Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

Ιστορίες για Παράκλητους...

Βλέποντας το απορημένο ύφος του Γιώργου Παπανδρέου την στιγμή που ο Κώστας Λαλιώτης ανακοίνωνε στο Έθνος οτι δεν πρόκειται να είναι απλός παρατηρητής των εξελίξεων, αλλά θα έχει στο εξής ζωτικό ρόλο στην "σοσιαλιστική" μετάβαση, υπέθεσα οτι ο αρχηγός έχει ήδη αρχίσει να αμφιβάλλει για το πολιτικό βεληνεκές της κίνησης που έκανε...
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, όταν ήμουν μικρός, η μάνα που με γέννησε συνήθιζε να λέει οτι όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται...

1 σχόλιο:

Laskarina είπε...

Στο σημείο αυτό η μανούλα σου έχει δίκιο αλλά μόνον σε ότι αφορά εμας τους κοινούς θνητούς. Οι πολιτικές δυνάμεις αυτής της χώρας δεν πληρώνουν σχεδόν ποτέ και για τίποτα και αυτό οφείλεται στον ωχαδελφισμό και την ασθενή μνήμη του λαού μας. Στο ίδιο έργο θεατής είναι αυτός ο λαός δεκαετίες τώρα και δεν κουράζεται ούτε από το θίασο, ούτε από την διόλου ευρηματική παράσταση.
Σα να βαριέται ή να αποχαυνώνεται διαρκώς περισσότερο.
Τον Παπανδρέου πάντως μη τον κλαίς, ούτε το Λαλιώτη, ούτε τον Καραμανλή, ούτε τον Τσιτουρίδη. Είναι κάτι σαν τη Ρωμιοσύνη, που έλεγε ο ποιητής. Νάτοι πετιούνται από ξαρχής. Καλά να είμαστε να τους χαιρόμαστε.