Θέλω να πιστεύω ότι η αποδοχή της θέσης Καραμανλή στο Βουκουρέστι (μη λύση, μη πρόσκληση) ενισχύει την προσπάθεια της κυβέρνησης στην υπόθεση του ονόματος της ΠΓΔΜ. Δηλαδή, στην υλοποίηση της επιδίωξης για μια λύση "με γεωγραφικό προσδιορισμό" (14/3 Βρυξέλλες), η οποία θα ισχύει erga omnes (28/3 Βουλή). Εκτιμώ επίσης ότι τα Σκόπια αντιλήφθηκαν τους «περιορισμούς» της στρατηγικής συμμαχίας, που συνήψαν με τις ΗΠΑ, και ότι θα προσέλθουν στο διάλογο έτοιμα να διανύσουν την απόσταση που τους αναλογεί για τη σύγκλιση.
Δυστυχώς, η έως τώρα επίδειξη καλής θέλησης της Αθήνας δεν έκαμψε την αδιαλλαξία των γειτόνων. Τουναντίον ..επέτρεψε τη διολίσθηση από την απόφαση του συμβουλίου αρχηγών (13/4/1992) για αναγνώριση των Σκοπίων με όνομα που δεν θα περιλάμβανε τη λέξη Μακεδονία. Σήμερα, οι κομματικές ηγεσίες αποδέχονται μια ..γεωγραφικά προσδιορισμένη «Μακεδονία», με τους παντός καιρού «λαγούς» να βολιδοσκοπούν τους πολίτες για λύση με απλό προσδιορισμό, τύπου «Νέα Μακεδονία», όπως ..νέο Μεξικό!
Προσωπικά, δεν με απασχολούν οι ποικιλόχρωμοι ψιττακοί, αλλά η επίσημη τοποθέτηση παραγόντων της χώρας, όπως του πρεσβευτή μας στην Ουάσινγκτον Αλ. Μαλλιά και οι επιστολές του σε ΜΜΕ των ΗΠΑ. Αφού αναγνωρίσω τη συστηματική προσπάθεια του κ. Μαλλιά να αντιμετωπίσει τη στρατευμένη αρθρογραφία μεγάλων εφημερίδων, όπως οι ΝΥΤ, θέλω να σταθώ σε ένα-δύο επιχειρήματά του. Στην επιστολή του στην ηλεκτρονική εφημερίδα Χάφινγκτον Ποστ (27/3) έγραφε ότι, η Ελλάδα είναι έτοιμη να υποδεχτεί την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, υπό τον όρο ότι θα συμφωνήσει με μια κοινά αποδεκτή ονομασία για διεθνή χρήση (mutually agreeable name for international use) που τη διαφοροποιεί από την ελληνική περιφέρεια Μακεδονίας. Εάν δεν κάνω λάθος, μια ονομασία για «διεθνή χρήση» δεν αποκλείει άλλη ονομασία για «διμερή χρήση» και περισσότερο για «εσωτερική χρήση». Την ώρα, μάλιστα, που ο κ. Καραμανλής αγωνίζεται για λύση «έναντι όλων». Στην ίδια επιστολή, ο κ. Μαλλιάς επισημαίνει ότι η Ελλάδα έχει καλέσει την ηγεσία της ΠΓΔΜ να δράσει υπεύθυνα και να επιδείξει πολιτική γενναιότητα, και να συναντήσει την Ελλάδα στο μέσο της διαδρομής (and meet Greece half way). Ωστόσο, σε άλλη επιστολή του προς τους ΝΥΤ (30/3) αναφέρει ότι «η κυβέρνησή μας έχει μονομερώς διαβεί τα δύο-τρίτα της διαδρομής (two-thirds of the way) [..] και ότι έχουμε αποδειχθεί αρκετά προσαρμοστικοί (flexible) στην αναζήτηση μιας λύσης με την οποία θα κερδίζουν και οι δύο.
Δεν ξέρω εάν κρύβεται κάτι από το μήκος της διαδρομής που «διήνυσε» η Ελλάδα μέσα σε τρεις ημέρες. Υποθέτω πως αποτελεί απλά μια βερμπαλιστική υπερβολή. Δεν γνωρίζω επίσης πως εκλαμβάνουν οι συνομιλητές μας την ελληνική προσαρμοστικότητα.
Το σίγουρο είναι ότι η άρνηση πρόσκλησης της γείτονος στο ΝΑΤΟ επιτρέπει στην ελληνική πλευρά να προσέλθει στο διάλογο με άλλο αέρα. Ο Κ. Καραμανλής έχει δείξει εμπράκτως στα Σκόπια ότι η αντιπαραγωγική τους συμπεριφορά έχει συνέπειες. Ότι πρέπει να αναμένουν ανάλογη αντιμετώπιση και στην ΕΕ. Ότι η προσκόλλησή τους στις ΗΠΑ προβληματίζει και χώρες που τα αναγνώρισαν ως «Μακεδονία» (βλέπε Ρωσία κλπ). Ότι η στάση της Ελλάδας στο Βουκουρέστι βρήκε υποστηρικτές σε σημαντικές χώρες όπως η Γαλλία. Και, καλώς ή κακώς, ότι μεταξύ αδιαλλαξίας και ταπείνωσης υπάρχει και η έννοια συμβιβασμός.
Κοντολογίς:
Η σύνοδος του Βουκουρεστίου αποτελεί σημαντικό σταθμό στην πορεία επίλυσης του «Σκοπιανού».
Δεν έλυσε το πρόβλημα.
Επιτρέπει στην Αθήνα να επιδείξει μικρότερη «ευελιξία» στις διαπραγματεύσεις
Χειραφέτησε την Ελλάδα απέναντι στην υπερδύναμη και στα συμφέροντας της, όπως τα εξέφρασε η απερχόμενη διοίκηση Μπους.
ΥΓ Δεν θέλω να συζητήσω εδώ τις επιπτώσεις από τα αποτελέσματα της συνόδου του ΝΑΤΟ στην ψυχολογία των διαφορετικών εθνοτήτων στην ΠΓΔΜ. Θα ήθελα πάντως να μάθω πως αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές ο γερουσιαστής του Ιλλινόις Μπάρακ Ομπάμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου