Από την Άσπρη Λέξη (λέξεις με λατινική καταγωγή)

Προβοκάτορας
Πρόσωπο που διεισδύει δολίως σε οργάνωση, διαδήλωση, πολιτική εκδήλωση κ.λπ. και δρα υπονομευτικά (Μπαμπινιώτης).
Προέρχεται από το νεώτερο ουσ. προβοκάτωρ - λατ. provocator (= ο προκαλούμενος εις μάχην, είδος μονομάχων), παράγωγο του ρήματος provoco (= προκαλώ, πβ. ελλην. ρ. προβοκάρω).

Καβαλάρης
Ο ιππέας, ο έφιππος (δηλ. ο επί του ίππου καθήμενος) αντικαταστάθηκε κυρίως σε λαϊκό - καθημερινό λόγο από το μεσαιωνικό ουσ. καβαλάριος/ -ης.
Η λέξη ετυμολογείται από το λατ. caballarius (= ιππέας, < caballus =" ίππος,">Ντούτσε
Ο αρχηγός, ο ηγέτης.
Περίφημο προσωνύμιο του Μπενίτο Μουσολίνι.
Ετυμολογείται από το ουσ. της λατινικής duc (γεν. ducis = στρατιωτικός ηγέτης, πολέμαρχος, ηγεμόνας, αρχηγός), παράγωγο του ρήματος duco (= ηγούμαι, οδηγώ).

Μπούκα
Στόμιο, σήραγγα, υπόνομος.
Μεσαιωνική λέξη, που προέρχεται από το δημώδες λατινικό ουσ. bucca (= στόμα, στόμιο, είσοδος), που αντικατέστησε το κλασικό os (γεν. oris).

Μισεύω
Ξενιτεύομαι, αποδημώ, εκπατρίζομαι.
Μεσαιωνική λέξη (βλ. μισσεύω, μίσσα = η λήξη της λειτουργίας) - που χρησιμοποιείται περισσότερο σε λαϊκό και λογοτεχνικό λόγο.
Κατάγεται από το λατ. missum, τύπο του ρήματος mitto (= στέλνω, ρίχνω).
Παράγωγο ουσ. ο μισεμός.