλετικό μίσος. Χώρια που μας τόνωνε, εν προκειμένω, την εθνική υπερηφάνεια. Δεν υπάρχει Τούρκος που να έχει πει καλύτερα αυτό το τραγούδι, απ΄ τον δικό μας Μανώλη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: