Κατάντια

Δεν γνώριζα εδώ που τα λέμε, τότε, τι ακριβώς αηδίαζε τον αγαπημένο παππού μου, ώστε κάθε φορά που βρισκόμασταν μπροστά σε κάτι ευτελείς συμπεριφορές ανθρώπων που αθετούσαν τις συμφωνίες όπου τους δουλεύαμε και τους χτίζαμε τα σπίτια, -τυχαίναν και αυτά - τους γαμούσε το κέρατο μετά, λέγοντας "να πάτε να γαμηθείτε κι εσείς και τα λεφτά σας!". Κι έφευγε αφήνοντας όλο το συνεργείο αμανάτι.
Στάσου ρε κυρ- Παναγιώτη!..
Αμετάπειστος αυτός. Δυό μέτρα φούρκα και ποιος να του κολλήσει

Πυρ και μανία μετά στο σπίτι η γιαγιά "γιατί δεν πήρες έστω και αυτά!". Αμίλητος αυτός.
Βάλε να φάω

Βγαίναμε μετά στην αγορά για την πρέφα του
Κλείνοντας την αβέβαιη οξώπορτα, μονολογούσε ο απερήφανος Αρβανίτης την πιο βαρειά βρισιά του: "Κατάντια...". Ε, παρακάτω για όσα ζούμε, δεν έχει.