Στεκόμουν παιδιόθεν ενεός και συγκινημένος μπροστά σε στιγμές συλλογικού δέους.
Ακόμα κι αν μια απώλεια δεν με αφορούσε προσωπικά, δεν μπορούσα παρά να παραμερίσω απο σεβασμό στην καταλυτική επέλαση του θανάτου αλλά και προς εκείνους που είχαν κυριευτεί απο πένθος και θρηνούσαν.
Με τα ίδια αισθήματα, στάθηκα και σήμερα το μεσημέρι στο Σύνταγμα, απέναντι στο βουβό πλήθος που περίμενε στοιχημένο πίσω απο την θλίψη του να αποχαιρετήσει για τελευταία φορά τον "Χριστόδουλο του".
Κοιτάζοντας τα απροσποίητα πρόσωπα, συνειδητοποιούσα και πάλι, οτι η μορφή αυτή τους ενέπνεε σεβασμό και αγάπη. Μπορούσαν να ακουμπήσουν πάνω του και να βρούνε απάγκιο σε μια σκληρή εποχή, όπου η τρέχουσα πολιτική διαχείριση διαψεύδει οικτρά τις καθημερινές προσδοκίες των πολιτών. Χωρίς να είμαι ντε και καλά αντικληρικαλιστής, ο Χριστόδουλος μου ήταν αντιπαθής, ομως αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία μπροστά στην ιστορική κρίση.
Πίστευα, οτι οι διαρκείς παλινδρομήσεις του, ανάμεσα στις στέρεες θεολογικές σπουδές του και την θύραθεν Παιδεία, οδηγούσαν το προσωπικό του εκκρεμές συχνά στα άκρα.
Και εκτιμούσα, οτι στην πραγματικότητα, υποβίβασε ένα απροσμάχητο πνευματικό μέγεθος, σε μετρήσιμη εκλογική ποσότητα, παρεμβαίνοντας ανεπίτρεπτα για να αλοιώσει τους κανόνες του πολιτικού ανταγωνισμού.
Άλλα είχε ίσκιο, παρά τα ανομήματά του και τις χοντρές γκέλες του παρελθόντος και αυτός είναι ο λόγος που δεν πέρασε απαρατήρητος, γεμίζοντας επιτήδεια το κενό που αφήνει ο άνυδρος και πλαδαρός πολιτικός λόγος με ισχυρές δόσεις, συντηρητικής και παλαιομοδίτικης μεν, αλλά επικοινωνιακά αποδοτικής, όπως αποδείχθηκε, ρητορικής.
Στην πορεία θα αποτιμηθούν, τόσο ο τρόπος που πολιτεύθηκε στο εσωτερικό, όσο και οι διεθνείς του πρωτοβουλίες, που άνοιξαν στον έξω κόσμο και τους διεθνείς πολιτικούς συσχετισμούς, την Ελλαδική Εκκλησία.
Υ.Γ: Όσο κι αν θέλει ν΄ αγιάσει κανείς πάντως, δεν τον αφήνουν ορισμένοι θλιβεροί ρασοφόροι, όπως ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, που πρόσβαλε την Πολιτειακή και Κοινοβουλευτική τάξη, προτάσσοντας στην ομιλία του, τον Γλύξμπουργκ και τον Καρατζαφέρη. Η απρέπειά του και η έλλειψη αυτοσεβασμού, τον έφεραν στην ανοίκεια πράξη να εκφωνήσει προεκλογικό "δεκάρικο", αντί για σεμνό επικήδειο...
3 σχόλια:
Ο Χριστόδουλος είχε το χάρισμα να "χαϊδεύει" τα αυτιά του κόσμου. Γι' αυτό και ήταν αρεστός και αγαπητός. Δυστυχώς το ίδιο χάρισμα έχει, ο ακόμα πιο, Θεσσαλονίκης Άνθιμος.
"...ο ακόμα πιο ακραίος...".
Όλες οι συνεντεύξεις του Κωνσταντίνου είναι «στημένες».
Κανένας δημοσιογράφος δεν του κάνει τις εξής ερωτήσεις:
1. Γιατί συνεχώς λέτε για το πού σπούδασαν τα παιδιά σας και δεν λέτε για το τι σπουδές κάνατε εσείς ο ίδιος που σας χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός;
2. Γιατί συνεχώς μιλάτε για τη Σχολή Αναβρύτων, λες και είναι κανένα Πανεπιστήμιο τύπου Καίμπριτζ; Γιατί δεν λέτε καθαρά ότι τα Ανάβρυτα που σπουδάσατε ήταν απλά ένα γυμνάσιο, στο οποίο ο καθηγητής δεν θα τολμούσε ποτέ να σας βάλει κακό βαθμό επειδή θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του στη Μακρόνησο;
3. Πώς καταφέρατε σε δύο (2) χρόνια και τελειώσατε τρεις (3) στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων); Γιατί δεν τις τελειώνατε σε τρία (3) χρόνια (στην κάθε μία η φοίτηση είναι τετραετής);
4. Όταν η χούντα σας κατάργησε οριστικά γιατί βιαστήκατε να δηλώσετε ότι θα σπουδάζατε στο Καίμπριτζ; Γιατί είσασταν επί τρία (3) χρόνια υποψήφιος και τελικά δεν καταφέρατε να γίνετε δεκτός; Πως το δικαιολογήσατε μετά; Ότι «δεν είχε το Καίμπριτζ το κατάλληλο κύρος»;
5. Θυμάστε που όταν είσαστε διάδοχος του Θρόνου στην Αθήνα μια κοπέλα ρωτήθηκε σε ένα λεωφορείο αν της αρέσετε και όταν εκείνη απάντησε «όχι δεν είναι του γούστου μου» συνελήφθη από αστυφύλακα με πολιτικά για περιύβριση αρχής και καταδικάστηκε με την εισήγηση του εισαγγελέα ότι «Σε όλες τις Ελληνίδες αρέσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος»;
6. H γιαγιά μου μου έλεγε παλιά ότι καλά κάνατε και μάθατε καράτε επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορούσατε να αντιμετωπίζατε τους εχθρούς της πατρίδας μας. Στη δίκη της χούντας (1975) αποκαλύφθηκε την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος σας επισκέφτηκαν στα ανάκτορά σας στο Τατόι ο Παπαδόπουλος, ο Πατακός και ο Μακαρέζος, και τους δεχτήκατε αόπλους στο γραφείο σας. Εσείς κρατάγατε ένα πιστόλι (τι το κάνατε, καθαρίζατε τα νύχια σας;) και πίσω από τους τρεις πραξικοπηματίες υπήρχαν δύο εμπιστότατοί σας χωροφύλακες που κρατούσαν αυτόματα «Sten». Γιατί δεν τους πυροβολήσατε; Φοβηθήκατε μήπως οι συγγενείς τους σας κάνουν αγωγή κατά του δημοσίου με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα;
7. Ποιος ενέργησε σωστά, εσείς ή ο γαμπρός σας ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας που αντιμετώπισε με θάρρος την απόπειρα πραξικοπήματος του συνταγματάρχη Τεχέρο Μολίνας (1976) και τον εξανάγκασε να αυτοκτονήσει; Ποιός απολαμβάνει υστεροφημία τώρα; Αυτός η εσείς που βουτήξατε στη θάλασσα για να ρίξετε σαμπάνια σε μια ολυμπιονίκη μας (δεν σας εξήγησαν ο Αρναούτης και ο Χοϊδάς ότι δεν ρίχνουν σαμπάνια σε βρεμένους από τη θάλασσα ολυμπιονίκες, η μήπως εσείς δεν το ξέρατε επειδή δεν είχατε βραχει ως ολυμπιονίκης);
8. Θυμάμαι ότι όταν ταξίδευα με το πλοίο στην Κρήτη για το δημοψήφισμα του 1974, την ώρα που μιλούσατε στην τηλεόραση ότι «θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας, για να επισκεφτείτε τους τάφους των προγόνων σας» ένας ασεβής Κρητικός πήγε πίσω από την τηλεόραση και κουνούσε τα χέρια του, σαν να ήσαν τα δικά σας χέρια. Έτσι το πλήθος των Κρητικών επιβατών της «Κρητικής Ατμομπλοϊας» δεν έδειξε την αρμόζουσα κατάνυξη. Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, ώστε να επαναληφθεί το δημοψήφισμα;
9. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» στις 2 Οκτωβρίου 1974 στη γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους στην Αθήνα, γιατί ανεχτήκατε το πλήθος των ασεβών φοιτητών που φώναζε «λέσα για λέσα είσαι πριγκιπέσα, άνοιξε το παράθυρο να μπει γιαούρτι μέσα» και πέταγε αβγά και νεράντζια; Γιατί δεν ζητήσατε να διαλυθεί το πλήθος με τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη με τα δακρυγόνα («τις αύρες» όπως τις αποκαλούσατε τότε); Γιατί τα ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί ένας άξιος αξιωματικός, ορκισμένος στη χούντα και στο θρόνο, ο Μπόλαρης, έκανε αυτή την ξεφτιλισμένη απόπειρα πραξικοπήματος με τις πιτζάμες;
10. Δεν ντραπήκατε τους προγόνους σας, τους Αψβούργους, τους Χοετζόλερν, και τόσους άλλους που δόξασαν το στερέωμα της βασιλευόμενης Ευρώπης, τον Μαξιμιλιανό του Μεξικού κλπ; Θα τολμούσαν ποτέ στον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας να φωνάξουν «έ, έ, έρχεται – έρχεται γιαούρτι!»;
11. Γιατί – μετά από όλα αυτά – δεν σκεφτήκατε την ματ κίνηση κατά των αντιπάλων σας: Να πάτε στην Αμερική να σας καταψύξουν για τα επόμενα 100 χρόνια και όταν θα ξυπνήσετε, δεν θα ζούν οι επικριτές σας, και θα μπορείτε να ισχυριστείτε ότι τελειώσατε τις 3 στρατιωτικές σχολές σε 12 χρόνια που ήταν κανονικά η φοίτηση όλων αυτών, ότι πήγατε μετά και σπουδάσατε στο Καίμπριτζ; Ποιος ρωτάει σήμερα τί σπουδές είχε κάνει στα νιάτα του ο Όθωνας;
Λυπάμαι, αλλά αν με είχατε πλησιάσει και εμένα ευγενικά, ίσως να σας ρώταγα μόνο για τις σπουδές που έκαναν τα παιδιά σας (για να γεμίσει η συνέντευξη).
Δημοσίευση σχολίου