Ουκράινα - Σβαϊτζέρισε Αϊντγκενόζενσαφτ 3-0 στα πέναλτις

Βαρέθηκα να ακούω Μέξικο αντί για Μεξικό (..ή Μέχικο για τους ισπανομαθείς).
Βαρέθηκα να ακούω Εκουαδόρ αντί για Ισημερινός (Φαίνεται πως, δυσκολεύει ακόμα, η αντικατάσταση της λέξης Ελβετία από το Schweizerische Eidgenossenschaft ή Confédération Suisse ή Confederazione Svizzera ή Confederaziun svizra..)
Βαρέθηκε και ο εξαίρετος συνάδελφος Νίκος Κιάος να ακούει "το Αννόβερο, του Αννόβερο, το Αννόβερο, ω Αννόβερο!" και έγραψε το παρακάτω άρθρο* στη σημερινή Ελευθεροτυπία.


Ο παιδευτικός ρόλος του αθλητικού λόγου από την τηλεόραση
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

[..] «Ακούμε, όχι από όλους τους δημοσιογράφους, που κάνουν την περιγραφή, αλλά συχνά, π.χ., της Αγκόλα, της Γκάνα, του Ανόβερο, του Μέξικο ή του Μεξικό, αντί της Αγκόλας, της Γκάνας, του Αννόβερου, του Μεξικού. Πρόκειται για κακοποιήσεις. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, αλλά ας μείνουμε σ' αυτά, ενδεικτικά.
Οι ονομασίες αυτές έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική γλώσσα και οι λέξεις που συνοδεύουν το άρθρο προσαρμόζονται στο κλιτικό μας σύστημα. Στα ελληνικά λέμε Νέα Υόρκη και όχι Νιου Γιορκ, Βερολίνο κι όχι Μπερλίν, Λονδίνο κι όχι Λόντον, Παρίσι κι όχι Παρί, Βέρνη κι όχι Μπερν. Αυτά είναι καθιερωμένα στη γλώσσα μας, όπως και το Ρώμη κι όχι Ρόμα, Αμβούργο κι όχι Χάμπουργκ, Στοκχόλμη κι όχι Στόκχολμ. Δεν τα λένε, αλλά αλλάζοντας την ονομασία πόλεων και χωρών από την ελληνική τους απόδοση παραβαίνουμε την ομοιόπτωτη χρήση. Είναι του Μιλάνου κι όχι του Μιλάνο, όπως και να το κάνουμε, της Ατλάντας κι όχι της Ατλάντα, όπως είναι της Σαχάρας κι όχι της Σαχάρα.
Κι ακόμη, ενώ σωστά λέμε τα γκολ, τα φάουλ, τα φαβορί κι όχι τα γκολς, τα φάουλς, τα φαβορίς, ξεφεύγουμε και λέμε (λένε) τα κόρνερς, τα αουτσάιντερς, τα μπλοκς, τα πέναλτις, αντί τα κόρνερ, τα αουτσάιντερ, τα μπλοκ, τα πέναλτι, καθώς οι λέξεις αυτές μένουν αμετάβλητες και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο κλιτικό μας σύστημα. Είναι λάθος να κλίνουμε και να ανάγουμε τον πληθυντικό με την προσθήκη τού s, όπως γίνεται στα αγγλικά, δεδομένου ότι μιλάμε ελληνικά και είναι άκλιτες στη γλώσσα μας οι ξένες λέξεις.
Το πρόβλημα είναι παιδευτικό και πολιτισμικό, καθώς δημιουργείται σύγχυση κυρίως στα παιδιά, στους νέους, που άλλα (πρέπει να) ακούν και να μαθαίνουν στα σχολεία και άλλα ακούν από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ο αθλητισμός και η μετάδοση αγώνων αθλητικών, όπως και οι αθλητικές εκπομπές έχουν μεγάλο και παιδευτικό ρόλο.
Από τον αθλητισμό, όπως και από άλλους τομείς τής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής, έχουν μπει στην ελληνική γλώσσα ξένες λέξεις και ξένοι όροι.
Είναι προς έρευνα ποιοι μπορούν να διατηρηθούν ως ξένοι ή να γίνουν ελληνικοί, π.χ. διάλειμμα ή τάιμ άουτ, δημοσκόπηση ή γκάλοπ. Οι γλωσσαμύντορες δεν προσέφεραν ούτε κοινωνικό ούτε παιδευτικό ούτε πολιτισμικό έργο.
Η γλώσσα σαφώς εξελίσσεται και εμπλουτίζεται. Από το σημείο όμως αυτό ώς τις παραδοξολογίες «του Αννόβερο», υπάρχει διαφορά. Όπως επίσης υπάρχει η διαφορά στο τόσα και τόσα παραδείγματα με την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, από την καθαρεύουσα στη μικτή και στη δημοτική.»

*(απόσπασμα, το πλήρες άρθρο εδώ)


Ελευθερία Λόγου, Ελευθερία Έκφρασης
Με την ευκαιρία δείτε το άρθρο της Καθημερινής για την απόφαση της Γερουσίας των ΗΠΑ με την οποία απορρίφθηκε η πρόταση να ποινικοποιηθεί το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας. Ότι απέμεινε από τη φιλελεύθερη (χωρίς εισαγωγικά) παράδοση των Ηνωμένων Πολιτειών.