Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Γενικότητες...

"Θα γυρίσεις πίσω Πέτρο;" Ρωτάω τον Αλβανό φίλο μου που τα πίνουμε που και που τα Σάββατα στο μαγαζί πλάϊ στον Πανιώνιο. "Τρελλός είσαι ρε;" μ΄ απαντάει... "Ούτε να τους δω στα μάτια μου δε θέλω!"...
Νοικοκύρης, με δυό παιδιά και με μια έμορφη γυναίκα που τρώει που και που το μπερντάχι της, έχει αποχτήσει με σκληρή δουλειά ένα τριάρι απο αυτά που οι άλλοι δεν καταδέχονται κι έχει και καταθέσεις! Τον κοιτάζω με ζήλεια, κι απ΄ την άλλη τον χαίρομαι!
Συμπεραίνω πως δεν είμαστε τόσο ρατσιστές, όσο θέλουν να μας δείχνουνε όσοι βγάζουνε μεροκάματο απο τη διαίρεση των ανθρώπων. Μ΄ αρέσει πολύ που τα παιδάκια του Πετράν συνερίζονται με τα δικά μου. Και νοιώθω αλληλέγγυος που τραβάμε το ίδιο κουπί εμείς οι μπαμπάδες τους!
Ξέρω κι άλλες πολλές ιστορίες, τέτοιες που είναι κρίμα να τις ειπώ χωρίς οίστρο. Και γράφω αυτά τα λόγια, γιατί με χαλάει που εφημερίδες σαν "Τα Νέα" ενω γαμήσανε συνεπείς διεθνιστές όπως ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης παραχωρούνε τώρα γενναιόδωρες σελίδες σε κάτι...κοσμοπολίτικα Καπλάνια της Αμερικανικής βιτρίνας για να υπερασπίζονται το μεροκάματό τους...
Ειδικά γι΄ αυτούς τους τύπους, μάλιστα που δηλώνουν πως έχουνε ΑΦΜ και "γνωστή διεύθυνση στις αρχές" έχω πρόταση: Αφού πλέον έχουνε πάρει τηντεχνογνωσία της προστασίας των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" ,-όπως τα ορίζουν δεσμευτικά οι ΗΠΑ εννοείται...- γιάντα δεν παγαίνουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων στη χώρα τους; Αρκετά μας σκότισαν...

ΥΓ: Αθήνα-Καστοριά είναι πάνω- κάτω 600 χιλιόμετρα. Στέκομαι απο συνήθειο λίγο μετά τα μισά της διαδρομής και με το ρεζερβουάρ στο όριο σε ένα βενζινάδικο απάνω στο δρόμο, έξω απ΄ τον Τύρναβο και πριν την Ελασσόνα που το είχανε δυό αδέλφια.
Εκεί πριν απο 5 χρόνια μπουκάρανε τρεις Αλβανοί και τους ληστέψανε. Σκοτώσανε τον έναν και πυροβολήσανε τον άλλον στα μάτια- έναν αψηλό ομορφάντρα που γύρναγε έκτοτε μισότυφλος με μαύρο γυαλί και στο τέλος, μην αντέχοντας την έκπτωση, αυτοκτόνησε απο μελαγχολία. Ο γαμπρός τους που ανέλαβε την επιχείρηση, πήγε τρεις φορές μάρτυρας ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ στα δικαστήρια για έναν Αλβανό εργάτη που είχανε στα κτήματά τους και ήτανε καλός άνθρωπος, για να τον υπερασπιστεί από κακόβουλους και ρουφιάνους συμπολίτες του.
Δε θέλω ντε και καλά να βγάλω ηθικό δίδαγμα, αλλά η στάση αυτού του ανθρώπου, εμένα με βοηθάει να βγάζω ανάλαφρος την ανηφόρα του Σαραντάπορου...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για αυτούς του θυσαυρούς που κρύβεις σε θαυμάζω. για αυτές τις ιστορίες που που φυλάς και τις γράφεις, έτσι στο πι και φι όταν σε θυμώνουν...κι οποιος τις διαβασει!!!

kukuzelis είπε...

"με μια έμορφη γυναίκα που τρώει που και που το μπερντάχι της".

Είναι μια κοπέλα, Βέρα τη λένε, που καθαρίζει, ανά 15θήμερο, το σπίτι μου. Αλβανίς. Την εμπιστεύομαι, χρόνια τώρα, χωρίς να με απογοητεύσει.

Ζήτησε ο σπιτονοικοκύρης της, στα καλά των καθουμένων, από τον σύζυγό της, 1500 ευρώ μαζεμένα. "Θα μου τα δώσεις και δεν θα πληρώσεις νοίκι για τρεις μήνες".

"Κάνω τρεις δουλειές εγώ και τρεις η γυναίκα μου για να τα βγάλουμε πέρα. Δεν έχω τα λεφτά μαζεμένα. Όμως αν μας φέρεις το συμφωνητικό, που μας υποσχέθηκες όταν νοικιάσαμε το σπίτι", απάντησε ο σύζυγος στον ιδιοκτήτη, "τότε θα βρω και θα σου δώσω τα λεφτά". "Δεν μου έχετε εμπιστοσύνη, ε; Να σηκωθείτε να φύγετε σε δυο βδομάδες απ' το σπίτι μου" ήταν η πασχαλινή απάντηση του Έλληνα ιδιοκτήτη.

Κι έτσι μου ήρθε προ ημερών η Βέρα, πλαντάζοντας στο κλάμα πρωινιάτικα και μάλιστα χωρίς να έχει φάει το μπερντάχι της.

Τι τα θες, οι Αλβανοί είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία φιλοαμερικανοί. Θα ήταν ψεύτης όποιος μίλαγε εν ονόματί τους με αντιαμερικάνικο φρόνημα. Μάλλον με το δίκιο τους κατά τη γνώμη μου. Που θα πάει όμως, σε μια-δυο γενιές θα γίνουν κι αυτοί Έλληνες και συνεπείς αντιιμπεριαλιστές.

*
Όπως πάντα, μου άρεσε το ποστ.
*

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Καλή Ανάσταση, όπου και να΄ σαι αδελφέ και να΄ χουμε την υγειά μας!